آیه 1 سوره ذاريات | سوگند به بادهايى كه خاك مى‌پراكنند.

﴿وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا﴾
[ الذاريات: 1]

سوگند به بادهايى كه خاك مى‌پراكنند.

آیه 1 سوره ذاريات فارسى

سوگند به بادهای که (خاک را) می پراکند,

تفسیر آیه 1 سوره ذاريات مختصر

الله به بادهایی که خاک را برافراشته و پراکنده می‌کنند سوگند یاد می‌فرماید.

تفسیر نور (مصطفی خرم‌دل)

سوگند به بادها! که (ابرها را برمی‌انگیزند و به این سو و آن سو برابر فرمان یزدان می‌برند و) به سرعت پراکنده می‌دارند. [[«الذَّارِیَاتِ»: جمع ذَارِیَة، بادهائی که ابرها را به حرکت درمی‌آورند و گرده گیاهان و چیزهای دیگر را اینجا و آنجا پراکنده می‌دارند. (نگا: کهف / 45). «ذَرْواً»: پراکندن. پخش کردن. واژه (ذرو) از صفات ویژه بادها است (نگا: أضواءالبیان) و به معنی اسم فاعل، یعنی (ذَارِیَة) است و در اصل چنین است: وَالْذَّارِیَاتِ ذَارِیَة (نگا: التفسیر القرآنی للقرآن).]]

English - Sahih International

By those [winds] scattering [dust] dispersing