إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ(1) هنگامی که واقعه ی قیامت واقع شود. |
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ(2) که در واقع شدنش هیچ دروغی نیست. |
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ(3) (گروهی را) خوار کننده, (وگروهی را) برافرازنده است( ). |
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا(4) هنگامی که زمین بشدّت بلرزد. |
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا(5) وکوهها (درهم کوبیده و) متلاشی شود. |
فَكَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا(6) پس چون غبار پراکنده گردد |
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً(7) وشما سه گروه (تقسیم) شوید: |
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ(8) پس (گروه نخست سعاد تمندان) دست راست, (سعاد تمندان) دست راست چه حال دارند؟ |
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ(9) و (گروه دیگر شقاوتمندان) دست چپ, (شقاوتمندان) دست چپ چه حال دارند؟ |
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ(10) و (سومین گروه) پیشگامان پیشرو . |
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ(11) آنها مقربان هستند. |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ(12) در با غهای پر نعمت (بهشت جای دارند). |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ(13) گروهی از پیشینیان. |
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ(14) واندکی از آیندگان هستند. |
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ(15) بر تختهایی مرصّع. |
مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ(16) رو به روی هم بر آن تکیه زده اند. |
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ(17) نو جوانانی جاودان پیوسته بر گردشان می چرخند. |
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ(18) با قدحها وکوزه ها و جامهایی از شرابی که (در جویها) جاری است. |
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ(19) (شرابی) که از آن نه سر درد گیرند ونه بیهوش شوند. |
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ(20) و هر میوه ای که خود انتخاب کنند. |
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ(21) و (نیز) گوشت پرنده (از هر نوعی) که میل داشته باشند. |
وَحُورٌ عِينٌ(22) و(همسرانی از) حوریان سیه چشم (دارند). |
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ(23) همچون مروارید پنهان در صدف. |
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(24) (اینها) پاداشی است در برابر آنچه که انجام می دادند. |
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا(25) در آن (باغها ی بهشتی) نه سخن لغو وبیهوده ای می شنوند ونه گفتار گناه آلود. |
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا(26) تنها یک سخن (می شنوند) سلام است, سلام. |
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ(27) واصحاب دست راست (سعادتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست راست (سعادتمند)؟؟! |
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ(28) در (میان) درختان «سدر» (= کنار) بی خار, |
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ(29) و درختان موز پربار تو برتو. |
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ(30) وسایه ای گسترده( ). |
وَمَاءٍ مَّسْكُوبٍ(31) و(در کنار) آبی جاری (وروان). |
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ(32) ومیوه ای فراوان. |
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ(33) نه پایان پذیرد ونه (کسی را از آن) باز دارند, |
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ(34) وبسترهای برافراشته شده (وهمسرانی گرانقدر) |
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً(35) بی گمان ما آنها را به آفرینش نوینی آفریده ایم. |
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا(36) وآنها را دو شیزه قرار داده ایم. |
عُرُبًا أَتْرَابًا(37) شوهر دوستان هم سن وسال, |
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ(38) (همه ی اینها) برای اصحاب دست راست (سعادتمند) است. |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ(39) که گروهی از پیشینیان. |
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ(40) وعدّه ای از آیندگان هستند. |
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ(41) واصحاب دست چپ (شقاوتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست چپ (شقاوتمند)؟! |
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ(42) در (میان) باد سوزان وآب جوشان, قرار دارند. |
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ(43) و(در) سایه ای از دود های متراکم وسیاه. |
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ(44) نه خنک باشد ونه خوش. |
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ(45) بی گمان آنها پیش از این (در دنیا) ناز پرورده (ومترف) بودند. |
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ(46) و برگناه بزرگِ (شرک) اصرار می ورزیدند. |
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ(47) ومی گفتند: «آیا هنگامی که مردیم وخاک واستخوان شدیم, آیا باز هم ما بر انگیخته می شویم؟! |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ(48) آیا پدران نخستین ما (نیز بر انگیخته می شوند)؟!». |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ(49) (ای پیامبر) بگو: «بی گمان گذشتگان وآیندگان, |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(50) (همگی) در موعد روزی معین گرد آورده می شوند». |
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ(51) سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده! |
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ(52) قطعاً از درخت زقوم خواهید خورد, |
