عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ(1) Për çka pyesin ata njëri-tjetrin? – |
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ(2) Për lajmin e madh, |
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ(3) për të cilin ata kanë mendime të ndryshme. |
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ(4) Jo, jo, ata, me siguri, do ta dinë! |
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ(5) E pastaj, sërish, me të vërtetë, do ta dinë! |
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا(6) A nuk u kemi bërë ne Tokën shtrat? |
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا(7) E malet shtyll? |
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا(8) Ne ju kemi krijuar dy lloje (mashkull e femër), |
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا(9) dhe gjumin tuaj ua kemi bërë çlodhje, |
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا(10) kure natën ua kemi bërë mbulesë, |
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا(11) dhe ditën e kemi caktuar për jetesë (ekonomizim), |
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا(12) dhe mbi ju kemi ndërtuar shtratë qiej të fortë. |
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا(13) Dhe kemi krijur kandil (diell) të shëndritshëm! |
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا(14) Ne, nga retë, u leshojmë ujëra të mëdha (shira) |
لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا(15) për rritjen e drithërave dhe bimëve, |
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا(16) dhe kopshteve të dendura., |
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا(17) Me të vërtetë, Dita e sqarimit, është caktuar, |
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا(18) Dita kur do të fryhet në buri (Sur), e do të vini ju, grupe-grupe, |
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا(19) dhe qielli do të hapet dhe do të bëhet dyer, |
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا(20) dhe malet lëvizin e bëhen si hije e ajrit (fatamorganë). |
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا(21) Me të vërtetë, Skëterra do të bëhet pusi, |
لِّلطَّاغِينَ مَآبًا(22) për të këqinjtë vendbanim, - |
لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا(23) që aty të mbeten përgjithmonë: |
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا(24) në të, nuk do të shijojnë as freskim, as pije, |
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا(25) përpos ujit të vluar dhe qelbësirave, |
جَزَاءً وِفَاقًا(26) (si) shpërblim gjegjës (i veprave të tyre). |
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا(27) Ata, me të vërtetë, nuk kanë menduar në dhënie të llogarisë, |
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا(28) dhe argumentet Tona i kanë mohuar krejtësisht, |
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا(29) por Ne, çdo gjë e kemi numërura dhe shënuar. |
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا(30) “Andaj, shijoni, Ne do t’ju shtojmë vetëm dënimin”. |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا(31) E, me të vërtetë, për ata që i kanë druajtur Perëndisë, u janë përgatitur vende kënaqësie: |
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا(32) kopshte dhe vreshta, |
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا(33) dhe vajza të reja, të njëjtës moshë, |
وَكَأْسًا دِهَاقًا(34) dhe kupa të plota. |
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا(35) Nuk do të dëgjojnë atje (në xhennet) biseda të kota as gënjeshtra, |
جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا(36) (ky është) shpërblimi i Zotit tënd, i dhënë sipas llogarisë (së veprave të tyre), |
رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا(37) Zotit të qiejve dhe të Tokës, dhe çka gjendet në mes tyre, Mëshiruesi, të cilit askush nuk do të mund t’i bëzejë (flas), |
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا(38) në Ditën kur Xhebraili dhe engjëjt do të jenë të rreshtuar, e nuk do të flas askush, përpos atij që do t’i lejojë Mëshiruesi, e që do të thonë të vërtetën. |
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا(39) Ajo është Ditë e pashmangshme, e kush të dojë, do ta marr strehimin te Zoti i vet. |
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا(40) Me të vërtetë, Ne u kemi paralajmëruar se është i afërt dënimi, në Ditën kur njeriu do t’i shohë veprat e tija, dhe, kur jobesimtari, do të thotë: “Ah, të isha dhé!” |