لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ(1) Жоқ! Қайта тірілу күнімен ант етемін |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ(2) Әрі жазғырушы жанмен ант етемін |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ(3) Адам баласы, Біз сүйектерін жинай алмайды деп есептей ме |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ(4) Күмәнсіз, оның саусақтарының ұштарын да қалпына келтіруге күшіміз жетеді |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ(5) Алайда, адам алдағы уақытта да бұзық іс істеуді қалайды |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ(6) Ол: «Қайта тірілу күні қашан?» деп сұрайды |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ(7) Қашан көз қатты үрейленіп көруден қалғанда |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ(8) және ай тұтылған сәулесі өшкен |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ(9) әрі күн мен ай біріктірілген кезде |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ(10) сол күні адам: «Қашатын жер қайда?»- дейді |
كَلَّا لَا وَزَرَ(11) Жоқ! Паналайтын ешқандай орын жоқ |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ(12) Ол күні тұрақтар орын сенің Раббыңда |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ(13) Сол күні адам баласына ілгері жібергендері және кейінге қалдырғандары туралы хабар етіледі |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ(14) Күмәнсіз, адам өз-өзіне қарсы куәлік береді |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ(15) тіпті ол, өз уәж-сылтауларын ортаға салса да |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ(16) Ей, Мұхаммед! Оған уахиды жаттауға асығып, тіліңді қимылдатпа |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ(17) Анығында, оны жинау және оқып беру Біздің міндетімізде |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ(18) Ал, Біз оны оқығанда, оның оқылуына ілес |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ(19) содан кейін оны түсіндіру Біздің міндетімізде |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ(20) Жоқ! Негізінде, сендер осы өмірді ұнатасыңдар |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ(21) ал, соңғы, мәңгілік өмірді ақиретті тастап, қалдырып қоясыңдар |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ(22) Ол күні кейбір жүздер жайнап |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ(23) Раббысына қарайды |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ(24) Әрі ол күні кейбір жүздер түнеріп |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ(25) Омыртқа үзілетіндей іс азап болатынына көздері жетеді |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ(26) Жоқ, олай емес! Қашан ол жан алқымға жеткен кезде |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ(27) әрі «Кім шара көреді», делінгенде |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ(28) және ол, шын мәнінде, бұл айрылу екенін сезгенде |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ(29) балтыр балтырға қосылған кезде |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ(30) сол күні сенің Раббыңа айдалады |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ(31) Өйткені ол шын деп білмеді сенбеді және намаз оқымады |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ(32) Керісінше, оны өтірік санап, теріс бұрылды |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ(33) кейін ол кердеңдей басып, өзінің үй-ішіне кетті |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ(34) Сорың құрсын, сенің, сорың құрғыр |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ(35) Сосын тағы сорың құрсын, соры қайнағыр |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى(36) Адам баласы өз бетімен қараусыз, бос қалдырыламын деп ойлай ма |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ(37) Ол төгілген мәниден ұрық сұйығынан бір тамшы емес пе еді |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ(38) Кейін, ол ұйыған қан болды. Сөйтіп ол оны жаратып тұла бойын үйлестіріп теңестірді |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ(39) Әрі одан екі жыныс: ер және әйел жасады |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ(40) Сонда, Оның өліктерді тірілтуге күші жетпей ме |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
