لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ(1) Жоқ! Қайта тірілу күнімен ант етемін |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ(2) Әрі жазғырушы жанмен ант етемін |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ(3) Адам баласы, Біз сүйектерін жинай алмайды деп есептей ме |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ(4) Күмәнсіз, оның саусақтарының ұштарын да қалпына келтіруге күшіміз жетеді |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ(5) Алайда, адам алдағы уақытта да бұзық іс істеуді қалайды |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ(6) Ол: «Қайта тірілу күні қашан?» деп сұрайды |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ(7) Қашан көз қатты үрейленіп көруден қалғанда |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ(8) және ай тұтылған сәулесі өшкен |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ(9) әрі күн мен ай біріктірілген кезде |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ(10) сол күні адам: «Қашатын жер қайда?»- дейді |
كَلَّا لَا وَزَرَ(11) Жоқ! Паналайтын ешқандай орын жоқ |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ(12) Ол күні тұрақтар орын сенің Раббыңда |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ(13) Сол күні адам баласына ілгері жібергендері және кейінге қалдырғандары туралы хабар етіледі |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ(14) Күмәнсіз, адам өз-өзіне қарсы куәлік береді |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ(15) тіпті ол, өз уәж-сылтауларын ортаға салса да |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ(16) Ей, Мұхаммед! Оған уахиды жаттауға асығып, тіліңді қимылдатпа |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ(17) Анығында, оны жинау және оқып беру Біздің міндетімізде |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ(18) Ал, Біз оны оқығанда, оның оқылуына ілес |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ(19) содан кейін оны түсіндіру Біздің міндетімізде |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ(20) Жоқ! Негізінде, сендер осы өмірді ұнатасыңдар |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ(21) ал, соңғы, мәңгілік өмірді ақиретті тастап, қалдырып қоясыңдар |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ(22) Ол күні кейбір жүздер жайнап |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ(23) Раббысына қарайды |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ(24) Әрі ол күні кейбір жүздер түнеріп |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ(25) Омыртқа үзілетіндей іс азап болатынына көздері жетеді |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ(26) Жоқ, олай емес! Қашан ол жан алқымға жеткен кезде |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ(27) әрі «Кім шара көреді», делінгенде |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ(28) және ол, шын мәнінде, бұл айрылу екенін сезгенде |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ(29) балтыр балтырға қосылған кезде |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ(30) сол күні сенің Раббыңа айдалады |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ(31) Өйткені ол шын деп білмеді сенбеді және намаз оқымады |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ(32) Керісінше, оны өтірік санап, теріс бұрылды |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ(33) кейін ол кердеңдей басып, өзінің үй-ішіне кетті |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ(34) Сорың құрсын, сенің, сорың құрғыр |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ(35) Сосын тағы сорың құрсын, соры қайнағыр |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى(36) Адам баласы өз бетімен қараусыз, бос қалдырыламын деп ойлай ма |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ(37) Ол төгілген мәниден ұрық сұйығынан бір тамшы емес пе еді |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ(38) Кейін, ол ұйыған қан болды. Сөйтіп ол оны жаратып тұла бойын үйлестіріп теңестірді |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ(39) Әрі одан екі жыныс: ер және әйел жасады |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ(40) Сонда, Оның өліктерді тірілтуге күші жетпей ме |
Ahmed Al Ajmy
Bandar Balila
Khalid Al Jalil
Saad Al Ghamdi
Saud Al Shuraim
Abdul Basit
Abdul Rashid Sufi
Abdullah Basfar
Abdullah Al Juhani
Fares Abbad
Maher Al Muaiqly
Al Minshawi
Al Hosary
Mishari Al-afasi
Yasser Al Dosari
