عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ(1) Han rynket pannen og vendte seg bort |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ(2) fordi den blinde kom til ham. |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ(3) Men hva vet du, kanskje vil han rense seg, |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ(4) eller komme til ettertanke, så formaningen kan være til gagn for ham? |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ(5) Men den som er seg selv nok, |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ(6) ham tar du vel imot, |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ(7) skjønt det er ikke ditt ansvar om han ikke renser seg. |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ(8) Men den som kommer til deg full av iver |
وَهُوَ يَخْشَىٰ(9) og frykt, |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ(10) ham overser du. |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ(11) Nei sannelig, dette er en påminnelse, |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ(12) og den som vil, legger seg den på minne, |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ(13) på ærverdige blad, |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ(14) opphøyde og rene, |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ(15) ved skriveres hender, |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ(16) edle og fromme. |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ(17) Død over mennesket! Hvor utakknemlig han er! |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ(18) Av hva har Han vel skapt ham? |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ(19) Av en sæddråpe har Han skapt ham, og så fastsatt rammen for ham. |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ(20) Derpå har Han lagt til rette hans vei. |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ(21) Så lar Han ham dø og bringer ham i graven. |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ(22) Derpå, når Han vil, gjenoppvekker Han ham. |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ(23) Nei, sannelig, han har ikke utført det Han påla ham! |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ(24) Så la da mennesket betrakte sin føde! |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا(25) Vi har latt vannet strømme rikelig, |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا(26) og så laget Vi små sprekker i jorden. |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا(27) Og i dem har Vi latt korn vokse, |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا(28) og vinstokker og grønnsaker, |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا(29) oliven og palmer |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا(30) og trefylte haver |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا(31) og frukt, og fôr, |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(32) til glede for dere og deres fe. |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ(33) Men når drønnet kommer! |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ(34) På denne dag flyr mannen bort fra sin bror, |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ(35) sin mor og sin far, |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ(36) sin hustru og sine barn. |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ(37) På denne dag har enhver en sak som opptar ham fullt. |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ(38) På denne dag vil det være ansikter som stråler, |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ(39) og ler og er fulle av fryd. |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ(40) På denne dag vil det være ansikter fylt av støv |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ(41) og dekket av mørke: |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ(42) Disse er de vantro, de syndefulle. |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
