حم(1) حم (حا . میم). |
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ(2) سوگند به کتاب روشنگر. |
إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(3) بی گمان ما این (کتاب) را قرآنی عربی قرار دادیم, شاید که شما (آن را) در یابید. |
وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ(4) و به راستی که آن در ام الکتاب (= لوح محفوظ) نزد ما بلند مرتبه (و) حکمت آمیزاست. |
أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ(5) آیا بدان سبب که شما (مشرکان) گروهی اسرافکارید, اعراض کنان این پند (قرآن) را از شما بگیریم؟!. |
وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ(6) و چه بسیار پیامبرانی که (برای هدایت) به میان پیشینیان فردستادیم. |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(7) وهیچ پیامبری به سوی آنان نیامد, مگر این که اورا مسخره (واستهزاء) می کردند. |
فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ(8) پس ما (کافرانی) نیرومند تر از اینها (= کفار قریش) را هلاک کردیم, و داستان پیشینیان گذشت. |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ(9) (ای پیامبر) اگر از آنها (= مشرکان) بپرسی: «چه کسی آسمانها وزمین را آفریده است؟» یقیناً می گویند: «(خداوند) پیروزمند دانا آنها را آفریده است». |
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(10) (همان) کسی که زمین را برای شما بستر قرار داد, و برای شما در آن را ههایی قرار داد, باشد که هدایت شوید. |
وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ(11) و (آن) کسی که از آسمان آبی به اندازه (معین) فرو فرستاد, پس با آن (آب) سر زمین مرده را زنده کردیم شما (نیز) این گونه (پس از مرگ, از گورها) بیرون آورده می شوید. |
وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ(12) و(آن) کسی که همه ی اصناف را (جفت) آفرید, وبرای شما از کشتی وچهار پایان مرکبهایی قرار داد که (بر آنها) سوار شوید. |
لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ(13) تا بر پشتشان (درست) قرار گیرید, آنگاه چون بر آنها قرار گرفتید (وسوار شدید) نعمت پروردگارتان را یاد کنید, وبگویید: «پاک ومنزه است کسی که این را برایمان مسخر گرداند, و(گرنه) ما توانایی آن را نداشتیم, |
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ(14) وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم». |
وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ(15) وآنها برای او (= خداوند) از میان بندگانش جزئی (= فرزندی) قرار دادند, بی گمان انسان نا سپاس آشکاری است. |
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ(16) آیا از (میان) آنچه می آفریند دختران را (برای خود) انتخاب کرده است, وپسران را برای شما بر گزیده است؟! |
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ(17) وچون یکی از آنها را به (تولد) همان چیزی که برای (خدای) رحمان نسبت داده, مژده دهند, (از شدت ناراحتی) چهره اش سیاه گردد, واو خشمگین شود. |
أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ(18) آیا کسی را که در زیور (وزینت) پرورده می شود, و او در (هنگام) جدال (قادر به) آشکار (وتبین مقصودش) نیست (به خدا نسبت می دهید؟!). |
وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ(19) و آنها فرشتگان را که بندگان (خدای) رحمان هستند, مونث پنداشتند, آیا به هنگام آفرینش آنها (آنجا) حاضر بوده اند؟ به زودی گواهی آنان نوشته خواهد شد, و(ازآن) باز خواست می شوند. |
وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُم ۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ(20) و گفتند: «اگر (خدای) رحمان می خواست, ما آنها را پرستش نمی کردیم» آنان به این (امر) هیچ گونه علمی ندارند, آنان جز دروغ (چیزی) نمی گویند. |
أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ(21) آیا پیش از این (قرآن) کتابی به آنان داده ایم پس آنان به آن تمسک می جویند؟! |
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ(22) بلکه می گویند: «بی گمان ما نیاکان خود را بر آیینی یافتیم, وما (نیز) از پی آنها (می رویم و) هدایت یافته ایم». |
وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ(23) واین گونه در هیچ (شهر و) قریه ای پیش از تو هشدار دهنده ای نفرستادیم, مگر اینکه متنعمانش گفتند: «ما نیاکان خود را بر آیینی یافتیم, وبی گمان ما به (اعمال و) آثار آنها اقتداء می کنیم». |
