Rahman suresi Türkçe okunuşu ve anlamı
Rahman Suresini okunuşu anlamı türkçe arapça
اَلرَّحْمٰنُۙ (1) Errahmân(u) |
عَلَّمَ الْقُرْاٰنَۜ (2) ‘Alleme-lkur-ân(e) |
خَلَقَ الْاِنْسَانَۙ (3) Ḣaleka-l-insân(e) |
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) ‘Allemehu-lbeyân(e) |
اَلشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍۖ (5) Eşşemsu velkameru bihusbân(in) |
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6) Ve-nnecmu ve-şşeceru yescudân(i) |
وَالسَّمَٓاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْم۪يزَانَۙ (7) Ve-ssemâe rafe’ahâ ve vada’a-lmîzân(e) |
اَلَّا تَطْغَوْا فِي الْم۪يزَانِ (8) Ellâ tatġav fî-lmîzân(i) |
وَاَق۪يمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْم۪يزَانَ (9) Ve akîmû-lvezne bilkisti velâ tuḣsirû-lmîzân(e) |
وَالْاَرْضَ وَضَعَهَا لِلْاَنَامِۙ (10) Vel-arda veda’ahâ lil-enâm(i) |
ف۪يهَا فَاكِهَةٌۖ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْاَكْمَامِ (11) Fîhâ fâkihetun ve-nnaḣlu żâtu-l-ekmâm(i) |
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُۚ (12) Velhabbu żû-l’asfi ve-rrayhân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
خَلَقَ الْاِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِۙ (14) Ḣaleka-l-insâne min salsâlin kelfeḣḣâr(i) |
وَخَلَقَ الْجَٓانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍۚ (15) Ve ḣaleka-lcânne min mâricin min nâr(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِۚ (17) Rabbu-lmeşrikayni ve rabbu-lmaġribeyn(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِۙ (19) Merace-lbahrayni yeltekiyân(i) |
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِۚ (20) Beynehumâ berzeḣun lâ yebġiyân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ۬ وَالْمَرْجَانُۚ (22) Yaḣrucu minhumâ-llu/lu-u velmercân(u) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَاٰتُ فِي الْبَحْرِ كَالْاَعْلَامِۚ (24) Velehu-lcevâri-lmunşeâtu fî-lbahri kel-a’lâm(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ۟ (25) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍۚ (26) Kullu men ‘aleyhâ fân(in) |
وَيَبْقٰى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْاِكْرَامِۚ (27) Ve yebkâ vechu rabbike żû-lcelâli vel-ikrâm(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
يَسْـَٔلُهُ مَنْ فِي السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِۜ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ ف۪ي شَأْنٍۚ (29) Yes-eluhu men fî-ssemâvâti vel-ard(i)(c) kulle yevmin huve fî şe/n(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
سَنَفْرُغُ لَكُمْ اَيُّهَ الثَّقَلَانِۚ (31) Senefruġu lekum eyyuhâ-śśekalân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوا مِنْ اَقْطَارِ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ فَانْفُذُواۜ لَا تَنْفُذُونَ اِلَّا بِسُلْطَانٍۚ (33) Yâ ma’şera-lcinni vel-insi ini-steta’tum en tenfużû min aktâri-ssemâvâti vel-ardi fenfużû(c) lâ tenfużûne illâ bisultân(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِۚ (35) Yurselu ‘aleykumâ şuvâzun min nârin ve nuhâsun felâ tentesirân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
فَاِذَا انْشَقَّتِ السَّمَٓاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِۚ (37) Fe-iżâ-nşakkati-ssemâu fekânet verdeten ke-ddihân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (38) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْـَٔلُ عَنْ ذَنْبِه۪ٓ اِنْسٌ وَلَا جَٓانٌّۚ (39) Feyevme-iżin lâ yus-elu ‘an żenbihi insun velâ cân(nun) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (40) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِس۪يمٰيهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاص۪ي وَالْاَقْدَامِۚ (41) Yu’rafu-lmucrimûne bisîmâhum feyu/ḣażu bi-nnevâsî vel-akdâm(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (42) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
هٰذِه۪ جَهَنَّمُ الَّت۪ي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَۢ (43) Hâżihi cehennemu-lletî yukeżżibu bihâ-lmucrimûn(e) |
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَم۪يمٍ اٰنٍۚ (44) Yatûfûne beynehâ ve beyne hamîmin ân(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ۟ (45) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّه۪ جَنَّتَانِۚ (46) Velimen ḣâfe makâme rabbihi cennetân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۙ (47) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ذَوَاتَٓا اَفْنَانٍۚ (48) Żevâtâ efnân(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (49) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ف۪يهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِۚ (50) Fîhimâ ‘aynâni tecriyân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (51) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ف۪يهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِۚ (52) Fîhimâ min kulli fâkihetin zevcân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (53) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
