سورة النازعات باللغة الكوردية

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا(1)

Bi wan (fireştene) can sitandne fereşandok
سویند به‌و فریشتانه‌ی که گیانی خه‌ڵکی ده‌کێشن، یان به‌و ئه‌ستێرانه‌ی که له قوڵایی ئاسماندا ده‌دره‌وشێنه‌وه و ده‌سوڕێنه‌وه.

وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا(2)

Bi wan (fireştene) ku canan bi hêsanî distînin (û dev) bi kenin
سوێند به‌و فریشتانه‌ی که گیانی ئیمانداران ده‌کێشن به چالاکی و بێ وچان ده‌سوڕێنه‌وه (که‌س فه‌رامۆش ناکه‌ن).

وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا(3)

Û bi wan sitêrke (di hewa da) melevanî dikin
سوێند به‌و فریشتانه‌ی که به گورجی فه‌رمانی خوا جێبه‌جێ ده‌که‌ن، یان به‌و ئه‌ستێرانه‌ی که له بۆشایی دا مه‌له ده‌که‌ن و ده‌سوڕێنه‌وه‌.

فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا(4)

Û bi wan (fireştene) daberhevne (ku ji hev) di borin
هه‌روه‌ها سوێند به‌و فریشتانه‌ی که ڕۆحی ئیمانداران به‌په‌له به به‌هه‌شت شاد ده‌که‌ن و ڕۆحی کافرانیش به دۆزه‌خ ده‌گه‌یه‌نن، هه‌روه‌ها پێشبڕکێ ده‌که‌ن و گورج و گۆڵ و ئاماده‌ن بۆ ئه‌نجامدانی هه‌ر کارێك پێیان ده‌سپێردرێت.

فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا(5)

Bi wî yê ku bûyerana pêk tîne (sond di xum)
سوێند به‌و فریشتانه‌ی (که به‌ویستی خوا) کارو فه‌رمان جێبه‌جێ ده‌که‌ن به رێك و پێکی.

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ(6)

Ku roja (di stûrî da tê puf kirinê) hej(bi zemîn digire û ) di heje
(سوێند به‌وانه هه‌مووی) له ڕۆژێکدا (فوو ده‌کرێت به صوردا، ده‌ستبه‌جێ) زه‌وی به توندی ته‌کان ده‌دات و ده‌که‌وێته له‌رزه و ژێره‌و ژوور ده‌بێت.

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ(7)

Li peyda jî hejeke dinê digire
دوایی دووباره فووی پیاده‌کرێته‌وه (مردووان زیندوو ده‌کرێنه‌وه و جیهانی هه‌میشه‌یی به‌رپا ده‌بێت).

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ(8)

Di wê rojê da dil (ji mirûzûyê) di silikin
له‌و ڕۆژه‌دا دڵانێك به خێرایی لێ ده‌ده‌ن، زۆر ده‌ترسن و زۆر په‌رێشانن.

أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ(9)

Çavê (xweyê wan dilan ji tirsa) di telisin
خاوه‌نی ئه‌و دڵانه له ڕیسوایی و خه‌جاڵه‌تی و شه‌رمه‌زاریدا چاویان شۆڕه و ڕوویان نایه‌ت سه‌ر هه‌ڵببڕن.

يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ(10)

(Aha ) dibêjin: « ma qey bi rastî (ji piştî mirina me, ku em ketine goran) dîsa emê (wekî temtêla xweyê berê) rabin? »
(ئه‌مانه کاتی خۆی) ده‌یانوت: باشه ئێمه له‌م گۆڕانه ده‌ردێین و زیندووده‌کرێینه‌وه‌؟...

أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً(11)

« Qey gava em bibûna hestûyê rizî jî ? »
کاتێك بووینه ئێسکی ڕزیوو پرتوکاو؟!

قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ(12)

Ewan (aha) gotine: « bi rastî (eva) zivirandina zîyaneke
(به گاڵته پێکردن و بێ بڕواییه‌وه‌) ده‌یانوت: ئه‌گه‌ر وابێت، گه‌ڕانه‌وه‌یه‌کی زۆر زیانبه‌خشه‌!!

فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ(13)

Îdî (eva) bi rastî zaroke bitenê ye
(با خوانه‌ناسان چاك بزانن) به‌ڕاستی ته‌نها گه‌ڕانه‌وه‌یه یه‌ك تێخوڕینه‌.

فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ(14)

Nişkêva ewan hişyar bûn e
جا ده‌ستبه‌جێ هه‌ر هه‌موو ئه‌و خه‌ڵکه بێدارده‌بنه‌وه و زیندووده‌بنه‌وه و له گۆڕه‌پانی لێپرسینه‌وه‌دا ئاماده ده‌بن.

