Сура Аль-Фаляк на курдский

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ(1)

 (Muhemmed! tu aha) bêje, "Ez xwe davêjime (berbextê wî Xuda yê, ku şevê) diçirîne (sibehê) derdixe
(ئه‌ی محمد (صلی الله علیه وسلم) ئه‌ی ئیماندار) بڵێ: په‌نا ده‌گرم به‌و په‌روه‌ردگاره‌ی که به‌ره‌به‌یان پێش ده‌هێنێت.

مِن شَرِّ مَا خَلَقَ(2)

 Ji sîkatîne hemî tiştê aferandîye
له شه‌ڕ و خراپه‌ی هه‌رچی که دروستی کردووه (له په‌ری و ئاده‌میزاد و مار و مێرو).

وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ(3)

 Û ji sikatîya şevê gava tarî dibe
له شه‌ڕ و خراپه‌ی شه‌و کاتێ که دادێت و دنیا تارک ده‌بێت و ده‌بێته شه‌وه‌زه‌نگ.

وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ(4)

 Û ji sikatîya ançkeran, ku pufe girya dikin; girê didin
له شه‌ڕ و خراپه‌ی ئه‌و که‌سانه‌ی که جادو ده‌که‌ن و په‌ت و ده‌‌زو گرێ ده‌ده‌ن و فوی پیاده‌که‌ن (به‌فێڵ و جادو نێوانی خه‌ڵکی تێک ده‌ده‌ن).

وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(5)

 Û ji sikatîya Dexesan, gava dexesî dikin
له شه‌ڕ و خراپه‌ی حه‌سود و به‌خیل، کاتێ که حه‌سودی و به‌خیلی ده‌بات.