سورة الحاقة بالفارسية
الْحَاقَّةُ(1) آن روز بر حق. |
مَا الْحَاقَّةُ(2) چيست آن روز بر حق؟ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ(3) و چه دانى كه آن روز بر حق چيست؟ |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ(4) قوم ثمود و عاد روز رستاخيز را دروغ انگاشتند. |
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ(5) اما قوم ثمود به آن بانگ سهمگين هلاك شدند. |
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ(6) و اما قوم عاد با وزش باد صُرصر به هلاكت رسيدند. |
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ(7) آن عذاب را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان بگماشت. آن قوم را چون تنههاى پوسيده خرما مىديدى كه افتادهاند و مُردهاند. |
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ(8) آيا كسى را مىبينى كه از آنها بر جاى مانده باشد؟ |
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ(9) و فرعون و مردمى كه پيش از او بودند و نيز مردم مُؤتفكَه گناهكار آمدند. |
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً(10) فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند و خدا نيز آنان را به سختى فرو گرفت. |
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ(11) چون آب طغيان كرد، شما را به كشتى سوار كرديم. |
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ(12) تا آن را مايه اندرزتان گردانيم و گوش نگهدارنده اندرز آن را فرا گيرد. |
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ(13) چون يك بار در صور دميده شود، |
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً(14) و زمين و كوهها را برگيرند و يكباره در هم كوبند، |
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ(15) آن روز آن حادثه به وقوع پيوسته باشد. |
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ(16) و آسمان كه در آن روز سست شده است، بشكافد. |
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ(17) و فرشتگان در اطراف آسمان باشند. و در آن روز هشت تن از آنها عرش پروردگارت را بر فراز سرشان حمل مىكنند. |
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ(18) آن روز شما را پيش آورند و هيچ چيز شما نهان نماند. |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ(19) اما هر كس كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند، مىگويد: نامه مرا بگيريد و بخوانيد. |
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ(20) من يقين داشتم كه حساب خود را خواهم ديد. |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ(21) پس او در يك زندگى پسنديده و خوش خواهد بود، |
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ(22) در بهشتى برين، |
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ(23) كه ميوههايش در دسترس باشد. |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ(24) بخوريد و بياشاميد، گوارا باد شما را. اينها پاداش اعمالى است كه در ايام گذشته به جاى مىآوردهايد. |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ(25) اما آن كس كه نامه اعمالش را به دست چپش دهند مىگويد: اى كاش نامه مرا به دست من نداده بودند، |
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ(26) و ندانسته بودم كه حساب من چيست، |
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ(27) اى كاش همان مرگ مىبود و بس، |
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ(28) دارايى من مرا سود نبخشيد، |
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ(29) قدرت من از دست من برفت. |
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ(30) بگيريدش، زنجيرش كنيد. |
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ(31) و به جهنمش بكشيد. |
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ(32) و او را با زنجيرى به درازاى هفتاد ذراع بكشيد. |
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ(33) زيرا به خداى بزرگ ايمان نداشت. |
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ(34) و به طعامدادن به مسكينان كسى را ترغيب نمىكرد. |
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ(35) در آن روز، در آنجا هيچ دوستى نخواهد داشت. |
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ(36) طعامش چيزى جز چرك و خون اهل دوزخ نيست. |
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ(37) تنها خطاكاران از آن طعام مىخورند. |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ(38) پس سوگند به آنچه مىبينيد، |
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ(39) و آنچه نمىبينيد، |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ(40) كه اين سخن فرستادهاى بزرگوار است، |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ(41) نه سخن شاعرى. چه اندك ايمان مىآوريد. |
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ(42) و نيز سخن كاهنى نيست. چه اندك پند مىگيريد. |
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ(43) از جانب پروردگار جهانيان نازل شده است. |
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ(44) اگر پيامبر پارهاى سخنان را به افترا بر ما مىبست، |
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ(45) با قدرت او را فرومىگرفتيم، |
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ(46) سپس رگ دلش را پاره مىكرديم، |
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ(47) و هيچ يك از شما را توان آن نبود كه مانع شود. |
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ(48) و قرآن براى پرهيزگاران پندى است. |
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ(49) ما مىدانيم كه از ميان شما كسانى هستند كه تكذيب مىكنند. |
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ(50) و قرآن كافران را مايه حسرت است. |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ(51) و آن سخن حق و يقين است. |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ(52) پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح بگوى. |
المزيد من السور باللغة الفارسية:
تحميل سورة الحاقة بصوت أشهر القراء :
قم باختيار القارئ للاستماع و تحميل سورة الحاقة كاملة بجودة عالية
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
Saturday, November 23, 2024
لا تنسنا من دعوة صالحة بظهر الغيب