يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ(1) O ty, okryty płaszczem! |
قُمْ فَأَنذِرْ(2) Powstań i ostrzegaj! |
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ(3) I twego Pana wysławiaj! |
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ(4) I twoje szaty oczyszczaj! |
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ(5) Od obrzydliwości - uciekaj! |
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ(6) Nie obdarzaj, by otrzymać więcej! |
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ(7) I dla twojego Pana bądź cierpliwy! |
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ(8) A kiedy zadmą w trąbę, |
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ(9) Tego Dnia dzień będzie trudny; |
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ(10) Dla niewiernych - nie będzie on łatwy. |
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا(11) Pozostaw Mnie samego z tym, którego stworzyłem! |
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا(12) Ja dałem mu rozległy majątek |
وَبَنِينَ شُهُودًا(13) I synów tu obecnych. |
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا(14) I wyrównałem dla niego wszystko, |
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ(15) A on pożąda, abym mu dał więcej. |
كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا(16) Otóż nie! On okazał się dla Naszych znaków oporny! |
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا(17) Ja nałożę na niego nieustanne cierpienie. |
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ(18) Oto on - pomyślał i zdecydował. |
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ(19) Przeto niech zginie, jak zdecydował! |
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ(20) Jeszcze raz niech zginie, jak zdecydował! |
ثُمَّ نَظَرَ(21) Potem on popatrzył! |
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ(22) Potem zmarszczył brwi i zasępił się! |
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ(23) Potem odwrócił się, wbił się w pychę |
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ(24) I powiedział: "To nic innego, jak tylko czary, które się przekazuje! |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ(25) To nic innego, jak tylko słowo ludzi śmiertelnych!" |
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ(26) Ja narażę go na palenie się w ogniu-sakar. |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ(27) A co ciebie pouczy, co to jest sakar? |
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ(28) On niczego nie zostawia i niczego nie oszczędza, |
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ(29) Palący na czarno skórę. |
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ(30) Nad nim czuwa dziewiętnastu. |
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ(31) Uczyniliśmy stróżami ognia tylko aniołów. Uczyniliśmy taką ich liczbę tylko po to, aby doświadczyć tych, którzy nie uwierzyli; aby przekonali się o prawdzie ci, którym została dana Księga; aby powiększyła się wiara tych, którzy uwierzyli; aby nie wątpili ci, którzy otrzymali Księgę, oraz wierni; aby powiedzieli ci, w których sercach tkwi choroba, oraz niewierni: "Jaki Bóg chciał dać przykład przez to?" W ten sposób Bóg prowadzi w zabłądzenie, kogo chce, i On prowadzi drogą prostą, kogo chce. Nikt nie zna wojsk twego Pana, jak tylko On. To jest tylko przypomnienie dla ludzi. |
كَلَّا وَالْقَمَرِ(32) Ależ nie! Na księżyc! |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ(33) I na noc, kiedy się cofa! |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ(34) I na zorzę poranną, kiedy się zjawia! |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ(35) Zaprawdę, on jest jednym z największych! |
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ(36) Jest ostrzeżeniem dla ludzi, |
لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ(37) Dla tych spośród was, którzy chcą się posuwać naprzód lub którzy chcą się cofać. |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ(38) Każda dusza jest poręką na to, co sobie zyskała |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ(39) - z wyjątkiem ludzi będących po prawicy. |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ(40) Oni w Ogrodach będą się nawzajem wypytywać |
عَنِ الْمُجْرِمِينَ(41) O grzeszników: |
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ(42) "Co doprowadziło was do ognia-sakar?" |
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ(43) Powiedzą oni: "Nie byliśmy wśród modlących się; |
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ(44) Nie dawaliśmy pożywienia ubogim; |
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ(45) Pogrążaliśmy się w daremnej dyspucie wraz z pogrążającymi się; |
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ(46) I uznaliśmy za kłamstwo Dzień Sądu, |
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ(47) - aż przyszła do nas pewność." |
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ(48) I nie pomoże im wstawiennictwo wstawiających się. |
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ(49) Cóż im się stało, że odwracają się od napomnienia, |
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ(50) Jak gdyby byli wystraszonymi osłami, |
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ(51) Które uciekają przed lwem? |
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً(52) A przecież każdy z nich chce, aby mu dano karty rozpostarte. |
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ(53) Ależ nie! Oni nie obawiają się życia ostatecznego! |
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ(54) Ależ nie! Zaprawdę, to jest napomnienie! |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ(55) Przeto ten, kto zechce, przypomni to sobie! |
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ(56) Lecz oni przypomną sobie tylko, jeśli zechce Bóg. On jest godny bojaźni i On włada przebaczeniem. |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
