Сура Аль-Кияма на курдский

لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ(1)

 Ho! Ez bi roya qarsê sond dixum
سوێند ده‌خۆم به ڕۆژی قیامه‌ت.

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ(2)

 Û ho! ez bi canê, ku (li ser kirinê xweyê sik) li xwe tatan dike sond dixum
سوێند ده‌خۆم به ویژدانی زیندوو و نه‌فسی ڕه‌خنه له خۆگر که لۆمه‌ی خۆی ده‌کات.

أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ(3)

 Qey meriv guman dikin, ku ji (piştî mirinê) em hestûyê wan nacivînin
ئایا ئینسان واده‌زانێت هه‌رگیز ئێسکه‌کانی کۆناکه‌ینه‌وه‌؟!

بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ(4)

 Erê! (emê hestûyê wan bicivînin) em dişên, ku momikê tilîyê wan jî rast bikin
به‌ڵێ، له‌وه زیاتریش ده‌که‌ین و توانامان هه‌یه که نه‌خشه ورده‌کانی سه‌ر په‌نجه‌کانی به‌دی بهێنینه‌وه‌.

بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ(5)

 Lê bi rastî meriv di vên, ku di berxwe da jî (aşîtan) derxin (loma bi peyweste gunehan dikin)
نه‌خێر، با گومانی وانه‌بات، به‌ڵکو ئاده‌میزاد ده‌یه‌وێت گوناهو تاوان بکاته پیشه‌ی خۆی به‌درێژایی ژیانی، یاخود ده‌یه‌وێت قیامه‌ت له به‌رده‌میدا به‌رپا ببێت ئینجا باوه‌ڕی پێ بهێنێت!

يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ(6)

 (Bê tebat) meriv dipirsin; ka roya qarsê kîngê ye
بێ باکانه ده‌پرسێت: کوا، که‌ی ڕۆژی قیامه‌ت به‌رپا ده‌بێت؟! (به‌خه‌یاڵی خۆی زۆر به دووری ده‌زانێت).

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ(7)

 Îdî gava çav dibirûs e
کاتێك دێت، چاو ئه‌بڵه‌ق ده‌بێت.

وَخَسَفَ الْقَمَرُ(8)

 Û rûyê hîvê hatibe girtinê
مانگیش ده‌گیرێت و تاریك ده‌بێت (ئه‌ویش هه‌ڵده‌وه‌شێت).

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ(9)

 Û roj û hîv bi hev ra civyabin
(یاسای بوونه‌وه‌ر تێك ده‌چێت و) خۆرو مانگ کۆ ده‌کرێنه‌وه‌و ده‌درێن به‌یه‌کدا.

يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ(10)

 Di wê royê da meriv (aha) dibêjin: "Ka merivê kuda bireve
ئه‌و ڕۆژه ئینسان ده‌ڵێت: (ئه‌ی هاوار) بۆ کوێ ڕا بکه‌م، له کوێوه خۆم ڕزگار بکه‌م.

كَلَّا لَا وَزَرَ(11)

 Na! (rev çênebe) loma tu penah tune ye
نه‌خێر ئیتر ده‌ربازبوون نیه (ڕزگار بوون ئه‌سته‌مه‌).

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ(12)

 Di wê royê da hewandin hey li bal Xuda yê te ye
تۆ ئیتر ده‌بێت لای په‌روه‌ردگارت ئاماده‌بیت و له‌وێ ئۆقره بگریت (بۆ لێپرسینه‌وه‌).

يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ(13)

 Di wê royê da ji bona merivan ra tişta ewan pêş û paş xistîye tê gotinê
له‌و ڕۆژه‌دا ئاده‌میزاد هه‌واڵی هه‌موو ئه‌و کارو کرده‌وانه‌ی پێده‌درێت که ده‌ست پێشکه‌ریی کردووه (یاخود به ته‌ما بووه بیکات و دوای خستووه‌، یاخود هه‌واڵی کرده‌وه‌ی ڕابووردووی و ئاسه‌واری دوای خۆی پێ ده‌درێت).

بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ(14)

 Bi rastî (di wê royê da) meriv li ser xwe; bi kirin û ne kirinê xwe dîdevan e
به‌ڵکو ئینسان خۆی شایه‌ته به‌سه‌ر خۆیه‌وه (ئه‌ندامه‌کان شایه‌تن به‌سه‌ریه‌وه‌).

وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ(15)

 Çiqa hinek tatê xwe jî bêje
هه‌رچه‌نده چه‌نده‌ها پاکانه بکات و بیانوو بهێنێته‌وه (بێ سوودو بێ که‌ڵکه‌).

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ(16)

 (Muhemmed!) tu zimanê xwe (hêj di berya dawî ya niqandê nehatî ye) ji bona lez kirina (ezber ya Qur´an ê) ne hejîn e
په‌له مه‌که‌و زمانت مه‌جوڵێنه‌، بۆ ئه‌وه‌ی په‌له بکه‌یت له وه‌رگرتنیدا.

إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ(17)

 Loma bi rastî civandin û xwundina wê (Qur´an ê) li ser me ye
به‌ڕاستی له‌سه‌ر ئێمه‌یه کۆکردنه‌وه‌و خوێندنه‌وی.

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ(18)

 Îdî gava me Qur´an xwund, tu jî îdî bibe peyrewê wê xwundinê
جا کاتێك ئێمه ده‌یخوێنینه‌وه تۆش شوێنمان بکه‌وه له خوێندنه‌وه‌یدا.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ(19)

 Paşê bi rastî huzwartina wê (Qur´an ê) li ser me ye
پاشان به‌ڕاستی ڕوون کردنه‌وه‌شی له‌سه‌ر ئێمه‌یه‌.

