Şuara suresi 221 ayet | "Şeytanların kime indiğini size haber vereyim mi?" de.

Bu âyetlerin bildirdiğine göre şeytanlar, çokça yalan söyleyen, iftira eden, günaha dalmış kimseler üzerine iner dururlar. Ancak bu yapıdaki bayağı insanlar şeytanların yalanlarına, dolanlarına, vesvese ve tahriklerine kulak verirler. Oradan aldıkları yalanlara kendileri de yalanlar ilave ederek, pek çoğu insanlara yalan söylerler. Yani hem şeytanların, hem de onların ayarttığı kimselerin işleri güçleri yalan üzere kurulmuştur. Halbuki, Kur’ân-ı Kerîm’i getirip beşeriyete ikram eden Nebiyy-i Muhterem ( s.a.s. ), güzel ahlâkın her şubesinde zirvede olan ( bk. Kalem 68/4 ), henüz peygamber olmadan önce bile kavmi arasında “ Muhammedü’l-Emin ” diye ün salan, hiçbir zaman yalan söylediği, kimseyi kandırdığı, birine iftira ettiği asla görülmemiş muhteşem bir şahsiyettir. Düşmanları dahi gıyâbında onun yalan söylemediğine defalarca şâhitlik etmişlerdir. Efendimiz, kırk sene her türlü günahın pervasızca işlendiği câhiliye muhitinde yaşamasına rağmen onların kötü âdetlerinden hiçbirine bulaşmamış, günah işlememiş ve tertemiz bir hayat yaşamıştır. Peygamberlik sonrası ise onun nasıl örnek bir takvâ hayatı yaşadığı açıktır. Böyle ilâhî muhafaza altında bulunan tertemiz bir peygamberin, varlık sebepleri mahza kötülük, yalan ve saptırma olan şeytanlarla; getirdiği Kur’an’ın da şeytânî vesveselerle nasıl bir irtibatı olabilir?

Müşriklerin bir diğer iddiaları da Peygamberimiz ( s.a.s. )’in şair, Kur’an’ın da şiir olduğu yönündeydi. ( bk. Tûr 53/30 ) Şimdi gelen âyetlerde bu asılsız iddia reddedilmektedir:

هل أنبئكم على من تنـزل الشياطين