Şuara suresi 197 ayet | İsrailoğulları bilginlerinin bunu bilmeye bir delilleri yok muydu?

Kur’ân-ı Kerîm’in önceki ilâhî kitaplarda olmasını iki türlü anlamak mümkündür:

›    Onun ihtivâ ettiği mânalar özü, esası ve ana noktaları itibariyle önceki peygamberlere gelmiş olan Tevrat, İncil, Zebur gibi kitaplarda da mevcuttu.

›    Önceki ilâhî kitaplarda, son Peygamber Hz. Muhammed ( s.a.s. )’e Kur’an gibi bir kitabın indirileceği haber verilmişti.

Kur’ân-ı Kerîm’in ilâhî kelam oluşunun bir delili de İsrâiloğulları âlimlerinin onun Allah kelamı olduğunu bilmeleri ve buna şâhitlik yapmalarıdır. Rivayete göre Mekkeliler Medine’de bulunan yahudi âlimlerine adam gönderip Resûl-i Ekrem ( s.a.s. ) hakkında onlardan bilgi istemişler; onlar da böyle bir peygamberin geleceğini ve vasıflarının Tevrat’ta mevcut olduğunu söylemişlerdir. ( Kurtubî, el-Câmi‘, XIII, 138-139 )

Bu hususa işaret eden âyet-i kerîmelerde şöyle buyrulur:

“ Rasûlüm! Önceki peygamberlere kitap indirdiğimiz gibi, sana da bu kitabı indiriyoruz. Bunun içindir ki, kendilerine daha önce kitap verdiğimiz dürüst ve insaflı insanlar buna inanırlar. Şu Mekke halkı içinden de ona inananlar var. Zâten bizim âyetlerimizi, kalplerini küfür ve günah kirleriyle karartmış nankörlerden başkası inkâr etmez. ” ( Ankebût 29/47 )

“ De ki: «Bir düşünsenize, Kur’an gerçekten Allah katından gönderilmiş olup siz onu inkâr etmişseniz, üstelik İsrâiloğullarından bir şâhit de bu kitabın haber verdiği gerçeklerin aynısını Tevrat’ta görüp Kur’an’a iman ettiği halde siz kibirlenip ondan yüz çevirmişseniz, sizden daha zalim kim olabilir? Hiç şüphesiz Allah, öyle zâlim bir toplumu doğru yola erdirmez!» ” ( Ahkâf 46/10 )

Kur’an’ın Arapça olarak indirilmesinin hikmetlerinden biri şudur:

أولم يكن لهم آية أن يعلمه علماء بني إسرائيل