آیه 63 سوره نور | آنچنان كه يكديگر را صدا مى‌زنيد، پيامبر را صدا مزنيد. خدا مى‌داند

﴿لَّا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُم بَعْضًا ۚ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمْ لِوَاذًا ۚ فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾
[ النور: 63]

آنچنان كه يكديگر را صدا مى‌زنيد، پيامبر را صدا مزنيد. خدا مى‌داند چه كسانى از شما در پناه ديگرى خود را پنهان مى‌سازند و آهسته آهسته بيرون مى‌روند. آنان كه از فرمان او سرپيچى مى‌كنند بايد بترسند كه مباد به آنها فتنه‌اى يا عذابى دردآور برسد.

آیه 63 سوره نور فارسى

صدا زدن پیامبر (خدا) را در میان خود همچون صدا زدن یکدیگر قرار ندهید، یقیناً خداوند کسانی از شما را که پشت سر دیگران پنهان می شوند، و یکی بعد از دیگری فرار می کنند می داند، پس کسانی که با فرمان او مخالفت می کنند ؛ باید بترسند از این که فتنه ای گریبان آنها را بگیرد، یا عذابی دردناک به آنها برسد!

تفسیر آیه 63 سوره نور مختصر

ای مؤمنان- رسول الله -صلی الله علیه وسلم- را گرامی بدارید، و هرگاه او را صدا زدید، با اسم مجردش، آن گونه كه يكديگر را صدا مى زنيد او را نيز صد نزنيد، مانند: ای محمد یا با اسم پدرش مثل: ای پسر عبدالله، بلکه بگویید: ای رسول الله، ای نبی الله، و هرگاه شما را برای کاری عمومى فراخواند، دعوتش را مانند دعوت های عادی میان خودتان، بی اهمیت مپندارید، بلکه برای اجابت دعوتش بشتابید، همانا الله متعال كسانى از شما را كه پنهانی از نزد او بيرون مى روند، مى شناسد. پس کسانی که از فرمان رسول الله -صلی الله علیه وسلم- سرپیچی می کنند، باید از اين بترسند که الله متعال آنان را دچار مصیبت و امتحان یا عذابی دردناک و غیر قابل تحمل کند.

تفسیر نور (مصطفی خرم‌دل)

(ای مؤمنان!) دعوت پیغمبر را در میان خویش (برای اجتماع و شرکت در کارهای مهمّ) همسان دعوت برخی از برخی از خود بشمار نیاورید (چرا که فرمانش فرمان خدا و دعوتش دعوت پروردگار است). خداوند آگاه از کسانی است که در میان شما خویشتن را می‌دزدند و پشت سر دیگران خود را پنهان می‌دارند (تا پیغمبر آنان را نبیند و از انصراف و گریز ایشان نپرسد و کاری بدانان حوالت نکند). آنان که با فرمان او مخالفت می‌کنند، باید از این بترسند که بلائی (در برابر عصیانی که می‌ورزند) گریبانگیرشان گردد، یا این که عذاب دردناکی دچارشان شود (اعم از قحطی و زلزله و دیگر مصائب دنیوی، و دوزخ و دیگر شکنجه‌های اخروی). [[«دُعَآءَ»: دعوت. فراخواندن برای کار مهمّی. «یَتَسَلَّلُونَ»: خود را می‌دزدند. خویشتن را کنار می‌کشند و پشت دیوار و پشت سر مردم خویش را پنهان می‌سازند. آهسته و پنهانی راه خود را در پیش می‌گیرند. «لِوَاذاً»: پناه بردن. یکی در پشت دیگری خویشتن را قائم کردن. مصدر باب مفاعله است و حال بوده و به معنی (مُلاوِذینَ) است.]]

English - Sahih International

Do not make [your] calling of the Messenger among yourselves as the call of one of you to another. Already Allah knows those of you who slip away, concealed by others. So let those beware who dissent from the Prophet's order, lest fitnah strike them or a painful punishment.