سوره تين به زبان کردی

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ(1)

 Bi hêjîr û zeytûnan
سوێند به هه‌نجیرو زه‌یتوون (که دوو میوه‌ی به‌سوودو به‌که‌ڵکن، سوێند خواردنی خوا به دروستکراوانی بۆ سه‌رنج ڕاکێشانمانه‌، به‌ڵام سوێند خواردنی ئێمه گه‌وره‌یی و گرنگی سوێند پێ خۆراوه‌که ده‌گه‌یه‌نێت).

وَطُورِ سِينِينَ(2)

 Û bi çîyayê Sîna yê
به‌کێوی طوری سینا (که خوا گفتوگۆی له‌گه‌ڵ حه‌زره‌تی موسا، له‌وێدا کرد).

وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ(3)

 Û bi vî bajarê ewle
سوێند به‌م شاره ئه‌مینه‌، که (مه‌ککه‌) یه‌.

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ(4)

 (Sond dixum!) ku me meriv bi rastî di rindê rûçikan da afirandîye
به‌ڕاستی ئێمه ئینسانمان له جوانترین شێوه و ڕێکوپێکترین شێوازدا دروست کردووه له هه‌موو ڕوویه‌که‌وه‌.

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ(5)

 Me paşe ewa (meriva) li bal (tema pîr da) zivirandîye (ku ji pistî zanînê hemî tiştan bîrva bike)
(ئه‌گه‌ر ڕێبازی خواناسی نه‌گرێت) سه‌ره‌نجام ده‌یخه‌ینه نزمترینی شوێنه نزمه‌کانه‌وه (له دۆزه‌خدا).

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ(6)

 Ji pêştirê wanê bawer kirine û karê aştî kirine, îdî ji bona wan ra jî kêreke bê paşî heye
جگه له‌وانه‌ی که باوه‌ڕیان هێناوه‌و کارو کرده‌وه چاکه‌کانیان ئه‌نجامداوه‌، پاداشتی هه‌میشه‌و نه‌بڕاوه بۆیان ئاماده‌یه‌.

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ(7)

 Îdî (Ji piştî van beratan) ka (merivo!) ji bona te ra çi bûye, ku tu bi ola (Xuda û bi roya xelat û celatan) viran dikî
جا ئیتر (ئه‌ی ئینسانی سه‌ر که‌ش) چی وای لێکردوویت باوه‌ڕت به‌ڕۆژی قیامه‌ت و لێپرسینه‌وه نه‌بێت دوای ئه‌و هه‌موو نازو نیعمه‌ته‌؟

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ(8)

 Maqey tu (bawer nakî) ku berawanê berewanan Yezdan e
ئایا خوا چاکترین فه‌رمانڕه‌وا نیه‌؟ دادپه‌روه‌رترین فه‌رمانڕه‌وا نیه‌؟ (که‌چی تۆی سه‌ر که‌ش پێی ڕازیی نیت!!).