Saffat suresi Türkçe okunuşu ve anlamı
Saffat Suresini okunuşu anlamı türkçe arapça
وَالصَّٓافَّاتِ صَفًّاۙ (1) Ve-ssâffâti saffâ(n) |
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًاۙ (2) Fe-zzâcirâti zecrâ(n) |
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًاۙ (3) Fe-ttâliyâti żikrâ(n) |
اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌۜ (4) İnne ilâhekum levâhid(un) |
رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِۜ (5) Rabbu-ssemâvâti vel-ardi vemâ beynehumâ ve rabbu-lmeşârik(i) |
اِنَّا زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِز۪ينَةٍۨ الْكَوَاكِبِۙ (6) İnnâ zeyyennâ-ssemâe-ddunyâ bizînetin(i)lkevâkib(i) |
وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍۚ (7) Ve hifzan min kulli şeytânin mârid(in) |
لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَاِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍۗ (8) Lâ yessemme’ûne ilâ-lmele-i-l-a’lâ veyukżefûne min kulli cânib(in) |
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌۙ (9) Duhûrâ(an)(s) velehum ‘ażâbun vâsib(un) |
اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10) İllâ men ḣatife-lḣatfete feetbe’ahu şihâbun śâkib(un) |
فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَنْ خَلَقْنَاۜ اِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ ط۪ينٍ لَازِبٍ (11) Festeftihim ehum eşeddu ḣalkan em men ḣalaknâ(c) innâ ḣalaknâhum min tînin lâzib(in) |
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَۖ (12) Bel ‘acibte veyesḣarûn(e) |
وَاِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَۖ (13) Ve-iżâ żukkirû lâ yeżkurûn(e) |
وَاِذَا رَاَوْا اٰيَةً يَسْتَسْخِرُونَۖ (14) Ve-iżâ raev âyeten yestesḣirûn(e) |
وَقَالُٓوا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُب۪ينٌۚ (15) Ve kâlû in hâżâ illâ sihrun mubîn(un) |
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوثُونَۙ (16) E-iżâ mitnâ vekunnâ turâben ve’izâmen e-innâ lemeb’ûśûn(e) |
اَوَاٰبَٓاؤُ۬نَا الْاَوَّلُونَۜ (17) Eve âbâunâ-l-evvelûn(e) |
قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُونَۚ (18) Kul ne’am ve entum dâḣirûn(e) |
فَاِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ (19) Fe-innemâ hiye zecratun vâhidetun fe-iżâ hum yenzurûn(e) |
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هٰذَا يَوْمُ الدّ۪ينِ (20) Ve kâlû yâ veylenâ hâżâ yevmu-ddîn(i) |
هٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذ۪ي كُنْتُمْ بِه۪ تُكَذِّبُونَ۟ (21) Hâżâ yevmu-lfasli-lleżî kuntum bihi tukeżżibûn(e) |
اُحْشُرُوا الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَۙ (22) Uhşurû-lleżîne zalemû ve ezvâcehum vemâ kânû ya’budûn(e) |
مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَاهْدُوهُمْ اِلٰى صِرَاطِ الْجَح۪يمِۙ (23) Min dûni(A)llâhi fehdûhum ilâ sirâti-lcahîm(i) |
وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسْؤُ۫لُونَۙ (24) Vekifûhum innehum mes-ûlûn(e) |
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25) Mâ lekum lâ tenâsarûn(e) |
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26) Bel humu-lyevme musteslimûn(e) |
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ (27) Ve akbele ba’duhum ‘alâ ba’din yetesâelûn(e) |
قَالُٓوا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَم۪ينِ (28) Kâlû innekum kuntum te/tûnenâ ‘ani-lyemîn(i) |
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَۚ (29) Kâlû bel lem tekûnû mu/minîn(e) |
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍۚ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغ۪ينَ (30) Vemâ kâne lenâ ‘aleykum min sultân(in)(s) bel kuntum kavmen tâġîn(e) |
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۗ اِنَّا لَذَٓائِقُونَ (31) Fehakka ‘aleynâ kavlu rabbinâ(s) innâ leżâ-ikûn(e) |
فَاَغْوَيْنَاكُمْ اِنَّا كُنَّا غَاو۪ينَ (32) Feaġveynâkum innâ kunnâ ġâvîn(e) |
فَاِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33) Fe-innehum yevme-iżin fî-l’ażâbi muşterikûn(e) |
اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِم۪ينَ (34) İnnâ keżâlike nef’alu bilmucrimîn(e) |