۞ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ(24) (پیامبرشان) گفت: «آیا اگر برای شما چیزی هدایت کننده تر از آنچه که نیاکانتان را بر آن یافتید, آورده باشم؟! (بازهم به آنها اقتداء می کنید؟!) گفتند: «(آری,) ما به آنچه که شما به آن فرستاده شده اید, کافریم». |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ(25) بنابراین از آنها انتقام گرفتیم, پس بنگر سرانجام تکذیب کنندگان چگونه بود! |
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ(26) و(به یاد آور) هنگامی که ابراهیم به پدرش وقومش گفت: «بی گمان من از آنچه می پرستید, بیزارم, |
إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ(27) مگر آن کسی که مرا آفریده, واو به زودی هدایتم خواهد کرد». |
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(28) و (ابراهیم) این کلمۀ (توحید) را (کلمۀ پاینده) در نسلهای بعد از خود قرار داد, باشد که (به سوی خدا) باز گردند. |
بَلْ مَتَّعْتُ هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ(29) بلکه, آنان وپدرانشان را (از زندگی) بهره مند ساختیم, تا حق وفرستادۀ آشکار برای شان آمد. |
وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ(30) وهنگامی که حق برایشان آمد, گفتند: «این سحراست, وما (نسبت) به آن کافریم». |
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ(31) وگفتند: «چرا این قرآن بر مرد بزرگ, از (مردم) این دو شهر (مکه وطایف) نازل نشده است؟!». |
أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗ وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ(32) آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم می کنند؟! ما روزی (و معیشت) آنها را در زندگی دنیا میانشان تقسیم کردیم, وبعضی را بر بعضی (درجات و) بر تری دادیم, تا بعضی از آنان بعضی دیگر را به خدمت گیرند, ورحمت پروردگارت از (تمام) آنچه گرد می آورند, بهتراست. |
وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ(33) اگر (چنین) نبود که همه ی مردم یک امت می شدند, یقیناً ما برای خانه های کسانی که به (خدای) رحمان کافر می شدند, سقفهای از نقره قرار می دادیم, و(نیز) نرد بانهایی که از آن بالا روند. |
وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ(34) وبرای خانه هایشان درها و تختهایی (نقره ای, قرار می دادیم) که بر آن تکیه زنند. |
وَزُخْرُفًا ۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ(35) و تجمل (وزینت های) فراوان (برایشان قرار می دادیم) وتمام اینها بهرۀ (نا چیز) زندگی دنیاست, وآخرت نزد پروردگارت برای پرهیزگاران است. |
وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ(36) وهرکس از یاد (خدای) رحمان غافل (ورویگردان) شود, برای او شیطانی بر می گماریم, پس همواره آن (شیطان) قرین (وهمنشین) او باشد. |
وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ(37) وآنها (= شیاطین) اینها (=انسانها) را از راه (خدا) باز می دارند, وگمان می کنند که آنان هدایت یافته اند. |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ(38) تا زمانی که (در روز قیامت) نزد ما آید, (به همنشین خود) می گوید: « ای کاش میان من وتو مسافت شرق وغرب فاصله بود, پس تو چه بد همنشینی بودی». |
وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ(39) (خداوند می فرماید:) «چون ستم کردید, امروز (این گفته ها) هرگز سودتان ندهد, چرا که (همه) شما در عذاب شریک هستید». |
أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(40) (ای پیامبر) آیا تو می توانی به کران (سخنی) بشنوانی, یا کوران, وآنهایی را که در گمراهی آشکار هستند, هدایت کنی؟! |
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ(41) پس اگر تو را (از این دنیا) ببریم, بی گمان ما از آنها انتقام خواهیم گرفت. |
أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ(42) یا آنچه را که به آنها وعده داده ایم, به تو نشان می دهیم, پس یقیناً ما بر آنها تواناهستیم. |
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(43) پس به چیزی که به تو وحی شده است تمسک بجوی, که بی شک تو بر راه راست هستی. |
وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ(44) و بی گمان این (قرآن) برای تو وقومت پند (وسربلند) ی است, و به زودی باز خواست خواهید شد. |
