Nisa suresi 124 ayet | Erkek veya kadın, mümin olarak, kim yararlı işler işlerse, işte onlar cennete

Rivayete göre yahudilerle Hristiyanlar: “ Cennete bizden olandan başkası girmeye­cektir ” dediler. Kureyşliler: “ Biz, öldükten sonra diriltilmeyeceğiz ” dediler. Bunun üzerine 123. âyet nâzil oldu. Diğer bir rivayete göre ise mü’minlerle Ehl-i kitap birbirlerine karşı övün­meye koyuldular. Kitab ehli: “ Peygamberimiz sizin peygamberinizden önce­dir. Kitabımız kitabınızdan öncedir ve biz sizden daha çok Allah’a yakınız ” dediler. Mü’minler de: “ Peygamberimiz peygamberlerin sonuncusudur. Kita­bımız ise, diğer kitaplara karşı hakem mevkiindedir ” dediler. Bunun üzerine bu âyet-i kerîme nâzil oldu. ( Kurtubî, el-Câmi‘, V, 396 )

Dinî gerçekler, hiç kimsenin asılsız temennî ve boş kuruntularına bağlı değildir. Allah Teâlâ, nasıl bir ilâhî kanun koymuşsa onun hükmü câridir, onu engelleyecek hiçbir güç yoktur. Bu açıdan kötülük yapan cezasını çekecek, iyilik yapan da mükâfatını görecektir. İyilik yapanlar, güzel güzel işler başaranlar cennete girecek ve onlar en küçük bir haksızlığa uğramayacaklardır.[ 1 ]

Hz. Ebubekir şöyle anlatır: Birgün Resûlullah ( s.a.s. )’in yanında bulunurken “ Gerçek şudur ki; kim bir kötülük yaparsa onun cezasını görecek ve Allah’tan başka da ne bir dost bulabilecek ne de bir yardımcı ” ( Nisâ 4/123 ) âyeti nâzil oldu. Efendimiz:

“ - Ebubekir, bana indirilen bu âyeti sana okutayım mı? ” buyurdu. Ben:

“ - Tabii ki ya Rasûlallah ” dedim. Bana bu âyeti okuttu. Sanki belimin kırılıp ayrıldığını hissettim ve öylece kasılıp kaldım.

Peygamberimiz:

“ - Neyin var, ne oldu? ” diye sordu. Ben:

“ - Anam babam sana fedâ olsun ya Rasûlallah, hangimiz günah işlemez ki! Şimdi biz işlediklerimiz yüzünden mutlaka cezalandırılacak mıyız? ” diye üzüntümü ifade ettim. Bunun üzerine Allah Resûlü ( s.a.s. ) şu açıklamayı yaptı:

“ - Ey Ebubekir! Sen ve diğer mü’minler hatalarınız sebebiyle dünyada bazı sıkıntı ve meşakkatlere uğratılarak cezalandırılırsınız. Öyle ki Allah’a günahsız olarak kavuşursunuz. Diğerlerine gelince onların yaptıkları biriktirilir ve cezaları kıyamet gününe bırakılır. ” ( Tirmizî, Tefsir 4/3039 )

Yine bu âyetin tesiriyle sarsılan müslümanlara Allah Resûlü ( s.a.s. ) şu teskin ve teselli edici nasihatte bulunmuştur:

“ İtidali kaybetmeyin, doğruluktan ayrılmayın. Şunu bilin ki, müslümanın kar­şı karşıya kaldığı her bir musibette -ayağının sürçmesi, parmağının kanaması gibi küçük sıkıntıları ve herhangi bir tarafına batan bir diken de dâhil olmak üzere- günahlarına bir kefaret vardır. ” ( Müslim, Birr 52 )

Şunu ifade etmek gerekir ki:

ومن يعمل من الصالحات من ذكر أو أنثى وهو مؤمن فأولئك يدخلون الجنة ولا يظلمون نقيرا