Mearic suresi 19 ayet | İnsan gerçekten pek huysuz yaratılmıştır:

Dinî bir terbiye ve tezkiye görmemiş ham nefsin üç belirgin vasfı vardır:

›    هَلُوعٌ ( helû‘ ): Mala ve menfaate karşı şiddetli hırs sahibi, haris; bunun yanında tez canlı, pek sabırsız, tahammülsüz ve mızıkçı. Zaten gelen iki vasıf da bunu izah eder:

›    جَزُوعٌ ( cezû‘ ): Kendisine bir kötülük, mesela ağrı, sıkıntı, yoksulluk, hastalık gibi bir acı dokunduğu zaman kıvranır, sızlanır, feryad ü figân eder. Dayanamaz, başkalarından medet bekler.

›    مَنُوعٌ ( menû‘ ): Kendisine bir iyilik ulaştığı zaman; mesela bir servete, bir sıhhate, bir makama konduğu zaman hırsından, kıskançlığından hiç kimseye bir şey vermek istemez. Ağladığı günü derhal unutur. Başı ağrıdığı zaman her şeyden ve herkesten medet uman o mızmız adam, bu kez biraz kuvvet bulunca kimseye bir lokma vermemek, iyiliğe engel olmak için sımsıkı bir afacan kesilir. Gerçek ve iyi olan her şeye sırtını çevirir. Eline geçeni toplayıp yığmaya, saklamaya çalışır. Bu yüzdendir ki, o çılgın ateş onu kendine çağırır.

Cimrilik ve pintilik hastalığına tutulmuş böyle zavallılara Resûlullah ( s.a.s. ) şöyle bir tedavi yolu tavsiye eder:

“ Kesenin ağzını sıkma! Allah da sana sıkarak verir! ” Bir başka rivayete göre de şöyle buyurur: “ Malını Allah yolunda harca, sayıp durma, Allah da sana karşı nimetini sayıp esirger. Paranı çömlekte saklama, Allah da senden saklar. ” ( Buhârî, Zekât 21; Müslim, Zekât 88 )

إن الإنسان خلق هلوعا