Necm suresi 57 ayet | Kıyamet yaklaştıkça yaklaşmıştır.

Hz. Mûsâ, Hz. İbrâhim, onlara indirilen sayfalar, önceki helak edilen kavimler Allah’ın azabını haber veren birer uyarıcı oldukları gibi Kur’ân-ı Kerîm ve Resûlullah ( s.a.s. ) de aynı cinsten birer uyarıcıdır. Bunların bildirdiğine göre kıyamet artık iyice yaklaşmıştır. Onun vaktini tayin edip koparacak olan sadece Allah Teâlâ olduğu gibi, onu öne veya arkaya alacak olan da sadece O’dur. O’nun dışında hiçbir gücün kıyâmete müdâhalesi söz konusu değildir. Kıyâmet koptuğu zaman da Allah’tan başka hiçbir güç onu engelleme imkânına sahip değildir. İşte Allah Teâlâ bu kadar kuvvetli bir Rab, kıyâmet de kendinden sakınılması ve hazırlanılması gereken bu kadar büyük bir felâkettir. Buna rağmen Kur’an’ın uyarılarını ciddiye almayan, hala gülüp eğlenen, ağlayıp tazarru ve niyazla Allah’a yönelmesi gerekirken sersem sersem duran, kafa tutan, somurtan gâfiller kınanmakta, tüm insanlık tek olan Allah’a secde ve kulluğa davet edilmektedir.

Rivayete göre “ Yoksa şimdi siz ebedî mutluluğa çağıran bu söze, Kur’an’a mı şaşıyorsunuz? Hep gülüyorsunuz da, hiç ağlamıyorsunuz! Büyük bir gaflet içinde kafa tutuyor, oyalanıp duruyorsunuz! Bundan vazgeçin! ” ( Necm 53/59-61 ) âyetlerinin inişinden sonra Resûlullah ( s.a.s. )’in ölünceye kadar, tebessüm dı­şında, güldüğü görülmemiştir. ( Kurtubî, el-Câmi‘, XVII, 124 )

Ebu Hureyre der ki: “ Yoksa şimdi siz ebedî mutluluğa çağıran bu söze, Kur’an’a mı şaşıyorsunuz? ” ( Necm 53/59 ) buyruğu nâzil olunca, Suffe ehli: اِنَّا لِلّٰهِ وَ اِنَّا اِلَيْهِ رَاجِعُونَ ( innâ lillâhi ve innâ ileyhi raciûn ) diyerek gözyaşları yanakları üzerinden akıncaya kadar ağladılar. Peygamberimiz ( s.a.s. ) on­ların ağladığını duyunca, o da onlarla birlikte ağladı. O ağladığı için biz de ağladık. Bu sefer Efendimiz ( s.a.s. ) şöyle buyurdu:

“ Allah korkusundan do­layı ağlayan kimse cehenneme girmez. ” ( Beyhaki, Şuabü’l-İman, I, 489 )

›        62. âyet okunduğunda secde edilmesi, âlimlerin çoğunluğuna göre vaciptir.

أزفت الآزفة