حم(1) Haa Miim |
عسق(2) Ain, Siin, Qoof |
كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(3) Mangkono uga Allah kang Maha Mulya tur wicaksana paring dhawuh marang sira lan marang para rasul sadurunge sira |
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ(4) Allah iku kagungan sahisining langit lan bumi, Allah iku Maha Luhur tur Maha Agung |
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(5) Meh wae langit ngebruki bumi (saking agunge Allah) lan para Malaikat padha nyebut Maha Suci memuji ing Allah Pangerane, padha nyuwunake pangapura kaluputane para wong mukmin kang ana ing bumi. Allah iku Agung Pangapurane lan Maha Asih |
وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ(6) Sarupane wong kang ngedekake Pangayom (Brahala) dudu Allah, tetep wong kesasar. Allah ngawasi laku - lakune wong kafir mau sira mung wajib ngelingake wae, ora wajig nanggung marang wong mangkono mau |
وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ(7) Mangkono uga Ingsun paring dhawuh al-Quran tembung Arab marang sira supaya dianggo ngelingake marang wong Mekkah lan sakiwa tengen (sak donya) sira elingna bakal kelakon dina Qiyamat nalikane wong padha dihimpun marang ngarsane Allah. Kelakone ora sumelang. Manungsa kena diperang dadi loro, saperangan ana suwarga saperangan ana neraka |
وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ(8) Upama ana kersane Allah manungsa iki dikersakake guyub dadi ummat siji (ngelakoni agama Islam thok iya kelakon). Naning kersane Allah, ngunggahake ing suwarga marang wong kang dikersakake (para mukmin), dene para kafir dicemplungake neraka ora duwe handel - handel sarta ora bisa ana kang nulungi |
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(9) Ya gene padha ngedekake brahala. Kang mangka Allah iku tetulung marang para mukmin, nguripake wong kang wis mati, nguwasani samu barang |
وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ(10) Anggonira pasulayan sadhengah perkara pancasan ana ngastane Allah (sira dhawuha), "Hiya iku Allah Pangeranku" Samu barang prakara tak sumanggakake ing Allah ing tembe aku bakal bali marang ngarsane |
فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا ۖ يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ ۚ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ(11) Allah iku kang gawe bumi lan langit, gawe jodhonira saka ing awakira dhewe. Raja kaya iku iya digawe jejodhon. Kowe didadekake bebrayan marga anggonira jejodho. Samubarang ora ana kang madhani Allah. Allah iku miyarsa tur mirsani samu barang |
لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ(12) Allah iku ngasta kuncine bumi lan langit, paring rizki akeh marang owng kang diparangeke, lan nyumpeni rizki marang wong kang diparengkae kersane Allah iku nguningani samu barang |
۞ شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ(13) (Ummate Muhammad) Allah handhawuhake nglakoni agama Islam marang sira, hiya iku kang uga didhawuhake marang Nuh biyen. Dene kang Ingsun dhawuhake marang sira (Muhammad) lan marang Ibrahim apa dene marang Musa lan Isa, cekake, "Sira padha ngedekna Agama Islam, aja padha pasulayan perkara agama". Dhawuh kang mangkono mau tumrap wong kang mangro tingal abot banget anggonra ngajak marang wong nglakoni agama Islam, Allah milih wong kang dadi parenge kersane gelem ngelakoni sarta nuduhake dalan bener hiya iku wong kang maju ngabekti ing Allah |
وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ(14) Wong mau (ahli kitab) anggone kelakon pasulayan perkara agama, sawise katekan kaweruh agama wulangane nabine banjur padha rebut unggul umpama durung ana dhawuhing Pangeranira. Patrapane dosa disratekake tekan qiyamat mesthi dituruni siksa sanalika, dene wong kang padha nyekel kitab kuna sapungkure nabine padha mamang (marang Muhammad) |
فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ ۖ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ(15) (Muhammad) Awit saka iku sira ajak - ajak manungsa dhewe tetep anggonira ngelakoni kaya kang wis didhawuhak, aja padha ngelakoni sakarep - karepe dhewe. Lan sira dhawuha, "Aku percaya marang al-Quran kang wis dhidawuhake dening Allah sarta aku didhawuhi adil anggonku nindakake hukum marang kowe kabeh." Allah iku Pangeranku lan Pangeranmu. Pituwase lakuku tumrap ing aku dhewe, mangkono uga pituwase lakumu hiya tumraping kowe. Aku lan kowe ora kena padu. Aku lan kowe ora ing tembe bakal dihimpun marang ngarsaning Allah |
وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ(16) Sarupane wong kang madoni ing sira prakara agamane Allah sawise nyanggemi agama mau, padune wong mau ana ngarsane Pangerane luput. Wong mau padha kena bendune Allah, sarta padha diptrapi siksa kang abot |
اللَّهُ الَّذِي أَنزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ ۗ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ(17) Allah iku kang handhawuhake kitab al-Quran kelawan nyata sarta handhawuhake huku adil. Ora ana kang bisa nerangake adoh cedhake dina Qiyamat |
يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ ۗ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ(18) Wong kang padha ora percaya marang dina Qiyamat padha anggege kelakone qiyamat, batine geguyu. Dhene wong kang padha ngandel bakal kelakone qiyamat banget wedine. Batine padha weruh yen qiyamat mesthi kelakon. sarupane wong kang padhamadoni kelakone qiyamat iku kesasar banget |
اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ ۖ وَهُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ(19) Allah iku welas asih marang para kawulane sarta paring rizki akeh marang wong kang dadi parenge kersane, Allah iku santosa tur Maha Mulya |
مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ ۖ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ(20) Sing sapa ngelakoni kebecikan karepe supaya panen ganjaran akherat, iku panene ganjaran bakal Ingsun paringi tikel - matikel. Mangkono uga sing sapa ngelakoni kabecikan karepe supaya panen ing donya hiya Ingsun paringi pituwase ana ing donya, nanging besuk ing akherat ora oleh apa - apa |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(21) Apa wong kafir duwe seembahan liyane Allah kang padha ngelakoni syareat atur agama kang ora diparengake dening Allah? Upama durung ana dhawuhing Allah (Pamisah kang ngetokake ganjaran lan siksa iku disrantekake besuk ana akherat). Mesti wong dholim mau wis dituruni siksa, lan bakal padha diptrapi siksa kang nglarani |
تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ ۖ لَهُم مَّا يَشَاءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ(22) Besuk qiyamat sira handeleng wong wong dholim padha kuatir anggone wis padha ngelakoni penggawe hala (ing donya). Patrapane panggawe hala mau wis mesthi tumiba marang kang nglakoni. Dene wong mukmin nglakoni panggawe becik padha ana suwarga panggonan kang mulya dhewe. Ana ngarsane Pangerane katurutan kang dikarepake. Mangkono iku kanugrahan Agung saka Allah |
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ(23) Mankono iku anggone bungah marang para kawulane mukmin kang padha nglakoni panggawe becik. (Muhammad) dhawuha, "Anggonku dhawuhake pangandikane Allah iki, aku ora jaluk pituwas apa - apa marang kowe. Mung ngajak sih - sinasihan marga isih padha sanak." (Pangandikaning Allah) sing sapa nglakoni panggawe becik ganjarane bakal Ingsun paringi tikel - matikel pirang - pirang. Satemene Allah iku ngapira dosa tur ngajeni pangabektining wong |
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِن يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(24) Wong kafir iku malah padha ngucap, "Al-Quran iku goroh, gawe-gawenane (Muhammad) dikandhakake pangandikaning Allah". Manawa ana parenge karsaning Allah, Allah ngunci atinira. Sabar marang pihalane wong kafir. Lan luput kang diucapake wong kafir mau. Sarta netepake barang kang bener kelawan pangandikaning Allah. Satemene Allah nguningani sakrenteging ati |
وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ(25) Allah iku kang nampani tobate para kawulane, sarta ngapura halane para kawulane mau, lan nguningani samu barang kang padha sira lakoni |
وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ(26) Lan marengake panyuwune para mukmin kang padha nglakoni penggawe becik, malah maringi luwih saka panyuwunel tuwuh saka sih kanugrahane. Dene sarupane wong kafir mesthi padha diptrapi siksa kang abot |
