تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ(1) Tumuruning Kitab al-Quran iku terang saka Allah kang Mulya tur wicaksana |
إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ(2) (Muhammad) Ingsun handhawuhake kitab al-Quran kelawan nyata marang sira, Mulane nembaha lan ngestokna ing Allah kelawan ati resik, ngelakoni Agama Islam (sumungkeng ing Allah) |
أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ(3) Agama Islam kang resik, apa dudu kagungane Allah? (Mesthi). Sarupane wong kang padha ngadegake Pangeran liyane Allah, hiya iku brahala. Pangucape, "Anggone nyembah brahala iki karepku dadi jalarane anggonku kacedak ing Allah". Ing tembe Allah bakal mancas (wong nyembah brahala lan wong Islam) kang apdha dienggo pasulayan. Satemene Allah ora kersa paring pituduh marang wong kang goroh tur kafir |
لَّوْ أَرَادَ اللَّهُ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا لَّاصْطَفَىٰ مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(4) Saupama Allah kersa peputra mesthi milih dedamelane kang dadi parenge kersane. Allah Maha Suci, hiya iku Allah kang Esa tur Masesa |
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ۗ أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ(5) Allah iku nyata gawe bumi lan langit, sarta kang ngelojokake awan marang wengi. Apadene nyengkemake srengenge lan rembulan padha ngestokake kersaning Allah. Kabeh padha melaku ana cakrawalane dhewe - dhewe nganti tekan wewangen kang tinamtokake (qiyamat). Pangeran kang mangkono iku apa dudu Pangeran kang menang tur kang wenang ngapura dosa |
خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ ۚ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِّن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ(6) Allah gawe awakira saka awak siji (Adam) banjur gawe jodhone sarta gawe rajakaya kang maedhahi sira cacah wolu lanang wadon. Allah gawe awakira ana guwa garbane biyungira, dadi titah, sawise mangkono ana ing pepeteng warna, Pangeran kang kaya mangkono kuasane iku Allah kang kagungan kraton. Ora ana sesembahan kang bener kajaba mung Allah. Manungsa kapriye anggone arep nyimpang saka dalan kang bener |
إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(7) Manawa sira padha kafir, tumraping Allah ora butuh marang sira (marang Imanmu). Dene Allah ora pareng yen kawulane padha kafir. Dene yen sira padha syukur ngestokake parentah Allah ngelilani kesyukuranmu mau, lan wong kang nandhang dosa kang mesthi disongga patrapane hiya mung dosane dhewe, ora bakal nyongga dosane liyane, besuk ing akherat. Sira bakal bali ing Allah Pangeranira ing kono Allah bakal hanjelentrehake samu barang kang wis padha sira lakoni, hala lan becik. Satemene Allah iku nguningani sakrenteking ati |
۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ(8) Manungsa iku manawa pinuju kambah ing reribet banjur nyenyuwun ing ALlah Pangerane (mantheng panyuwune). Sawise mangkono manawa banjur diparingi kabungan saka Pangeran banjur lali anggone konjem nyenyuwun ing Allah. Banjur ngadegake brahala ginawe ngembari Allah. Banjur nasarake saka dalaning Allah. (Muhammad) dhawuha marang owng kang mangkono mau, "Padha bungah - bungah anggonmu kafir sawatara. Besuk kowe padha dadi kancane neraka |
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ(9) Wong kang ngabekti Allah ana wayah wengi ngadek lan sujud saking wedi marang (adzab) akherat, hiya nyandhong rahmating Pangerane, apa padha karo wong kafir? (Mesthi beda banget). Sira handanguwa, "Wong kang duwe kaweruh iku apa padha wae karo wong kang ora duwe kaweruh?" Dene wong kang kataman piwulang iki banjur elin giku mung wong kang pepak ngakale |
قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ ۗ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۗ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ(10) (Muhammad) dhawuha, Pangandikaning Allah mangkene, "He pawa kawulaningsun, sira padha bektia ing Allah Pangeranira. Sarupane wong kang padha ngelakoni panggawe becik ana donya iku, besuk ana akherat hiya oleh becik diganjar suwarga. Bumine Allah iku jembar. Sing sapa ora gawe becik ana ing panggonane, ngaliya ing panggonan liya. Wong kang teguh atine mesthi diparingi ganjaran kang tanpa kira - kira |
قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ(11) Sira dhawuha, "Aku iki didhawuhi supaya nyembag ing Allah, (nglakoni agama Islam) kelawan ati resik maligi ngelakoni parentahing Allah |
وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ(12) Apadene didawuhi dadiya kawitane para wong Islam |
قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(13) Sira dhawuha, "Menawa aku duraka ing Allah Pangeranku, aku wedi patrapaning Allah besuk Qiyamat |
قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَّهُ دِينِي(14) Sira dhawuha, "Aku iki mligi nyembah Allah sawiji (ngelakoni Islam) kelawan ati resik |
فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُم مِّن دُونِهِ ۗ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ(15) Hiyata padha nyembaha liyane Allah sakarepmu dhewe (para wong musyrik). Siraaa dhawuha (Muhammad): "Wong kang padha kapitunan nemahi gawe kapitunan ing awake dhewe lan para batihe besuk qiyamat", wis tetela kapitunan temenan |
لَهُم مِّن فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِّنَ النَّارِ وَمِن تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ۚ ذَٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ ۚ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ(16) Besuk ana akherat, ing dhuwure lan ngisore wong mahu ana geni kang tumpa - tumpa. Allah medeni kawulane ing geni mau. Pangandikane, "Pawa kawulaningsun mulane sira padha bektia marang Ingsun |
وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ(17) Sarupane wong kang ngungkiri panggodhaning syetan, suthik nyembah brahala. Ming sumungkem nyembah ing Allah wong mangkono mau padha dibebungah bakal oleh ganjaran suwarga |
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ(18) (Muhammad) sira hambebungah kawulaningsun. Kang padha ngrungokake dhawuhing al-Quran banjur milih ngelakoni dhawuh kang padha diparingi pituduh bener. Wong kang mangkono iku wong kang duwe akal |
أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنتَ تُنقِذُ مَن فِي النَّارِ(19) Wong kang wis dirampungi kabener nandhang patrapan siksa, apa sira bisa minangkani selamete, ngeluwari wong kang ana sajerone neraka |
لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِّن فَوْقِهَا غُرَفٌ مَّبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ(20) Nanging sarupaning wong kang bekti ing Pangerane, iku duwe panggonan mulya ana suwarga. Kang ing dhuwure ana panggone maneh. Ing ngisore panggonan mau ana bengawane mili. Kang mangkono mau wis diprasetyakake dening Allah. Allah ora pisan nyidrani janji |
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ(21) Opo siro ora handeleng Allah anggone nurunake banyu udan saka langit. Banjur nglakokake banyu mau wusana dadi tuk pirang - pirang ana bumi. Banjur dianggo lantaran uriping tetanduran utawa wit - witan kang beda - beda, warna lan wohe. Sawise warnane banjur malih kuning Ora suwe nuli runtuh saka uwit. Kang mangkono mau tumrap wong kang ana akale, mesthi dadi wewulang becik |
أَفَمَن شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٍ مِّن رَّبِّهِ ۚ فَوَيْلٌ لِّلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِكْرِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(22) Wong kang duparingi padhang atine dening Allah. dhangan ngelakoni agama Islam. iku tetela wong ngambah pepadhang saka Pangerane. Nanging wong kang atine wangkont (ora eling ing Allah) suthik ngestokake al-Quran, tetela wong kang cilaka kesasar dalan kang bener |
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ(23) Allah iku handhawuhake cerita becik kitab al-Quran kang rampak becik. Sarta siji-sijining cerita: wewulang, pengancam, larangan lan sapinunggalane nganggo dipindhoni utawa diping teloni. Wong kang padha wedhi ing Pangerane manawa ngrungokake pangancam, padha mengkirik gethoke. Dene yen ngerongake larangan, kulite padha putih lemes, sarta atine eling ing Allah. al-Quran iku pituduhing Allah kanggo nuduhake dalan bener marang wong kang dadi parenging kersane. Dene sing sapa dikersakake kesasar dening Allah mesthi ora ana kang bisa nuduhake dalan bener |
أَفَمَن يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَقِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ(24) Wong kang besuk qiyamat rahine disugokake marang siksa neraka kang abot (apa padha wae) lan wong kang selamet saka siksa (mesthi beda). Wong kafir bakal padha didhawuhi, "Mara padha rasakna patrapane kaluputan kang padha sira lakoni biyen |
كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ(25) Para wong kang sadurunge kafir, padha maido rasul banjur padha tinempuh ing siksa kang ngagetake, ora kanyanan |
فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ(26) Wong kafir mau padha diparingi weruh rasaning siksa dening Allah kancengan ana donya. Dene siksane besuk apa ing akherat, luwih abot maneh upama wong kafir weruh kang mangkono mahu |
وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ(27) Ingsun wis hanggelar sakehing upama marang manungsa bab al-Quran iku supaya manungsa mau padha elinga ngestokake dhawuhing al-Quran |
قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ(28) Hiya iku al-Quran basa Arab, surasane ora ana kang cengkah, supaya manungsa padha bekti ing Allah |