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ(45) و از پیامبرانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از (خدای) رحمان, معبودانی برای پر ستش قرار دادیم؟! |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(46) وبه راستی ما موسی را با نشانه های خود به سوی فرعون و در باریان او فرستادیم, پس گفت: «بی گمان من فرستادۀ پروردگار جهانیان هستم». |
فَلَمَّا جَاءَهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ(47) پس چون با نشانه های ما (به سوی) آنها آمد, ناگاه (همه) از آن خندیدند. |
وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا ۖ وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(48) وما هیچ نشانه (و معجزه) ای به آنها نشان نمی دادیم, مگر اینکه از دیگری بزرگتر (ومهمتر) بود, وآنها را به عذاب گرفتار کردیم, باشد که (توبه کنند و) باز گردند. |
وَقَالُوا يَا أَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ(49) و(به موسی) گفتند: «ای جادوگر! پروردگارت را با عهدی که با تو کرده, برای ما بخوان, بی گمان ما هدایت خواهیم یافت». |
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ(50) پس چون عذاب را از آنها بر طرف ساختیم, آنگاه آنها عهد شکنی کردند. |
وَنَادَىٰ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَٰذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ(51) و فرعون در (میان) قوم خود ندا داد, گفت: «ای قوم من! آیا فرمانروایی مصر, واین نهرها که زیر (کاخ) من روان است, از آنِ من نیست؟! آیا نمی بینید؟! |
أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ(52) بلکه من بهترم, از این مردی که خوار است, ونمی تواند درست سخن بگوید. |
فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ(53) پس چرا بر او دستنبدهای طلا فرو فرستاده نشده, یا (چرا) فرشتگان صف کشیده همراه او نیامده اند, (تا اورا یاری کنند)؟!». |
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ(54) پس (فرعون) قوم خود را (بی خرد و) سبک شمرد, پس آنها از او اطاعت کردند, بی گمان آنها گروهی فاسق بودند. |
فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ(55) پس چون ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم, وهمگی شان را (در دریا) غرق کردیم. |
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِّلْآخِرِينَ(56) آنگاه آنها را در شمار گذشتگان وعبرتی (برای آیندگان) قرار دادیم. |
۞ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ(57) وچون (در باره آفرینش) فرزند مریم مثلی زده شد, ناگهان قوم تو از آن (شادی کنان) داد وفریاد زدند. |
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ(58) وگفتند: «آیا معبودان ما بهترند یا او؟». آنها (آن (مثل) را جز برای جدال (ولجاجت) با تو نزدند, بلکه آنها گروهی ستیزه جویند( ). |
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ(59) او (= مسیح) جز بنده ای نبود که ما بر او نعمت بخشیدیم, واورا (مایه) عبرت برای بنی اسرائیل گرداندیم. |
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ(60) واگر می خواستیم به جای شما فرشتگانی قرار می دادیم که در (روی) زمین جانشین (شما) باشند. |
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ(61) وبی گمان او (= عیسی) نشانه ای برای قیامت است( ), پس هرگز در آن (= قیامت) شک نکنید, واز من پیروی کنید, (که) این راه راست است. |
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ(62) وشیطان شما را (از راه حق) باز ندارد, بی گمان او برای شما دشمنی آشکار است. |
وَلَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(63) وچون عیسی با دلایل (ومعجزات) روشن آمد, گفت: «من برای شما حکمت آورده ام, و(آمده ام) تا چیزهایی را که درآن اختلاف دارید, برایتان روشن کنم, پس ازالله بترسید, واز من اطاعت کنید. |
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ(64) بی گمان الله پروردگار من, وپروردگار شما ست, پس اورا بپرستید, (که) این راه راست است». |
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ(65) آنگاه گروها (ی مختلف, بنی اسرائیل) میان خود (دربارۀ عیسی) اختلاف کردند, پس وای بر کسانی که ستم کردند, از عذاب روز دردناک! |
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(66) آیا (چیزی) جز قیامت را انتظار می کشند, که ناگهان ودر حالی که بی خبرند به سراغشان بیاید. |
الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ(67) دوستان درآن روز (قیامت) دشمن یکدیگرند, جز پرهیزگاران. |
يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ(68) ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شما است, ونه شما اندوهگین می شوید. |
الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ(69) (همان) کسانی که به آیات ما ایمان آوردند ومسلمان بودند. |
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ(70) شما وهمسرانتان با شادمانی (واکرام) به بهشت وارد شوید. |
يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ(71) بر (گرداگرد) آنها سینی هایی زرین (غذا) و (نیز) جامهای (طلایی, شراب) می گردانند, ودر آن (بهشت) آنچه دلها تمنا می کند, وچشمها از آن لذّت می برد, وجود دارد, وشما در آن همیشه خواهید بود. |
وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(72) و(این) همان بهشتی است, که به (پاداش) آنچه که انجام می دادید, آن را به ارث برده اید. |
لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِّنْهَا تَأْكُلُونَ(73) در آن (بهشت) برای شما میوۀ فراوانی است, که از آن می خورید. |
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ(74) بی گمان مجرمان در عذاب جهنم جاودانند. |
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ(75) (عذاب) از آنها کاهش نمی یابد, وآنها در آن (از همه چیز) نا امید هستند. |
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ(76) و(ما) به آنها ستم نکردیم, لیکن آنان خود ستمکار بودند. |
وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ(77) و(آنها) فریاد می زنند: «ای مالک, (بخواه) که پروردگارت کار ما را یکسره کند (وبمیراند)». (او) گوید: «بی گمان شما (در این جا) ماندنی هستید». |
لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ(78) به راستی ما حق را برای شما آوردیم, ولیکن بیشترتان از حق کراهت داشتید. |
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ(79) آیا آنها (= مشرکان مکه) تصمیم قاطع بر کاری گرفتند, پس ما (نیز) تصمیم (واردۀ) قاطع (دربارۀ آنها) داریم. |
أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ(80) آیا آنها می پندارند که ما راز گویی و(سخنان) در گوشی آنان را نمی شنویم؟! آری, (می شنویم) وفرستادگان ما (از فرشتگان) نزد آنها (هستند و) می نویسند. |
قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ(81) (ای پیامبر, به مشرکان) بگو: «اگر (به فرض محال) برای (خدای) رحمان فرزندی بود, پس من نخستین پرستندگانش بودم». |
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ(82) پاک ومنزه است پروردگار آسمانها وزمین, پروردگار عرش, از آنچه آنها توصیف می کنند. |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ(83) پس (ای پیامبر) آنها را (به حال خود) رها کن, تا (در باطل) غوطه بخورند, وبه بازی سرگرم باشند, تا روزی را که به آنها وعده شده است, ملاقات کنند (وسزای اعمال خود را ببینند). |
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ(84) و او کسی است که در آسمان معبوداست, ودر زمین (نیز) معبود است, و او حکیم داناست. |
وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ(85) وپر برکت وبزرگوار است کسی که فرمانر وایی آسمانها وزمین وآنچه در میان آن دواست, از آنِ اوست. وعلم (بر پاشدن) قیامت نزد اوست, و(همه) به سوی او باز گردانده می شوید. |
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ(86) و کسانی را که به جای او می خوانند, اختیار شفاعت ندارند, مگر کسانی که به حق گواهی دادند, و آنان (به خوبی) می دانند. |
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ(87) واگر از آنها (= مشرکان) بپرسی, چه کسی آنها را آفریده است, قطعاً می گویند: «خدا» پس چگونه (از حق) منحرف می شوند؟! |
وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ(88) و (شکایت و) گفتار او (= پیامبر) (این بود:) «پروردگارا! بی گمان اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند». |
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ(89) پس (ای پیامبر) از آنها در گذر, وبگو: «سلام (بر شما)». پس به زودی خواهند دانست( ). |
احمد عجمى
بندر بليله
خالد جليل
سعد غامدی
سعود شريم
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبد الرشيد صوفی
عبدالله بصفر
عبدالله جهنی
علي حذيفی
فارس عباد
ماهر معيقلی
محمد جبريل
محمد منشاوی
الحصری
مشاری عفاسی
ناصر قطامی
وديع يمنی
ياسر دوسری
