سُورَةٌ أَنزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنزَلْنَا فِيهَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لَّعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(1) Iki surat kang kasebut ing dalam al-Qur’an kang Ingsun turunake sarta ingsun wajibake nindakake hukum - hukum kang kasebut ana ing surat mau, sarta Ingsun nurunake pirang - pirang ayat kang terang ana ing sak jerone surat supaya sira kabeh tansah ngestokake |
الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ ۖ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ(2) Dene wong wadon kang tindak zina, sarta wong lanang kang uga nindakake zina iku sira patrapona digitik kaping satus, sarta sira aja welas marang karo - karone kang pamrihe sira banjur ora nindakake agamane Allah menawa sira temen - temen iman marang Allah lan dina Akherat. Lan tumindake ukuman marang wong - wong kang zina mau supaya disaksekake marang sakwetara saka wong - wong kang mu’min |
الزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ ۚ وَحُرِّمَ ذَٰلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ(3) Dene wong lanang kang tumindak zina iku ora kena ngrabeni kajaba wong wadon kang zina utawa wong wadon - wadon kang musyrik. Dene wong wadon kang tumindak zina ora kena omah - omah kajaba karo wong lanang kang tumindak zina utawa wong lanang kang musyrik. Lan wong mu’min padha diharamake laki-rabi karo wong kang tumindak zina (padha uga lanang utawa wadon) |
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(4) Dene wong kang ndakwa tumindak zina marang wong wadon kang becik* (muhsonah), Lan dheweke ora bisa nganakake saksi wong lanang papat kang kang nyumurupi anggone tumindak zina, wong sing dakwa mengkono mau sira patrapana gitik kaping . Lan sak banjure menawa arep dadi saksi aja sira anggep saklawase. ya wong - wong kaya mengkono iku kang diarani wong kang ala |
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(5) Kajaba wong kang ndakwa tumindak zina mau banjur tobat sarta banjur becik kelakuane iku kena dadi saksi. Saktemene Allah iku maha pangapura sarta maha asih |
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ(6) Dene wong kang ndakwa zina marang rabine dhewe ing mangka ora duwe saksi kejaba awake iku wajib anggone nekseni kaping papat nganggo supata demi Allah, menawa dheweke iku temen - temen anggone ndakwa tumindake zina marang rabine |
وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ(7) Dene saksi kaping lima yaiku dheweke sumpah, menawa pendakwane mau goroh muga - muga dibendoni dening Allah |
وَيَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَن تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(8) Dene wong wadon (rabine) kang didakwa tumindak zina mau iya bisa ora kepatrapan patrapane wong kang tumindak zina sarana nganti nekseni kaping papat nganggo supata Demi Allah. Lan saktemene pendakwane wong lanang mau goroh |
وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِن كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ(9) Dene saksi kang kaping lima yaiku dheweke sumpah, menawa pendakwane zina bojone mau temen, wong wadon kang didakwa mau muga - muga kena benduning Allah |
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ(10) Sak upama ora ana kanugrahan lan rahmate Allah marang sira kabeh (mesthi bab pendakwa zina kang mengkono mau, digoleki keterangane) nanging kersane Allah ora mengkono. Saktemene Allah iku kepareng ngapura dosane wong kang tobat tur wicaksana |
إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِّنكُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَّكُم ۖ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۚ لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ(11) (Muhammad) saktemene wong - wong kang padha nggowo kabar goroh iku iya saka golonganira uga, nanging pawarta kang disebarake dening wong - wong iku aja sira anggep ala mungguhing Allah, nanging iku becik tumrap risa, (nalika semana ana saweneh wong mu’min kang ndakwa zina marang rabinira Siti ’Aisyah). SIji - sijine wong mesthi bakal kapatrapan dosa apa kang ditindakake dhwee. Dene golonganira kang kapatrapan dosa gedhe ndakwa zina mau, mesthi bakal pikantuk siksa kang abot |
لَّوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُّبِينٌ(12) (He wong mukmin) nalika sira padha krungu pendakwa zina mau apa ora banjur ngira menawa golongan mukmin iku becik, sarta banjur padha ngucap pendakwa iki cetha goroh |
