اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ(1) Ji bona kesan ra (danê) hijmara (kirinê wan) nêzîk bûye, lê ewan bi xweber jî dibe gomanîyeke wusa da nin (ji hatina wê danî) rû fetilandine موحاسهبهو لێ پرسینهوهی خهڵکی نزیک بۆتهوه، له کاتێکدا (زۆربهی) ئهوان بێ ئاگا وغافڵن وپشتیان له ئاینی خوا کردووه و ڕوو وهرگێرن (لهبهرنامهکهی). |
مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ(2) Çiqa berateke nû ji Xudayê wan ji wan ra hatîye, ewan hey bi tinazkirina wê beratê gohdarî kirine هیچ یاداوهریهکی تازهیان لهلایهن پهروهردگاریهنهوه بۆ نایهت که ئهوان گوێ بیستی نهبوو بن و لهوکاتهدا یاری و گهمهی پێنهکهن... |
لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ(3) Dilê wan hey di laqirdîyan da ne. Ewanê cewr kirine hene! Di nava xwe da (aha) kurepistî kirine; ma qey (Muhemmed) jî merivekî wekî we nîne? Îdî hûn ça li ber çavan diçin dibine (peyrewê wî) ançkarî دڵهکانیان بێ ئاگاو سهرگهردانه، ئهوانهش که ستهمیان کرد، قسهکانیان شاردهوه (بهنهێنی دهیانوت) ئایا ئهمه تانها بهشهرێک نیه وهک ئێوه؟! ئایا ئێوه بهدهم جادووگهریهوه دهچن؟! لهکاتێکدا ئێوه چاوتان ههیه و دهیبینن!! |
قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(4) (Pêxember ji wan ra aha) gotîye: "Bi rastî Xudayê min, di ezman û zemîn da çi gotin hebin, bi wan dizane. Ewa bihîstokê pirzan e (خوای گهوره پێغهمبهرهکهی له باس و خواسیان ئاگادارکرد بۆیه) وتی: پهروهردگارم ئاگاداری ههموو قسه و گوفتارێکه له ئاسمان و زهویدا و ئهو زاته بیسهرو زانایه. |
بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ(5) Na, (Muhemmed, pêxember nîne, emê çima bibine peyrewê wî? Paşê aha) gotine: "Evan tiştên dibêje jî sêwrandin û xewên rojk in, dibe ku ji ber xwe jî dibêje. Wusa ne xwuzanekî (pir zana ye). Heke aha nîne, de ka bira wekî wan pêemberên berê hatî, ji bona me ra beratên derhoze) bîne بهڵکو (شتی تریشیان) دهوت: (وهک ئهوهی که گوایه ئهم قورئانه): خهوو خهیاڵی بێ سهر و بنه، یاخود خۆی ههڵی بهستووه، بهڵکو ئهو کهسێکی شاعیره، دهبا بهڵگه و موعجیزهیهک بهێنێت وهک پێغهمبهرانی پێشوو!! |
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ(6) Çiqa (rûniştîyên) welatekî, ku me di berya wan da teşqele kiribin, ji ber ewan bawer ne kirine, loma me ewan teşqele kirine, îja evanê bawer bikin ئهو شارو شارۆچکه و دێهاتانهی پێش ئهمان (که داوای موعجیزهیان کردووه و دوایی باوهڕیان نههێناوه) له ناومان بردوون، ئایا ئهمان باوهڕ دههێنن؟! (ئایا ئهوان باوهڕ دههێنن)؟ |
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(7) Me çiqa (pêxember) di berya te da şandine, ewan jî hey mêr bûne; me 1i bal wan da niqandîye. Îdî heke hûn (bi van rastîya) nizanin, hûn ji (xweyî pirtûkan, rastîya wan) bipirsin ئێمه پێش تۆ کهسانی ترمان ڕهوانه نهکردووه، جگه له پیاوانێک (که ههڵمانبژاردوون)، وهحی و نیگایان بۆ ڕهوانه دهکهین، دهبپرسن له خاوهنی کتێبهکانی پێشوو ئهگهر ئێوه ئهم ڕاستیانه نازانن. |
وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ(8) Me ewan (pêxemberan) ne xistine termekî wusa, ku qe xwarinan ne xun. Ewan (pêxemberan di cîhanê da jî) bê mirin nînin ئێمه وه نهبێت ئهو پێغهمبهرانهمان له پهیکهر و لاشهیهک دروست کردبێت که خواردن نهخۆن و ژیانی ههمیشهییشمان پێ نهبهخشیوون. |
ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ(9) Me paşê, ewan peymana, ku me dabû wan (pêxemberan) rast derxist. Îdî me ewan û bi evînê xwe va felat kirin û ewanê dest bela jî me teşqele kirin لهوهودوا بهڵێنی خۆمانمان بۆ بردوونهته سهر، جا ڕزگارمان کردوون لهگهڵ ئهوانهدا که دهمانهوێت و (باوهڕیان هێناوه) سهرکهش و لهسنور دهرچووهکانیشمان لهناوبردووه. |
لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ(10) Bi sond (gelî kesan!) Me li bal we da pirtûkeke wusa hinartîye, di wê (pirtûkê da) nav û nîşanê we bi abûrî heye. Îdî qe hûn hiş hilnadin سوێند بهخوا بێگومان ئێمه کتێبێکمان ڕهوانه کردووه بۆتان که یاداوهریه و سهربهرزی ئێوه له شوێنکهوتنیایهتی، ئایا ئهوه بیرو هۆشتان ناخهنهکار و ژیر نابن؟ |
وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ(11) Me çiqa ji wan welatîyên, ku cewr kiribûne bi şkênandinê teşqele kirine! Û me paşê (di şûna wan da) komalekî mayî afirandîye چهندهها شارو شارۆچکهمان کاول کرد که خهڵکهکهی ستهمکار بوون و بهدوایاندا گهلانی ترمان هێناوهته مهیدانهوه. |
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ(12) Îdî gava ewan pêjna şapata me ye zor hildane, heman silikîne, bardarên xwe zengû kirine revîyane (ji welat derketine) جا کاتێک ئهو خوا نهناسانه ههستیان کردووه که تۆڵه و سزای ئێمه بهرهو ڕوویان هاتووه و نزیکه یهخهیان بگرێت، ئهوه دهست بهجێ ڕایان کردووه لێی و سهریان لێشێواوه. |
لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ(13) Hûn (gelî cewrkaran! Belaş) nerevin û para da li bal wan berxwudarîyên xwe û xanîyên xwe da bizivirin, loma hûnê bi rastî ji wan bêne pirsînê )ئهوسا به گاڵته پێکردنهوه پێیان وتراوه) ڕامهکهن و بگهڕێنهوه بۆ ئهو ڕابواردنه و بۆ ئهو ماڵ و حاڵهی که تیایدا دهژیان، بۆ ئهوهی پرس و ڕاتان پێ بکرێت و کارێک یان ئیشێک چاوهڕێتان بکات!! |
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ(14) Ewan (cewrkaran aha) gotine: "Xwelî li me be! Bi rastî em cewrkar bûne (ئهوسا به دهم ڕاکردنهوه) دهیانوت: هاوار بۆ ئێمه بهڕاستی ئێمه ستهمکار بووین. |
فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ(15) Eva peyva (hewrê "xwelî" li me be) tim digotm; heya me ewan bi durûnî (wekî çandinan durût) dengê wan temirî جا بهردهوام ههر ئهوه قسهیانه، ههتا ههموویانمان دروێنه و خامۆش کرد. |
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ(16) Me ezman û zemîn û tiştên di nava wan da heyî, bi tinazî ne afirandîye ئێمه ئاسمان و زهوی، ههرچیش له نێوانیاندایه به گاڵته (بێ مهبهست) دروستمان نهکردووه. |
لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ(17) Heke me biva, ku ji xwe ra pêlêyîztek bigirta, meyê ewa tişta li bal xwe hilda (ku ewa babet bûya ji bona navê me ra). Heke me bikira, meyê aha bikira ئهگهر بمانویستایه یاری و گهمهیهک بسازێنین، لهلایهن خۆمانهوه دهمانسازاند، ئهگهر بڕیار بێت کاری وا بکهین... |