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ(15)

Bi sond!ji tera dabaşa (serdaborya) Mûsa hatîye
(ئینجا دێته سه‌ر باسی سه‌رگوزه‌شته‌ی حه‌زره‌تی موساو دڵخۆشی پێغه‌مبه‌ر (صلی الله علیه وسلم) ده‌داته‌وه و ده‌فه‌رموێت): ئایا به‌سه‌رهاتی موسات پێگه‌یشتووه‌؟!

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى(16)

Gava Xuda yê (Mûsa) di newala pîrozê (bi nav) « Tuwa » da gazî wî kirîye
کاتێک په‌روه‌ردگاری له دۆڵی (طوی) دا بانگی کرد و گفتوگۆی له‌گه‌ڵدا کرد و فه‌رمانی پێدا:

اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ(17)

(Ji ra aha gotîye): « tu here bal Fir’ewn, loma bi rastî ewa ji avaril derketî ye »
بچۆ بۆ لای فیرعه‌ون (چونکه‌) به‌ڕاستی له سنوور ده‌رچووه و سته‌می بێ ئه‌ندازه‌یه‌.

فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ(18)

Îdî tu (ji bo wî ra aha) bêje: « tu hez dikî, ku ez beledîya te li bal rîya rast da bikim, ku tu (ji sikatîyan) fereste bibî? »
پێی بڵێ: باشه ئه‌وه ناکرێت دڵ و ده‌روون و کردارو ره‌فتارت پاك و جوان و پوخته بێت!

وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ(19)

Heke îdî tu (ji Xuda yê xwe , yan jî ji danê dawîyê) bi tirsî, ezê belidî ya te li bal Xuda yê te da bikim
تا ڕێنموویت بکه‌م بۆ ناسینی په‌روه‌ردگارت، تا ترسی (سزای) ئه‌و زاته‌ت هه‌بێت و سته‌م نه‌که‌یت).

فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ(20)

Îdî (Mûsa) beratenê mezin daye nîşanê Fir’ewn
(دیاره فیرعه‌ون داوای به‌ڵگه‌ی کردوه‌) ئه‌ویش موعجیزه گه‌وره‌که‌ی نیشانداوه (که دار عاساکه‌یه‌).

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ(21)

Paşê (Fir’ewn)ewan (beratan) dane derewdêrandinê, serî hilda
(به‌ڵام) به درۆی زانی و یاخی بوو.

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ(22)

Paşê pişta (xwe daye Mûsa) bi lez çû ye
له‌وه‌ودوا پشتی هه‌ڵگردو که‌وته هه‌وڵ و تێکۆشان (بۆ به‌رهه‌ڵستی موسا و دژایه‌تی ئیمان).

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ(23)

(Merivê xwe) civandin îdî (aha) li wan çir kirîye
خه‌ڵکی کۆکرده‌وه و به‌ده‌نگی به‌رز وتی:

فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ(24)

Û (aha ji bona wan ra) got : “bi rastî ez xudayê weyê bilintirê mezin im.”
من په‌روه‌ردگاری هه‌ره به‌رزو بڵندی ئێوه‌م!!

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ(25)

Îdî Yezdan ewa wusa şapat kir, ku ewa bi wê şapatê ji bona wanê borî û para da tên bûye (bereketa sodret)
ئه‌وسا خوا دووچاری سزای قیامه‌ت و دنیای کرد.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ(26)

Bi rastî ji bona wanê , ku (ji Yezdan) ditirsin di van (bûyeran da) beratenê sodret hene
به‌ڕاستی ئا له‌و به‌سه‌رهاته‌دا په‌ندو ئامۆژگاری هه‌یه بۆ هه‌رکه‌سێک له خوا بترسێت. (ئینجا دێته سه‌ر باسی هه‌ندێک له دروستکراوانی که به‌ڵگه‌ن له‌سه‌ر ده‌سه‌ڵات و گه‌وره‌یی ئه‌و زاته‌).

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا(27)

Gelo di afirandinê da (ji piştî mirinê) ku hûn têne afirandinê zor e, yan jî (afirandina) ezmanan ? (ewî ezman) ava kirîye
باشه ئاخر زیندووکردنه‌وه‌ی ئێوه سه‌خترو گرانتره‌، یان به‌دیهێنانی ئه‌م ئاسمانه‌، که هه‌ر خۆی به‌رپای کردووه (که پڕه له ئه‌ستێره‌وهه‌ساره‌ی گه‌وره‌ی هه‌مه‌جۆر).

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا(28)

Ewî (ezman )di jor da bilind kirîye, îdî wekî hev rast kirîye
به‌به‌رزیه‌وه رایگرتووه و به‌وپه‌ڕی ڕێکو پێکی به‌دیهێناوه (به ڕاسه‌رتانه‌وه‌).

وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا(29)

Û şeva wî (ezmanî) tarî kirîye, roja wî ronahî kirîye
شه‌وگاره‌که‌ی تاریك کردووه‌، کاتی چێشته‌نگاویش ڕووناک خۆری ده‌رخستووه‌.