لَّوْلَا جَاءُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَٰئِكَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ(13) Yogene wong kang padha ndakwa tumindak zina (marang sita ’Aisyah) mau teka ora bisa nekakake sakwi wong lanang papat. Sarehning wong mau ora bisa ngenekake saksi papat wong - wong mau ana ing ngarsane Allah tetep wong kang goroh pendakwane |
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ(14) (He wong kang padha ndakwa tumindak zina marang siti ’Aisyah) sak upama ora ana kanugrahan lan rahmate Allah marang sira ana ing donya lan ana ing akherat, sira mesthi padha pikantuk siksa kang abot |
إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُم مَّا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمٌ(15) Marga anggonira wani - wani andakwa zina mau lisanira padha ngucapake barang kang sira ora sumurup, lan sira ngira barang kang kaya mengkono mau remeh wae. Sumurupa bab ndakwa tumindak zina iku mungguhing Allah perkara kang gedhe |
وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا يَكُونُ لَنَا أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ(16) Yogene nalika sira krungu ora gelem ngucap mengkene, "Ora prayoga menawa melu - melu ngucap kang kaya mengkne iki". Dhuh Allah panjenengan punika maha suci. Wicaksana tenan mekaten punika gegorohan ingkang agung |
يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(17) Menawa sira iman marang Allah, Allah paring piwulang marang sira, sira aja pisan - pisan mbaleni ngucapake kang kaya mengkono mau |
وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(18) Lan Allah nerangake dhawuh marang sira kanthi pirang - pirang tandha yekti. Dene Allah maha ngudaneni tur wicaksana |
إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(19) Saktemene wong kang padha remen nyiar - nyiarake pawarta ala marang wong mu’min, iku bakal kapatrapan siksa kang nglarani ana ing donya lan akherat. Dene Allah iku nguningani nanging sira ora padha sumurup |
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ(20) Sak upama ora ana kanugrahan lan rahmate Allah marang sira (mesthi sira padha dipatrapi siksa sak nalika). Saktemene Allah iku maha welas lan asih marang kawulane |
۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ وَمَن يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ ۚ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَكَىٰ مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(21) He wong kang padha iman sira aja padha manur marang tumindak syetan. SIng sapa manut marang tumindak syetan iku sumurupa menawa syetan iku prentah marang tumindak jember lan ala. Lan upama ora ana kanugrahan lan rahmate Allah marang sira yekti ora bisa resik saka dosane saklawase. Nanging Allah kersa ngresikake saka dosane marang wong - wong kang dadi kersane. Dene Allah iku maha midhanget sarta maha ngudaneni |
وَلَا يَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(22) Lan wong - wong kang duweni keluwihan sarta kajembaran (sugih) aja sumpah, yen dheweke ora arep weweh marang sanak sedulure, wong - wong miskin sarta wong - wong kang padha gelem pindah krana ngleboni agamane Allah, lan wong - wong mau kudu lila lan legawa. Apa sira kabeh ora remen menawa ALlah iku paring pangapuramarang sira. Dene Allah iku maha pangapura sarta maha asih |
إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(23) Saktemene wog kang padha ndakwa zina marang wong wadon kang becik (muhsonah) kang nyingkur saka tumindak ala lan padha iman, iku padha nyandhang bebendune Allah ana ing donya lan ana ing akherta, (ana ing donya dipatrapi menurut hukum syara’, ing mbesuk ana ing akherat bakal disiksa ana ing neraka). Sarta dheweke padha kapatrapan siksa kang abot |
يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(24) Ana ing dina nalika lisan, tangan sarta sikil dadi saksine dheweke tumrap apa barang kang ditindakake nalika semana |
يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ(25) Iya ana ing dina iku Allah nuhoni janjine matrapi siksa marang wong kang tumindak dosa kanthi bener lan wong durhaka padha sumurup menawa Allah iku kang bener lan kang nereangake apa kang wis didhawuhake ana ing donya |
الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَالْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَاتِ ۖ وَالطَّيِّبَاتُ لِلطَّيِّبِينَ وَالطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَاتِ ۚ أُولَٰئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَ ۖ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ(26) Wong - wong wadon kang tumindak ala iku patute kanggo wong - wong lanang kang tumindak ala, dene wong - wong lanang kang tumindak ala iku patute uga kanggo wong - wadon kang tumindak ala. Dene wong wadon kang tumindak becik iku patute kanggo wong - wong lanang kang tumindak becik, serta wong lanang kang tumindak becik iku patute kanggo wong - wong wadon kang tumindak becik. Wong - wong mau (siti ’Aisyah lan Sofwan) iku tetep resik saka ucapan wong - wong kang padha ndakwa mau, sarta dheweke bakal tampa pangapura sarta rejeki kang mulya |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّىٰ تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَىٰ أَهْلِهَا ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(27) He wong kang padha iman sira aja mlebu omah kang dudu omahira, kajaba menawa wis pikanthuk palilahe kang duwe omah, lan kudu uluk salam marang kang ana omah kono. Iya kang mengkono iku kang luwih becik tumrap sira, supaya sira pikantuk pitutur (elinga lan ngestokna) |
فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّىٰ يُؤْذَنَ لَكُمْ ۖ وَإِن قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا ۖ هُوَ أَزْكَىٰ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ(28) Menawa omah iku pinuju suwung ora ana wong siji - sijia sira aja mlebu ing omah, ngentenana yen wis pikantuk palilahe kang duwe omah marang sira. Dene menawa anggonira njaluk palilahe diwangsuli, "Kowe balia", sira banjur iya baliya (aja mung ngadeg ana ing ngarep lawang wae). kang mengkono iku luwih prayoga marang sira. Dene Allah iku ngudaneni marang kabeh barang kang padha ditindakake dening wong - wong mau |
لَّيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ مَسْكُونَةٍ فِيهَا مَتَاعٌ لَّكُمْ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ(29) Lan sira ora kapatrapan dosa klebu omah kang ora dinggoni wong kang temtu malah sira duwe wewenang sawatara marang omah mau (ngeyup, leren lan sakpadane kayata srambi, pondokan kang disediyakake lan sakpanunggalane). Dene Allah iku nguningani kabeh kang sira lahirake lan kang sira umpetake |
قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَزْكَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ(30) (Muhammad) sira dhawuha marang para wong mukmin lanang dheweke ngeremake mripake (saka haram) lan supaya padha rumeksa mrang kehormatane dhewe - dhewe (saka tindak zina). Kang mengkono iku luwih prayoga (suci) tumrap dheweke. Saktemene Allah iku maha Waspada marang barang kang padha ditindakake dening wong - wong mau |
وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ ۖ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(31) Lan (Muhammad) sira dhawuha marang para wong mukmin wadon, supaya dheweke padha ngeremake mripate (saka haram) lan supaya padha dumeksa marang kehormatane dhewe - dhewe (saka tindak zina) lan aja ngatonake pepaese (rerenggane), kajaba pepaes (rerenggan) kang adate wis katon. Lan supaya padha nutupana sirah, gulu tumeka dhadha kelawan kudhunge sarta aja ngatonake pepaesane (rerenggane) kajaba marang bojone, utawa marang bapak - bapakne, utawa marang bapak - bapakne bojone, utawa marang anak - anake, utawa anak - anake bojone utawa marang sedulur - sedulure lanang utawa anak - anake sedulure wadon, utawa marang wong - wong wadon liya utawa wong wadon amat (kang dimiliki dening tangan tengene) utawa pengiring - pengiringe (wong tuwa) kang wis ora duwe syahwat marang wong wadon, utawa marang bocah lanang kang durung nglahirake (karep syahwat) marang aurat - aurate wong wadon. Lan menawa mlaku, anggone tumindak aja seru - seru, murih katona renggane (pepaese) kang mesthine ora katon. He para wong mukmin sira kabeh padha tobata marang Allah, supaya sira padha pikantuk kabegjan |
وَأَنكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ(32) Lan sira padha ngomah - ngomahna (nikahna) wong wadonira kang isih legan, sarta pada kawulanira lan umatira kang mukmin lan saleh. Menawa dheweke padha fakir, Allah bakal paring kecukupan (paring kesugihan) marang dheweke awit saka kanugrahane. Dene Allah iku maha Jembar lan Maha Ngudaneni |
وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَالَّذِينَ يَبْتَغُونَ الْكِتَابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ فَكَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْرًا ۖ وَآتُوهُم مِّن مَّالِ اللَّهِ الَّذِي آتَاكُمْ ۚ وَلَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِّتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَمَن يُكْرِههُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِن بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(33) LAn kabeh wong kang ora duwe weragad kanggo rabi, becik dipadha ngati - ati rumeksa awake dhewe, nyingkiri zina, ngentenana nganti diparingi kecukupan (kesugihan) dening Allah saka kanugrahane. Dene para kawulanira lan amat ira (wong kang dimiliki dening tangan tengenira), menawa duwe penyuwun merdika sarana nicil anggone mbayar sarta sira pikir prayoga, iya sira turutna kawula mau anggone nicil, sira urunana nganggo bandha peparinge Allah marang sira. Sarehne para kawulanira padha wajib rumeksa awake dhewe - dhewe, sira aja meksa nindakake zina marang para amatira (kawulanira), murih sira pikatuk untung kebungahan ing donya. Dene sing sapa meksa nindakake laku zina marang amate (kawulane), iku sumurupa, sawise kelakon dumindak zina, Allah paring pangapura sarta rahmat marang amatira (kawulanira) kang dipeksa zina mau, dene bendara kang meksa, menawa banjur tobat, iya uga diparingi pangapura |
وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ آيَاتٍ مُّبَيِّنَاتٍ وَمَثَلًا مِّنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلِكُمْ وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ(34) He manungsa, Ingsun wis nurunake ayat pirang - pirang marang sira, kang nerangake ala lan becik, lan nerangake tepa tuladha tumindake para wong - wong sadurungira, lan wis nerangake minangka pitutur tumrap wong kang padha wedi ing Allah |
۞ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُّورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ(35) Panjenengane Allah iku (paring) pepadhang marang langit lan bumi. Dene pepadhanging Allah kang tumrap atine wong mukmin iu sanepane kayadene lentera kang njerone diiseni diyan. Diyan iku ana ing sajrone kaca kang luwih dening bening, mencorong kaya lintang kang sumunar kaya mutiara, kang disumed kanthi lenga zaetun kang uwite oleh berkah, ana ing panggonan tengar, ora ana ing pinggir desa kang kulon utawa kang wetan. Lenga zaetun mau, saking bengine, senadyan durung disumed diyane, meh duwe padhang dhewe. Bareng wis dipasang lan disumed luwih dening padhang, awit padhange diyan ngungkuli padhange lenga zaitun. Panjenengane Allah paring pituduh marang wong kang dikarsakake, diparingi pituduh marang pepadhange Allah mau, apa dene nerangake tepa tuladha marang para manungsa. ALlah iku ngudaneni marang kabeh barang |
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ(36) Diyan mau disumet (dipasang) ana ing masjid - masjid kang adeke wis pikantuk idzine Allah, minangka kanggo panggonan ngluhurake lan nyebut asmane Allah, banjur akeh wong kang nyebut marang Allah ana ing masjid mau ana ing wayah esuk lan sore |
رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ ۙ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ(37) Yoiku wong - wong kang nyebut asmane Allah lan anggone nindakake sholat sarta anggone bayar zakat, ora kether dene ketungkul dedagangan utawa nindakake dol tinuku, sarta padha wedi marang dina Qiyamat kang ing kono wong - wong padha entek atine lan peteng pendelenge |
لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ(38) Wusana Allah paring ganjaran marang wong mau, minangka piwalese anggone becik kelakuane ana ing donya, sarta nambahi ganjaran maneh saka sih kamurahane Allah. Dene Allah paring rejeki marang wong kang dikersakake kanthi tanpa petung |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِندَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ(39) Dene lakune wong kafir iku, sanepane kaya amun - amun (fatamorgana), ana ing gunung pasir rumangsane wong kang ngelak amun - amun mau dikira banyu, nanging bareng diparani ana ing panggonan kona ora ana apa - apa (wong kafir mau ngira yen lakune iki bakal entuk ganjarang suwarga) malah nemu patrapane Allah wujud siksa neraka. Dene Allah anggone matrapi marang wong kafir mau wis timbang karo keluputane. Dene Allah iku rikat banget pangitunge |
أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا ۗ وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ(40) Utawa sanepane kaya pepeteng ana telenging segara, katempuh ing alun kang molak - malik. Sakdhuwure alun ana alun maneh, sakdhuwure alun mau ana mendhung. Dadi pepeteng mau tumpa - tumpa telung werna, petenge mendhung, petenge segara lan petenge alun, siji - sijine peteng mau numpangi petenge liyane, ing kono mau wong ndeleng tangane wae ora paja - paja weruh. Sing sapa ora diparingi pepadhang dening Allah dheweke iya ora duwe pepadang, dadi mesthi kesasar |
