الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ(1) کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند, (خداوند) اعمال آنان را نابود کرد. |
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۙ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ(2) وکسانی که ایمان آوردند وکارهای شایسته انجام دادند وبه آنچه بر محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شده ـ وهمه از سوی پروردگارشان حق است ـ (نیز) ایمان آوردند, (خداوند) گناهانشان را از آنها دور ساخت (وبخشید) وکارشان را اصلاح نمود. |
ذَٰلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ(3) این بدان سبب است که کسانی که کافر شدند از باطل پیروی کردند, وهمانا کسانی که ایمان آوردند از حقی که از سوی پروردگارشان (نازل شده) است پیروی کردند, این گونه خداوند برای مردم مثلهایشان را بیان می کند. |
فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّىٰ إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّىٰ تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ۚ ذَٰلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَٰكِن لِّيَبْلُوَ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ ۗ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ(4) پس هنگامی که (در میدان نبرد) روبرو شدید با کسانی که کفر ورزیدند, گردنها (یشان) را بزنید, (ونبرد را ادامه دهید) تا هنگامی که (بسیاری از) آنها را از پای در آوردید و) کشتید, پس بند (اسیران) را محکم ببندید, آنگاه پس از آن یا بر آنان منت گذارید (وآزادشان کنید) یا (از آنان) فدیه بگیرید (و رهایشان کنید) تا جنگ بار سنگین خود را (بر زمین) نهد, (حکم) این است, واگر خدا می خواست از آنها انتقام می گرفت ولیکن (می خواهد) بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید, وکسانی که در راه خدا کشته شدند, پس (خداوند) هرگز اعمال آنها را نابود نمی کند. |
سَيَهْدِيهِمْ وَيُصْلِحُ بَالَهُمْ(5) به زودی آنها را هدایت می نماید و(حال و) کارشان را اصلاح می کند. |
وَيُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ(6) وآنها را به بهشتی که (اوصافش) برای آنها بیان داشته است, وارد می کند( ). |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ(7) ای کسانی که ایمان آورده اید! اگر (دین) خدا را یاری کنید, (خداوند) شما را یاری می کند وگامهایتان را (ثابت و) استوار می دارد. |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ(8) وکسانی که کافر شدند, مرگ بر آنان باد! و(خداوند)اعمالشان را نابود كرد. |
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ(9) این بدان سبب است که آنان آنچه را که خداوند نازل کرده است ناپسند داشتند, پس خداوند اعمالشان را تباه (ونابود) کرد. |
۞ أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۖ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا(10) آیا در زمین سیر نکردند تا بنگرند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چگونه بود؟ خداوند (اموال و دیارشان را) بر سرشان ویران کرد, (و آنها را نابود ساخت), وبرای کافران (کیفری) مانند آن خواهد بود. |
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَىٰ لَهُمْ(11) این بدان سبب است که خداوند یاور (ومولای) کسانی است که ایمان آوردند, وآنکه کافران (مولا و) یاوری ندارند. |
إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ(12) بی گمان خداوند کسانی را که ایمان آوردند وکارهای شایسته انجام دادند به باغهایی (از بهشت) وارد می کند که نهرها از زیر (درختان) آن جاری است, وکسانی که کافر شدند (از متاع دنیوی) بهره می گیرند ومی خورند همچنانکه چار پایان می خورند, وآتش (جهنم) جایگاه آنان است. |
وَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِّن قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ(13) وچه بسیار شهرهایی که (مردم) آنها از (مردم) شهر تو که بیرونت کرده اند( ), توانمندتر بودند, ما هلاکشان کردیم, پس هیچ یاوری نداشتند. |
أَفَمَن كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ كَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُم(14) آیا کسی که از سوی پروردگارش بر شیوه روشنی باشد, همانند کسی است که کردار بد او در نظرش آراسته شده واز هواهای (نفسانی) خود پیروی می کنند؟! |
مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِيهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِّن لَّبَنٍ لَّمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ ۖ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ(15) وصف بهشتی که به پر هیزگاران وعده داده شده, چنین است که: در آن نهرهایی از آب (زلال) بد بو نشده, ونهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته, ونهرهایی از شراب (ناب) که مایۀ لذت نوشندگان است, ونهرهایی از عسل مصفی وجود دارد, و(نیز) در آن برای آنها از هرگونه میوه ها (مهیا) است, و(از همه برتر) آمرزشی از سوی پروردگارشان است. (آیا اینها) همانند کسانی هستند که همیشه در آتش (جهنم) اند, واز آب جوشان نوشانده شوند که روده هایشان را پاره پاره (و متلاشی) کند؟ |
وَمِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّىٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِندِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ(16) (ای پیامبر) گروهی از آنها (= منافقان) به تو گوش فرا می دهند, تا وقتی که از نزدت بیرون رفتند, به کسانی که به آنان علم عطا کرده شده, (از روی استهزاء) می گویند: «الآن (محمد) چه گفت؟!» آنها کسانی هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده, واز هواهای (نفسانی) خود پیروی کرده اند. |
وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ(17) وکسانی که هدایت یافته اند (خداوند) بر هدایتشان افزود, وبه آنان پر هیزگاری عطا فرمود. |
فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ(18) پس آیا آنها (= کافران) جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان فرارسد؟ به راستی نشانه هایش آمده است( ), پس چون فرا رسد, پند گرفتن (و ایمان) شان چه سودی خواهد داشت؟! |