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ(20)

 Na! (hûn ji lezbûnê para naçin) lê hûn ji lezbûnê hez dikin
نه‌خێر، وانی یه (زیندووکردنه‌وه لێپرسینه‌وه هه‌ر ده‌بێت) دیاره ئێوه هه‌ر ئه‌م دنیایه‌تان خۆش ده‌وێت که به‌په‌له به‌سه‌ر ده‌چێت.

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ(21)

 Û hûn dest ji para da jî berdidin
قیامه‌ت و به‌هه‌شت پشتگوێ ده‌خه‌ن و وازی لێده‌هێنن.

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ(22)

 Di wê royê da hinek rû hene, ji bedewî ya xwe diçilwulin
به‌مه‌رجێك ئه‌و ڕۆژه‌، ڕووخسارانێك گه‌شاوه‌و ناسك و ئاسووده‌ن.

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ(23)

 Li bal Xuda yê xwe da mêze dikin
چونکه (هه‌ریه‌که بۆ خۆی) ته‌ماشای په‌روه‌ردگاری ده‌کات (له ته‌ماشاکردنی تێر نابێت).

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ(24)

 Û di wê royê da hinek rû jî hene, temirîn e
هه‌ر له‌و ڕۆژه‌شدا ڕووخسارانێکی تر ڕه‌ش داگیرساو گرژو تاڵ و دێزن.

تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ(25)

 Loma guman dikirin, ku wê hestûyê pişta wan bê şikênandinê
چاوه‌ڕوانن کاره‌ساتێکی پشت شکێنیان به‌سه‌ردا بهێنرێت.

كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ(26)

 Na! (bira lez nekin). Lê gava can gihîjte pira hestûyê stû
نه‌خێر ئه‌و خه‌ڵکه هه‌روا ژیانیان به‌رده‌وام نابێت به‌ڵکو کاتێك دێت که ڕۆحی یه‌ك به‌یه‌کیان ده‌گاته گه‌رووی.

وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ(27)

 Û (aha) bê gotinê: "Gelo kê dikare (ewî derman bike) rake
ئه‌وسا ده‌وترێت، کێ فریاد ڕه‌سیه‌تی؟

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ(28)

 Û ewî guman kirîye, ku bi rastî îdî danê raqetandina wî ji cihanê ye
به‌ڵام له‌و کاته‌دا، ئه‌و که‌سه‌ی له‌سه‌ره مه‌رگدایه دڵنیابه که ئیتر هیچ شتێك فریای ناکه‌وێت و کاتی ماڵئاواییه‌.

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ(29)

 Îdî (ji zerpa mirinê) çîq li hev aylan e
ئیتر قاچ و لوولاق به‌یه‌کدا ده‌ئاڵێن.

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ(30)

 Di wê royê da hey şandin li bal Xuda yê te da ne
ئه‌وساو له‌و ڕۆژه‌دا بۆ لای په‌روه‌ردگارت ڕاپێچ ده‌کرێیت و ده‌برێیت.

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ(31)

 Îdî ewî (fileyê) rastdarî û nimêj ne kirîye
نه‌بڕوای هێناو نه نوێژێکی به‌جوانی خوێند.

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ(32)

 Lê hey vir kirîye, pişta xwe da ye wan
به‌ڵکو بڕوای نه‌هێناو پشتی تێکرد.

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ(33)

 Paşê çû ye bal malînê xwe, xwe qure kirîye
پاشان هه‌موو جار به له‌نجه‌و لارو خۆبادانه‌وه ده‌گه‌ڕایه‌وه بۆ ناو که‌سوکاری و که‌شخه‌ی ده‌کرد.

أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ(34)

 Îdî (mêriko!) xwelî ji bona te ra be, xwelî li serê te be
(جا ئه‌م دۆزه‌خه‌) بۆ تۆ شیاوتره‌و له‌بارتره‌.

ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ(35)

 Dîsa xwelî ji bona te ra be, xwelî li serê te be
پاشان هه‌ر ئه‌و سزایه بۆ تۆ شیاوتره‌و له‌بارتره‌.

أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى(36)

 Maqey meriv guman dikin, ku merivê bahorde bê berdanê
ئایا ئاده‌میزاد واده‌زانێت هه‌روا وازی لێده‌هێنرێت به‌خۆڕایی (لێپرسینه‌وه‌ی نابێت؟!).

أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ(37)

 Maqey ewa (meriva) ji aveke hilwejoke bênketî çi ne bûye
باشه‌، ئایا کاتی خۆی نوتفه‌یه‌ك نه‌بووه له‌مه‌نی که ده‌ڕژێنرایه شوێنی خۆی (که منداڵانی دایکه‌).

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ(38)

 Paşê bûye zûryekî, îdî (Yezdan) ewa afirandîye û pêk anîye
پاشان خۆ هه‌ڵواسه‌رێك بوو گه‌شه‌ی کردوو و ڕۆح و ده‌زگاکانی ده‌ره‌وه‌و ناوه‌وه‌ی به‌ڕێکوپێکی پێبه‌خشی.

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ(39)

 Îdî (Yezdan) ji wê du zon e; nêr û mê çê kirîye
ئینجا هه‌ر له‌و مه‌نی یه هه‌ردوو جووت نێرو مێ ی دروست کردووه (که ته‌واوکاری یه‌کترن).

أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ(40)

 Maqey ewê ku, evan (bi afirîne) naşê ku miryan zende bike
ئایا ئه‌و زاته‌ی ئه‌وه بکات ناتوانێت مردووه‌کان زیندوو بکاته‌وه‌؟!