Zariyat suresi 40 ayet | Sonunda onu ve ordularını yakalayıp denize attık. O, kınanmayı haketmişti.

Hz. Mûsâ’nın getirdiği “ apaçık delil ”, asâ ve yed-i beyzâ başta olmak üzere Firavun’a gösterdiği mûcizelerdir. Firavun bu delillerin hiçbirine itibar etmediği, gücüne güvenerek hakikate sırt çevirdiği, üstelik onları getiren peygamberi “ sihirbazlık ” ve “ delilik ”le suçladığı için ordusuyla birlikte çok acı bir şekilde denizin dibine geçirilmiştir. Boğulurken de: “ İsrâiloğulları’nın inandığından başka ilâh bulunmadığına kesinlikle inandım; artık ben de müslümanlardanım ” ( Yûnus 10/90 ) diyerek, Hz. Mûsâ’ya yaptığı düşmanlıklara pişman olmuş, kendini kınayarak büyük bir nedamet içinde helak olmuştur. Arkasından ona matem tutan, iyiliklerini överek ağıtlar yakan, ya da en azından, “ Yazık oldu, böyle bir felaketin kurbanı olanlar ne iyi insanlardı ” diyecek kimse bulunmadığı gibi, aksine onun ibret veren akıbetine bakarak herkes rahat bir nefes almış, huzur duymuş, her dil ona lanetler yağdırmıştı. Bu hadiseyi duyan herkes, “ O zalim böyle bir âkıbete layıktı ” diye sevinç çığlığı atmıştı. Bu hal Duhân suresinde “ Onlara ne gök ağladı, ne de yer ” ( Duhan 44/29 ) ifadeleriyle haber verilmiştir. Şâirin:

“ Baktım ki yalan saltanatım, satvetim, ordum,

Feryâd edip enkâzının üstünde oturdum ” ( Nihat Cemâl Bey ) beyti, tam da Firavun ve onun gibilerin hazin âkibetlerini terennüm eder. İşte Hz. Muhammed ( s.a.s. )’i inkâr eden, maddi gücüne güvenip ona düşmanlık yapan, ona sihirbaz ve deli diyen kâfirlerin âkıbeti de böyle olacaktır. ( bk. A‘râf  7/103 vd; Yûnus 10/75-93; Kasas 28/31-42 )

فأخذناه وجنوده فنبذناهم في اليم وهو مليم