سورة النبأ باللغة الكوردية

عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ(1)

Ewa (filan) çi tiştî ji hev dipirsin
(ئه‌ی خه‌ڵکه‌) ده‌رباره‌ی چی له یه‌کتر ده‌پرسن؟

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ(2)

(Qey) ewan ji wê Peyva (Qarsîya) mezin ji hev (dipirsin)
ده‌رباره‌ی هه‌واڵه گه‌وره و گرنگه‌که‌!! (که ڕۆژی قیامه‌ته‌).

الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ(3)

Ewa (Qarsî ya) ku ewan (di hebûna) wê da ne wek hevbûne
له حاڵێکدا له ئه‌وانه ڕاو بۆچوونیان جیاوازه ده‌رباره‌ی.

كَلَّا سَيَعْلَمُونَ(4)

Na! Bi rastî (wekî gotina wan nîne,lê ewanê) di nêzîk da bizanin
نه‌خێر، وا بۆیان نالوێت، له داهاتوویه‌کی نزیکدا خۆیان ده‌بیننه‌وه و هه‌موو ڕاستیه‌کانیان بۆ ده‌رده‌که‌وێت.

ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ(5)

Paşê (dîsa wekî gotina wan nîne, lê ewanê) di nêzîk da bizanin
به‌ڵێ! له‌وه‌و دوا، له داهاتوویه‌کی نزیکدا خۆیان ده‌بیننه‌وه و ڕاستیه‌کانیان بۆ ده‌رده‌که‌وێت.

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا(6)

Maqey me zemîn (ji bona wan ra) nexistîye hêlan
(پێش باسی قیامه‌ت په‌روه‌ردگار گه‌شتێکیان به ناو دروستکراوه‌کان و دیارده‌کاندا پێده‌کات ده‌پرسێت: ئایا زه‌ویمان وه‌ک لانکه بۆ فه‌راهه‌نگ نه‌هێناون؟

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا(7)

(Me) çîya jî (ji bona zemîn ra ne xistîye) sing
(ئایا) کێوه‌کانمان وه‌ک مێخ بۆ دانه‌کوتاون؟ (تا زه‌وی بپارێزێت له فشاری بورکان و ماده تواوه‌کانی ناو ناخی، هه‌روه‌رها هه‌تا له‌نگه‌ری ڕابگرێت و چه‌نده‌ها سودی ترتان پێ بگه‌یه‌نێت).

وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا(8)

Û me hûn bi zotî afirandine
(ئایا) نێوه‌مان به جووت دروست نه‌کردووه‌؟

وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا(9)

Me xewa we jî (ji bona ew ra) xistîye rawestandin
خه‌وتنمان بۆ نه‌کردوون به‌هۆی سره‌وتن؟

وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا(10)

Û me şev jî (bi tarîtî ya wê va ji bona we ra) xistîye xewkirin
(ئایا) شه‌وگارمان بۆ نه‌کردوون به‌داپۆشه‌ر وه‌ک پۆشاک، تاتیایدا بشاردرێنه‌وه‌؟

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا(11)

Û me roj jî (ji bona we ra) xistîye (danê) jînê (ji bo ku hûn tê da bixebitin)
(ئایا) ڕۆژیشمان بۆ نه‌کردوونه‌ته کاتی به ده‌ستهێنانی ڕزق و ڕۆزی؟

وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا(12)

Û me di jora we da heft ramaxne bi hêz ava kirîye
(ئایا) حه‌وت چین ئاسمانی به هێز و پته‌ومان به ڕا سه‌رتانه‌وه دروست نه‌کردووه‌؟

وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا(13)

Û me (di wan ramaxana da) çirane çilwulok çêkirine
چرایه‌کی پرشنگدارمان بۆ فه‌راهه‌م نه‌هێناون؟ (که مه‌به‌ست خۆره‌)

وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا(14)

Û me ji ewrne givaştok aveke şîroke hinartîye
‎ (ئایا) له هه‌وره گوشراوه‌کان بارانێکی زۆرمان نه‌باراندووه‌؟

لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا(15)

Ji bo ku em bi wê (avê) lub û hêşnayan derxin
تا به هۆی ئه‌و بارانه‌وه جۆره‌ها دانه‌وێڵه و ڕووه‌ک بڕوێنین.

وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا(16)

Û em (bi vê avê) bax û rezne li hevalyaî (derxin)
هه‌روه‌ها چه‌نده‌ها باخی چڕو پڕو له‌یه‌ک ئاڵاو به‌دی نه‌هێناوه‌.

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا(17)

Bi rastî roja (pûçaî û maf) ji hev radiqete heye! Bûye danê radewa ê
(ئینجا دێته سه‌ر باسی هه‌واڵه گرنگ و سامناکه‌که‌): به‌‎ڕاستی ڕۆژی جیاکرنه‌وه‌، کاتێكیدیاری کراوه (بۆ جیاکردنه‌وه‌ی چاکان له خراپان، ئیمانداران له کافران، سته‌مکاران له سته‌ملێکراوان).

يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا(18)

Hûnê di roja di stûrî da tê puf kirinê, îdî deste deste werin
ئه‌و ڕۆژه‌ی که فوو ده‌کرێت به (صور) دا، جا پۆل پۆل و ده‌سته ده‌سته به‌ره‌و مه‌یدانی لێپرسینه‌وه بێ په‌روا دێن.

وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا(19)

(Di wê rojê da) ezman vebûye; îdî derî derî çêbûye
ئاسمان ده‌کرێته‌وه و ده‌بێته ده‌روازه و ده‌رگا (بۆ دابه‌زینی فریشته‌کان).

وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا(20)

Û çîya (ji şûna xwe) hatine ajotinê, îdî bûne leylan
کێوه‌کانیش هه‌ڵده‌که‌نرێن و ده‌ڕۆن به ئاسماندا وه‌ک تراویلکه و سه‌رابێکی گه‌وره‌.

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا(21)

Bi rastî doj jî bûye dîdevan
بێگومان دۆزه‌خیش ده‌مێکه چاوه‌ڕێی ئه‌و ڕۆژه‌یه و خۆی بۆ مه‌ڵاسداوه‌.

لِّلطَّاغِينَ مَآبًا(22)

Ji bona wanê rê derketî bûye êwir
ده‌بێته مه‌نزڵگای خوانه‌ناس و یاخیه‌کان.

لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا(23)

Ewanê di wura da pur danan bimînin
هه‌زاره‌ها ساڵی دوورو درێژ و نه‌بڕاوه‌ی تێدا ده‌به‌نه‌سه‌ر...

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا(24)

Ewan (di dojê da) saritî û ave çeşne nakin
له‌ناویدا ناچێژن فێنکاییه‌ک، یا خواردنه‌وه‌یه‌کی به‌تام...

إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا(25)

Hey hilmojek û kêmê (çeşne dikin)
جگه له ئاوی له کوڵ و کێم و زووخاو.

جَزَاءً وِفَاقًا(26)

Eva celata (ji bona kirinê wan ra) gavîkan bûye
که ئه‌وه‌ش پاداشتێكی له‌بارو پڕاو پڕه (بۆ خوانه‌ناسان).

إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا(27)

Loma ewan guman ne dikir, ku wê kirinê wanê bêne hijmartinê
چونکه ئه‌وانه کاتی خۆی به‌ته‌مای ئه‌م ڕۆژه و لێپرسینه‌وه‌یه نه‌بوون، حه‌زیان له باسی نه‌ده‌کرد.

وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا(28)

Û ewan beratene me bivir di dane derewdêrandinê
به‌ڵکو زۆر به‌توندی دژایه‌تی ئایه‌ته‌کانی ئێمه‌یان ده‌رکرد و به درۆیان ده‌زانی..

وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا(29)

Û hemî tişt me bi nivîsarî hijmartîye
ئێمه‌ش هه‌موو شتێکمان له‌سه‌ریان سه‌رژمێری کردووه و به‌وردیی تۆمارمان کردووه‌.

فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا(30)

Îdî hûn çeşna (kirinê) xwe bikin, îdî em ji bona we ra hey şapatê pur dikin
(پاشان پێیان ده‌وترێت) ده بچێژن (ئه‌ی خوانه‌ناسان) له سزاو ئازار و ئه‌شکه‌نجه به‌ولاوه‌، جا هه‌رگیز هیچی ترتان بۆ زیاد ناکه‌ین.

