عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ(1) Han rynket pannen og vendte seg bort |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ(2) fordi den blinde kom til ham. |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ(3) Men hva vet du, kanskje vil han rense seg, |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ(4) eller komme til ettertanke, så formaningen kan være til gagn for ham? |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ(5) Men den som er seg selv nok, |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ(6) ham tar du vel imot, |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ(7) skjønt det er ikke ditt ansvar om han ikke renser seg. |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ(8) Men den som kommer til deg full av iver |
وَهُوَ يَخْشَىٰ(9) og frykt, |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ(10) ham overser du. |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ(11) Nei sannelig, dette er en påminnelse, |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ(12) og den som vil, legger seg den på minne, |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ(13) på ærverdige blad, |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ(14) opphøyde og rene, |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ(15) ved skriveres hender, |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ(16) edle og fromme. |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ(17) Død over mennesket! Hvor utakknemlig han er! |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ(18) Av hva har Han vel skapt ham? |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ(19) Av en sæddråpe har Han skapt ham, og så fastsatt rammen for ham. |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ(20) Derpå har Han lagt til rette hans vei. |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ(21) Så lar Han ham dø og bringer ham i graven. |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ(22) Derpå, når Han vil, gjenoppvekker Han ham. |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ(23) Nei, sannelig, han har ikke utført det Han påla ham! |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ(24) Så la da mennesket betrakte sin føde! |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا(25) Vi har latt vannet strømme rikelig, |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا(26) og så laget Vi små sprekker i jorden. |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا(27) Og i dem har Vi latt korn vokse, |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا(28) og vinstokker og grønnsaker, |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا(29) oliven og palmer |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا(30) og trefylte haver |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا(31) og frukt, og fôr, |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(32) til glede for dere og deres fe. |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ(33) Men når drønnet kommer! |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ(34) På denne dag flyr mannen bort fra sin bror, |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ(35) sin mor og sin far, |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ(36) sin hustru og sine barn. |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ(37) På denne dag har enhver en sak som opptar ham fullt. |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ(38) På denne dag vil det være ansikter som stråler, |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ(39) og ler og er fulle av fryd. |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ(40) På denne dag vil det være ansikter fylt av støv |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ(41) og dekket av mørke: |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ(42) Disse er de vantro, de syndefulle. |
أحمد العجمي
ابراهيم الاخضر
بندر بليلة
خالد الجليل
حاتم فريد الواعر
خليفة الطنيجي
سعد الغامدي
سعود الشريم
الشاطري
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبدالرحمن العوسي
عبد الرشيد صوفي
عبدالعزيز الزهراني
عبد الله بصفر
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
علي جابر
غسان الشوربجي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد أيوب
محمد المحيسني
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
وديع اليمني
ياسر الدوسري