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ(18) Na, (gotina wan nîne, lê em) mafê davêjine ser pûçîtîyê, îdî pûçî can dide (parparî dibe, namîne). Ji bona salixên wan yên, ku ji bona (Yezdan ra kêmayan dibêjin), xwelî li we be (جا ئهوه له ئێمه ناوهشێتهوه) بهڵکو حهق دهماڵین بهسهر بهتاڵ و ناحهقیداو دهست بهجێ داغانی دهکهین، هاوارو واوهیلا له ئێوه، بۆ ئهو بوختان و قسه نابهجێیانهی که دهیکهن. |
وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ(19) Di ezman û zemîn da çi hebe! Ewan ji bona Yezdan ra nin. Ewanê li bal wî hene! Ewan ji perestîya wî, quretî nekin (ku jê ra perestî nekin) û ji perestîya wî jî nawestin ههرچی له ئاسمانهکان و زهویدایه ههر خوا خاوهنیانه و له خزمهتی ئهودان، بێگومان ئهو فریشتانهی که له خزمهتیدان، خۆیان بهگهوره نازانن له پهرستنیدا و ههرگیز ماندوو بێ تاقهت و بێزار نابن له ستایشی ئهو زاته. |
يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ(20) Ewan di şev û royan da paqijaya (Yezdan) bi perestî ji kêmayan dikin, qe nakerixin (sist jî nabin) (بهردهوام) بهشهو و به ڕۆژ تهسبیحات و ستایشی دهکهن و لهکاتێکدا ساردبوونهوهش ڕوویان تێناکات. |
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ(21) Qey ewan (filan) ji zemîn, ji bona xwe ra hinek xuda girtine; wê ewan (xudayên ewan ji piştî mirinê) biweşînin ئایا خهڵکی نالهبار پهرستراوی ساختهیان بڕیارداوه لهزهویدا و ئهو پهرستراوانه دهتوانن ژیان ببهخشن؟ |
لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ(22) Heke ji pêştirê Yezdan, hinek xudayên mayî di ezman û zemîn da hebûnan, wê bi rastî herdukê jî kavil bibûnan. Îdî Yezdanê xwe yê arşê (m’ena) ji wan salixên wan, bê kemasî paqij e ئهگهر له ههردووکیاندا (له ئاسمان و زهویدا) چهند خوایهکی تر ههبوایه غهیری (الله)، ئهوه کاول و وێران دهبوون و تێک دهچوون بهسهر یهکدا، پاکی و بێگهردی بۆ خوا که پهروهردگاری عهرشه، لهو باس و خواسانهدا (که خوانهناسان) دهیڵێن (هاوهڵ بۆ ئهو زاته بڕیار دهدهن). |
لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ(23) Ewa çi bike; ji kirina xwe nayê pirsînê, lê ewan (kesan) çi bikin, ji kirina xwe têne pirsînê پرسیار ناکرێت لهوهی که خوا دهیکات، له کاتێکدا ئهوان پرسیاریان لێ دهکرێت و موحاسهبه دهکرێن. |
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ(24) Ewan (filan) qey ji pêştirê (Yezdanê babet ê perestîyê ji bona xwe ra) hinek xuda girtine? (Muhemmed! Tu ji wan ra aha) bêje: "Kanê (ji bona xudatîya wan ra) nîşanê we yên rastî çi hene! ewan (nîşanan) bînin (bidine nişanê me). Eva (doza yekatîya Yezdan) doza wanê bi min ra ne (ça jî) pirtûka bi min ra û ewan pirtûkê berya min da borîne (nîşanê vê doza me bi xweber e)." Lê pirê wan bi mafê nizanin, îdî ewan ji mafê rû fetilandine ئایا ئهوانه خوایهکی تریان له جیاتی پهروهردگار بۆ خۆیان ڕهخساندووه؟! (یاخود خۆیان دهخهڵهتێنن و گێلن؟!) ئهی پێغهمبهر (صلی الله علیه وسلم) پێیان بڵێ: بهڵگهتان بهێنن لهسهر ئهو بیروباوهڕهتان، من دڵنیام که ئهم قورئانه یادخهرهوهیه، بۆ ئهوانهی که هاوهڵی منن و ڕێبازی منیان گرتۆتهبهر، ههروهها له بهسهرهاتی پێغهمبهران و قهومهکانی پێش منیش دهدوێت، بهڵام زۆربهی خهڵکی حهق و حهقیقهت ناناسن و دژایهتی دهکهن و ڕووی لێ وهردهچهر خێنن. |
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ(25) Me çiqa pêxemberek di berya te da (li bal kesan da) şandîye; me hey ji wî (pêxemberî ra aha) niqandîye: "(Hûn gelî kesan! Bizanin) ku tu ilahek (babetê perestîyê) ji pêştirê min tune ne, îdî hûn ji min ra perestî bikin ئێمه پێش تۆ هیچ پێغهمبهرێکمان ڕهوانه نهکردووه، که وهحیمان بۆ نهناردبێت بهوهی که: بێگومان هیچ خوایهک نیه جگه له من و دهبێت ههر من بپهرستن. |
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ(26) Ewan (filan) aha gotine: "Xudayê dilovan, ji bona xwe ra zar girtine." Xuda ji wan gotinê wan paqij e. Lê (firişte) li bal (Yezdan) hinek bendeyên rûmetdar in خوانهناسان دهیانوت: خوای میهرهبان کوڕی بۆ خۆی بڕیارداوه (فریشتهکان ڕۆڵهی ئهون)، پاکی و بێگهردی بۆ ئهو زاتهیه، بهڵکو ئهوانه بهندهی ڕێزداری ئهون. |
لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ(27) Ewan (firiştan) nakebine pêşîya gotina (Yezdan). Û ewan hey bi gotina wî (tiştan) dikin (ئهو فریشتانه ئهوهنده ڕهوشت بهرزن) ههرگیز (نافهرمانی ناکهن و) قسه لهقسهیدا ناکهن و له گوفتاردا پێشی ناکهون، ئهوانه به فهرمانی ئهو دهجوڵێنهوه و فهرمانی ئه جێبهجێ دهکهن. |
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ(28) (Yezdan) bi tiştê berya wan û bi tiştê paş wan da maye (bi kirî û ne kirîyê) wan dizane. Ewan (firiştan) hey mehderya wan ê ku ewa bi wan qayîl bûye, dikin, şixwa ewan bi xweber jî ji tirsa wî cirifîne mane ههر خوا دهزانێت ئه خهڵکه له ڕابوردوودا چیان ئهنجامداوه و له داهاتووشدا چی ئهنجام دهدهن (دنیا و قیامهت، ڕابوردوو و داهاتوو، بۆ ئهو زاته چوونیهکه)، فریشتهکانیش تکاکار نابن تهنها بۆ ئهو کهسانه نهبێت خوا پێی ڕازییه و ئهو فریشتانه له ترسی ئهو زاته ناوێرن هیچ سهرپێچیهک ئهنجام بدهن. |
۞ وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَٰهٌ مِّن دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ(29) Ji wan (firiştan) kîjan bibêje: "Bi rastî ji pêştirê (Yezdan), ez jî xuda me." Îdî em ew bi dojê didine celatkirinê. Em cewrkaran wusa didine celatkirin خۆ ئهگهر یهکێک له فریشتهکان (له خۆی غهڕڕا بێت) بڵێت: بهڕاستی منیش خوام بێجگه لهو، ئهوه پاداشتی دهدهینهوه به دۆزهخ، ههر بهو شێوهیه پاداشتی ستهمکاران و یاخیهکان دهدهینهوه |
أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ(30) Ewanê bûne file, ma qey nabînin? Bi rastî ezman û zemîn (di cara yekem da) bi heva bûn (paşê) me ewan ji hev fıstiqandin (ji hev dane derxistinê). Me ji avê hemî tişt zindî kirine (çiqa heyî hene! Hemî ji avê bûne gewde). Qey ewan hêj bawer nakin ئایا ئهوانهی بێباوهڕ بوون نهیانبینیووه و بۆیان ڕوون نهبۆتهوه بهڕاستی ئاسمانهکان و زهوی یهک پارچه بوون لهوهودوا لێکمان جیا کردنهوه (که ئهمه ئاماژهیه بۆ ئهوهی که ئهم ڕاستهقینه لهلایهن ئهوانهوه پهی پێ دهبرێت)، له ئاویش ههموو شتێکی زیندوومان فهراههم هێناوه (ئاو زۆربهی پێکهاتهی لهشی ئادهمیزاد و زیندهواران و ڕووهک پێکدههێنێت)، ئایا ئهوانه ههر باوهڕ ناهێنن (بهو ڕاستیانه و بهو دهسهڵاته بێ سنوورهی ئێمه)؟! |
وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ(31) Ji bona ku zemîn ewan ne hejîne; me di zemîn da çîyayên binecî afirandine, me di (zemîn da) gaz û rê û bêlanê bilind çê kirine; ji bo ku ewan (bi hêsanî) herne (karê xwe û werne mala xwe) له زهویشدا کهژو کێوهکانمان چهسپاندووه، تا لاسهنگ نهبێت و لار نهبێتهوه و ههڵیان نهگێرێتهوه، له لاپاڵی چیاکان و له دۆڵهکاندا ڕێگاو بانی فراوانمان سازاندووه، بۆ ئهوهی خهڵکی ژیان بۆ خۆیان دابین بکهن و ههروهها ڕێیان له گهنجینه و ناز و نیعمهته شاراوهکان بکهوێت. |
وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ(32) Me ezman jî xistîye benakî parisvan, bi vî ra jî ewan (filan) ji berate û (bawerya Yezdan) rû difetilînin ئێمه ئاسمانمان کردووه به سهقفێکی پارێزراو، کهچی ئهوانه ڕوو وهردهگێڕن له ههموو نیشانه و بهڵگهکانی ئاسمان. |
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ(33) Ewê şev û ro û roj û hîv afirandîye, heye! Ewa Yezdan e. Ewan hemî jî di şûneke dîyarî da melevanî dikin ههر ئهو زاتهیه که شهوو ڕۆژی بهدیهێناوه، خۆر مانگیش دروست کردووه، ههریهکهیان له خولگهیهکدا دهسوڕێتهوه (زوهی به دهوری خۆردا و مانگیش بهدهوری زهویدا). |
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ(34) Me di berya te da ji bo tu kesekî ra nemirî çê ne kirîye. Qey gava tu bimirî îdî ewanê (di cîhanê da) nemirî bimînin ئێمه پێش تۆ ژیانی ههمیشهیی و نهمریمان به هیچ کهسێک نهبهخشیووه، جا ئایا ئهگهر تۆ بمریت، (دوای مهرگی تۆ) ئهوه ئهو خهڵکه ژیانی ههمیشهیی دهبهنهسهر و نامرن؟! |
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ(35) Bi rastî wê hemî candarê çeşna mirinê bikin. Em we bi qencî û xirabîyan diceribînin (ka kîjanê ji we hew bike). Paşê hûnê li bal me da bêne zivirandinê ههموو کهسێک دهبێت مردن بچێژێت و شهرابی مهرگ بنۆشێت، بێگومان ئێمه ئێوه تاقی دهکهینهوه بهشهڕ و ناخۆشی و بهڵاو بهخێرو خۆشی و دارایی و توانایی، سهرهنجام ههر بۆ لای ئێمه دههێنرێنهوه (تا پاداشتتان بدهینهوه). |
وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ(36) (Muhemmed!) Gava ewanê file te dibînin, ewan hey bi te tirana dikin, ji hev ra (aha) dibêjin: "Qey eva ye, ku (kêmasîyên) Xudayê we dibêje?" Ewan bi xweber jî bi bîranîna (Xudayê) dilovan bûne file ئهی پێغهمبهر (صلی الله علیه وسلم) کاتێک ئهوانهی بێ باوهڕ بوون تۆ دهبینن، هیچ کارێکیان له دهست نایهت لهگهڵ تۆی بکهن جگه له گاڵته و گاڵته جاڕیی، (جا بهیهکتر دهڵێن): لهکاتێکدا ئهوان ههمیشه بێباوهڕن به قورئانی خوای میهرهبان. |
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ(37) (Di xûyê merivan da wusa lezîtî heye, tu dibê qey) ji lezitîyê hatine afirandinê. Îdî (gelî merivan! Binivin), ezê beratên xwe bi we bidime dîyarkirinê ئهوهنده ئینسان به پهله تاڵوکهیه. (ههر دهڵێیت) له پهلهو تاڵوکه دروستکراوه، له ئایینده من نیشانهی و بهڵگهکانی خۆمتان نیشان دهدهم، جا پهلهم لێ مهکهن. |
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(38) (Ewan aha) dibêjin: "Heke bi rastî hûn rastbêj in ka danê peymana (aşîtan) kînge ye خوانهناسان دهڵێن: باشه، کهی ئهم بهڵێنه دێته دی ئهگهر ئێوه ڕاستگۆن؟ |
لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ(39) Heke ewanê bûne file ewî danê ku nikarin agir ji pêş û paşê xwe, bidine para û arîkarya wan jî nayê kirinê (bizanîyan ewa dana aha zû ne dixwestin) ئهگهر بێ باوهڕان ههواڵی ئهو ڕۆژهیان بزانیایه (که بهڕێوهیه و نزیکه و دهخرێنه ناو ئاگری دۆزهخهوه)، کاتێک ناتوانن بڵێسهی ئاگر له دهم و چاو و ڕوخسارو له پشتیان دوور بخهنهوه، بهڕاستی ئهوانه سهرکهوتوو ڕزگار نابن (ئهوانه نهگاڵتهیان دهکردو نه بێ باوهڕ دهبوون و نهپهلهیان دهکرد). |
بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ(40) Lê ewa dana ê nişkê va bi wan da were. Îdî ewan nikarin ewî danî bidine para; şaş dibin (dimînin, nizanin wê çi bikin) li wan jî nayê mêzekirinê (ku ji wan ra hinek danê mayî bê danê) بهڵکو قیامهت کتوپڕ یهخهیان دهگرێت و سهرسام و ڕیسوایان دهکات، ئهوسا ناتوانن بهرهنگاری بوهستن و بیگێرنهوه، مۆڵهتیشیان نادرێت. |
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(41) Bi sond! Bi wan pêxemberên berya te da jî hatîye tiranekirinê. Îdî ewan tiranekerê ji wan (filan) hene! Şapata tiranê wan, ewan hildane nava xwe da (ئهی پێغهمبهر صلی الله علیه وسلم) سوێند بهخوا بێگومان پێش تۆ گاڵته کراوه به پێغهمبهرانی تریش، ئهوسا ئهوهی ئهوان گاڵتهیان پێ دهکرد، یهخهی پێگرتن و بههۆی ئهوانهیانهوه گاڵتهیان کرد. |
قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ(42) (Muhemmed! Tu ji wan ra aha) bêje: "Gelo kê dikare; ku we di şev û royan da (ji şapata Yezdan yê) dilovan bide parisandinê? (Bi vî ra jî) ewan (hêj) ji bîranîna Xuda yê xwe rû difetilînin پێیان بڵێ: کێ دهتوانێت ئێوه بپارێزێت له شهوو ڕۆژدا له سزاو تۆڵهی خوای میهرهبان، کهچی لهگهڵ ئهوهشدا ئهوانه ههمیشه ڕوو وهرگێڕن له یادی پهروهردگاریان. |
أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ(43) Qey ji bona wan ra ji pêtirê me, hinek xudayên mayî hene, ku ewan (ji şapata me) bidine para da? Ewan (xudan nikarin) arîkarya xwe bi xweber bikin (ma dora arîkarya wan wê ça bikin?). Ji me bi xweber jî (ji bona wan ilahan) qe tu xayîbûn çênabe یان ئهو بێباوهڕانه چهند خوایهکیان ههیه که دهتوانن له سزامان ڕزگاریان بکات جگه له ئێمه؟! (ئهو کۆلکه خوایانه) نه دهتوانن خۆیان ڕزگار بکهن و خۆیان ڕزگار بکهن و خۆیان سهربخهن، نه پهنا دهدرێت لهلایهن ئێمهوه و نهکۆمهکیان دهکرێت. |
بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ(44) Me evan (filan) û bi tevê bav û kalê wan va dane jînandinê, heya jîna wan ji wan ra jî dirêj hat. (Goman kirin, ku di cîhanê da bê mirin in). Ma qey ewan (filan) nabînin, ku em zemîn tînin, ji doranê zemîn dibirin (hindik û hindik zemîn kêm dibe)? Îdî qey servahatî ewan in (ya jî servehatî em in) ئێمه (بهپهله تۆڵهناسێنین) بهڵکو ئهوانه خۆیان و باوو باپیرانیان له نازو نیعمهتی دنیا بههرهوهر کردووه، ههتا تهمانیان درێژ بۆتهوه، جا ئایا ئهوانه نابینن و نازانن که بهڕاستی ئێمه ورده ورده دێین و دهسهڵاتیان لهملاو لای وڵاتیاندا کهم دهکهینهوه، (کاتێک ئوممهتی ئیسلام شایسته دهبێت، خوای باڵا دهست دهسهڵاتی ڕۆژههڵات و ڕۆژئاوا کهم دهکاتهوه) جا ئایا ئهو بێباوهڕانه ههمیشه سهرکهوتوو و زاڵن؟! |
قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ ۚ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ(45) (Muhemmed! Tu ji wan ra aha) bêje: "Ez hey we (gelî filan!) bi wê niqandina li bal min da hatîye niqandinê, bi tirsdanî didime (hişyarkirinê). Lê gava li bal keran da bê gazîkirinê, ewan dengan nabihên (heya ji dengan jî) hişyarî hildin ئهی پێغهمبهر صلی الله علیه وسلم پێیان بڵێ: بهڕاستی من تهنها له ڕێگهی وهحی و نیگاوه ئێوه بێدار دهکهمهوه، کهسانێکیش ههن کهڕن له ئاستی حهقدا و سهدای پهیامی خوا نابیستن کاتێک بێدار دهکرێنهوه. |
وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ(46) Bi sond! Heke pufek ji şapata Xudayê te bi wan (filan) bigire, ewanê (aha) bêjin: "Xwelî li me be! Bi rastî em cewrkar bûne سوێند بهخوا ئهگهر کهمێک له هاڵاوی سزای پهروهردگارت ڕوویان تێ بکات و لێیان بدات، ئهوه خوانهناسان به کوڵ دهڵێن: هاوارو ئاهو ناڵه بۆ ئێمه، به ڕاستی ئێمه کهسانێکی ستهمکار بووین. |
وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا ۖ وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَاسِبِينَ(47) Ji bona roya rabûn a hemî ra em terezîya (daditîyê) datînin, îdî tu can bi tu tiştî nayê cewrkirinê. Heke (kirina meriva) wekî libekî hîroyê be jî, hey emê ewî bînin (bikişînin). Şixwa ji bona hijmattinê em besî xwe ne ئێمه پێوهر و تهرازووهکانی دادپهروهری له ڕۆژی قیامهتدا دادهنێین، جا هیچ کهس به هیچ شێوهیهک ستهمی لێ ناکرێت، ئهگهر به قهدهر تۆوه خهرتهلهیهک (که زۆر بچووک و ورده، کارێکی چاک یان خراپی ئهنجام دابێت) دهیهێنینه مهیدان، جا ئهوهنده بهسه بۆ ئێمه که ئاوا به وردی حساب و لێپرسینهوه ئهنجام دهدهین. |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ(48) Bi sond! Me ji Mûsa û Harûn ra pirtûkeke wusa anîye; ewa pirtûka (maf û pûçitîyê ji hev) radiqetîne, ji bona xudaparizan jî, ruhnaî û dabîrxistinê çê dike سوێند به خوا بێگومان ئێمه به موساو هاروون کتێبی تهوراتمان بهخشی که جیاکهرهوهی حهق و بهتاڵه، ههروهها ڕووناکی و یادخهرهوهشه بۆ پارێزکاران... |
الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ(49) Ewanê ku dizîka da ji Xudayê xwe ditirsin hene! ewan xudapariz in, ewan ji danê (roya rabûn a hemî, ji tirsa) diricifin ئهوانهن له پهروهردگاریان دهترسن له کاتێکدا که کهس دیار نیه و پهروهردگاریش لێیان پانهانه، ههروهها ئهوانه له قیامهت و لێپرسینهوه بیمیان ههیه (بێگومان ئهوانه له قیامهتدا دڵنیا و ئاسووده و دڵخۆشن). |
وَهَٰذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ(50) Eva (Qur’an a hanê) bîranîneke pîroz e, me ewa (li ser Muhemmed da) hinartîye. Îdî (gelî kesan!) qey hûn rikê xwe ji wê (Qur’anê) tînin جا ئهم قورئانهش یادخهرهوهیهکی موبارهک و بهفهڕ و پیرۆزه دامان بهزاندووه، جا ئایا ئێوه خۆتانی لێ وێڵ دهکهن و نایناسن؟! |
۞ وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ(51) Bi sond! Me hêj berê da ji bona Îbrahîm ra sedra wî dabû (îdî ewî rastî û çewtî ji hev derxist.}. Şixwa me bi vê (babetîya Îbrahim) dizanîya سوێند بهخوا بهڕاستی ئێمه ژیری و هۆشمهندیمان پێشتر به ئیبراهیم بهخشی، ئێمه چاک ئهومان دهناسی. |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَٰذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ(52) Di gavekî da Îbrahîm ji bona bav û komalê xwe ra (aha) gotibû: "Ewan tokelê hanê yên çi ne, ku hûn ji wan ra bê nivandin perestî dikin کاتێک به باوک و قهومهکهی دهوت: ئهم بتانه چیه؟! ئێوه ههمیشه بهدهوریدا دێن و دهیانپهرستن! |
قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِينَ(53) Ewan (bersiva Îbranîm aha dane û) gotine: "Em rastî bav û kalê we hatin; ji wan ra perestî dikirin (em jî perestîya wan dikin) لهوهڵامدا (تهنها بهڵگهیان ئهوه بوو، که) وتیان: ئێمه باوو باپیرانمان بینیووه ئهمانهیان پهرستووه. |
قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(54) (Îbrahim ji wan ra aha) gotîye: "Bi sond! Hûn û bi bavê xwe va, di rêwundabûneke xûya da nin ئیبراهیم وتی: بهڕاستی ئێوه و باوو باپیرانی ئێوه له گومڕاییهکی ئاشکرادا بوون. |
قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ(55) Ewan (bersiva Îbrahîm dane aha) gotine: "(Îbrahîm!) Te ji bona me ra rastî anî va ya jî tu bi me dileyîzî خهڵکهکه وتیان: بهڕاست، تۆ حهقیقهتت بۆ ئێمه هێناوه یان گاڵته دهکهیت؟! |
قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ(56) (Îbrahîm) gotîye: "Na, (gotina we nîne, ewan tokelan ji bona we ra nabine Xuda) lê Xudayê we: Xudayê ezman û zemîn e, ewî (ezman û zemîn) afirandîye. Ez bi xweber nêhrewanê (şahid) van tişta me ئیبراهیم وتی: (من گاڵته ناکهم) بهڵکو دهمهوێت تێتان بگهیهنم که پهروهردگارتان پهروهردگاری ئاسمانهکان و زهویه و بهدی هێناون و من لهسهر ئهو بیروباوهڕه لهشایهت و ئاگاکانم. |
وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ(57) Bi Yezdan! Ji piştî hûn para da vegeryan çûn, ezê ji wan tokelan ra endezan bikim (ewan hûr bikim) ئینجا ئیبراهیم لهبهر خۆیهوه سوێندی خوارد و وتی: بهخوا نهخشهیهک دهکێشم و داوێک دهنێمهوه بۆ بتهکانتان دوای ئهوهی ئێوه بهجێتان هێشتن و پشتتان ههڵکرد. |
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ(58) Îdî (ji piştî zivirandina wan) Îbrahîm tokelê wan hûr kirîye, ji pêştirê yek ê mezinê wan hebûye (ewa hîştîye). Loma di bû ku ewan li bal wî da bizivirin (pisyara hûrkirina tokelan ji wî bikin) ئینجا ههموو وردو خاش کرد جگه له گهورهکهیان، بهڵکو که گهڕانهوه (پرسیار بکهن) و ئیبراهیم ڕاستیان بۆ ڕوون بکاتهوه. |
قَالُوا مَن فَعَلَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ(59) (Gava ewan para da hatin û dîtin, ku tokelê wan hatine hûrkirinê; ji hev aha pirsîne): “Gelo kî bi serê ilahên me aha kirîye? Bi rastî kî jî kiribe, ewa hey ji cewrkaran e بت پهرستان (که هاتنهوه بینیان بتهکانیان وردوخاش کراوه) وتیان: ئهوهی ئهمهی کردووه به خواکانمان، بهڕاستی له ستهمکارانه!! |
قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ(60) Ji hev ra (aha) gotine: "Me navê xortekî bihîstîye; jê ra Îbrahîm dibêjin (ewa ji van ilahên me, bi kêmasî mijûl dibe) ههندێکیان وتیان: بیستومانه لاوێک به خراپه باسیان دهکات پێی دهڵێن ئیبراهیم. |
قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ(61) (Ewan ji hev ra aha) gotine: "Hûn herin ewî bîne ber çavê merivan, dibe ku hinek ewî nîyas bikin وتیان: کهوابوو بیهێنن بهبهرچاوی خهڵکهوه (موحاسهبهی بکهین و لێی بکۆڵینهوه) بائهوانیش ئاگاداربن و بیبینن. |
قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ(62) Ewan (gava Îbrahîm anîne, ji wî aha pirsîne:) "Îbrahîm! Te evan, bi serê ilahên me kirine (ئیتر چوون ئیبراهیمیان هێناو لێیان پرسی) وتیان باشه، ئهی ئیبراهیم ئایا تۆ ئهمهت کردووه به خواکانمان؟! |
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ(63) (Îbrahîm bersiva wan daye aha) gotîye: "Na, min ne kirîye; dibe ku evî tokela hanê mezin yên wan kiribe, heke ewan mijûl dibin, îdî hûn ji wan pirsa (hûrkirina wan bikin) ئیبراهیم وتی: (بۆچی له من دهپرسن، خۆ بته گهورهکه ساغ و سهلیمه) نهخێر؛ ههر کاری ئهو بته زلهیه، ده لێیان بپرسن ئهگهر قسه دهکهن و تێ دهگهن!! |
فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ(64) Paşê ewan ponijîn (aha) gotin: "Bi rastî hey cewrkar hûn bi xweber in (کهمیک داچڵهکان و) له دڵی خۆیاندا لێکیان دایهوه، سهرهنجام وتیان به خۆیان: بهڕاستی ئێوه ههمیشه ستهمکارن (ئیبراهیم ڕاست دهکات، ئهمانه ناتوانن بهرگری له خۆیان بکهن جۆن دهتوانن بهرگری له ئێمه بکهن). |
ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَٰؤُلَاءِ يَنطِقُونَ(65) Paşê bi sernegûnî li bal hişê xwe yê berê da zivirîne (aha) gotine پاشان بهسهرشۆڕی پاشگهزکرانهوه بۆ بیرو باوهڕه کۆنهکهیان وتیان: بێگومان تۆ زانیووته که ئهوانه قسه ناکهن و تێ ناگهن!! (زۆرزان و کاربهدهستانیان چهواشهیان کردوونه). |
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ(66) (Îbrahîm!) Bi sond! Tu jî dizanî, ku evan (tokelan) mijûl nabin." 66.66(Îbrahîm aha ji wan ra) gotîye: "(Hûn rast dibêjin) Lê ka hûn ça perestîya wan tiştên, qe tu kar û zîyana we nakin, dikin ئیبراهیم وتی: باشه، ئاخر، چۆن شتێک دهپهرستن له جیاتی خوا که ناتوانێت هیچ جۆره قازانج یان زیانێکتان پێ بگهیهنێت، (تهنانهت ئهوهتا نهیانتوانی بهرگری له خۆشیان بکهن). |
أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ(67) Ewan tiştên ku hûn ji pêştirê Yezdan perestîya wan dikin hene! Xwelî li we û li wan be. Îdî qe hûn (ji van bûyeran) hiş hil nadin ئۆن له دهستان و لهو شتانهش که لهجیاتی خوا دهیپهرستن، جا ئایا ئهوه تێناگهن و بیرو هۆشتان ناخهنهکار؟! |
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ(68) Ewan (ji hev ra aha) gotine: "Heke hûnê tiştekî (bi Îbrahîm) bikin û arîkarya ilahên xwe bikin; hûn (Îbrahîm) bişewitînin (bi vî awayî tola ilahên xwe, ji Îbrahîm hil din) ههندێکیان وتیان: ئیبراهیم بسوتێنن و پشتیوانی له خواکانتان بکهن، ئهگهر ئێوه شتێکتان بۆ دهکرێت. |
قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ(69) (Piştî ewan Îbrahîm avêtine agir) me (ji bona agir ra aha) got: "Agiro! Tu li ser Îbrahîm sar bibe û parizvanê wî be (خوای گهوره دهفهرموێت، ئێمهش فهرمانمان دهرکرد و) وتمان: ئهی ئاگر ساردو سهلامهت لهسهر ئیبراهیم (ههرچهنده ئاگر سوتێنهره باڵام به فهرمانی خوا توانای سووتاندنی نهماو ئهگهر پهروهردگار فهرمانی بهسهلامهتی نهدایه حهزرهتی ئیبراهیم لهناو ئاگرهکهدا سهرمای دهبوو). |
وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ(70) Ewan vabûn ku ji bona (Îbrahîm ra) endezan bikin, îdî me jî ewan bi rastî xistine ji wanê zîyankertir ئهوانه ویستیان پیلان بگێڕن دژی ئیبراهیم ئینجا ئێمهش ئهوانمان به ڕهنجهڕۆترین کهس گێڕا. |
وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ(71) Û me (Îbrahîm) û Lût ji wan felat kirîye, me ewan birine bal wî zemînê, ku me ewa zemîna ji bona cîhanê ra pîroz kirîye ئێمه ئهویش و - لوط - ی برازایشمان ڕزگار کرد و ناردمانن بۆ (وڵاتی شام) ئهو سهرزهمینهی که بهرهکهتمان بهسهردا ڕژاندووه بۆ ههموو خهڵکی. |
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ(72) Me ji bona (Îbrahîm ra) ji piştî felatbûnê "Îshaq" raber kirîye, bi ser da jî ji bona Îshaq ra me "Y’eqûb" daye. Me ewan hemî jî xistine aştîkar ههروهها ئێمه ئیسحاقمان بهخشی به ئیبراهیم و یهعقوبیش بهنهوهی (وهک زیاده ڕێزێک بۆ ئیبراهیم)، ههر یهک لهوانمان کرد به پیاوچاک و خواناس. |
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ ۖ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ(73) Me ewan xistine pêşrewanên wusa, ewan bi fermana me beledî dikin û me li bal wan da kirina qencîyan û nimêjkirin û bacdan, niqandîye. Ewana ji bona me ra perestvan bûn ههموو ئهوانیشمان کرده پێشهواو به فهرمانی ئێمه ڕێنموویی خهڵکیان دهکردو نیگامان بۆ کردن به ئهنجامدانی کارو کردهوه چاکهکان و ڕاگرتنی نوێژ و زهکات دان، (بهڕاستی) ئهوان ههر ئێمهیان دهپهرست و ههر بهندایهتی ئێمهیان دهکرد. |
وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ(74) Me ji bona Lût ra jî seroktî û zanîna retkokî anîye. Me ewa ji wan gundîyên, ku ewan kirinê sik dikirîbûne felat kirîye. Bi rastî ewan (gundîyan) komelêkî sike ji rê derketîbûne به لوط پێغهمبهریش حیکمهت و دانایی و زانیاریمان بهخشی و ڕزگارمان کرد لهو شارهی کردهوه پیسهکانیان تێدا ئهنجام دهدا، بێگومان ئهوانه قهومێکی نالهبار و خراپ و بهدخوو تاوانکار بوون... |
وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ(75) Me ewa xistîye dilovanîya xwe. Loma ewa "Lût" ji aştîkaran bûye ئێمه ئهومان خسته ژێر سایهی ڕهحمهت و میهرهبانی خۆمانهوه، بهڕاستی ئهو له ڕیزی بهنده چاک و باشهکاندایه. |
وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ(76) Hêj di berya van da, me ji bona (Nûh ra jî) bersiv daye. Gava ewî (ji bona feresîya xwe) gazî me kiribû, îdî me jî (Nûh) û malînê wî ji kovanên mezin felat kirine یادی نوح پێغهمبهریش بکهرهوه کاتێک هاناو هاواری بۆ هێناین لهمهو پێش، جا ئێمهش نزامان گیرا کردو خۆی ه خێزانهکهیمان له تهنگانه گهورهکه ڕزگار کرد... |
وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ(77) Me tola (Nûh) ji wî komalê, ku ewan beratên me didane derewdêrandinê, hil daye. Loma bi rastî ewan komalekî sik bûne. Îdî me ewan hemîşk di avê da fetisandin سهرکهوتنیشمان پێبهخشی بهسهر ئهو قهوم و هۆزهی بهڵگه و نیشانهکانی ئێمهیان به درۆ دهزانی و بڕوایان پێی نهبوو، چونکه بهڕاستی ئهوانیش قهومێکی نالهبارو خراپ بوون، به گشتی نوقمی ئاوی زریانهکهمان کردن. |
وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ(78) Me (ji bona) Dawûd û Suleyman ra jî (dilovanî kirîye). Gava pezê komal ketibû çandinîyan, (zevî) hatibû çêrandinê, ewan herdukan berewanîya nav ya (her du destan kiribûne). Em bi xweber jî şahidê berewanî ya wan herdu- kan bûne یادی داودو سلهیمانیش بکهرهوه کاتێک بڕیاردرا دهربارهی ئهو کێلگه کشتوکاڵیه، کاتێک که مهڕو ماڵاتی خهڵکی تیایدا بڵاو بوونهوه بهشهو و زیانیان به کێلگهکه گهیاند، ئێمهیش شایهت بووین لهسهر ئهو داوهری و بڕیارهی ئهوان. (لهسهردهمی حوکمی حهزرهتی داوددا ڕانهمهڕێک زهوی و زاری کابرایهکی کاولکرد، کابراش چوو سکاڵای خۆی گهیانده داود، ئهویش بڕیاریدا که ههموو ڕانه مهڕهکه بدرێت به خاوهن زهویهکه، بهڵام حهزرهتی سولهیمانی کوڕی ڕایهکی پهسهندتری ههبوو وتی: با بهروبومی ماڵاتهکه بدرێت به خاوهن زهویهکه تا زیانهکهی پڕ دهکاتهوه). |
فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ ۚ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا ۚ وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ ۚ وَكُنَّا فَاعِلِينَ(79) Îdî me (bi Suleyman) ewa berewanî daye zanînê (gotina Suleyman, ji gotina Dawûd çêtir hate litekirinê) me ji herdukan ra jî seroktî û zanîn anîye. Me ji bona Dawûd ra çîya ser nerm kirîye: Ewan (çîyan) bi Dawûd ra (gotinê) paqijî dibêjin. Me çûk jî (ji bona wî ra ser nerm kirîye). Em evan tiştan dikarin bikin û (dikin jî) جا ئێمه چارهسهری کێشهکهمان له سولهیمان گهیاند، بهڵام ههریهکه (لهم باوک و کوڕه) بههرهوهرمان کردبوو له حیکمهت و دانایی وعیلم و زانستی، ههروهها باڵندهو چیاکانیشمان لهگهڵ داودا ملکهچ وفهرمانبهردار کردبوو، ههمووان پێکهوه تهسبیحات و ستایشی ئێمهیان دهکرد، ئێمهش ئهوهمان کرد. |
وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ ۖ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ(80) Me bi Dawûd pêşetîya çekirin a zirîncan daye hînkirinê, ji bo ku ewan zirîncan we di royê (qirînê da) ji tirsa (birîndaryê) bidine parisandinê. Îdî qey, hûn sipazî nakin ههروهها ئێمه داودمان فێری دروستکردنی زرێ و قهڵغان کرد، تا له توندو تیژی کاتی شهڕ بتانپارێزێت، ئایا (له بهرامبهر ئهم ههموو نازو نیعمهتانهوه) ئێوه سوپاسگوزار دهبن؟! |
وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ(81) Me ji bona Suleyman ra jî bayekî hilwejok daye. Ewa baya bi fermana Suleyman li bal wî zemînê, ku me ewa zemîna pîroz kirîye, dikişe diçe. Bi rastî em (bi kirina) hemî tiştan dizanin بۆ سولهیمانیش بایهکی بههێزو تیژمان ڕهخساند که بهرمانی ئهو، جاروبار هاتووچۆی دهکرد بۆ ئهو زهویهی که بهرهکهتمان بهسهردا ڕژاندبوو و ئێمه بهههموو شتێک زاناو شارهزاین. |
وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ(82) Û (me ji bona Suleyman ra) jî pelîdan (cunûkan) hinek (pelîdên melevanê wusa) ser nerm kirine; ewan (pelîdan dikebine deryayê, ji bo ku di diryayê da xişran derxin. Evan pelîdan) ji pêştirê (xebat a deryayê da) xebatên mayî jî dikin: (Xanîyan ava dikin, dersê cihûyan, ji bo zanîna pêşewanî didin û dersê tişt yên mayî jî didin). Em ji bona wan (cunûkan ra ji bo ku ewan ji fermana Suleyman dernekebin) parisvan in له پهریهکانیش ههندێکمان بۆ ڕام هێنابوو که بچنه ناو بنی دهریاوه (تا گهوههر و مرواری و شتی به نرخی بۆ دهربهێنن) و جگه لهوه کاری تریشیان دهکرد (وهکو دروستکردنی کۆشک وتهلارو پهیکهرو... هتد) و ئێمهش چاودێریمان دهکردن (تا کارهکانیان به چاکی ئهنجام بدهن و زیان بهخهڵک نهگهیهنن). |
۞ وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ(83) Û gava Eyûb (nexwaş ketibû, aha) gazî Xudayê xwe kirîye: “Xudayê min! Bi rastî îdî evî derdî ez bêzar kirime (ez dizanim) dilovantirê dilovanan tu bi xweber î یادی - ئهیوب- یش بکه کاتێک هاناو هاواری بۆ پهروهردگاری برد (دوای ئهوهی ماوهیهکی دوورو درێژ نهخۆش کهوتبوو، جگه لهوه پێشتریش ماڵ و سامان ومنداڵهکانی تیاچوو بوون) وتی: پهروهردگارا، بهڕاستی من ئازارو ناخۆشیم تووش بووه، تۆش له ههموو کهس میهرهبانترو له ههموو کهس دلۆڤانتریت. |
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ ۖ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَابِدِينَ(84) Îdî me ji bona (Eyûb ra) bersiv daye. Me ewa ji wî derdê pê va girtî, mefa (şifa) kirîye, me hemî malîyên (wî yên berê, dîsa) dane wî û bi dilovanîya li bal me da heyî me wekî wan jî bi wan ra dane wî. Evan dayîn û mefakirin, ji bona cîhanê ra dabîranîneke (Yezdan e) جا ئێمه نزامان گیراکردو بههاواریهوه چووین وههموو ناخۆشی و نهخۆشیهکمان له کۆڵ کردهوه، ههموو ماڵ و منداڵیمان پێبهخشیوه و ئهوهندهی تریش لهگهڵیاندا (دهکرێت خوای گهوره ههر ههمان ماڵ و منداڵی پێشووی بۆ زیندوو کردبێتهوه، یاخود نهوهی نوێی پێبهخشیبێت)، ئهوه ڕهحمهتێکی تایبهتی بوو له لایهن ئێمهوه، یاداوهریشه بۆ بهنده خواپهرستهکان (که ئهگهر ئهوانیش تووشی بهڵاو ناخۆشی بوون وهک ئهم، لهوهودوا نزایان کرد، خوای میهرهبان به هاناو هاواری ئهوانیشهوه دهچێت). |
وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ(85) Û (ewan pêxemberên ku bi serê wan da dert hatine hene!) Îsma’îl û Îdrîs û Zelkefil jî wan in. Ewan hemîşkan jî (li ser derdê xwe) hew kirine یادی (اسماعیل و ادریس و ذوالکفل) یش بکهرهوه، ههریهکه لهوان (له تاقیکردنهوه جۆراو جۆرهکاندا سهرکهوتووبوون) له خۆگرو ئارامگران بوون. |
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ(86) Me jî ewan hildane nava dilovanîya xwe da. Loma bi rastî ewan ji aştîkaran in ئێمه ههموویانمان خسته ژێر سایهی ڕهحمهت و میهرهبانی خۆمانهوه، چونکه بهڕاستی ئهوانه له چاک و پاکانن. |