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا(31)

Bi rastî ji bona Xuda parizan ra serfirazî hene
به‌ڕاستی بۆ خواناس و پارێزکاران سه‌رفرازی و خۆشێ و شادی و کامه‌رانی فراوان ئاماده‌یه‌.

حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا(32)

Bostan û rezê tiryan (hene)
چه‌نده‌ها باخچه‌ی جوان و جۆری ترێ.

وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا(33)

Perîne hevsalî, ku memikne wan hêj gulîkdane (hene)
(له‌و جێگه و ڕێگه خۆشانه‌دا هاوسه‌ر و هاوده‌می) ئافره‌تانی سینه جوان و (دیمه جوان) هاوته‌مه‌ن ئاماده‌یه‌.

وَكَأْسًا دِهَاقًا(34)

Û kasikne tijî mey (hene)
له‌گه‌ڵ کاسه‌ی پڕ له شه‌رابی تایبه‌تیدا.

لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا(35)

Ewan (Xuda parizan) di wura da vir û mijûlîne kêrnehatî nabihên
له‌و به‌هه‌شته‌دا هیچ جۆره قسه‌یه‌کی پڕو پووچ و درۆ و ده‌له‌سه‌یه‌ک نابیستن.

جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا(36)

(Eva) xelata ji Xuda yê te(ji bona wan ra hatîye dayînê) dayîneke wusane nayê hijmartinê
ئه‌مه‌ش هه‌مووی پاداشتێکه له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگارته‌وه (ئه‌ی ئیماندار)، به‌خششێکه به حسابێکی ورد ده‌به‌خشرێت (به به‌خته‌وه‌ران).

رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا(37)

Xuda yê ezman û zemîn û di nîveka wan herdukan da heyî (Yezdan ê) dilovan e; ewan (heyan)qe ji wî mijûl nabin
‎ (له‌لایه‌ن) په‌روه‌ردگاری میهره‌بانی ئاسمانه‌کان و زه‌وی و هه‌رچی له نێوانیاندا هه‌یه‌، (ئه‌و ڕۆژه‌) که‌س ناتوانێت له‌به‌رده‌م زاتی په‌روه‌ردگاردا بدوێت.

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا(38)

Di wê rojê da can û fereşte gargî dibin, li bal wî ji pêştirê wîyê ku Yezdan ê dilovanji bona wî ra destûra axiftinê daye û gotinê qencî bêje, qe tu kes nikare bi axive
ڕۆژێک دێت جوبڕه‌ئیل و فه‌ریشته‌کان به ڕیز ده‌وه‌ستن و ورته‌یان لێنایه‌ت و هیچ قسه ناکه‌ن، مه‌گه‌ر ئه‌وه‌یان که خوای میهره‌بان مۆڵه‌تی بدات و قسه‌ی جوان و به‌جێ پێشکه‌ش بکات.

ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا(39)

Roja mafê (ku hatîye peyman danê) evaye. Îdî kîjan bi vê ewa li bal Xuda yê xwe (ji bona xwe ra) êwrekî digire
ئه‌و ڕۆژه ڕۆژێکی حه‌ق و ڕاسته و به‌ڕێوه‌یه‌.. جا ئه‌وه‌ی ده‌یه‌وێت با به‌ره‌و لای په‌روه‌ردگاری ڕێگه بگرێته به‌ر.

إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا(40)

Bi rastî me hûn bi şapateke nêzîk dane hişyarkirinê. Di wê rojê da meriv li bal wan tiştne, ku hêj di berê da kirîya mêze dike û file (aha) dibêje: “xwazîka ez xwelî bûma (ne hatima vê derê).“
به‌ڕاستی ئێمه ئێوه‌مان ئاگادار کردووه له‌وه‌ی که سزایه‌کی نزیک به‌ڕێوه‌یه‌، ئه‌و ڕۆژه ڕۆژێکه که ئاده‌میزاد سه‌یری ده‌ستپێشخه‌ری خۆی ده‌کات، خوانه‌ناسیش ده‌ڵێت.. خۆزگه هه‌ر خاک بوومایه (ئاوا زیندوو نه‌کرامایه‌ته‌وه و گیرم نه‌خواردایه‌).