Сура Аль-Мааридж на курдский

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(1)

 Yekê pirsa wê şapata (bi serê wan da) tê, kirîye
داواکارێك پرسیاری کرد ده‌رباره‌ی سزایه‌ك که هه‌ر پێش دێت...

لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ(2)

 (Gava eva şapata were) ji bona filan ra qe tu parisvan tuneye
جا ئه‌و سزایه‌؛ یه‌خه‌ی هه‌موو بێ باوه‌ڕان ده‌گرێت و هیچ هێزێك ناتوانێت په‌نایان بدات و لێیان دوور بخاته‌وه‌.

مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ(3)

 Ewa (şapata) ji Yezdan ê xwedîyê pay e
ئه‌و سزاو تۆڵه‌یه له‌لایه‌ن خوای خاوه‌نی گه‌وره‌یی و پله‌و پایه‌و جێ به‌رزه‌کان.

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ(4)

 Ferişten û can di royeke wekî pêncî hezar sal dirêj (li bal Yezdan da) bilind dibin
فریشته‌کان و جوبره‌ئیل به‌رز ده‌بنه‌وه بۆ لای په‌روه‌ردگار له‌ڕۆژێکدا که ماوه‌که‌ی په‌نجا هه‌زار ساڵه (به‌حسابی ئاده‌میزاد) یاخود مه‌به‌ست درێژی ڕۆژی قیامه‌ته که په‌نجا هه‌زار ساڵ ده‌خایه‌نێت به نیسبه‌ت خوانه‌ناسانه‌وه‌.

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا(5)

 Îdî (Muhemmed! Tu di hemberê wan da) rind hev bike
که‌واته خۆگرو ئارامگربه به شێوه‌یه‌کی جوان و چاك (له به‌رامبه‌ر هه‌ڵوێستی نادروستی خوا نه‌ناسانه‌وه‌).

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا(6)

 Loma bi rastî ewan (ewê aşîtê) dûr dibînin
به‌ڕاستی ئه‌و بێ باوه‌ڕانه‌، قیامه‌ت به‌دوور ده‌بینن، به‌دووری ده‌زانن.

وَنَرَاهُ قَرِيبًا(7)

 Lê em jî, ewê nêzîk dibînin
ئێمه‌ش، زۆر به‌نزیکی ده‌زانین (چونکه خوا خۆی به‌دیهێنه‌ری کاته‌).

يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ(8)

 Di wê rojê da ezman wekî sifrê bahatî dibe
ڕۆژێك دێت، ئاسمان وه‌ك کانزایه‌کی تواوه‌ی لێ دێت (یه‌کێکه له قۆناغه‌کانی هه‌ڵوه‌شاندنه‌وه‌ی بوونه‌وه‌ر).

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ(9)

 Çîyan jî, wekî hirî ya jenî dibe
کێوه‌کانیش وه‌کو خوری شی کراوه (فشۆڵ ده‌بن).

وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا(10)

 Tu pismamek (ji temtêla) pismaman napirs e
دۆستی گیانی به‌گیانی له یه‌کدی ناپرسنه‌وه‌، که‌س نایپه‌رژێته سه‌رکه‌س، به‌ڵکو هه‌رکه‌س خه‌می خۆیه‌تی.

يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ(11)

 Ewan (gunehkaran) hevdu didine nîşanê hev (lê her kes ketîye derdê xwe, hevdu ne nîyasin) di wê rojê da nusîtemkar hez dike, heke ji wê şapatê ferişte bibe, zarê xwe ji bona xwe ra bixe gerew
ئه‌وانه پیشانی یه‌کتر ده‌درێن، تاوانبارو گوناهکار ئاوات ده‌خوازێت که ئه‌گه‌ر بکرێت بۆ ده‌رباز بوونی خۆی له سزای ئه‌و ڕۆژه هه‌موو کوڕه‌کانی بکاته قوربانی خۆی!!

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ(12)

 Hevalê xweyê (jînê) û birayê xwe jî
هاوسه‌رو براکه‌ی!!

وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ(13)

 Ewan malîne, ku di nava wan da jî ye û di nava wan da mezin bûye hemû
خزم و عه‌شره‌تی که له دنیادا په‌نایان ده‌دا.

وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ(14)

 Û hemû heyîne di zemîn da (di gerewa xwe da) bide, hey bi tenê fereste be
به‌هه‌رچی دانیشتوانی سه‌ر زه‌ویش هه‌یه ئه‌گه‌ر بۆی بکرێت بیکاته قوربانی خۆی، پاشان خوا ڕزگاری بکات.

كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ(15)

 Na! (ewa fereste nabe) lê bi rastî ewa agirê hilopît e
نه‌خێر.. ئه‌و ئاواتانه هیچی نایه‌ته دی.. به‌ڕاستی دۆزه‌خ ئاماده‌یه‌و بڵێسه‌داره‌و داخ له دڵه‌.

نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ(16)

 Bi sedema bahatinê çermê (wan) diçirîn e
له کاتێکدا داماڵێنه‌ری پێستی سه‌رو هه‌موو ئه‌ندامه‌کانه‌.

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ(17)

 (Ewa agira) gazî wanê jê rev û paş da çûyan (hemûyan) dike
دۆزه‌خ بانگی ئه‌وانه ده‌کات که له دنیادا پشتیان له حه‌ق و ڕاستی هه‌ڵده‌کردو گوێیان پێ نه‌ده‌دا.

وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ(18)

 Ewî mal berav kirîye, îdî qe ji bona xezana ra nedaye
ماڵ و سامانیان کۆ ده‌کرده‌وه‌و ده‌یانشارده‌وه (گوێیان نه‌ده‌دا به حه‌ڵاڵ و حه‌رام).

۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا(19)

 Bi rastî meriv, tirsonek û bê zar hatîye afirandinê
به‌ڕاستی ئینسان به شپرزه‌یی و ته‌نگه‌تاوی دروستکراون.

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا(20)

 Gava sikatîk pê da were, zarîn dike
کاتێك ناخۆشی تووش بێت بێزارو ده‌م به هاواره‌.

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا(21)

 Gava qencîyek pê da were, (ji hewcan ra nade) hişk digire
کاتێکیش خێرو به‌ره‌که‌تی تووش بوو، ده‌ستی ده‌نوقێنێت و قه‌ده‌غه‌ی چاکه ده‌کات.

إِلَّا الْمُصَلِّينَ(22)

 Ji pêştirê wanê nimêjker
ته‌نها ئه‌و نوێژکه‌رانه نه‌بێت...

الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ(23)

 Ewan (nimêjkeran) li ser nimêj kirina xwe peywestene
ئه‌وانه‌ی که له‌سه‌ر نوێژه‌کانیان به‌رده‌وامن.

وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ(24)

 Di malê wan da (ji bona wan ra) pareke xwuyaî heye
هه‌روه‌ها ئه‌وانه‌ی که به‌شێکی دیاریکراو له سامانیاندا هه‌یه (بۆ جیهاد و تێکۆشان)...

لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ(25)

 Ji bona xwastî û ne xwastîyan ra
بۆ هه‌ژاری داواکارو بێ نه‌وای داوانه‌که‌ر.

وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(26)

 (Ewan nimêjkeran) roja xelat û celatan rast didêrînin
ئه‌وانه‌ی که باوه‌ڕی ڕاست و ڕه‌وان ده‌هێنن به ڕۆژی پاداشت.

وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ(27)

 Ewanan ji şapata Xuda yê xwe disilikînin
ئه‌و که‌سانه‌ی که دڵه له‌رزه‌یان هه‌یه له تۆڵه‌ی په‌روه‌ردگاریان.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ(28)

 Loma bi rastî şapata Xuda yê wan, ewletî çê nabe
به‌ڕاستی سزای په‌روه‌ردگاریان که‌س لێی ئه‌مین نابێت.

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ(29)

 Ewan ji bona doxîna xwe ra parisvan in
ئه‌وانه‌ی داوێنی خۆیان ده‌پارێزن.

إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ(30)

 Ji pêştirê zo û yan jî (hevala) bi ked û malê xwe hildaye binê destê xwe, îdî (doxîn vekirin) ji bona van herduyan ra jî bi tilf e
مه‌گه‌ر له‌گه‌ڵ هاوسه‌ره‌کانیاندا یاخود که‌نیزه‌که‌کانیان (که به‌هۆی بارو دۆخی تایبه‌ته‌وه هه‌بوو)، ئه‌وانه به‌ڕاستی لۆمه‌کراو نابن.

فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ(31)

 Îdî kîjan ji van pêştir bivê, ewanan îdî ji tuxûb diborin
جا ئه‌وه‌ی بێجگه له‌و حاڵه‌تانه ڕێگه‌ی تر بگرێت (بۆ تێر کردنی ئاره‌زووه‌کانی)، ئه‌وانه له سنوور ترازاوو ده‌ستدرێژکه‌رن.

