Şuara suresi 176 ayet | Ormanlık yerde oturanlar, Eykeliler de peygamberleri yalanladı.

Yedinci ibretli kıssa “ Eyke halkı ”nın durumudur. “ Eyke ”, sık ağaçlık, ormanlık yer demektir. “ Ashâbü’l-Eyke ” de orada yaşayan insanlardır. Hz. Şuayb hem kendi kavminin yaşadığı Medyen’e ( bk. A‘râf  7/85 ), hem de burada beyân buyrulduğu üzere Eyke halkına peygamber olarak gönderilmiştir. Medyen’e gönderilişinden bahsedildiğinde “ kardeşleri Şuayb ” ifadesi kullanılırken ( bk. Hûd 11/84 ), “ Ashâbü’l-Eyke ”ye gönderilişi söz konusu edildiğinde bu kayıt düşülmez. Çünkü o, nesep itibariyle Medyenlilerin kardeşi idi, fakat Ashâb-ı Eyke’nin kardeşi değildi.

Tüm peygamberler gibi doğru sözlü, emin ve ihlâslı bir elçi olan Şuayb ( a.s. )’ın tebliğde bulunduğu insanlardan istediği hususlar şunlardı:

›  Ölçeği tam ölçmek, onu eksik tutup kul hakkı yememek. Bunu başarabilmek için de doğru terazi ile tartmak. Ölçerken cömert davranarak fazla fazla ölçüp vermenin bir fazilet olduğunda ise şüphe yoktur.

›  İnsanların mallarını eksiltmemek ve onları haklarından mahrum etmemek. Onların mallarının değerini meşrû olmayan yollarla düşürmeye çalışıp kimseye zulmetmemek.

›  Yol kesmek, baskın yapmak, fitne çıkarmak, ekinleri çiğneyip yok etmek gibi yeryüzünde bozgunculuk yapmamak, karışıklık çıkarmamak.

›  Onları da, onlardan önce gelip geçmiş nesilleri de yaratan Allah’tan korkmak; O’na karşı gelmekten sakınmak. İnsan nesli bir zincirin halkaları şeklinde devam etmektedir. Bu açıdan bakıldığında önceki nesillerin yaratılmasının, sonraki nesillerin dünyaya gelişi bakımından bir ilâhî lutuf olduğu anlaşılacaktır.

Güzel ve tesirli konuşması itibariyle “ Hatîbü’l-Enbiyâ ”[ 1 ] ünvanıyla anılan Hz. Şuayb’ın bu nasihatleri kâr etmedi:

كذب أصحاب الأيكة المرسلين