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّيْرُ صَافَّاتٍ ۖ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِيحَهُ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ(41) Apa sira sumurp menawa kabeh barang kang ana ing langit lan bumi iku kabeh padha nyebut maha sucine Allah. Sanajan manuk iya padha ngegarake suwiwine ana ing awang - awang nyebut maha sucine Allah? Panjenengane Allah nguningani salate lan manggone maha nyucekake kawulane mau. Dene Allah iku ngudaneni marang kabeh barang kang padha dilakone dening para kawulane kang ana ing langit lan kang ana ing bumi |
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ(42) Kratone langit lan bumi iku kagungane Allah, sarta kabeh iku bakal bali marang Allah |
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَاءُ ۖ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ(43) Apa sira durung sumurup menawa Allah iku nglakokake mega, banjur nglumpukake, banjur nyarup nuli dadi mendung, nuli sira sumurup banyu udan metu saka tengahing mendung. Dene Allah nurunake udan es saking langit, (yaiku) saking (gumpalan - gumpalan mega kados) gunung - gunung, udan mau banjur nyiksa marang wong kang dikersakake lan uga nyingkiri wong kang dikersakake. Meh - meh cahyane kilat mau ngilangake pandeleng - pandeleng |
يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّأُولِي الْأَبْصَارِ(44) Panjenengane Allah iku malah malihake rina lan wengi, kang mengkono mau kabeh yekti dadi piwulang tumrap wong kang duwe pikiran |
وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِّن مَّاءٍ ۖ فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَىٰ بَطْنِهِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَىٰ رِجْلَيْنِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَىٰ أَرْبَعٍ ۚ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(45) Panjenengane ALlah iku nitahake kabeh gegremetan (makhluk urip) saka banyu. Dene gegremetan mau ana kang lakune nlosor nganggo wetenge, lan ana kang lakune nganggo sikil loro, lan ana uga kang lakune brangkang nganggo sikil papat. Allah iku nitahake kabeh barang sak kersane. Saktemene Allah iku nguasani kabeh barang |
لَّقَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ مُّبَيِّنَاتٍ ۚ وَاللَّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(46) Saktemene Ingsun wis nurunake al-Qur’an isi pirang - pirang ayat kang nerangake pernatane agama Islam. Allah iku paring pituduh wong kang dadi kersane marang dalan kang bener |
وَيَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِّنْهُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا أُولَٰئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ(47) Lan wong - wong munafik mau padha ngucap menkene, "Kita punika sami iman ing Allah sarta Rasul, punapa dene sami ngestokaken dhawuhing Allah ingkang dipun asto dening para Rasul". Sak wise ngucap mengkono banjur ana sak golongan kang nglirwakake dhawuhing Allah. Dadi saktemene wong munafir mau dudu wong mu’min |
وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ(48) Wong - wong munafik mau menawa ditimbali marang ngersane Allah lan utusane, supaya utusan mau ngukumi marang dheweke, ing kono banjur ana sak golongan kang padha mlengos (ora ngandikani) |
وَإِن يَكُن لَّهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ(49) Nanging menawa wong - wong munafik ngira yen bakal pikantuk kemenangan, banjur padha rerikatan sowan ing Rasul nyuwun diparingi putusan |
أَفِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ ۚ بَلْ أُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ(50) Apa atine wong kang mengkono mau ana lelarane, utawa padha mamang - mamang menawa Rasul iku utusaningsun temenan, utawa padha kuatir menawa Pangadilane Allah lan utusane ora sakbenere (ora mengkono) balik wong - wong kang munafik iku wong kang nganiaya marang awake dhewe |
إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(51) Saktemene para wong mu’min iku menawa ditimbali marang ngersane, "Kita sami sendika nampi pengadilane Allah tuwin Rasul". Debe wibg - wong mukmin iku wong kang pikantuk kabegjan |
وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ(52) Lan sing sapa ngestokake prentahe Allah lan Rasule sarta wedi ing Allah lan Rasule sarta wedi ing Allah lan bekti marang panjenengane iya wong - wong kang mengkono iku wong kang pikantuk kebegjan (slamet saka siksane Allah) |
۞ وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ ۖ قُل لَّا تُقْسِمُوا ۖ طَاعَةٌ مَّعْرُوفَةٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ(53) Lan wong - wong munafiq padha supata methentheng, nganggo nyebut Asmane Allah. Menawa sira prentah mangsah (maju) perang saguh padha metu perang. (Muhammad) sira dhawuha, "SIra aja pethenthengan supata, dhawuhing ALlah, sira mung dikersakake ngestokake prentah, iuk luwih becik tinimbang supta kang ora sira tuhoni". Saktemene Allah iku maha waspada mrang kabeh barang kang sira tindakake |
قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيْكُم مَّا حُمِّلْتُمْ ۖ وَإِن تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا ۚ وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ(54) (Muhammad) sira dhawuha, "Sira padha ngestokake dhawuhe Allah lan marang para Rasul". Dene menawa wong munafik padh mlengos, iku ora dadi apa. Wajibe Rasul ora liya mung nglakoi prentahe Allah. Dene wajibira kudu ngestokake dhawuhe Allah. Menawa sira padha nderek prentahe Allah lan Rasul mesthi pikantuk pituduh kang bener. Dene Rasul ora diwajibake apa - apa kejaba mung dhawuhake prentah lan nerang-nerangake |
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا ۚ وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(55) Panjenengane ALlah wis paring janji marang wong - wong mu’min saka sira kabeh lan sarta padha nglakoni penggawe becik bakal padha dikersakake angenteni para wong kafir manggon ana ing bumi (wong kafir padha keplayu anggone perang) kaya wong - wong mu’min sak durungira, anggone padha nggenteni wong kafir kang dirusak dening Allah. Sarta Allab bakal nglulusake adeke agama Islam agamane wong mu’min kang wis dadai keparenge Allah. Apa dene sakwise nandhang kuwatir sawatara kuwatir mau bakal diganti katentreman. (pangandikane Allah), "Wong mu’min mau padha manembah ing Ingsun tanpa musyrik marang sapa -sapa. Sakwise ana dhawuh iki, sing sapa kafir marang peparinge Allah iku tetep wong kang durhaka |
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(56) (Lan sira dhawuha), "Sira padha nyempurnakna sholat lan padha bayara zakat, apa dene ndhereka mrang Rasul supaya sira pikantuk rahmate Allah |
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۚ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ وَلَبِئْسَ الْمَصِيرُ(57) Sira aja sepisan - pisan duwe pangira menawa wong - wong kafir iku luput saka siksa ana ing bumi bakal panggonane wong kafir iku ana ing neraka, ala temen kawusanan kang mengkono iku |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ وَالَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ۚ مِّن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَحِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ وَمِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاءِ ۚ ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّكُمْ ۚ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَلَا عَلَيْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ ۚ طَوَّافُونَ عَلَيْكُم بَعْضُكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(58) He para wong mu’min para kawulanira kang kadarbe ing tanganira, apa dene bocah merdika kang wis ana pangertine sanajan durung baligh, iku menawa arep mlebu ketemu sira ana sawijining wayah telu, anjaluka palilah (idzin) dhisik marang sira. Dene wayah telu mau yoku sepisan wayah sak durunge sholat shubuh, kapindho wayah dzuhur, nalikane sira cucul penganggo waktu turu, aktelu, sawise sholat ’Isya. Wayah telu iku wektu suratira (wayah anggonira nyelehake sandhangan). Dene liyane wayah tetelu mau ora ana pekewuhe sira nglilani kawula utawa bocah mau mlebu ketemu ing sira, lan ora ana larangane kawula utawa bocah mau mlebu keteme sira tanpa njaluk palilah luwih dhisik. Sira lan para kawulanira apadene bocah mau kena padha wira - wiri patemonan karo sira. Mengkono iku Allah anggone paring keterangan ayat - ayate marang sira. Dene Allah iku maha ngudaneni marang para kawulane tur maha wicaksana |
وَإِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنكُمُ الْحُلُمَ فَلْيَسْتَأْذِنُوا كَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(59) Lan menawa para bocah (kang merdika) wis padha baligh (dhewasa), iku yen arep mlebu ketemu ing sira, ana ing sadhengah mangsa, kaprentahna njaluk palilah (idzin) luwih dhisik marang sira, kaya tumindake wong - wong sadurunge, anggone padha njaluk palilah (idzin). Kaya mengkono iku ALlah anggone paring keterangan ayat - ayate marang sira kabeh. Dene panjenengane Allah iku maha ngudaneni marang kahanane kawulane sarta maha wicaksana |
وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ ۖ وَأَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(60) Dene wong wadon kang wis luwas getih (wis leren/menopouse), ora nggarap sari saking wis tuw, wis ora duwe kepengin duwe bojo maneh, iku ora ana pekewuhe nyelehake sandhangane kang jaba, kang nganti ora ngetokake rerenggane kang ana ing jero. Nanging kang luwih prayoga minangka anjaga kehormatane, wong wadon mau iya becik brukut (nutupi aurate nganggo sandhangan lan penganggone). Dene Allah iku maha midanget marang pangucapira sarta ngudaneni marang bathinira |
لَّيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ أَن تَأْكُلُوا مِن بُيُوتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُيُوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ ۚ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْكُلُوا جَمِيعًا أَوْ أَشْتَاتًا ۚ فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(61) Dene wong kang wuta, wong kang pincang, wongkang padha lara, apadene awakira dhewe, kabeh iku ora ana pekewohe mangan isining omahira, utawa omahe bapakira, utawa omahe ibunira, utawa omahe sadulurira wadon, utawa omahe pamanira aka bapa utawa omahe bibekira saka bapak, utawa omahe pamanira saka biyung, utawa omahe bibekira saka biyung, utawa omah kang sogoke (kuncine) sira kuwasani, utawa omah darbeke mitranira kang kenthel, sira ora ana pekewuhe mangan bebarengan utawa manga dhewe - dhewe. Dene menawa sira mlebu ing omahira, luwih dhisik sira uluk salama marang awakira dhewe lan marang wongkang ana jero ngomah kono, klawan pekurmatan kang becik tur mawa berkah terang saka dhawuhe Allah. Kaya mengkono, Allah wis paring keterangan ayat - ayate marang sira, supaya sira padha mengerti lang ngrasak - ngrasake (mikir - mikirake) |
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَىٰ أَمْرٍ جَامِعٍ لَّمْ يَذْهَبُوا حَتَّىٰ يَسْتَأْذِنُوهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(62) Saktemene wong - wong kang padha mu’min iu, yaiku wong - wong kang padha percaya marang Allah lan Utusane, lan menawa pinuju ngadep Rusulullah, ana ing pekumpulan, ora gelem lunga ninggalake pekumpulan mau, menawa arep ninggalake nganggo nyuwun idzin (palilah) luwih dhisik marang panjenengane. (Muhammad) Iya wong - wong kang padha nyuwun palilah (idzin) marang sira iku wong kang padha percaya marang Allah lan Rosule, mulane menawa wong mau nyuwun palilah (idzin) marang sira arep ninggalake pakumpulan, perlu nekani kebutuhane (kaperluwane), sira ngilanana marang wong kang sira karepake. Wong - wong mau sira suwuna pangapura ing Allah. Saktemene Allah iku maha pangapura sarta maha asih |
لَّا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُم بَعْضًا ۚ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمْ لِوَاذًا ۚ فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(63) (He wong kang padha mu’mom) Menawa sira matur marang Rasulullah, kanthi nyebut asmane, iku aja kaya menawa sira kandha lan cecaturan marang sepapadhanira, nanging kanthi atur kang becik, Allah nguningani para kancanira kang padha metu (saka ing masjid nalikane padha ngrungokake Khutbah). Wong - wong kang padha nyulayani dhawuh (parentahe) Rasulullah, padha diati - ati lan wediya, ora wurung bakal padha tinempuh ing bebaya utawa ing siksa kang nglarani ana ing akherat |
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ(64) Elinga, saktemene kabeh kang ana ing langit lan bumi iku mung kagungane ALlah. (Temen panjenengane nguningani kabeh kang sira tindakake (setya tuhu ing percaya utawa mangro tingal)). Lan nguningani dina anggone wong - wong mau bakal dibalekake marang ngarsane Allah. Ingkono Allah bakal paring keterangan barang - barang kang wis padha ditindakake dening wong - wong (munafiq) mau nalika ana ing donya. Dene Allah iku ngudaneni marang kabeh barang |
Ahmed Al Ajmy
Bandar Balila
Khalid Al Jalil
Saad Al Ghamdi
Saud Al Shuraim
Abdul Basit
Abdul Rashid Sufi
Abdullah Basfar
Abdullah Al Juhani
Fares Abbad
Maher Al Muaiqly
Al Minshawi
Al Hosary
Mishari Al-afasi
Yasser Al Dosari
