ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ(1) Nûn. Pasha pendën dhe në atë që shkruajnë ata, |
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ(2) ti, me dhuntinë e Zotit tënd, nuk je i marrë; |
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ(3) ti, me të vërtetë, do të jesh përherë i shpërblyer |
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ(4) dhe, me të vërtetë, ti je me virtyte të mëdha |
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ(5) dhe, ti do të shohësh, por edhe ata (jobesimtarët) do të shohin, |
بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ(6) kush nga ju është i marrë. |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ(7) Zoti yt e di më së miri për atë që e ka devijuar rrugën e tij dhe Ai i di mirë ata që janë në rrugën e drejtë. |
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ(8) Andaj, mos ju përul ti atyre që përgënjeshtrojnë. |
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ(9) Ata dëshirojnë që ti të bësh lëshime, e të bëjnë (lëshime) edhe ata, |
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ(10) dhe mos ju përul ti atyre që betohen (rrejshëm), e që janë të poshtër, |
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ(11) lajkatarit dhe atë që transmeton fjalët për të keq; |
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) penguesin e të mirav, e kundërvajtësin e mëkatarin e madh; |
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ(13) të ashpërit dhe pos kësaj edhe kopil, - |
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ(14) (mos ju përul ti) për shkak se është i pasur dhe ka shumë djemë, |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ(15) i cili kur t’i lexohen ajetet Tona (Kur’ani), thotë: “Këto janë vetëm përralla të (popujve të) lashtë!” |
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ(16) Na (së shpejti), do t’ia damkosim hundën atij! |
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ(17) Na, do t’i provojmë ata (jobesimtaët), sikundër që i kemi provuar pronarët e kopshtit, të cilët ishin betuar se në mëngjes do t’i marrin frutet; |
وَلَا يَسْتَثْنُونَ(18) e nuk patën thënë: “Nëse do Zoti!” |
فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ(19) Dhe, e goditi atë (kopshtin) një fatkeqësi nga Zoti yt, derisa ata flinin |
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ(20) dhe ai (kopshti) gëdhiu i shkretëruar. |
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ(21) Kurse, në agim, ata, e thirrën njëri-tjetrin: |
أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ(22) “Nxitoni herët në kopshtin tuaj, nëe doni t’i tuboni frutet!” |
فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ(23) Dhe at au nisën duke biseduar qetësisht: |
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ(24) “Mos të lejojmë që të paraqitet asnjë i vobektë në kopshtin tonë!” |
وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ(25) Dhe, ata u nisën herët, të bindur se do të mund t’i pengojnë ata (të vobektit), |
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ(26) e kur e panë (kopshtin e shkretëruar), ata thanë: “Na, me të vërtetë, qenkemi të humbur; |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ(27) por, jo, jo, - krejt paskemi mbaruar!” |
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ(28) Njëri më i arsyeshëm, prej tyre tha: “A nuk ju thashë unë se duhet ta kujtoni Perëndinë!” |
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ(29) “Lavdëruar qoftë Zoti ynë!” – thanë. Na, me të vërtetë, paskemi qentë të padrejtë!” |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ(30) Dhe, atëherë filluan ta qortojnë njëri-tjetrin. |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ(31) “Sa keq për ne!” thanë ata – ne, me të vërtetë, paskemi qenë të egërsuar; |
عَسَىٰ رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ(32) Zoti ynë mund të na japë edhe më të mirë se këtë; me të vërtetë, ne mbështetemi te Zoti ynë!” |
كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ(33) I tillë ka qenë dënimi, e dënimi në jetën tjetër është më i madh, nëse e dinë! |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ(34) Për ata që i druajnë Perëndisë, te Perëndia do të ketë kopshte të dhuntisë, - |
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ(35) Vallë, a do t’i barazojmë muslimanët me njerëzit e këqinj?! – |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ(36) Çka keni ju, si gjykoni ju?! |
أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ(37) A keni ju ndonjë libër, në të cilin lexoni |
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ(38) se do të keni atë që e zgjedhni ju? |
أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ(39) Apo, a ka për ju betime të mëdha, që do të vlejnë deri në Ditën e Kijametit, e që do ta keni atë çka e keni caktuar. |
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ(40) Pyeti ata – kush është garantues për këtë. |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ(41) Ose, a kanë ata bashkëpunëtorë në këtë. E, le t’i sjellin ata bashkëpunëtorët e tyre, nëse flasin të vërtetën. |
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ(42) (Kujtoju) Ditën e vështirë, kur zbulohen të gjitha dhe ata ftohen (thirrën) që të përulen në tokë (në sexhde), e nuk munden (nuk do të kenë fuqi), |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ(43) (ata do të jenë) me sy ulur dhe krejtësisht të poshtëruar, - e, me të vërtetë, kanë qenë të ftuar në përulje (sexhde), derisa qenë gjallë dhe shëndoshë. |
فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ(44) Prandaj, më lë ti Mua, (Unë) do t’i dënoj ata që e mohojnë këtë Thënie (Kur’anin), Ne ata gradualisht do t’i mashtrojmë (për dënim) në mënyrë të panjohur |
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ(45) dhe u japim atyre afat, se, me të vërtetë, mashtrimi Im është i fortë! |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ(46) A po kërkon ti shpërblim nga ata, e ata janë të rënduar nga borxhet? |
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ(47) E, a ka tek ata dijeni të fshehtë, e ata po i përshkruajnë ato? |
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ(48) Duro ti për gjykimin e Zotit tënd dhe mos u bën si peshkatari (Junusi), kur iu lut Zotit të vet, e ai (Junusi) ishte i hidhëruar, |
لَّوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ(49) dhe, sikur mos ta arrinte atë mirësi prej Perëndisë, ai do të hudhej në një shkretëtirë e do të ishte i qortuar, |
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ(50) por, Zoti i tij e ka zgjedhur dhe e ka bërë atë në grupin e njerëzve të mirë. |
وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(51) Pothuajse, me të vërtetë, jobesimtarët duan të të rrëzojnë me shikim kur dëgjojnë Kur’anin, duke thënë: “Ai, në të vërtetë, është i marrë!” |
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(52) E, ai (Kur’ani), është këshillë për tërë botën! |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