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ(19) پس (ای پیامبر) بدان که معبودی (به حق) جز "الله" نیست, وبرای گناه خود وبرای مردان وزنان مؤمن آمرزش طلب کن, وخداوند محل حرکت شما وقرار گاه شما را می داند. |
وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ۖ فَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ مُّحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ(20) وکسانی که ایمان آورده اند می گویند: «چرا سوره ای نازل نشده؟! (که فرمان جهاد را بدهد؟)». پس چون سوره ای محکم (وروشن) نازل شود ودر آن (سخن از) جنگ ذکر شده باشد, کسانی که در دلهایشان بیماری است می بینی که همچون کسی که در سکرات مرگ (قرار گرفته و) بیهوش شده باشد به تو نگاه می کنند, پس برای آنان شایسته تر است( ). |
طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَّعْرُوفٌ ۚ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ(21) فرمانبر داری (نمودن) وسخن نیکو (گفتن), پس چون تصمیم قطعی (جهاد) گرفته شد, اگر با خدا صادق باشند برای آنها بهتر است. |
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ(22) پس آیا اگر به حکومت رسیدید, جز این (امید) است که در زمین فساد کنید, وپیوند خویشاوندانتان را ببرید؟!( ) |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَىٰ أَبْصَارَهُمْ(23) اینان کسانی هستند که خداوند لعنتشان کرده است, پس (گوشهای) آنان را کر نموده وچشمهایشان را نابینا کرده است. |
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا(24) آیا در قرآن تدبّر نمی کنند یا بر دلهایشان قفلهاست؟! |
إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ(25) بی گمان کسانی که بعد از روشن شدن (راه) هدایت برای آنها, به پشت سر خود باز گشتند (ومرتد شدند) شیطان (اعمال زشتشان را) برای آنها بیا راست, و(با آرزوهای دراز) فریبشان داد. |
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ ۖ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ(26) این بدان سبب است که آنها (=منافقان) به کسانی (= یهودیان) که نسبت به آنچه خدا نازل کرده (از وحی) کراهت داشتند, گفتند: «ما در پاره ای از امور از شما پیروی می کنیم» وخداوند پنهانکاری آنها را می داند. |
فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ(27) پس (حال آنها) چگونه خواهد بود هنگامی که فرشتگان (مرگ) جانهایشان را می گیرند, بر چهره ها وپشتهایشان می زنند. |
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ(28) این (کیفر) بدان سبب است که آنها از آنچه خدا را به خشم می آورد پیروی کردند, و خشنودیش را کراهت داشتند, پس (خداوند) اعمالشان را نابود کرد. |
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ(29) آیا کسانی که در دلهایشان بیماری (نفاق) است گمان کردند که خداوند کینه هایشان را آشکار نخواهد کرد؟! |
وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُم بِسِيمَاهُمْ ۚ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمَالَكُمْ(30) واگر ما بخواهیم آنها را به تو (ای پیامبر) نشان می دهیم, آنگاه آنان را با سیما (وقیافه) هایشان بشناسی, ومسلماً تو آنان را در طرز سخن گفتنشان می شناسی, وخداوند اعمال شما را می داند. |
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّىٰ نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِينَ مِنكُمْ وَالصَّابِرِينَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَكُمْ(31) و(همۀ) شما را قطعاً آزمایش می کنیم تا مجاهدان از شما و صابران را معلوم کنیم, و(اخبار و) احوال شما را بیازماییم. |
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَىٰ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَسَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ(32) بی گمان کسانی که کافر شدند و(دیگران را) از راه خدا باز داشتند و بعد از آشکار شدن (راه) هدایت برای آنها با پیامبر مخالفت ورزیدند, هرگز زیانی به خداوند نمی رسانند, و(خداوند) به زودی اعمالشان را تباه خواهد کرد. |
۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ(33) ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید, ورسول (خدا) را اطاعت کنید, واعمالتان را باطل نکنید. |
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ(34) بی گمان کسانی که کافر شدند و(دیگران را) از راه خدا باز داشتند سپس در حال کفر مردند, پس خداوند هرگز آنها را نخواهد آمرزید. |
فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَن يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ(35) پس (ای مؤمنان) هرگز (هنگام جهاد) سست نشوید, و(دشمنان را) به صلح وآشتی دعوت نکنید, در حالی که شما برتر هستید وخدا با شماست, و(چیزی از پاداش) اعمالتان را نخواهد کاست. |
إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۚ وَإِن تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ(36) جز این نیست که زندگی دنیا بازی وسرگرمی است, واگر ایمان بیاورید وپرهیزگاری کنید (خداوند) پاداشهایتان را به شما خواهد داد, و(تمام) اموالتان را از شما نمی طلبد. |
إِن يَسْأَلْكُمُوهَا فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَيُخْرِجْ أَضْغَانَكُمْ(37) اگر (تمام) آن را از شما مطالبه کند, آنگاه اصرار نماید, بخل می ورزید, وکینه های شما را آشکار می سازد. |
هَا أَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنكُم مَّن يَبْخَلُ ۖ وَمَن يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَن نَّفْسِهِ ۚ وَاللَّهُ الْغَنِيُّ وَأَنتُمُ الْفُقَرَاءُ ۚ وَإِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُم(38) آگاه باشید, شما همان کسانی هستید که برای انفاق در راه خدا فرا خوانده می شوید, پس بعضی از شما بخل می ورزند, وهرکس بخل ورزد, جز این نیست که بر خویشتن بخل ورزیده است, وخداوند بی نیازاست وشما (همه) فقیر (ونیازمند) ید, واگر روی بگردانید (خداوند) گروهی دیگر را بجای شما می آورد, آنگاه آنها مانند شما نخواهند بود. |
احمد عجمى
بندر بليله
خالد جليل
سعد غامدی
سعود شريم
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبد الرشيد صوفی
عبدالله بصفر
عبدالله جهنی
علي حذيفی
فارس عباد
ماهر معيقلی
محمد جبريل
محمد منشاوی
الحصری
مشاری عفاسی
ناصر قطامی
وديع يمنی
ياسر دوسری
