Nahl suresi 104 ayet | Allah'ın ayetlerine inanmayanları Allah doğru yola eriştirmez. Onlara can yakıcı azap vardır.

Rivayete göre Mekke’de Aynu’t-temr ahâlisinden işleri kılıç cilalamak olan Yesar ve Cebr adlı iki Hristiyan köle vardı. Kendi dilleriyle bir kitap okurlardı. Resûlullah ( s.a.s. ) onlara uğrar ve okuduklarını dinlerdi. Bu sebeple müşrikler: “ Muhammed Kur’an’ı onlardan öğreniyor ” dediler. Bunun üzerine Allah Teâlâ bu 103. âyeti indirip onları yalanladı. ( Vâhidî, Esbâbu’n-nüzûl, s. 288 ) Gerçekten de bu olacak iş değildir. Çünkü Peygamberimiz ( s.a.s. )’e Kur’an’ı öğrettiğini iddia ettikleri kişinin dili yabancı, Kur’an’ın dili ise, hem muhtevası hem nazmı itibariyle hiçbir beşerin benzerini ebediyen söyleyemeyeceği güzellikte apaçık Arapça bir dildir. Anadili Arapça olan ve Arapçayı çok iyi seviyede bilen birinin bile Kur’an gibi bir söz söyleme ve öğretme imkânı yokken, hele hele hiç Arapça bilmeyen birinin, Arapçanın en güzel örneği olan Kur’an gibi bir edebiyat şaheserini, insanlığın din ve dünyasını kurtaracak kıymette bir hikmet kaynağını dikte ettirdiğini söylemek düpedüz saçmalıktan başka bir şey değildir. Bu tür iddialar ortaya atarak Allah’ın âyetlerine inanmayanları, Allah, bu durumlarını devam ettirdikleri sürece doğru yola erdirmeyecektir. Bu şekilde imansız öldükleri takdirde cehennemde acı bir azaba uğrayacaklardır. Peygamberimiz ( s.a.s. ) ve İslâm hakkında yalanları, önceden müşriklerin yaptığı gibi bundan böyle de, ancak Allah’ın âyetlerine inanmayan ve yalancıların ta kendileri olan kimseler ileri süreceklerdir.

Ancak, baskı ve işkence altında tutularak gönlünde taşıdığı doğru düşünce ve inancın aksini ifade etme, daha açık bir ifadeyle “ yalan söyleme ” zorunda kalan müslümanın hâli ne olacaktır:

إن الذين لا يؤمنون بآيات الله لا يهديهم الله ولهم عذاب أليم