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ(87) Û (Yunûs)ê xwe yê (masî jî) di gavekî da (ji komalê xwe) xeyîdî bû (çûbû). Îdî ewî goman kiribû, ku em nikarin (dîsa ewî li bal komalê wî da bizvirinin û em ewî ji xirabîyên wan biparisînin). Ji piştî (ku ewa ji kelekê avêtine avê; masîkî ewa daquland, ewî jî) di tarîtîyê da (aha gazî) kiribûye: "(Xuda!) Bi rastî ji pêştirê te (tu ilahek babetê perestîyê) tune ne, ez te ji hemî kemasîyan paqij dikim. Loma bi rastî ez ji cewrkara bûme یادی (ذو النون)یش بکهرهوه (که یونس پێغهمبهره) کاتێک به توڕهیییهوه ڕۆیشت، گومانی وابوو که ههرگیز دنیای لێ تهنگ ناکهینهوه (بهڵام به پێچهوانهی گومانهکهیهوه خوا خستیه ناو سکی نهههنگهوه)، جا له ناو تاریکایهکاندا، (تاریکای شهوو دهریا و ناوسکی نهههنگهکهدا) هاوارو نزای لێ بهرز بۆوهو وتی: پهروهردگارا هیچ خوایهک نیه جگه له تۆ، پاکی و بێگهردی ههر بۆ تۆیه، بهڕاستی من له ستهمکاران بووم (کاتێک به بێ فهرمانی تۆ قهومهکهم بهجێهێشت). |
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ(88) Îdî me jî bersiva wî daye û me ewa ji kovanê fereste kirîye. Em bi vî awayî bawergeran felat dikin ئێمهش بههانایهوه چووین و ڕزگارمان کرد؛ لهو غهم و پهژارهو تهنگانهیهی که تێی کهوتبوو، بهو شێوهیهش ئیمانداران ڕزگار دهکهین (کاتێک که دهکهونه تهنگانهوهو هاناو هاوار بۆ ئێمه دههیێنن). |
وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ(89) Di gavekî da "Zekerîya jî (aha) gazî Xudayê xwe kiribûye: "Xudayê min! Tu min bi tenê nehêle; (tu ji bona min ra ûrtekî bide, lê tu nedî jî ez tu kovanê nakişînim) loma bi rastî tu qencê ûrtanî یادی (زکریا) ش بکهرهوه کاتێک هاناو هاواری بۆ پهروهردگاری بردو وتی: پهروهردگارا؛ من به تهنهای مههێڵهرهوه (نهوهیهکی چاک و پاکم پێ ببهخشه) تۆیش چاکترین زاتێکی له پاش من و ههموو مردوویهک دهمێنیتهوه. |
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ(90) Me ji bona Zekerîya bersiv da û me ji bona wî ra "Yehya" baxşîş kirîye û me ji bona wî ra, jina wî ji bo bizarmayînê amade kir. Loma ewan di kirina qencîyan da dibezyan, ewan bi goman û bi tirs gazî me dikirin. Ewan ji bona me ra bi ser berjêrî rûmeteke meziin digirtin ئینجا ئێمه نزاکهیمان گیرا کردو (یحیی)مان پێبهخشی، هاوسهرهکهشیمان بۆ چاککرد که منداڵی ببێ، چونکه بهڕاستی ئهوانه چالاک و گورجو گۆڵ بوون له ئهنجامدانی ههموو خێرو چاکهیهکدا و نزای بهکوڵیان دهکرد، به ئومێدی ڕهحمهت و بهههشتی ئێمه و له دۆزهخ و خهشمی ئێمه دهترسانو ئهوانه ههمیشه گهردن کهچ بوون بۆ ئێمه. |
وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ(91) Ewa (Meryema) ku daw û zayenda xwe (ji hemî tiştan parisandîye (heye!) Me ji candarya xwe (di dawa) wê da puf kirîye (îdî ewa bi zar maye, paşê ji xwe ra kurek anîye). Me ewa (jinika) bi tevê kurê wê va, ji bona cîhanê ra xistîye berateke (derhoze) یادی (مریم) یش بکهرهوه، ئهو ئافرهتهی داوێنی خۆی به خاوێنی ڕاگرت، ئێمهش لهو ڕۆحهی خاوهنی بووین پێمان بهخشی و خۆی و کوڕهکهیمان کرد به (موعجیزه) و بهڵگه بۆ ههموو خهڵکی. |
إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ(92) Bi rastî eva koma we ya hanê (ola yekatî û misilmana ne). Ez bi xweber jî Xudayê we me. Îdî hûn (gelî misilmanan!) hey ji min bi tenê ra perestî bikin خهڵکینه! بهڕاستی ئهم ئایینهی که ئهم پێغهمبهرانه هێناویانه ئایینهکهی ئێوهیه، که یهک ئایینه و منیش پهروهردگارتانم، تهنها من بپهرستن |
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ(93) (Evan pêxemberan wekî qulpê zincîran li pey hev peyweste bûne hatine. Ewan ola xwe ji hev hildane, hemî jî ji bona binecîtîya yek bawerîyê hatine, lê merivan bi xweber) di nava hev da bûyerên xwe ji hev raqetandine (ji ola Yezdan ra bi curecure nav da ne). Wê hemîşkê jî li bal me da bizivirin (لهگهڵ ئهوهشدا، له ڕێبازی یهکتاناسی و ئاینی ئیسلام لایانداو) بهش بهشیان کرد له نێوانی خۆیاندا. جۆرهها دهستهو گرۆ دروست بوو، به مهرجێک ههر ههمووشیان بۆ لای ئێمه دهگهڕێنهوه (لهدهستمان دهرناچن). |
فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ(94) Îdî kîjan bi bawerî ji karê aştîyan bike, ji bona kirina wî tu nankorî tune ye (hey ji wî ra sipazî heye). Loma bi rastî em ji bona wî ra nivîsvanok in (kirinê wî bi qencî dinivîsin) جا ئهوهی کارو کردهوه چاکهکان ئهنجام بدات له کاتێکدا که ئهو کهسه باوهڕداره، جا ئهوه ههوڵ و کۆششهکهی پشتگوێ ناخرێت و بهزایه ناچێت بهڕاستی ئێمه بۆی یاداشت و تۆمار دهکهین. |
وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ(95) (Jîna cîhanê) li ser rûniştine welatê, ku me ewan teşqele kirine ne durist e. Loma îdî ewan (carekî dinê) nazivirine (cîhanê) جارێکی تر حهرامه و ئهستهمه له دانیشتوانی ههر شارو شارۆچکهیهک که کاولمان کردووه، بێگومان ناگهڕێنهوه... |
حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ(96) Gava derê yecûc û mecûcan vedibe, hemî ji gorê xwe, ji her alî da (li bal civînê da) êriş dikin: (Derê goran li mirîyan vedibe hemî li bal civînê da bi xweber lez dikin têne civînê) ههتا ئهو کاتهی بهربهستهکهی (ذو القرنین) لهسهر دوو تیرهی یاجوج و ماجوج دهکرێتهوه (که ئهمهش یهکێکه له نیشانهکانی نزیک بوونهوهی کۆتای دنیا) و ئهوانه ئهو کاته له ههموو کون و کهلێنێکهوه به لێشاو پهیدا دهبن و زۆر دهبن. |
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ(97) Îdî danê rabûnê bi rastî nêz bûye. (Gava meriv di roya rabûn a hemî da têne civînê), ewanê bûne file hene! Çavê wan di wê gavê da zoq dimîne (aha ji hev ra dibêjin) "Xwelî li me be, bi sond! Em ji vî danî bê goman bûne, bi rastî me li xwe cewr kiribûye, lê me (pê nizanbûye) ئهوسا ئیتر بهڵێنی ڕاستی نزیک دهبێتهوه و دهست پێ دهکات، ئینجا دهبینیت چاوی ئهوانهی بێباوهڕن ئهبڵهق و زهق دهبێت، (بێ پهروا دهڵێن) هاوار بۆ ئێمه، چاک غافڵ بووین لهم ڕۆژه، لهم سهرهنجامه، نهک ههر ئهوه! بهڵکو ئێمه ههر ستهمکاربووین. |
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ(98) Bi rastî (gelî Mekîyan!) hûn û bi wan perestvanên we yên, ku we ji pêştirê Yezdan ji wan ra perestî dikirin hene! Hûn ardûkê dojê ne, hûnê (bi hev ra) herne dojê (پاشان پێیان دهوترێت) بێگومان ئێوه و ئهو شتانهی له جیاتی خوا دهتانپهرست سووتهمهنی دۆزهخن و سهلکه بزوتی ئاگرن، دهبێت ههر بچنه ناوی و ههمیشه تێیدان. |
