سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(1) Сўровчи воқеъ бўлувчи азоб ҳақида сўради. |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ(2) Кофирлар устига. У(азоб)ни даф қилувчи йўқдир. |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ(3) У маъорижлар эгаси Аллоҳдандир. |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ(4) Фаришталар ва Руҳ Унинг ҳузурига миқдори эллик минг йил бўлган кунда кўтариладир. |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا(5) Бас, чиройли сабр қил. |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا(6) Албатта, улар у(қиёмат)ни узоқ деб билурлар. |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا(7) Ва Биз уни жуда яқин деб билурмиз. |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ(8) У кунда осмон худди қора мой қолдиқларига ўхшаб қоладир. |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ(9) Ва тоғлар худди титилган жунга ўхшаб қоладир. |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا(10) Ва яқин дўст ўз дўстидан сўрамайдир. |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ(11) Уларни кўриб турурлар. Гуноҳкор ўша кун азобидан қутулиш учун ўз болаларини ҳам. |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ(12) Хотинини ва ака-укасини ҳам, |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ(13) Ва уни ўзига олган қабиласини ҳам. |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ(14) Ва ер юзидаги жамийки кимсаларни ҳам фидо қилишни, сўнгра ўзи нажот топишни истайдир. |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ(15) Йўқ! Албатта у(жаҳаннам) кучли алангадир. |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ(16) Бошнинг терисини сидириб олувчидир. |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ(17) У чақирадир; орқага кетган ва юз ўгирганни. |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ(18) Ва (молни) йиғиб беркитганни. |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا(19) Албатта, инсон «ҳалуъ» қилиб яратилгандир. |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا(20) Агар унга ёмонлик етса, чидамсиздир. |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا(21) Ва агар яхшилик етса, кўп ман қилувчидир. |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ(22) Магара намоз ўқувчиларгина мустаснодир. |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ(23) Улар намозларида доим бўладиганлардир. |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ(24) Уларнинг молу мулкларида мвълум ҳақ бордир. |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ(25) Сўровчи ва бечоралар учундир. |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(26) Ва улар қиёмат кунини тасдиқлайдиганлардир. |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ(27) Ва улар ўз Роббилари азобидан қўрқадиганлардир. |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ(28) Албатта Роббиларининг азобидан омонлик йўқдир. |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ(29) Ва улар ўз фаржларини сақлайдиганлардир. |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ(30) Магарам ўз хотинлари ёки ўз мулки бўлганлар мустаснодир. Албатта улар бунга маломат қилинмайдир. |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ(31) Кимки ўшандан ўзгани истаса, бас, улар чегарадан чиққанлардир. |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ(32) Улар омонатларига ва аҳдларига риоя қиладиганлардир. |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ(33) Ва улар гувоҳликларини тўғри берадиганлардир. |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ(34) Улар намозларини муҳофаза қиладиганлардир. |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ(35) Ўшалар жаннатларда ҳурматланадиганлардир. |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ(36) Куфр келтирганларга нима бўлдики, бўйинларини чўзиб сен томон шошмоқдалар?! |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ(37) Ўнг тарафдан ва чап тарафдан тўп-тўп бўлмоқдалар?! |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ(38) Улардан ҳар бир киши наъим жаннатга киритилишни тамаъ қиладими? |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ(39) Йўқ! Албатта, Биз уларни ўзлари билган нарсадан яратганмиз. |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ(40) Машриқлар ва мағриблар Роббиси билан қасам ичаманки, албатта Биз қодирмиз. |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ(41) Ўринларига улардан яхшироқларини алмаштиришга қодирмиз ва Биз бу ишни қилишдан ожиз эмасмиз. |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ(42) Уларни тек қўй. То ваъда қилинган кунга йўлиққунларича хоҳлаганларига шўнғийверсинлар ва ўйнайверсинлар. |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ(43) У кунда худди санамлар (ибодатига) шошганларидек, қабрларидан шошиб чиқурлар. |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ(44) Кўзлари қўрқинчга тўлган, ўзларини хорлик қоплаган ҳолда турурлар. Бу ўша-уларга ваъда қилинган кундир. |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
