الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(1) Sakabehaning puji iku kagungane Allah, kang gawe bumi lan langit sarta kang ngutus Malaikat kang padha mawa suwiwi ana kang ngeloro, nelu, lan papat ana kang ditambahi ciptane maneh sakparenge kersaning Allah. Satemene Allah iku nguwasani samu barang |
مَّا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(2) Sadhengah rahmat kang diparingake dening allah marang manungsa (kaya dene rizki, banyu udan lan sapadhane) iku ora ana kang bisa ngalangi. Dene menawa Allah karsa mepet rahmat, mesthi ora ana kang bisa ngelungakake rahmat mau. Allah iku Maha Mulya tur Wicaksana |
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ(3) He para manungsa, sira padha elinga peparinging Allah kabungahan marang sira. Apa anata liyane Allah kang bisa gawe utawa nganakake barng - barang kang dumadi? Utawa aweh rizki marang sira saka ing langit utawa thetukulaning bumi (mangsa anaha). Ora ana sesembahan kelawan bener kajaba mung Allah. Kapriye anggonira balekake |
وَإِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ(4) Menawa wong kafir padha maido marang sira, iku ora handhewekake. Para Rasul sadurunge sira, iya dipaido dening para ummate. Semu barang perkara iku, besuk ana ing akherat dibalekake konjuk ing Allah kang kuwasa ngerampungi |
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۖ وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ(5) He para manungsa, prasetyaning Allah bakal anane dina qiyamat mesthi bakal kelakon temenan. Mulane sira aja kajelemprong kasengsem kabungahan ing donya, lan aja manut panggodhaning syetan ngalirwakake parintahing Allah |
إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا ۚ إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ(6) Satemene syetan iku satrunira, mulane hiya sira sateru. Kang mesthi syetan mau ngajak - ajak wong kang dikumpuli supaya dadiya isene neraka sya’ir |
الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ(7) Sarupane wong kafir iku bakal padha dipatrapi siksa kang abot. Dene sarupane wong mukmin kang padha ngelakoni panggawe becik, iku bakal padha oleh pangapura kaluputane lan oleh ganjaran gedhe |
أَفَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا ۖ فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۖ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَصْنَعُونَ(8) Wong kang kena panggodhaning syetan, banjur kasengsem lakune kang hala, pangersane iku prayoga. Satemene Allah iku nasarake wongkang dadi parenging kersane. Mulane ngati - atia aja nganti kerusakan awakira dening cilaka. Satemene Allah iku nguningani samu barang kang apdha dilakoni dening manungsa |
وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَىٰ بَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ كَذَٰلِكَ النُّشُورُ(9) Allah iku kang ngidikake angin, ngimpun mega kang banjur dadi udan. Udan mau Ingsun siramake negara utawa lemahan kang mati. Ingsun anggo nguripake palemahan kang mati (bera). Besuk anggoningsun nguripake wong kang wis padha mati hiya kaya mangkono |
مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا ۚ إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَمَكْرُ أُولَٰئِكَ هُوَ يَبُورُ(10) Sing sapa kepengin mulya, nyuwuna kamulyan ing Allah, awit kamulyan iku kabeh kagungane Allah. Dene pangucap kang becik (Laa Ilaaha Illallah) konjuk ing allah. Pangucap becik mahu ngunjukake kabecikan ing Allah. Sarupane wong kang ngelakoni panggawe hala bakal padha dipatrapi siksa abot pihalane wong mahu ana akhirat bakal jugar |
وَاللَّهُ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا ۚ وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَمَا يُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا يُنقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتَابٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ(11) Allah iku kang gawe sira saka lemah. Banjur gawe awakira saka nutfah (mani). Sira iku digawe warna - warna, lang lan wadon. Dene wong wadon anggone meteng lan ngelahirake bayi mesthi titis lan kaweruhake Allah. Dene umure siji - sijining wong lan suda wuwuhing umure mesthi tinulis ana kitab. Kang mangkono mahu kanggone Allah gampang |
وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ ۖ وَمِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا ۖ وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ(12) Segara loro, tawa lan asin, ora padha marata. Sira delenga iku banyu tawa bening seger diombe, dene iki banyu asin kang letih. Sira bisa oleh pangan rupa iwak saka siji - sijining segara mahu. Uga bisa oleh raja pati kanggo rerenggan kayata mutiara, lan marjan. Mangkono maneh sira handeleng perahu padha mlaku ana segara sira anggo dagang ngupaya sih paringing Allah yaiku rizki, supaya sira padha syukur ing Allah |
يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۚ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ(13) Allah ngelajokake wengi marang awan, sarta awan marang wengi, apa dene marentah marang srengenge lan rembulan, kabeh padha melaku ana ing cakrawalene nganti qiyamat. Hiya iku Allah Pangeranira kang Kagungan Keraton. Dene brahala kang padha sira anggep pangeran liyane Allah, iku ora duwe apa - apa. Sanajan mung kelamudaning isi bae hiya ora duwe |