لَوْ كَانَ هَٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ(99) (Hûn qe naponijin) heke evan ilah bûnan, evan ne diçûne (dojê)? Ewanê hemûşkê jî di dojê da her bimînin (ههروهها بههاوهڵگهڕان دهوترێت) ئهوانهی ئێوه دهتانپهرست ئهگهر خوا بوونایه ئاوا نهدهخرانه ناو دۆزهخهوه، بێگومان ههرههموویان (هاوهڵگهران و پهرستراوهکانیان) له دۆزهخدا بۆ ههمیشه دهمێننهوه. |
لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ(100) Di dojê da ji bona wan ra qarîn û wîqandin heye, ewan (di dojê da ji zoraya şapatê) qe tu dengî nabihên ئهوانه؛ بهههناسهی قورس و لرخهلرخ ئاهو ناڵهوه (ژیانی سهختی تیایدا دهبهنهسهر) و مژده و هیواو قسهیهکی خۆش نابیستن. |
إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ(101) Lê ewanê, ku ji me ji bona wan ra peymana bi qencîyan hatîye borînê hene! Ewanan ji (dojê) hatine dûrxistinê بهڕاستی ئهوانه که ههر زوو بڕیارمانداوه چاکه بهێنینهوه ڕێیان (بههۆی ئیمان و باوهڕو کردهوهی چاکیانهوه) ئهوانه دووره پهرێز کراون له دۆزهخهوه. |
لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ(102) (Ewanê dûr ê dojê) qe pêjna wê jî nabihên, ewanan di nava (qencîyên) can xwastina xwe da tim dimînin قرچه قرچ و ورشه و دهنگی بڵێسهی نابیستن، (بهڵکو ئهوان له نازو نیعمهتدا) که حهزیان لێی بوو و ئارهزوویان دهکرد بۆ ههتا ههتایی دهمێنن |
لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ(103) Vecinaqindana mezin jî ewan bi mirûz nake (ji piştîderketina wan ji gorê ji mirûzê xwe nakin, loma nea ewletî daye wan, ewan ji mirinê nasilikin). Di pêşnewazîya wan da firişte derdikebin (ji wan ra dibêjin): “Ewa roya, ku ji we ra hatibû peymandanê hebû! Eva roya ye.” (ئهو بهختهوهرانه) لێقهومانی گهوره و تهنگانهی بێ سنوور (قیامهت) تووشی غهمباری و پهژارهیان ناکات، بهڵکو فریشهکان (به ڕووی خۆشهوه پێشوازیان لی دهکهن و) دهڵێن ئهمه ئهو ڕۆژهیه که کاتی خۆی بهڵێنیان پێدهدرا (ئێوه ئیتر ڕزگارتان بوو له تهنگانه و ناخۆشی دنیا، بۆ ههمیشه کهونهته خۆشیهوه). |
يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ(104) Di wê royê da em ezmanan wekî pêçandina defteran dipêçin. Ça di cara yekem da me ewan afirandibûn, emê dîsa ewan wusa tune bikin. Eva kirina hanê peymaneke li ser me bi vê nevê bûye, emê evê bikin jî ڕۆژێک دێت ئێمه ئاسمان دهپێچینهوه، وهکو چۆن کتێبی کراوه دادهخرێت و دهپێچرێتهوه ههروهک چۆن له سهرهتاوه دروستمان کرد، وهک ئهوسای خۆی لێ دهکهینهوه (بۆ ئهوهی سهر لهنوێ به شێوهیهکی تر دروستی بکهینهوه) جا ئهوه پهیمان و بهڵێنی ئێمهیه، بێگومان ئێمه ئهو کاره ئهنجام دهدهین. |
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ(105) Bi sond! Me ji piştê Tewratê di Zebûrê da jî nivîsîbû ku wê bendeyên me yên aştîkarê bibine mîratxwarê zemîn; wê (ewanê zemîn biçînin, rakin û bajon, bibine xweyê zemîn) سوێند به خوا به ڕاستی ئێمه له کتێبی زهبووردا دوای تهورات بڕیارمان داوه که: بێگومان بهنده شیاو و چاکهکانم دهبنه خاوهنی زهوی. |
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ(106) Bi rastî di vê (Qur’ana hanê da) ji bo komalê perestvan ra ragihandina şîret yên hêja hene بهڕاستی ئا لهم باسهدا مژدهو ڕاگهیاندن بۆ کهسانی خواپهرست و بهنده ملکهچهکان. |
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ(107) (Muhemmed!) Bi rastî ji bona cîhanêra me tu hey dilovan şandîye (ئهی محمد صلی الله علیه وسلم) ئێمه تۆمان ڕهوانه نهکردووه تهنها بۆ ئهوه نهبێت که ببیته ڕهحمهت و بهرهکهت بۆ ههموو جیهانهکان (جیهانی ئادهمیزاد و گیاندار و ڕووهک و پهری و... هتد) |
قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ(108) (Muhemmed! Tu ji wan ra aha) bêje: “Li bal min da hey eva hatîye niqandinê,” Xwedayê we hey Yezdanekî bi tenê ye. Îdî (hûn ji wan bawerîyên pûç nazivirin) gelo nabine misilman?” (ئهی پێغهمبهر صلی الله علیه وسلم تۆ) بڵێ: بهڕاستی من تهنها ئاگادار دهکرێم که بێگومان خوای ئێوه ههر خوایهکی تاک و تهنهایه، ئایا ئێوه تهسلیمی ئهم بڕیاره دهبن و مسوڵمان دهبن؟! |
فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ(109) Îdî heke (ji piştî van şîretan jî) ewan dîsa para da zivirîne (li bal bawerîya xwe ya berê, tu ji wan ra aha) bêje: “(Tişta hatîye niqandinê li bal min da, min ji we gotîye). Îdî em hemî (di zanîna biryaran da) wekî hev in. Gelo ewa (aştîya), ku ji we ra hatîyepeymandanê, nêzîk e ya jî dûr e, ez pê dizanim?” خۆ ئهگهر پشتیان ههڵکردو گوێیان نهگرت (بۆ گوفتارو بهرنامهی ڕوون و ئاشکرای تۆ، ئهوه پێیان) بڵێ: من پهیامی خوام به یهکسانی به ههمووتان گهیاندووه (هیچ شتێکم له کهس نهشاردۆتهوه) من ئیتر نازانم ئهو ههڕهشهیهی که له ئێوه دهکرێت نزیکه یان دووره (دهربارهی شکستی ئێوه، یان بهرپا بوونی قیامهت). |
إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ(110) “Loma bi rastî (Yezdan) bi gotin ê eşkere û dizî dizane.” (دڵنیا بن) به ڕاستی ههر ئهو زاته خۆی دهزانێت و ئاگایه به گوفتاری ئاشکراو ههر ئهویش دهزانێت و ئاگاداره لهوهی که دهیشارنهوه (له کارو کردهوهتان). |
وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ(111) “Bi rastî ez nizanim, gelo çima şapatê bi we da nayne; gelo ji bona ceribandina we ye, heya hinek gavan para da hîştîye, ya jî ji bona ku hûn heya hinek danan bi kêfa xwe bijîn (para da hîştîye?).” من نازانم لهوانهیه ئهم دواخستنی تۆڵه و بهڵێنی پهروهردگاره بۆ تاقیکردنهوه و سزاتان بێت و ڕابواردنێکیش بێت تا کاتێکی دیاریکراو (له دنیای کۆتا تهمهندا، یاخود بهڵکو به خۆدا بچنهوه و ڕێبازی دینداری بگرنه بهر). |
قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ(112) (Muhemmed Pêxember aha) got: “Xwedayê min! Tu di nava me da bi mafî berewanî bike. (Ça hûn doz dikin, dibêjin: “Em servahatinê li ser we bikin di hemberê we da”) Xwedayê me yê dilaovan: wê arîkarîya me di hemberê wan salix yên we da bike.” (دوای گهیاندنی پهیامی خوا و گوێ پێنهدانی خوانهناسان) پێغهمبهر (صلی الله علیه وسلم)ووتی: پهروهردگارا دادگهرانه له نێوان من و ئهمانهدا داوهری بفهرموو لهسهر بنچینهی حهق و ڕاستی، پهروهردگارمان بهخشنده و میهرهبانهوه داوای یارمهتی لێکراوه بۆ ئهوهی سهرمان بخات بهسهر ئهو پێناسهیهی که ئێوه دهیکهن دهربارهی خواو پێغهمبهر و پهیامهکهی |