Kehf suresi 62 ayet | Oradan uzaklaştıklarında Musa, yanındaki gence: "Azığımızı çıkar, and olsun bu yolculuğumuzda yorgun

Mûsâ ve Yûşa ( a.s. ) iki denizin buluştuğu yere vardılar. Bir kayanın yanına sığınıp istirahat için bir müddet mola verdiler. Yûşâ, Mûsâ ( a.s. )’ın uyuduğu bir sırada heybesindeki ölü balığın mûcizevî bir şekilde aniden canlanarak denize atladığını, orada bir yol bulup gittiğini görmüştü. Fakat bunu Hz. Mûsâ’ya söylemeyi unutmuştu. Mûsâ ( a.s. ) uyanınca:

“ –Haydi, yolumuza devam edelim; belki daha çok yolumuz var!.. ” dedi. Beraberce yola devam ettiler. Uzun bir müddet gittikten sonra nihâyet bir ağaç altında oturdular. Mûsâ ( a.s. ), yardımcısından kahvaltıyı getirmesini istedi. Bu yolculuk sebebiyle hayli yorgun düştüğünü söyledi. Halbuki yola çıkarken: “ İki denizin birleştiği noktaya varıncaya kadar hiç durmadan gidecek, gerekirse aradığımı buluncaya kadar senelerce yürüyeceğim ” ( Kehf 18/60 ) demişti. Yine Mûsâ ( a.s. ), Rabbiyle mülâkat için Tur’a çıktığı zaman kırk gün yememiş, içmemiş, fakat ne acıkmış ne de yorulmuştu. Halbuki bu sefer esnasında o henüz işin başlangıcında hem acıktı, hem yoruldu. Bunun hikmeti şudur: Tûr’daki seyahat Allah’a yolculuk mânasına geliyordu. Bu ise te’dip, ilim talebi, sabır imtihanı ve meşakkatlere tahammül yolculuğu idi.

Hz. Yûşâ, birden hatırladı; balık daha önce canlanıp denize atlamıştı. Fakat bunu Hz. Mûsâ’ya söylemeyi unutmuştu. Bunu unutturan da şeytandan başkası değildi. Halbuki Hızır ile buluşacakları yer, işte tam da orası, yani balığın mûcizevî olarak dirilip denize atladığı yerdi. Yapılacak tek şey tekrar geri dönmekti. İki yol arkadaşı, geldikleri izleri takip ederek gerisin geri döndüler ve daha önce mola verdikleri kayanın yanına geldiler. İşte aradıkları şahsı orada bulacaklardı:

فلما جاوزا قال لفتاه آتنا غداءنا لقد لقينا من سفرنا هذا نصبا