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ(53) پس شکمها (ی خود) را از آن پر می کنید, |
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ(54) آنگاه بر آن از آب جوشان می نوشید, |
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ(55) پس مانند شتران (مبتلا به بیماری عطش) از آن (آب جوشان) می نوشید. |
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ(56) این پذیرایی آنها در روز قیامت است. |
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ(57) ما شما را آفریدیم, پس چرا (دو باره زنده شدن را) تصدیق نمی کنید؟! |
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ(58) آیا نطفه ای را که (در رحم همسرانتان) می ریزید, دیده اید؟! |
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ(59) آیا شما او را می آفرینید یا ما آفریدگاریم؟! |
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ(60) ما در میان شما مرگ را مقدر کردیم وما ناتوان (از آن) نیستیم. |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ(61) که همانند شما را جای گزین کنیم, وشما را به صورتی که آن را نمی دانید باز آفرینیم. |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ(62) ویقیناً شما آفرینش نخستین را دانسته اید, پس چرا متذکر نمی شوید؟! |
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ(63) آیا چیزی را که می کارید, دیده اید؟! |
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ(64) آیا شما آن را می رویانید, یا ما می رویانیم؟! |
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ(65) اگر بخواهیم آن را به کاه درهم کوبیده مبدل می کنیم که تعجب کنید. |
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ(66) (بگوئید:) براستی ما زیان کرده ایم, |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ(67) بلکه ما بکلی (از محصول) محروم شده ایم. |
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ(68) آیا آبی را که می نوشید, دیده اید؟! |
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ(69) آیا شما آن را از ابر نازل کرده اید یا ما نازل می کنیم؟! |
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ(70) اگر بخواهیم آن را تلخ (وشور) قرار می دهیم, پس چرا شکر نمی کنید؟! |
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ(71) آیا آتشی را که می افروزید, دیده اید؟! |
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ(72) آیا شما درخت آن را آفریده اید یا ما آفریده ایم؟! |
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ(73) ما آن (= آتش) را (مایه ی) یاد آوری و وسیله ی زندگی برای مسافران قرار دادیم. |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ(74) پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی( ) (و اورا به پاکی یا دکن). |
۞ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ(75) پس سوگند به جایگاه ستارگان. |
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ(76) و اگر بدانید این سوگندی بزرگ است. |
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ(77) همانا این (کتاب) قرآنی کریم (وگرامی قدر) است. |
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ(78) در کتاب پوشیده (= لوح محفوظ) است. |
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ(79) که جز پاکان (= فرشتگان) به آن دست نمی زنند. |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ(80) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است. |
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ(81) آیا شما نسبت به این کلام (الهی = قرآن کریم) انکار کننده اید؟! (و از پیروی آن ستی می کنید). |
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ(82) و (به جای شکر) روزی خود, (رازق) را تکذیب می کنید؟! |
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ(83) پس چرا هنگامی که (جان) به گلوگاه می رسد. |
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ(84) وشما در این هنگام نظاره می کنید. |
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ(85) وما از شما به او نزدیکتر هستیم, ولی شما نمی بینید. |
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ(86) پس اگر (در برابر اعمالتان) جزا داده نمی شوید. |
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(87) اگر راست می گویید آن (روح) را باز گردانید! |
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ(88) پس اما اگر (آن شخص) از مقربان باشد. |
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ(89) پس (در) آسایش وریحان وباغ (بهشت) پر نعمت است. |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ(90) واما اگر از اصحاب راست (سعادتمند) باشد. |
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ(91) پس (به او گفته می شود:) سلام بر تو باد, (که) از اصحاب دست راست (هستی) |
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ(92) واما اگر از تکذیب کنندگان گمراه (دست چپ) باشد. |
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ(93) پس با آب جوشان (دوزخ از او) پذیرایی می شود. |
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ(94) وبه (آتش) جهنم در آورده (وسوزانده) شود. |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ(95) بی گمان این (خبر) حق یقین است. |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ(96) پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (واو را به پاکی یادکن)( ). |
احمد عجمى
بندر بليله
خالد جليل
سعد غامدی
سعود شريم
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبد الرشيد صوفی
عبدالله بصفر
عبدالله جهنی
علي حذيفی
فارس عباد
ماهر معيقلی
محمد جبريل
محمد منشاوی
الحصری
مشاری عفاسی
ناصر قطامی
وديع يمنی
ياسر دوسری