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا(30)

Paşê (Yezdan) zemîn jî gulok kirîye
دواتر زه‌ویشی به‌شێوه‌یه‌کی هێلکه‌یی به‌دیهێناوه‌.

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا(31)

Ewî ji zemîn, av û kovîçêrê wî derxistîye
ئاوی لێده‌رهێناوه و له‌وه‌ڕگای بۆ ماڵات فه‌راهه‌م هێناوه‌.

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا(32)

Û çîyane (zemîn jî) di zemîn da birakutî şandî ye
کێوه‌کانیشی به تۆکمه‌یی دامه‌زراندووه‌.

مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(33)

Ewî (evan) ji bona wê û ji bona tarişê we ra kirine (j ibo ku hûn daborîya xwe pêk bînin)
(هه‌موو ئه‌مانه‌مان دروست کردووه‌) تا ببێته هۆی ئه‌وه‌ی که خۆتان و ماڵاته‌کانیشتان سوودی لێ وه‌ربگرن.

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ(34)

Îdî gava ewa aşîta mezin hat (hemû tişt hildan e binê xwe, tune kirîye)
جا کاتێك به‌ڵا گه‌وره‌که پێشهات، که ته‌نگانه سامناکه‌که ڕوویدا، (مه‌به‌ست ڕۆژی قیامه‌ته‌).

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ(35)

Di wê rojê da merivan çi kiribin tînin e bîra xwe
ئه‌و ڕۆژه ئاده‌میزاد دێته‌وه یادی که چی کردووه و چی ئه‌نجامداوه.

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ(36)

Û doj jî ji bona wanê dibînin ra xuya bû ye
دۆزه‌خ نیشان ده‌درێت و ده‌رده‌خرێت بۆ هه‌رکه‌سێك که ببینێت...

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ(37)

Îdî kîjan ji (rîya rast derketibe) avarû rijandibe
جا ئه‌وه‌ی خوانه‌ناس و یاخی و له‌سنوور ده‌رچوو بێت...

وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا(38)

Û jîna cihanê ji xwe ra helbijartin e
ژیانی دنیای زیاتر له قیامه‌ت مه‌به‌ست بووبێت...

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ(39)

(Ji bona wî ra) bi rastî êwra wî doj e
ئه‌وه بێگومان ئه‌و دۆزه‌خه جێگه‌ی مانه‌وه و حه‌وانه‌وه‌یه‌تی!!

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ(40)

Û kîjan jî ji (hewandina di hemberê) Xuda yê xwe tirsîyabe û xwe ji xwastina canê xwe parisandibe
به‌ڵام ئه‌وه‌ی له پایه‌و شکۆی په‌روه‌ردگاری ترسابێت و حیسابی بۆ کردبێت و جڵه‌وی نه‌فسی گرتبێته‌وه له هه‌موو هه‌واو هه‌وه‌س و ئاره‌زوویه‌کی نادروست...

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ(41)

(Ji bona wî ra) bi rastî êwra wî hey bihêşt e
بێگومان هه‌ر به‌هه‌شت جێگه‌ی مانه‌وه و حه‌وانه‌وه و گوزه‌رانیه‌تی.

يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا(42)

Ewan ji te danê qarsê dipirsin ; ka danê şandina (qarsê) kengê ye
پرسیارت لێ ده‌که‌ن { ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر (صلی الله علیه وسلم) } ده‌رباره‌ی قیامه‌ت، که که‌ی؟ چ کاتێك به‌رپا ده‌بێت؟

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا(43)

(Heke Yezdan nebe) tu ji kêderê dikerî (zanîna bi danê qarsê) bêjî
جا تۆ له‌کوێ ده‌زانیت که‌ی به‌رپا ده‌بێت!! تۆ له کوی و ئه‌و باسه له‌کوێ؟

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا(44)

Dawîya (zanîna )ji wî danî hey li bal Xuda yê te ye
بێگومان کۆتایی دنیاو به‌رپابوونی قیامه‌ت، هه‌ر په‌روه‌ردگارت ده‌یزانێت.

إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا(45)

(Muhemmed!) tu hey dikarî ewanê ji (hejmara di roja qarsê da) ditirsin, bidî hişyar kirinê
بێگومان ئه‌رکی تۆ ته‌نها بێدارکه‌ره‌وه‌ی ئه‌و که‌سانه‌یه که له‌و زاته ده‌ترسن.

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا(46)

Gava (ewan) wê rojê dibînin tu bidê qey ewan (di cihanê da) şevekî, yan jî danê taştî ya wê (şevê) man e (wusa diqilqilin)
ئه‌و ڕۆژه‌ی که قیامه‌ت به‌رپا ده‌بێت، بێ باوه‌ڕان واده‌زانن که ته‌نها سه‌ر له ئێواره‌یه‌ك یان سه‌ر له به‌یانیه‌ك درێژه‌ی ژیانی دنیایان بووه‌.