سورة الذاريات بالفارسية
وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا(1) سوگند به بادهايى كه خاك مىپراكنند. |
فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا(2) سوگند به ابرهاى گرانبار. |
فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا(3) سوگند به كشتيهايى كه به آسانى روانند، |
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا(4) و سوگند به فرشتگانى كه تقسيمكننده كارهايند. |
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ(5) كه آنچه شما را وعده مىدهند راست است، |
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ(6) و روز جزا آمدنى است. |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ(7) و سوگند به آسمان كه آراسته به ستارگان است، |
إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ(8) كه شما سخن گونهگون مىگوييد. |
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ(9) از حق منصرف گردد آن كه منصرفش خواستهاند. |
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ(10) مرگ باد بر آن دروغگويان: |
الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ(11) آنان كه به غفلت در جهل فروماندهاند. |
يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ(12) مىپرسند روز جزا كى خواهد بود؟ |
يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ(13) روزى است كه بر آتش، عذابشان مىكنند. |
ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ(14) عذاب خود را بچشيد: اين است آن چيزى كه به شتاب مىطلبيديد. |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(15) پرهيزگاران در باغها و كنار چشمهساران باشند. |
آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ(16) آنچه را خدا ارزانيشان داشته است گرفتهاند. زيرا پيش از آن نيكوكار بودند، |
كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ(17) اندكى از شب را مىخوابيدند، |
وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ(18) و به هنگام سحر استغفار مىكردند، |
وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ(19) و در اموالشان براى سائل و محروم حقى بود. |
وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ(20) و در زمين براى اهل يقين عبرتهايى است، |
وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ(21) و نيز در وجود خودتان. آيا نمىبينيد؟ |
وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ(22) و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است. |
فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ(23) پس سوگند به پروردگار آسمانها و زمين كه اين سخن، آنچنان كه سخن مىگوييد، حتمى است. |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ(24) آيا داستان مهمانان گرامى ابراهيم به تو رسيده است؟ |
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ(25) آنگاه كه نزد او آمدند و گفتند: سلام. گفت: سلام، شما مردمى ناشناختهايد. |
فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ(26) در نهان و شتابان نزد كسان خود رفت و گوساله فربهى آورد. |
فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ(27) طعام را به نزدشان گذاشت و گفت: چرا نمىخوريد؟ |
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ(28) و از آنها بيمناك شد. گفتند: مترس. و او را به فرزندى دانا مژده دادند. |
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ(29) و زنش فريادزنان آمد و بر روى زد و گفت: من پير زالى نازايم. |
قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ(30) گفتند: پروردگار تو اينچنين گفته است. و او حكيم و داناست. |
۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ(31) گفت: اى رسولان، به چه كار آمدهايد؟ |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ(32) گفتند: ما را بر مردمى تبهكار فرستادهاند، |
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ(33) تا تكههاى كلوخ بر سرشان بباريم، |
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ(34) كه بر آنها از جانب پروردگارت براى متجاوزان نشان گذاشتهاند. |
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(35) پس همه كسانى را كه ايمان آورده بودند بيرون برديم. |
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ(36) و در آن شهر جز يك خانه از فرمانبرداران نيافتيم. |
وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ(37) و در آن سرزمين براى كسانى كه از عذاب دردآور مىترسند نشانى باقى گذاشتيم. |
وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ(38) و عبرتى است در موسى آنگاه كه او را با برهانى آشكار نزد فرعون فرستاديم. |
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ(39) و او با همه نيرويش اعراض كرد و گفت: جادوگرى است يا ديوانهاى. |
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ(40) او و لشكرهايش را فروگرفتيم و به دريا افكنديم. و او مستوجب ملامت بود. |
وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ(41) و نيز عبرتى است در قوم عاد آنگاه كه باد عقيم را بر آنها فرستاديم. |
مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ(42) بر هيچ چيز نوزيد مگر آنكه چون استخوانى پوسيدهاش بر جاى نهاد. |
وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ(43) و نيز عبرتى است در قوم ثمود آنگاه كه به آنها گفته شد: تا زمانى چند برخوردار شويد. |
فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ(44) آنان از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و همچنان كه مىنگريستند صاعقه فروگرفتشان. |
فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ(45) ايستادن نتوانستند و ياراى انتقام نداشتند. |
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ(46) و از پيش قوم نوح را فروگرفتيم، كه قومى نافرمان بودند. |
وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ(47) و آسمان را به نيرو برافراشتيم و حقا كه ما تواناييم. |
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ(48) و زمين را گسترديم، و چه نيكو گسترندگانيم. |
وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(49) و از هر چيز جفتى بيافريدهايم، باشد كه عبرت گيريد. |
فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ(50) پس به سوى خداوند بگريزيد. من شما را از جانب او بيمدهندهاى آشكارم. |
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ(51) و با خداى يكتا خداى ديگرى را مپرستيد. من شما را از جانب او بيمدهندهاى آشكارم. |
كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ(52) بدين سان بر آنهايى كه از اين پيش بودند پيامبرى مبعوث نشد جز آنكه گفتند: جادوگرى است، يا ديوانهاى است. |
أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ(53) آيا بدين كار يكديگر را وصيت كرده بودند؟ نه، خود مردمى طاغى بودند. |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ(54) پس، از آنها رويگردان شو. كس تو را ملامت نخواهد كرد. |
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ(55) اندرز بده كه اندرز، مؤمنان را سودمند افتد. |
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ(56) جن و انس را جز براى پرستش خود نيافريدهام. |
مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ(57) از آنها رزقى نمىخواهم و نمىخواهم كه مرا اطعام كنند. |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ(58) خداست روزىدهنده. و اوست صاحب نيرويى سخت استوار. |
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ(59) اين ستمكاران را از عذاب بهرهاى است همانند بهرهاى كه يارانشان داشتند. پس به شتاب چيزى از من نخواهند. |
فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ(60) واى بر كافران، از آن روز كه آنها را وعده دادهاند. |
المزيد من السور باللغة الفارسية:
تحميل سورة الذاريات بصوت أشهر القراء :
قم باختيار القارئ للاستماع و تحميل سورة الذاريات كاملة بجودة عالية
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
Sunday, December 22, 2024
لا تنسنا من دعوة صالحة بظهر الغيب