إِن تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ(14) Brahala mau manawa sira undang, ora bisa krungu. Upama krungu ora bisa mangsuli pangundangira. Besuk dina qiyamat brahala mau padha ngelaki anggonira maro tingal nyembah brahala mau, apadene ora bisa pitutur apa - apa marang sira. Ora kaya Allah kang waspada marang samu barang |
۞ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ(15) He manungsa, sira iku butuh marang kabecikaning Allah. Dene Allah ora pisan butuh apa - apa marang liyane wis benere Allah hangalembana kabecikane |
إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ(16) Manawa ana parenge karsaning Allah sira iku disirnakake kabeh. allah banjur nganakake titah anyar |
وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ(17) Kelakone kang mangkono mau mungguhing Allah ora angel |
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَن تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ(18) (Besuk dina qiyamat) siji - sijining wong mau mikul dosane dhewe, ora mikul dosane liyan. Manawa ana wong kabotan mikul dosane dhewe, ora mikul dosane liyan. Manawa ana wong kabotan mikul dosane dhewe banjur hanjaluk tulung marang liyane supaya direwangi mikul, sanajan kang dijaluki tulung iku kalebu sanak sedulure mesthi ora gelem hangrewangi mikul sathithik - thitika. (Muhammad) wong kang sira elingake mung wong kang wedi marang siksane Allah, sanajan siksane ora katon, sarta padha nglakoni sholat. Dene sing sapa ngarah suci kelawan ngabekti ing Allah iku nucekake awake dhewe. Besuk manungsa padha bali marang ngarsane Allah |
وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ(19) Wong wuta lan wong handeleng mesthi ora padha |
وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ(20) Padhang lan peteng hiya ora padha |
وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ(21) Apa dene heyub lan panas hiya mangsa podhoa |
وَمَا يَسْتَوِي الْأَحْيَاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَن يَشَاءُ ۖ وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِي الْقُبُورِ(22) Wong urip lan mati mesthi ora padha (kaya mangkono sanepane wong mukmin mesthi beda karo wong kafir). Allah gawe pangrungune wong kang dadi parenging kersane. Nanging sira ora bisa gawe pangrungune wong kang ana sajeroning kubur |
إِنْ أَنتَ إِلَّا نَذِيرٌ(23) Sira iku ora liwat mung juru pepenget bahe |
إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا ۚ وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٌ(24) Satemene anggoningsun ngutus sira iku ferdhune ngelingake siksaningsun lan ngebang - ngebang kelawan ganjaraningsun. Dene sarupane ummat zaman kuna biyen wis mesthi ana nabine dhewe - dhewe kang nyurup - nyurupake |
وَإِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالزُّبُرِ وَبِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ(25) Menawa wong kafir padha maido (ing Muhammad) iku ora handheweki. Para ummat sadurunge wong kafir iku biyen, uga padha maido marang rasule. Tur para Rasule anggone handhawuhake kitab, kanthi terang lan mu’jizat (kahelokan) |
ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ(26) Ingsun banjur nyiksa marang wong kafir kang padha maido mau. Marata (weruha) kapriye bebenduningsun marang wong kafir mau |
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا ۚ وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ(27) Apa sira ora handeleng Allah anggone nurunake banyu udan saka ing langit banjur Ingsun anggo metokake woh - wohan kang warnane beda - beda. Dene dalan pating jelereh ana gungung uga warna - warna ana kang putih lan ana kang abang ireng banget |
وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَٰلِكَ ۗ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ(28) Mangkono uga manungsa lan gegremetan, apa dene raja kaya hiya warna - warna. Dene kawulaning Allah kang mesthi padha bekti ing Allah iku mung para "Ulama". Satemene Allah iku Maha Mulya, ngapura dosa |
إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ(29) Sarupane wong kang taberi maca al-Qur’an kitabe Allah lan hangelakoni sholat apa dene mewehake paparing Ingsun rizki marang wong mahu, kelawan weruh wong akeh utawa ora, padha ngarep - arep mungguh lakune kang mangkon mahu dadiya dagangan kang ora kena tuna |
لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ(30) Supaya Allah maringana ganjaran marang owng mahu lan muwuhana sih kanugerahan. Satemene Allah iku ngapura dosa tur paring syukur |
وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ(31) Kitab al-Qur’an kang wis Ingsun dhawuhake marang sira (Muhammad), iku nyata bener cocok surasane karo kitab kuna cecekelane (wong Yahudi). Satemene Allah mirsani tur waspada marang para kawulane |
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا ۖ فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ(32) Ingsun banjur handhawuhake kitab al-Qur’an marang kawulaningsun kang pilihan (ummate Muhammad) hewadene ana kang nganiaya marang hawake dhewe hiya iku kang sembrono anggone ngistokake dhawuh. Lana ana uga kang akeh setiya tuhune, apadene ana kang kaduk kabecikane (ora pisan ngelakoni hala) kelawan idzining Allah kang mangono mahu kanugrahan gedhe |