۞ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ(27) Upama Allah paring rizki akeh marang kawulane kabeh tanpa beda, kawula mau mesthi padha leluwihan ana bumi. Mulane Allah anggone paring rizku nganggo dipangkat - pangkat, sakarsaning Allah. Satemene Allah iku mirsani tur waspada marang para kawulane |
وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ(28) Allah iku kang nurunake banyu udan sawise entek ngarep - arepe, sarta anggelar rahmate anurunake udan akeh. Allah iku kang gawe becik marang para wong mukmin tur pantes hangalembana |
وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ(29) Allah anggone gawe bumi lan langit lan samu barang kang gumelar kayata hewan - hewan iku klebu tandha yekti kang martandhani kuasaning Allah, samongsa ana parenging Allah kuasa ngimpun hisen - hisening bumi lan langit mau |
وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ(30) Manawa Allah paring musibah (karuwetan) marang sira ora liwat marga saka anggonira padha nglakoni kaluputan. Hewadene Allah ngapura kaluputanira kang akeh |
وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ(31) Sira kabeh padha ora bisa melayu nguncati siksaning Allah ana bumi ngapesake Allah. Sira padha ora duwe handel - handel kang bisa nulak siksaning Allah nulungi sira saliyane Allah piyambak |
وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ(32) Perahu ana segara kang gedhene prasasat gunung iku hiya hewone tandha yekti kuasaning Allah |
إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهْرِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ(33) Manwa ana kersane Allah ngendhek angin perahu mau leren mung kumambang ana banyu. Kang mangkono mau tumrap wong kang sabar sarta syukur ing Allah dadi tandha yekti gedhe |
أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ(34) Utawa manawa Allah kersa ngrusakake perahu mau marga saka kalupunae kang padha nunggang, hiya mesthi kelakon. Utawa manawa Allah kersa ngapura sakehe kaluputan kang nunggang hiya kelakon selamet |
وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ(35) Wong kang padha madoni al-Quran ayatingsun, banjur padha weruh anggone padha ora bisa ngunceni siksaningsun |
فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ(36) Dadi samu barang kang diparingake dening Allah marang sira iku kabeh kabungahan ing donya (kang bakal rusak) dene ganjaran ana ngarsane Allah iku luwih becik sarta langgeng selawase tumrap para mukmin, kang padha nyumanggakake awake ing Allah |
وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ(37) Lan para wong kang nyingkiri dosa gedhe lan panggawe nista nalikane ditanduki nesu banjur ngapura |
وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ(38) Lan para wong kang padha ngestokake parentahing Allah Pangerane lan nglakoni sholat, apa dene ing samu barang lelakone padha rerembugan kancane lan mewehake rizki kang Ingsun paringi |
وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ(39) Lan para wong kang manawa ditanduki panganihaya banjur males samurwate pihala mau |
وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۖ فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ(40) Dene wewalese pihala hiya pidana samurwate, nanging sing sapa ora males pihala mung ngapura lan ngajak becik iku ganjarane Allah piyambak kang maringi. Satemene Allah iku ora remen wong kang padha nganiaya |
وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَٰئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ(41) Wong kang sawise ditanduki pihala banjur males samuwarte pihalane, iku wis benere. Ora kena diwales pihalane maneh |
إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(42) Kanane males hala mung marang wong kang ngambaya manungsa lan won gkang balela ana ing bumi nglakoni kang ora bener. Wong mangkono mau bakal diptrapi siksa kang nglarani |
وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ(43) Wong kang tetep sabar (ditanduki hala ora males hala), mung ngapura bahe, kang mangkono mau kalebu prakara kang utama |
وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ ۗ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَىٰ مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ(44) Dene sing sapa disasarake dening Allah sawise kelakone kesasar hora duwe handel - handel kang bisa nuduhake dalan keslametan. Ing besuk qiyamat sira handeleng wong kang padh nganihaya. Nalikane padha handeleng siksa neraka padha ngucap, "Apa ana dalane aku bisa bali (marang donya maneh) |
وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِيٍّ ۗ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ(45) Lan sira handeleng para wong nganihaya padha digiring marang neraka sarehne banget asore mulane wong nganihaya mau wedi banget, sarta padha nglerek marang neraka. Wong mukmin padha ngucap, "Satemene kang tetep wong kapitunan iku wong kang gawe kapitunaning awake dhewe, sarta kapitunane para sanake ana ing dina Qiyamat. Wong kafir apa ora manggon ing neraka. Siksa kang langgeng salawas - lawase |
وَمَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ ۗ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ(46) Wong kafir mau padha ora duwe pangayom kang bisa tetulung marang awake, liyane Allah piyambak. Dene sing sapa dikersakake kesasar dening Allah, ora duwe dalan bener |
اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۚ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ(47) Sira padha ngestokake dhawuhing Pangeranira mumpung durung tekan dina Qiyamat. Hiya iku dina kang ora ana wong bisa hambalekake. Ing dina iku sira padha ora duwe pangungsen, lan ora bisa ngelaki kaluputanira |
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ(48) Manawa dheweke (wong Mekkah) padha malengos ora gelem ngestokake, sira sumurupa anggoningsun ngutus iki ora Ingsun wajibake rumeksa utawa nanggung. Kuwajibanira mung mratakake dhawuh. Lan maneh manawa Ingsun paring weruh rasaning rahmat marang manungsa mesthi bungah. Nanging manungsa mau kabeh kambah reribed marga saka kaluputane kang wis dilakoni. Banget anggone ora ngunjukake panuwun |
لِّلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّكُورَ(49) Kraton bumi lan lnagit kagungane Allah kang gawe samu barang kang dadi parenge kersane. Paring anak wadon thok marang wong kang dadi parenge kersane. Lan paring anak lanang thok marang wong kang dadi parenging kersane |
أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ۖ وَيَجْعَلُ مَن يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ(50) Utawa Allah maringi para kawulane banjur padha duwe anak lanang lan wadon. Sawayahing won gkang dadi parenging kersane, ana uga kang dikersakake gabug. Satemene Allah iku nguningani samu barang tur kuasa |
۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ(51) Manungsa iku ora ana kang dikarsakake himbal pangandikane Allah. Kajaba diparingi wahyu. Utawa himbal pangadikan kang mawa haling - haling, utawa Allah ngutus malaikat, banjur handhawuhake apa karsaning Allah. Kelawan keparenging Allah. Satemene Allah iku Maha Luhur tur wicaksana |
وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا ۚ مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَٰكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَن نَّشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا ۚ وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(52) (Muhammad) Mankono uga Ingsun paring wahyu al-Quran marang sira. Hiya iku parentahingsun sadurunge sira, sira Ingsun paringi wahyu. Sadurunge sira ora weruh al-Quran iku apa, lan laku - lakuning percaya iku kepriye? Hewa dene al-Quran iku Ingsun dadekake pepadhang. Ingsun anggone nuduhake dalan selamet marang pawa kawula kang dadi parenging kersaningsun lan sira uga nuduhake dalan bener sarana al-Quran |
صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ(53) Hiya iku dalaning Allah kang kagungan sahisining bumi lan langit samu barang prakara ing wekasane apa ora bali konjuk ing Allah |
Ahmed El Agamy
Saad Al Ghamdi
Saud Al Shuraim
Abdul Basit
Abdullah Basfar
Abdullah Al Juhani
Ali Al Hudhaifi
Fares Abbad
Maher Al Muaiqly
Muhammad Jibril
Al Minshawi
Al Hosary
Mishari Al-afasi
Nasser Al Qatami
Yasser Al Dosari
