وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ(1) Вой бар камфурӯшон, |
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ(2) онон, ки чун аз мардум кайл (паймона) меситонанд, онро пур мекунанд |
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ(3) ва чун барои мардум мепаймоянд ё бармекашанд, аз он кам мекунанд. |
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ(4) Оё инҳо намедонанд, ки зинда мешаванд |
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ(5) дар он рӯзи бузург? |
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ(6) Рӯзе, ки мардум ба пешгоҳи Парвардигори ҷаҳониён меистанд. |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ(7) Ҳаққо, ки албатта аъмоли бадкорон навишташуда дар сиҷҷин аст. |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ(8) Ту чӣ медонӣ, ки сиҷҷин чист? |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(9) Китобест навишта! |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(10) Дар он рӯз вой бар такзибкунандагон (дурӯғбарорандагон), |
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(11) онон, ки рӯзи ҷазоро дурӯғ меҳисобанд! |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) Ва он рӯзро фақат аз ҳад гузарандаи гуноҳкор дурӯғ меҳисобад. |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ(13) Чун оёти Мо бар ӯ хонда шуд, гуфт: «Афсонаҳои пешиниён аст!» |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ(14) Ҳаққо, ки корҳое, ки карда буданд, бар дилҳошон (ғолиб шуда) занг бастааст. |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ(15) Ҳаққо, ки дар он рӯз аз (дидори) Парвардигорашон маҳҷуб (маҳрум) бошанд. |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ(16) Пас онҳо ба ҷаҳаннам дароянд. |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ(17) Ва онҳоро гӯянд: «Ин аст он чӣ дурӯғаш мешумурдед!» |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ(18) Ҳаққо, ки амалҳои некон дар иллийин мактуб аст. |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ(19) Ва ту чӣ медонӣ, ки иллийин чист? |
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(20) Китобест навишта! |
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ(21) Ки муқаррабони (наздикшудагони) Худо дар он менигаранд. |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ(22) Албатта некон дар неъматанд, |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(23) бар тахтҳо нишаста ва назора мекунанд. |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ(24) Бар чеҳраҳошон таровати неъматро бишиносӣ. |
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ(25) Аз шаробе холис, ки бар сари он мӯҳр ниҳодаанд, сероб мешаванд. |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ(26) Мӯҳри он аз мушк аст ва пешдастӣ кунандагон дар он бар якдигар пешдастӣ кунанд, |
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ(27) Омезаи он тасним аст, (яъне ботасним омехта) |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ(28) чашмаест, ки муқаррабони (наздикони даргоҳи) Худо аз он меошоманд. |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ(29) Гуноҳкорон ба мӯъминон механдиданд |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ(30) Ва чун бар онҳо мегузаштанд, ба чашму абрӯ ишора мекарданд (бо нияти масхара) |
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ(31) ва чун назди касонашон бозмегаштанд, шодмона бозмегаштанд. |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ(32) Ва чун ононро медиданд, мегуфтанд, ки инҳо гумроҳанд. |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ(33) Ва ҳол он ки ононро ба нигаҳбониву муҳофизати амалҳои мӯъминон нафиристода буданд. |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ(34) Ва имрӯз мӯъминон ба кофирон механданд, |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(35) бар тахтҳо такя задаанд ва менигаранд. |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ(36) Оё кофирон баробари амалҳояшон ҷазо ёфтаанд? |
أحمد العجمي
ابراهيم الاخضر
بندر بليلة
خالد الجليل
حاتم فريد الواعر
خليفة الطنيجي
سعد الغامدي
سعود الشريم
الشاطري
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبدالرحمن العوسي
عبد الرشيد صوفي
عبدالعزيز الزهراني
عبد الله بصفر
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
علي جابر
غسان الشوربجي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد أيوب
محمد المحيسني
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
وديع اليمني
ياسر الدوسري
