Сура Аль-Адият на курдский

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا(1)

 Bi wan hespên behindayî
سوێند به‌و هۆکارانه‌ی که تیژڕه‌ون و نرکه‌و ناڵه‌یان لێوه دێت.

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا(2)

 Û bi wan hespên, ku (bi simên xwe çirûskên) agir derdixin
به‌و هۆکارانه‌ی کاتێك که ئاگر ده‌که‌نه‌وه‌و بریسکه ده‌ده‌ن.

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا(3)

 Û bi wan hespên, ku (di êrişa serê sibehê da) tozê derdixin
به‌و هۆکارانه‌ی که له به‌ره‌به‌یاندا هێرش ده‌به‌نه سه‌ر (ئۆردووی دوژمنان).

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا(4)

 Û bi wan hespên, ku (bi wê êrişa xwe, bi tozê) şop li pey xwe hîştine
ئینجا ده‌بنه هۆی به‌رپاکردنی ته‌پ و تۆزو گه‌رده‌لوول.

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا(5)

 Bi vî awayî ewan (hespan bi sîyarê xwe va) di nava neyaran da cî vedane
له‌و کاته‌دا خۆیان ده‌که‌ن به‌ناو جه‌رگه‌ی دوژمناندا.

إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ(6)

 (Bi van sond dixum!) ku meriv bi rastî ji bona Xuda yê xwe ra pir nankor e
سوێند به‌وانه هه‌مووی، به‌ڕاستی ئاده‌میزاد له ئاستی په‌روه‌ردگاریدا زۆر ناسوپاس و حه‌ق نه‌ناسه‌.

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ(7)

 Û bi xweber jî nihrevanê vê kirina xwe ye
خۆیشی شایه‌ته له‌سه‌ر ئه‌و حاڵه‌ی خۆی، (ڕۆژی قیامه‌ت دان به که‌مته‌ر خه‌می خۆیدا ده‌نێت).

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ(8)

 Û bi rastî (meriv) ji bona civandina mal ra zor hizkere
بێگومان ئاده‌میزاد له خۆشه‌ویستی ساماندا زۆر به‌تین و هه‌ڵپه‌یه (که ده‌ستی لێی گیربوو ڕه‌زیل و ڕژد و چرووکه‌).

۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ(9)

 Ma qey meriv nizan e, gava tiştên di goran da heyî radibin (ji bona civînê) têne şandinê (we gavê temtêla wan ça dibe)
ئایا ئه‌و جۆره که‌سانه نازانن چی پێش دێت کاتێك له گۆڕه‌کان هێنرانه ده‌ره‌وه‌و (زیندوو کرانه‌وه‌)؟!

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ(10)

 Wê (gavê çi)di dilê wan da heye derketî ye hatîye xu yandinê
هه‌رچیش له سینه‌کاندا هه‌یه هه‌ر هه‌مووی له (کارنامه‌کاندا) به تۆمار کراوی ئاشکرا کران و خرانه به‌رده‌ست!!

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ(11)

 (Erê!) di wê rojê da Xuda yê wan bi temtêla wan agahdare
به‌ڕاستی په‌روه‌ردگاریان له‌و ڕۆژه‌دا ئاگادارو شاره‌زایه پێیان (به‌وردی ده‌پرسێته‌وه‌).