مُتَّكِـ۪ٔينَ عَلٰى فُرُشٍ بَطَٓائِنُهَا مِنْ اِسْتَبْرَقٍۜ وَجَنَا الْجَنَّتَيْنِ دَانٍۚ (54) Mutteki-îne ‘alâ furuşin betâ-inuhâ min istebrak(in)(c) ve cenâ-lcenneteyni dân(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (55) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ف۪يهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِۙ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ اِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَٓانٌّۚ (56) Fîhinne kâsirâtu-ttarfi lem yatmiśhunne insun kablehum velâ cân(nun) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (57) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
كَاَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُۚ (58) Ke-ennehunne-lyâkûtu velmercân(u) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (59) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
هَلْ جَزَٓاءُ الْاِحْسَانِ اِلَّا الْاِحْسَانُۚ (60) Hel cezâu-l-ihsâni illâ-l-ihsân(u) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (61) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِۚ (62) Vemin dûnihimâ cennetân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۙ (63) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
مُدْهَٓامَّتَانِۚ (64) Mudhâmmetân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (65) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ف۪يهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِۚ (66) Fîhimâ ‘aynâni naddâḣatân(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (67) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ف۪يهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌۚ (68) Fîhimâ fâkihetun ve naḣlun ve rummân(un) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (69) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
ف۪يهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌۚ (70) Fîhinne ḣayrâtun hisân(un) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (71) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِۚ (72) Hûrun maksûrâtun fî-lḣiyâm(i) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (73) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
لَمْ يَطْمِثْهُنَّ اِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَٓانٌّۚ (74) Lem yatmiśhunne insun kablehum velâ cân(nun) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِۚ (75) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
مُتَّكِـ۪ٔينَ عَلٰى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍۚ (76) Mutteki-îne ‘alâ rafrafin ḣudrin ve’abkariyyin hisân(in) |
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (77) Febi-eyyi âlâ-i rabbikumâ tukeżżibân(i) |
تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْاِكْرَامِ (78) Tebârake-smu rabbike żî-lcelâli vel-ikrâm(i) |
From : 1 - to : 78 - totals : 78
Rahman suresi Hakkında
Rahmân sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 78 âyettir. İsmini 1. âyette geçen Allah Teâlâ’nın اَلرَّحْمٰنُ (Rahmân) ism-i şerîfinden alır. Bu isim, sûrenin muhtevasıyla da alakalıdır. Zira sûrede baştan sona kadar Allah’ın rahmeti ve rahmetinin tezahürleri zikredilir. Mushaf tertîbine göre 55, nüzûl sürecine göre 97. sûredir.
Rahman suresi Konusu
Allah Teâlâ’nın nihâyetsiz rahmeti ve bu rahmetin en büyük tecellisinin Kur’ân-ı Kerîm’i indirip insanı onu anlayacak ve anlatacak şekilde yaratması olduğu hatırlatılır. Kamer süresi 49. âyette bahsedilen “her şeyin bir ölçüye göre yaratılmasının” bir tefsiri sadedinde göklerde ve yerde bulunan ilâhî nizama, şaşmaz ölçü ve ahenge dikkat çekilir. Cenâb-ı Hakk’ın insan ve cinlere bahşettiği büyük nimetleri sayılır. Her nimet hatırlatıldıkça “Öyleyse, ey insanlar ve cinler, Rabbinizin hangi nimet ve kudretini yalanlayabilirsiniz?” (Rahmân 55/13) ikazı tekrar edilir. İnkârcı ve nankörlerin cehennemdeki cezalarına kısaca temas edildikten sonra, iyilik ve ihsan sahiplerine va’dedilen kat kat cennetlerin ve o cennetlerde yığınla kaynaşan nimetlerin genişçe tasviri yapılır.
Rahman suresi Nuzül Sebebi
Mushaftaki sıralamada elli beşinci, iniş sırasına göre doksan yedinci sûredir. Ra‘d sûresinden sonra, İnsân sûresinden önce Medine’de nâzil olmuştur. Tamamının Mekkî olduğu veya bir kısmının Mekke’de bir kısmının ise Medine’de indiği görüşleri de vardır (Zemahşerî, IV, 49). Şevkânî, sûrenin hem Mekke’de hem de Medine’de indiğine dair rivayetler bulunduğu dikkate alınarak kısmen Mekkî kısmen Medenî olduğunu kabul etmenin uygun olacağını belirtir (V, 151).
Rahman suresi Fazileti
Sûrede, edebiyatımızda terciibend denen edebî sanat benzeri bir üslûpla, “Artık rabbinizin nimetlerinden hangisini inkâr edebilirsiniz?” anlamındaki cümleye otuz bir defa yer verilmiştir.
Kuran'dan bir başka sure türkçe yazılışı
En ünlü Kur'an okuyucularının sesiyle Rahman süresi indirin:
Rahman Suresi mp3 : Rahman suresini dinlemek ve indirmek için okuyucuyu seçin Yüksek kalitede tamamlayın
Ahmet El Acemi
Bandar Balila
Khalid Al Jalil
Saad Al Ghamdi
Saud Al Shuraim
Salah Bukhatir
Abdul Basit
Abdul Rashid Sufi
Abdullah Basfar
Abdullah Al Juhani
Ali Al Hudhaifi
Fares Abbad
Maher Al Muaiqly
Muhammad Jibril
Al Minshawi
Al Hosary
Mishari Al-afasi
Nasser Al Qatami
Wadih Al Yamani
Yasser Al Dosari
Bizim için dua et, teşekkürler