سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(1) Сўровчи воқеъ бўлувчи азоб ҳақида сўради. |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ(2) Кофирлар устига. У(азоб)ни даф қилувчи йўқдир. |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ(3) У маъорижлар эгаси Аллоҳдандир. |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ(4) Фаришталар ва Руҳ Унинг ҳузурига миқдори эллик минг йил бўлган кунда кўтариладир. |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا(5) Бас, чиройли сабр қил. |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا(6) Албатта, улар у(қиёмат)ни узоқ деб билурлар. |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا(7) Ва Биз уни жуда яқин деб билурмиз. |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ(8) У кунда осмон худди қора мой қолдиқларига ўхшаб қоладир. |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ(9) Ва тоғлар худди титилган жунга ўхшаб қоладир. |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا(10) Ва яқин дўст ўз дўстидан сўрамайдир. |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ(11) Уларни кўриб турурлар. Гуноҳкор ўша кун азобидан қутулиш учун ўз болаларини ҳам. |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ(12) Хотинини ва ака-укасини ҳам, |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ(13) Ва уни ўзига олган қабиласини ҳам. |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ(14) Ва ер юзидаги жамийки кимсаларни ҳам фидо қилишни, сўнгра ўзи нажот топишни истайдир. |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ(15) Йўқ! Албатта у(жаҳаннам) кучли алангадир. |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ(16) Бошнинг терисини сидириб олувчидир. |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ(17) У чақирадир; орқага кетган ва юз ўгирганни. |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ(18) Ва (молни) йиғиб беркитганни. |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا(19) Албатта, инсон «ҳалуъ» қилиб яратилгандир. |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا(20) Агар унга ёмонлик етса, чидамсиздир. |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا(21) Ва агар яхшилик етса, кўп ман қилувчидир. |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ(22) Магара намоз ўқувчиларгина мустаснодир. |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ(23) Улар намозларида доим бўладиганлардир. |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ(24) Уларнинг молу мулкларида мвълум ҳақ бордир. |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ(25) Сўровчи ва бечоралар учундир. |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(26) Ва улар қиёмат кунини тасдиқлайдиганлардир. |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ(27) Ва улар ўз Роббилари азобидан қўрқадиганлардир. |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ(28) Албатта Роббиларининг азобидан омонлик йўқдир. |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ(29) Ва улар ўз фаржларини сақлайдиганлардир. |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ(30) Магарам ўз хотинлари ёки ўз мулки бўлганлар мустаснодир. Албатта улар бунга маломат қилинмайдир. |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ(31) Кимки ўшандан ўзгани истаса, бас, улар чегарадан чиққанлардир. |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ(32) Улар омонатларига ва аҳдларига риоя қиладиганлардир. |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ(33) Ва улар гувоҳликларини тўғри берадиганлардир. |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ(34) Улар намозларини муҳофаза қиладиганлардир. |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ(35) Ўшалар жаннатларда ҳурматланадиганлардир. |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ(36) Куфр келтирганларга нима бўлдики, бўйинларини чўзиб сен томон шошмоқдалар?! |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ(37) Ўнг тарафдан ва чап тарафдан тўп-тўп бўлмоқдалар?! |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ(38) Улардан ҳар бир киши наъим жаннатга киритилишни тамаъ қиладими? |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ(39) Йўқ! Албатта, Биз уларни ўзлари билган нарсадан яратганмиз. |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ(40) Машриқлар ва мағриблар Роббиси билан қасам ичаманки, албатта Биз қодирмиз. |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ(41) Ўринларига улардан яхшироқларини алмаштиришга қодирмиз ва Биз бу ишни қилишдан ожиз эмасмиз. |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ(42) Уларни тек қўй. То ваъда қилинган кунга йўлиққунларича хоҳлаганларига шўнғийверсинлар ва ўйнайверсинлар. |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ(43) У кунда худди санамлар (ибодатига) шошганларидек, қабрларидан шошиб чиқурлар. |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ(44) Кўзлари қўрқинчга тўлган, ўзларини хорлик қоплаган ҳолда турурлар. Бу ўша-уларга ваъда қилинган кундир. |
أحمد العجمي
ابراهيم الاخضر
بندر بليلة
خالد الجليل
حاتم فريد الواعر
خليفة الطنيجي
سعد الغامدي
سعود الشريم
الشاطري
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبدالرحمن العوسي
عبد الرشيد صوفي
عبدالعزيز الزهراني
عبد الله بصفر
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
علي جابر
غسان الشوربجي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد أيوب
محمد المحيسني
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
وديع اليمني
ياسر الدوسري
