Hud suresi 26 ayet | And olsun ki biz Nuh'u kendi milletine gönderdik; "Ben sizin için apaçık

Allah Teâlâ, tebliğ ile vazifelendirdiği Rasûlü’nü, bu yolda karşılaşacağı sıkıntı ve belalara karşı hazırlamak, tesellî etmek ve sabra alıştırmak için önceki peygamberlerin kıssalarından câlib-i dikkat kesitler sunar. Bu kıssalarda, sonradan gelenlere ibret olması için, peygamberlerin tevhid uğrunda verdikleri mücâdeleleri, toplumlarının kendilerine karşı sergiledikleri tutum ve davranışları, bu arada meydana gelen hadiseleri ve bunların menfi veya müspet neticelerini haber verir. Buna da Hz. Nûh’un kıssası ile başlar.

Nûh ( a.s. )’ın asıl isminin şükredici anlamında Şâkir olduğu rivayet edilir. Çok âh vâh ettiği için ona “ Nûh ” adı verildiği nakledilir. Niçin çok âh vâh ettiği hususunda ise şunlar söylenir:

›    Kavminin küfür ve isyandaki inâdı sebebiyle Hz. Nûh Cenâb-ı Hakk’a “ Rabbim! Yeryüzünde dolaşan bir tek kâfir bile bırakma! ” ( Nûh 71/26 ) diye beddua eder. Fakat Allah Teâlâ onun bu duasından hoşnut kalmaz. O da bu zellesi için ağlar, âh vâh eder.

›    Hz. Nûh tufan sırasında, oğluna karşı olan aşırı meyli ve muhabbeti sebebiyle “ Rabbim! Şüphesiz ki oğlum benim ailemdendir ” ( Hûd 11/45 ) diyerek Rabbine yalvarır. Ancak Cenâb-ı Hak: “ Ey Nûh! O kesinlikle senin ailenden değildir ” ( Hûd 11/46 ) buyurur. Bunun üzerine Hz. Nûh ya oğluna karşı şefkatinden veya kendi akıbetinden endişelendiği için âh vah etmeye başlar. ( Bursevî, Rûhu’l-Beyân, IV, 153-154 )

Hz. Nûh, kavmine gönderilmiş apaçık bir uyarıcıdır. Onları yalnızca Allah’a kulluğa davet eder ve onları can yakıcı bir günün azabından korkutur. Bu azap, dünya açısından inanmayanların boğulup helak olduğu tufan, âhiret açısından ise cehennem ateşidir. Ancak inkarda taşlaşmış kişilere bu uyarının hiçbir etkisi olmadı:

أن لا تعبدوا إلا الله إني أخاف عليكم عذاب يوم أليم