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ(32)

 Ewanê (nimêjker) emanet (hildane paradan-ragirtin bo danewe) û peymana xwe pêk tînin
هه‌روه‌ها ئه‌وانه‌ی که ئه‌مانه‌ت ده‌پارێزن و په‌یمان ده‌به سه‌ر.

وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ(33)

 Ewana nihrewanî ya xwe pêk tînin (qe venaşerin)
ئه‌وانه‌ی که هه‌ڵده‌ستن به‌و شایه‌تیه‌ی که له لایانه‌.

وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ(34)

 Ewanan bi xweber jî,parisvanê nimêja xwe ne
ئه‌وانه‌ی که پارێزگاری نوێژه‌کانیان ده‌که‌ن و (له کاتی خۆیدا ئه‌نجامی ده‌ده‌ن).

أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ(35)

 Ewanan di behiştan da bi mexzûvanî rûmetkar in
ئا ئه‌وانه له باخه‌کانی به‌هه‌شتدا ڕێز لێنراون.

فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ(36)

 Îdî gelo ji bona wanê file ra çibûye, sitûyê xwe dirêj kirine li bal te da direnin
ئاخۆ ئه‌وانه‌ی بێ بڕوا بوون چیانه که تۆ ده‌رکه‌وتیت به په‌له دێن بۆ لات.

عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ(37)

 Ji rast û çep da destê deste tên
به‌لای ڕاست و چه‌پدا خۆیان ون ده‌که‌ن و له دووره‌وه پۆل پۆل به‌ده‌وری یه‌کدا کۆده‌بنه‌وه‌.

أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ(38)

 Qey her yek ji divên, ku bikevine behişta xarinan
ئا به‌و حاڵه‌وه‌، هه‌ریه‌که‌یان به‌ته‌مایه بخرێته ناو به‌هه‌شتی پڕ له نازو نیعمه‌ته‌وه‌؟!

كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ(39)

 Na! (tiştekî wusa tuneye) bi rastî me ewan ji wê (ava) ku pê dizanin afirandîye
نه‌خێر، وانی یه‌، به‌ڕاستی خۆشیان ده‌زانن له چی دروستمان کردوون (بۆ ئه‌وه‌نده له خۆیان بایی بوون).

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ(40)

 Ho! Îdî bi Xuda yê rojhilat û rojava sond dixum, ku em bi şîn e
جا سوێند به په‌روه‌ردگاری خۆرهه‌ڵاته‌کان و خۆرئاواکان، به‌ڕاستی ئێمه هه‌میشه به‌ده‌سه‌ڵاتین له‌سه‌ر:...

عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ(41)

 Em dikarin di şûna wan da (mirovên) ji çêtir bînin, qe ewan nikarin pêşîya me bigirin (ku em di şûna wan da ji wan çêtir neynin)
ئه‌مانه له‌ناوبه‌رین و که‌سانی چاکتر بهێنینه کایه‌وه‌، ئێمه بۆ ئه‌و مه‌به‌سته بێ توانا نین.

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ(42)

 Îdî (Muhemmed!) tu dest ji wan berde, bila ewan heya wê rojê, ku ji wan ra hatîye peymandanê noqî tinaz û leyîstika bin
جا وازیان لێ بهێنه با هه‌ر ڕۆبچن له بێ باوه‌ڕیدا، با هه‌ر گه‌مه‌و گاڵته بکه‌ن، هه‌تا دووچاری ڕۆژی خۆیان ده‌بن که هه‌ڕه‌شه‌یان پێ لێ ده‌کرێت.

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ(43)

 Di wê rojê da ewan ji gora xwe li lez derdikevin, tu dibê qey li bal kêlê xwene çikandî da direvin
ئه‌و ڕۆژه‌ی به په‌له له گۆڕه‌کانیان دێنه ده‌ره‌وه‌، ده‌ڵێی بۆ لای بت و په‌رستراوه‌کانیان ڕاده‌که‌ن!!

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ(44)

 Çavê wan ji (riswabûnê) berjêr ketine, alotîyê ewan som kirîye. Ewa roja, ku ji bona wan ra hatîye peymandinê, eva ye
چاویان شۆڕه‌و (شه‌رمه‌زارو خه‌جاڵه‌تن) زه‌لیلی و سه‌رشۆڕی ماندووی کردوون، جا ئه‌مه ئه‌و ڕۆژه‌یه که کاتی خۆی به‌ڵێنیان پێ ده‌دراو ئه‌وان بڕوایان پێی نه‌بوو.