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِّرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ(29) Allah hanggelar upama tumrap wong kang mangro tingal lan wong mukmin mangkene: ana wong lanang (budhak) kang di darbeki dening wong akeh kang padha kekancan (sarekat) lagi pasulayan. Lan ana maneh wong lanang (budhak) kang dadi darbeke wong siji. Wong lanang (budhak) loro maua apa padha wae? Sakabehing puji kagungane Allah piyambak, hewa dene wong - wong iki kang akeh padha ora weruh |
إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُم مَّيِّتُونَ(30) (Muhammad) sira iku bakal mati, dheweke (Si kafir) bakal padha mati uga |
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِندَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ(31) (Manungsa) satemene sawise mangkono besuk qiyamat, sira padha bantah - bantahan prakaran (diadili) ana ngarsane Allah |
۞ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْكَافِرِينَ(32) Ora ana wong kang luwih nganiaya awake dhewe, tinimbang wong kang goroh marang Allah, apadene yen didhawuhi barang kang mesthi bener (al-Quran) banjur maido. Panggonane wong kafir apa ora ana jahannam |
وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ(33) (Muhammad) kang handhawuhake (al-Quran) kang mesthi bener lan wong kang padha percaya sarta ngestokake dhawuh, iku kabeh wong kang becik ing Allah |
لَهُم مَّا يَشَاءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ(34) Wong mangkono mahu bakal padha tompo ganjaran suwarga ana ngarsane Pangerane, ing kono katutugake semu barang kang dikarepake. Hiya iku ganjaran wong kang padha gawe becik |
لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ(35) Wekasane Allah nutupi anggone ngelakoni sakehing pihala. Sarta angganjar lakune kang becik, kelawan ganjaran kang luwih saka takering kabecikane |
أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ ۚ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ(36) Allah apa ora wis aweh pitulung marang para kawulane kalis saka pihalaning saterune, malah saka pangancame para kafir. Sira diweca bakal kena sisikuning brahala Sing sapa dipesthi kesasar dening Allah, ora ana kang bisa nudhuhake dalan bener |
وَمَن يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّضِلٍّ ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انتِقَامٍ(37) Dene sing sapa pinesthi oleh dalan bener dening Allah ora ana wong kang bisa nasarakae. Yen ora mangkono, apa Allah iku dudu Pangeran kang menang tur kuwasa |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ(38) Upama sira handangu (marang si kafir), "Sapa kang gawe bumi lan langit", mesthi padha matur, "Ingkang damel inggih Allah". Sira dhawuha saiki piye mungguh panemumu barang liyane Allah kang padha kok sembah (brahala) manawa Allah bakal maringi reribet mau? Utawa menawa aku diparingi kabungahan dening Allah, brahala apa bisa murungake? (Muhammad) dhawuha, "Kang nyukupi aku mung Allah piyambak, wong kang padha ngandhel mesthi padha nyumanggakake sakarsaning Allah |
قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ(39) (Muhammad) dhawuha, "Para ummatku padha banjurna anggonmu padha ngelakoni panggawean kang cocok karo panggonanmu, aku uga nglestarekake anggonku ngelakoni panggawean. Ing tembe kowe padha weruh |
مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ(40) Pangeran kang nekakake siksa kang ngremehake marang wong kafir, bakal manggon ana siksa kang langgeng |
إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ(41) Ingsun nurunake Kitab (al-Quran) marang sira (Muhammad) kelawan nyata kanggo nerangake marang manungsa. Sapa wonge oleh pituduh bener pakolehe marang awake dhewe, sapa sing malah kesasar patrapane hiya tumrap awake dhewe. Sira ora kuwajiban nanggung marang dheweke |
اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا ۖ فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَىٰ عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ(42) Allah iku ngelulus nyawa (wong) nalikane matine. Dene wong kang durung wayahe mati, anggone ngelulus nalikane turu. Allah iku banjur nyimpeni nyawane wong kang dikersakake mati dene wong kang durung dikersakake mati nyawane dibalekake maneh ngenteni wewangen kang tinamtokake matine. Kang mangkono mahu tumrap wong kang gunakake pikire dadi tandha yekti kuwasaning Allah |
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ ۚ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ(43) Wong kagir padha ngadegake Pangeran liyane Allah (brahala) dikira ing tembe bisa mitulungi ana ngersane Allah. (Muhammad) dhawuha, "Apa nyata berhala iku bisa mitulungi, sanadyan ora duwe barang - barang sarta ora duwe akal |
قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ(44) Sira dhawuha, "Pitulung iku kabeh kang kagungan mung Allah piyambak. Allah kagungan karaton bumi lan langit ing tembe bakal padha dihimpun bali marang ngarsaning Allah |
وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ۖ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ(45) Manawa asmaning Allah piyambak disebut (tanpa nyebut brahala) ing kono wong kang ora ngandel bakal anane akherat, atine padha ewo. Dene yen liyane Allah kang disebut wong mahu padha bungah |
قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ(46) (Muhammad) Munjukka mangkene, "Dhuh Allah ingkang damel bumi lan langit, ingkang nguningani semu kawis ingkang samar saha kasat mata. Paduka ingkang kuwasa ngrampungi prakawisipun para kawula paduka anggenipun sami pasulayan |
وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَبَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ(47) Besuk qiyamat wong kafir padha handeleng siksa kang ora pisan dikira bakal ana siksa kang mangkono. Upama dheweke duweya barang saisining bumi iki ditambah sakmono maneh mesthi keduga ngelungakake dianggo nebusi awake supaya aja nganti kacemplung siksa kang abot |
وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(48) Dina iku wong kafir padha weruh halane barang kang wis padha dilakoni ing donya, sarta tinempuh siksa kang padha digeguyu nalika ing donya |
فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَىٰ عِلْمٍ ۚ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ(49) Manungsa iku manawa kambuh reribet, banjur nyenyuwun marang Ingsun (Allah) bareng wis luwar saka reribet, sarta banjur diparingi kabungahan banjur ngucap, "Angonku oleh kabungahan iki amarga kepinteranku dhewe". Kang mangkono mahu hewone coba, nanging kang akeh dheweke padha ora ngerti |
قَدْ قَالَهَا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ(50) Kang ngucap mangkono mahu para ummat kuna, sadurunge wong kafir mahu (Qarun sakancane), bondho kang diklumpukake ora bisa murungake siksa |
فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا ۚ وَالَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هَٰؤُلَاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَمَا هُم بِمُعْجِزِينَ(51) Mula dheweke (Qarun) banjur tinempuh siksa, patrapane pihala kang wis dilakoni, dene wong kang padha kafir uga bakal padha tinempuh siksa, patrapaning pihala kang wis padha dilakoni, ora ana kang bisa ngoncati siksaningsun |
أَوَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ(52) Dheweke padha ora weruh yen Allah paring rizki akeh marang wong kang dadi parenging kersane lan ana uga kang diparingi rizki sethithik. Kang mangkono mahu tumrap wong kang padha percaya ing Allah, mesthi dadi tandha yekti |
۞ قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(53) (Muhammad) dhawuha, "Para kawulaningsun kang wis padha kebangeten (nglakoni panggawe hala) sira aja padha mutung ora ngarep - arep rahmating Allah. Satemene Allah kuwasa ngapura dosa kabeh. Allah iku kapareng ngapura dosa tur maha asih |
وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ(54) Sira padha balia marang ngarsane Allah Pangeranira kelawan tobat, manut miturut dhawuhing Allah kelawan ati resik, mumpung durung katekan siksa. Yen nganti kasep tobatira, ora bakal oleh pitulung |
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ(55) Padha ngelakonana dhawuh kang tinurunake Allah marang siksa (al-Quran). Miliha kang becik dhewe, mumpung durung katekan siksa kelawan ngagetake, sira ora nyana tekane siksa mahu |
أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ(56) Supaya aja ana wong sesambat mangkene, "Cilaka temen aku marga kahinan, ora ngistokake dhawuhing Allah. Biyen aku mung geguyon bae |
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ(57) Utawa supaya aja kang ngucap mangkene, "Upama Allah paring pituduh bener marang aku, mesthi aku kalebu hewone wong kang padha bekti ing Allah |
أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ(58) Utawa bareng handeleng siksa banjur ngucap mangkene, "Upama kau diparengake bali marang donya, mesthi kelebu golongane wong kang padha ngelakoni penggawe becik |
بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ(59) Ing kono banjur ana dhawuhing Allah mangkene, "Hiya sira wis katekan al-Quran ayatingsun, nanging sira maido, sarta gumedhe ora percaya. Banjur dadi golongane wong kafir |
وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُم مُّسْوَدَّةٌ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْمُتَكَبِّرِينَ(60) Lan ing besuk dina qiyamat sira deleng sarupane wong kang celathu goroh ngarani Allah ana kang ngembari rahine padha ireng. Panggonane wong kang padha gumedhe iku apa ora ana neraka jahannam |
وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(61) Allah paring selamet marang para wong kang bekti ing Allah. Marga saka bagjane dadi ora kambah barang kang hala. Sarta ora ana kang kasusahan |
اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ(62) Allah iku kang gawe samu barang. hiya kang ngreksa samu barang lan nindakake sakarsa-karsane |
لَّهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ(63) Allah iku kang ngasta simpenane langit lan bumi, dene sarupane wong kang maido ayat - ayating Allah, iku tetep wong kapitunan |
قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ(64) (Muhammad) dhawuha, "Hai para wong bodho! Apa kowe akon marang aku supaya nyembah liyane Allah |
وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ(65) Sira lan para ummat sadurungmu wis padha diparingi dhawuh, "Manawa sira mangro tingal lakunira kang becik sirna kabeh, sira mesthi dadi wong kapitunan |
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ(66) Balik sira mung nyembaha ing Allah wae, lan sira kalebu hewone wong kang padha syukur |
وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ(67) Lan dheweke ora ngluhurake Allah kelawan ngegungake kang sayektine. Bumi iki kabeh besuk qiyamat katekem lan langit digulung kelawan panguwasaning Allah, Allah maha suci lan Maha Luhur, adoh banget karo panemumu para wong mangro tingal |
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَىٰ فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنظُرُونَ(68) Besuk qiyamat, slomprete malaikat Isrofil didamu. Ing kono sahisining bumi lan langit banjur padha mati kabeh. Kajaba kang dikersakake Allah. Sawise mangkono banjur didamu maneh ing kono kang wis padha mati banjur tangi urip maneh padha ndeleng kahanane |
وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْكِتَابُ وَجِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ(69) Salumahing bumi banjur padhang dening cahyaning Pangerane. Sarupaning wong banjur diparingi tulisan (cathetan) barang kang wis padha dilakoni, ditekakake para nabi - nabi lan seksi - seksi banjur padha dirampungi perkarane kanthi adil ora ana kang nandhang panganihaya |
وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا يَفْعَلُونَ(70) Siji - sijining wong padha diparingi wewales pituwse barang kang wis dilakoni nalika ing donya, Allah nguningani barang kang wis dilakoni |
وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ زُمَرًا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ(71) Para kafir padha dituntun marang neraka jahannam gegolongan. Bareng tekan pinggiring neraka lawanging neraka dibukak. Ing kono malaikat kang rumeksa padha takon marang dheweke, "Apa kowe biyen ora katekan rasul, pethilan saka kancamu, kang ngundhangake ayat dhawuhing Allah? Sarta ngelingake marang kowe bakal kelakone qiyamat?" Banjur padha mangsuli, "Inggih sampun kedhatengan rasul nanging kula phiben, mila sampun lereng pangandikaning Allah nemtokaken siksa neraka dhateng tiyang kafir |
قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۖ فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ(72) Para wong kafir banjur padha didhawuhi, "Padha mlebua lawanging neraka jahannam langgeng salawase". Hala temen panggonane wong kafir kang padha gumedhe |
وَسِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ(73) Dene wong kang padha bekti ing Allah Pangerane, padha dhirit marang suwarga pantahn - panthan. Bareng wis tekan pinggiring suwarga, lawange dingakake malaikat kang ngreksa suwarga banjur hambagekake, "Sami sugenga, begja temen panjenengan, sumonggo sami lumebeta langgeng salaminipun |
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاءُ ۖ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ(74) Banjur padha memuji, "Sakabehing puji kagungane Allah kang prasetyane biyen saiki wis kanyatan temenenan. Allah wis paring panduman bumi suwarga marang aku, saiki aku manggon sak karepku. Becik temen ganjaran wong kang ngestokake dhawuh |
وَتَرَى الْمَلَائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ ۖ وَقُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَقِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ(75) Besuk sira ndeleng para malaikat padha baris ana kiwa tengene. Ngaras padha nyebut maha suci memuji Allah. Sarupane titah padha dirampungi perkarane kelawan adil (diparingi wewales pituwasing lakune dhewe - dhewe hala utawa becik). Sakabehing puji kagungane Allah Pangerane alam kabeh |
Ahmed Al Ajmy
Bandar Balila
Khalid Al Jalil
Saad Al Ghamdi
Saud Al Shuraim
Abdul Basit
Abdul Rashid Sufi
Abdullah Basfar
Abdullah Al Juhani
Fares Abbad
Maher Al Muaiqly
Al Minshawi
Al Hosary
Mishari Al-afasi
Yasser Al Dosari