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ(33) Wong telung warna mahu besuk padha mlebu suwarga ’Adn ana kono padha dianggoni gelang emas lan mutiara, dene sandangan sarwa sutra |
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ(34) Wong ing suwarga padha memuji Allah, "Sakabehing puji kagungane Allah kang wis ngilangake kasusahan. Satemene Allah Pangeranku ngapura dosa tur paring Syukur |
الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ(35) Kang wis mernahake aku marang panggonan ana suwarga panggonan kang tetep, ana suwarga aku ora tahu kangelan lan ora tahu sayah |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقْضَىٰ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُم مِّنْ عَذَابِهَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ(36) Dene para wong kafir padha dipatrapi siksa neraka jahannam, ora dipungkasi sarana mati lan ora diparingi gambaran siksane. Sarupane wong kafir hiya padha Ingsun patrapi |
وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ ۖ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ(37) Wong kafir ana ing neraka padha ngadhuh - adhuh sambate, "Dhuh Pangeran kawula, kawula mugi panjenengan hentasaken saking neraka, kawula sagah ngelampahi pandamel sahe, boten maleh badhe ngelampahi pendhamel hawon, kados ingkang sampun kawula lampahi rumiyin." (Allah banjur melehake) Ingsun apa ora wis maringi ngumur dawa marang sira kang cukup dianggo eling. Sarta sira wis tampa dhawuhing Nabi. Mulane sahiki padha ngrasakna siksa. Wong kafir mangsa duwe handel - handel, kang bisa murungake siksaningsun |
إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(38) Satemene Allah iku nguningani kang samar - sama ana ing bumi lan langit, Satemene Allah iku nguningani sakrenteging ati |
هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَمَن كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا(39) Allah iku kang paring panggonan marang sira ana bumi hanggenteni wong kang wis padha mati. Sing sapa kafir patrapane bakal disongga dhewe, kafire mau mung arep nambahi siksa marang awake lan ngarsane Pangerane, lan bakal nambahi kapitunan marang awake dhewe |
قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَىٰ بَيِّنَتٍ مِّنْهُ ۚ بَلْ إِن يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُم بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا(40) (Muhammad) Dhawuha marang wong kafir, "Apa kowe wis padha ndeleng brahala kang dianggep Pangeran saliyane Allah. Tuduhna isen - isening bumi iki kang gawehane brahala sing endi? Apa brahala mau melu gawe langit? Apa brahala mau diapringi cekelan kitab kang mratelakake yen brahala mau melu jumenenge Pangeran" (mukal yen mangono). Wong kafir padha golong karo kancane. Yen brahala iku bakal bisa hambumbung prakara ana ngarsane Allah iku luput |
۞ إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا ۚ وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا(41) Allah ngukuhake hadeging bumi lan langit kelawan panguasane, ora pisa bisa rubuh utawa jomplang. Upama bumi langit rubuh utawa jomplang mesthi ora ana sing bisa ngukuhake liyane Allah. Satemene ALlah welas - asih lan ngapura dosa |
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءَهُمْ نَذِيرٌ لَّيَكُونُنَّ أَهْدَىٰ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا(42) Wong kafir padha supata pethenthengan nyebut asmaning Allah, sanggem menawa ana Rasul teka mulang marang wong mahu. Mesthi bakal netepi pituduh bener (ngungkuli marang wong Yahudi lan Nasrani bareng wis ditekani Rasul/Muhammad) wong - wong malah padha mundhak munyal - munyal |
اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ ۚ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ ۚ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا(43) Padha gumedhe ana bumi sartapadha nglakoni panggawe hala maeka marang utusane Allah, nanging ora pisan melarati pahekane mau, malah melarati marang awake dhewe lan amrang wangsane. wong kafir mung ngenteni siksane Allah. Kaya kang wis ditindakake marang ummat zaman kuna. Awit sira wis weruh yen pranataning Allah ora kena diowahi, uga siksane Allah ora kena diowahi |
أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِن شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا(44) Dheweke apa ora hanjajah ing bumi supaya weruh patilasane wong kuna biyen sadurunge. (kang padha ditumpes dening Allah marga anggone madio rasule). Tur wong kuna mau gagah prakosane ngungkuli dheweke? Hisen - hisening bumi lan langit ora ana kang bisa ngapesake Allah, murungake anggone nyiksa wong kang dadi parenging kersane. Satemene Allah iku nguningani samu barang tur kuasa |
وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا(45) Upama Allah matrapi manungsa kelawan sabenering kaluputan kang wis padha dilakoni , mesthi ora ana gegremetan ana lumahing bumi kang keliwatan kabeh sira. Hewa dene kersaning Allah ora mangkono. Penyiksaning manungsa disrantekake tekaning wewangen kang tinemtokake (Hiya iku besuk dina qiyamat). Besuk yen wis tekan wewangene Allah mesthi mirsani para kawulane |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
