ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ(1) Nûn. Pasha pendën dhe në atë që shkruajnë ata, |
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ(2) ti, me dhuntinë e Zotit tënd, nuk je i marrë; |
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ(3) ti, me të vërtetë, do të jesh përherë i shpërblyer |
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ(4) dhe, me të vërtetë, ti je me virtyte të mëdha |
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ(5) dhe, ti do të shohësh, por edhe ata (jobesimtarët) do të shohin, |
بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ(6) kush nga ju është i marrë. |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ(7) Zoti yt e di më së miri për atë që e ka devijuar rrugën e tij dhe Ai i di mirë ata që janë në rrugën e drejtë. |
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ(8) Andaj, mos ju përul ti atyre që përgënjeshtrojnë. |
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ(9) Ata dëshirojnë që ti të bësh lëshime, e të bëjnë (lëshime) edhe ata, |
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ(10) dhe mos ju përul ti atyre që betohen (rrejshëm), e që janë të poshtër, |
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ(11) lajkatarit dhe atë që transmeton fjalët për të keq; |
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) penguesin e të mirav, e kundërvajtësin e mëkatarin e madh; |
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ(13) të ashpërit dhe pos kësaj edhe kopil, - |
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ(14) (mos ju përul ti) për shkak se është i pasur dhe ka shumë djemë, |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ(15) i cili kur t’i lexohen ajetet Tona (Kur’ani), thotë: “Këto janë vetëm përralla të (popujve të) lashtë!” |
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ(16) Na (së shpejti), do t’ia damkosim hundën atij! |
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ(17) Na, do t’i provojmë ata (jobesimtaët), sikundër që i kemi provuar pronarët e kopshtit, të cilët ishin betuar se në mëngjes do t’i marrin frutet; |
وَلَا يَسْتَثْنُونَ(18) e nuk patën thënë: “Nëse do Zoti!” |
فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ(19) Dhe, e goditi atë (kopshtin) një fatkeqësi nga Zoti yt, derisa ata flinin |
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ(20) dhe ai (kopshti) gëdhiu i shkretëruar. |
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ(21) Kurse, në agim, ata, e thirrën njëri-tjetrin: |
أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ(22) “Nxitoni herët në kopshtin tuaj, nëe doni t’i tuboni frutet!” |
فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ(23) Dhe at au nisën duke biseduar qetësisht: |
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ(24) “Mos të lejojmë që të paraqitet asnjë i vobektë në kopshtin tonë!” |
وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ(25) Dhe, ata u nisën herët, të bindur se do të mund t’i pengojnë ata (të vobektit), |
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ(26) e kur e panë (kopshtin e shkretëruar), ata thanë: “Na, me të vërtetë, qenkemi të humbur; |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ(27) por, jo, jo, - krejt paskemi mbaruar!” |
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ(28) Njëri më i arsyeshëm, prej tyre tha: “A nuk ju thashë unë se duhet ta kujtoni Perëndinë!” |
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ(29) “Lavdëruar qoftë Zoti ynë!” – thanë. Na, me të vërtetë, paskemi qentë të padrejtë!” |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ(30) Dhe, atëherë filluan ta qortojnë njëri-tjetrin. |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ(31) “Sa keq për ne!” thanë ata – ne, me të vërtetë, paskemi qenë të egërsuar; |
عَسَىٰ رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ(32) Zoti ynë mund të na japë edhe më të mirë se këtë; me të vërtetë, ne mbështetemi te Zoti ynë!” |
كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ(33) I tillë ka qenë dënimi, e dënimi në jetën tjetër është më i madh, nëse e dinë! |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ(34) Për ata që i druajnë Perëndisë, te Perëndia do të ketë kopshte të dhuntisë, - |
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ(35) Vallë, a do t’i barazojmë muslimanët me njerëzit e këqinj?! – |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ(36) Çka keni ju, si gjykoni ju?! |
أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ(37) A keni ju ndonjë libër, në të cilin lexoni |
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ(38) se do të keni atë që e zgjedhni ju? |
أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ(39) Apo, a ka për ju betime të mëdha, që do të vlejnë deri në Ditën e Kijametit, e që do ta keni atë çka e keni caktuar. |
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ(40) Pyeti ata – kush është garantues për këtë. |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ(41) Ose, a kanë ata bashkëpunëtorë në këtë. E, le t’i sjellin ata bashkëpunëtorët e tyre, nëse flasin të vërtetën. |
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ(42) (Kujtoju) Ditën e vështirë, kur zbulohen të gjitha dhe ata ftohen (thirrën) që të përulen në tokë (në sexhde), e nuk munden (nuk do të kenë fuqi), |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ(43) (ata do të jenë) me sy ulur dhe krejtësisht të poshtëruar, - e, me të vërtetë, kanë qenë të ftuar në përulje (sexhde), derisa qenë gjallë dhe shëndoshë. |
فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ(44) Prandaj, më lë ti Mua, (Unë) do t’i dënoj ata që e mohojnë këtë Thënie (Kur’anin), Ne ata gradualisht do t’i mashtrojmë (për dënim) në mënyrë të panjohur |
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ(45) dhe u japim atyre afat, se, me të vërtetë, mashtrimi Im është i fortë! |
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ(46) A po kërkon ti shpërblim nga ata, e ata janë të rënduar nga borxhet? |
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ(47) E, a ka tek ata dijeni të fshehtë, e ata po i përshkruajnë ato? |
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ(48) Duro ti për gjykimin e Zotit tënd dhe mos u bën si peshkatari (Junusi), kur iu lut Zotit të vet, e ai (Junusi) ishte i hidhëruar, |
لَّوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ(49) dhe, sikur mos ta arrinte atë mirësi prej Perëndisë, ai do të hudhej në një shkretëtirë e do të ishte i qortuar, |
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ(50) por, Zoti i tij e ka zgjedhur dhe e ka bërë atë në grupin e njerëzve të mirë. |
وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(51) Pothuajse, me të vërtetë, jobesimtarët duan të të rrëzojnë me shikim kur dëgjojnë Kur’anin, duke thënë: “Ai, në të vërtetë, është i marrë!” |
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(52) E, ai (Kur’ani), është këshillë për tërë botën! |
أحمد العجمي
ابراهيم الاخضر
بندر بليلة
خالد الجليل
حاتم فريد الواعر
خليفة الطنيجي
سعد الغامدي
سعود الشريم
الشاطري
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبدالرحمن العوسي
عبد الرشيد صوفي
عبدالعزيز الزهراني
عبد الله بصفر
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
علي جابر
غسان الشوربجي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد أيوب
محمد المحيسني
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
وديع اليمني
ياسر الدوسري