اِنَّهُمْ كَانُٓوا اِذَا ق۪يلَ لَهُمْ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ يَسْتَكْبِرُونَۙ (35) İnnehum kânû iżâ kîle lehum lâ ilâhe illa(A)llâhu yestekbirûn(e) |
وَيَقُولُونَ اَئِنَّا لَتَارِكُٓوا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍۜ (36) Ve yekûlûne e-innâ letârikû âlihetinâ lişâ’irin mecnûn(in) |
بَلْ جَٓاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَل۪ينَ (37) Bel câe bilhakki vesaddeka-lmurselîn(e) |
اِنَّكُمْ لَذَٓائِقُوا الْعَذَابِ الْاَل۪يمِۚ (38) İnnekum leżâ-ikû-l’ażâbi-l-elîm(i) |
وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَۙ (39) Vemâ tuczevne illâ mâ kuntum ta’melûn(e) |
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ (40) İllâ ‘ibâda(A)llâhi-lmuḣlesîn(e) |
اُو۬لٰٓئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌۙ (41) Ulâ-ike lehum rizkun ma’lûm(un) |
فَوَاكِهُۚ وَهُمْ مُكْرَمُونَۙ (42) Fevâkih(u)(s) vehum mukramûn(e) |
ف۪ي جَنَّاتِ النَّع۪يمِۙ (43) Fî cennâti-nna’îm(i) |
عَلٰى سُرُرٍ مُتَقَابِل۪ينَ (44) ‘Alâ sururin mutekâbilîn(e) |
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَع۪ينٍۙ (45) Yutâfu ‘aleyhim bike/sin min me’în(in) |
بَيْضَٓاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِب۪ينَۚ (46) Beydâe leżżetin lişşâribîn(e) |
لَا ف۪يهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ (47) Lâ fîhâ ġavlun velâ hum ‘anhâ yunzefûn(e) |
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ ع۪ينٌۙ (48) Ve ’indehum kâsirâtu-ttarfi ‘în(un) |
كَاَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ (49) Keennehunne beydun meknûn(un) |
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ (50) Feakbele ba’duhum ‘alâ ba’din yetesâelûn(e) |
قَالَ قَٓائِلٌ مِنْهُمْ اِنّ۪ي كَانَ ل۪ي قَر۪ينٌۙ (51) Kâle kâ-ilun minhum innî kâne lî karîn(un) |
يَقُولُ اَئِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّق۪ينَ (52) Yekûlu e-inneke lemine-lmusaddikîn(e) |
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَد۪ينُونَ (53) E-iżâ mitnâ vekunnâ turâben ve ’izâmen e-innâ lemedînûn(e) |
قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (54) Kâle hel entum muttali’ûn(e) |
فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ ف۪ي سَوَٓاءِ الْجَح۪يمِ (55) Fettale’a feraâhu fî sevâ-i-lcahîm(i) |
قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَ لَتُرْد۪ينِۙ (56) Kâle ta(A)llâhi in kidte leturdîn(i) |
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبّ۪ي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَر۪ينَ (57) Velevlâ ni’metu rabbî lekuntu mine-lmuhdarîn(e) |
اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ (58) Efemâ nahnu bimeyyitîn(e) |
اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُو۫لٰى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَ (59) İllâ mevtetenâ-l-ûlâ vemâ nahnu bimu’ażżebîn(e) |
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظ۪يمُ (60) İnne hâżâ lehuve-lfevzu-l’azîm(u) |
لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61) Limiśli hâżâ felya’meli-l’âmilûn(e) |
اَذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62) Eżâlike ḣayrun nuzulen em şeceratu-zzakkûm(i) |
اِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِم۪ينَ (63) İnnâ ce’alnâhâ fitneten lizzâlimîn(e) |
اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ ف۪ٓي اَصْلِ الْجَح۪يمِۙ (64) İnnehâ şeceratun taḣrucu fî asli-lcahîm(i) |
طَلْعُهَا كَاَنَّهُ رُؤُ۫سُ الشَّيَاط۪ينِ (65) Tal’uhâ keennehu ruûsu-şşeyâtîn(i) |
فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُ۫نَ مِنْهَا الْبُطُونَۜ (66) Fe-innehum leâkilûne minhâ femâli-ûne minhâ-lbutûn(e) |
ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَم۪يمٍۚ (67) Śumme inne lehum ‘aleyhâ leşevben min hamîm(in) |
ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاِلَى الْجَح۪يمِ (68) Śumme inne merci’ahum le-ilâ-lcahîm(i) |
اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَٓاءَهُمْ ضَٓالّ۪ينَۙ (69) İnnehum elfev âbâehum dâllîn(e) |
فَهُمْ عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70) Fehum ‘alâ âśârihim yuhra’ûn(e) |
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّل۪ينَۙ (71) Velekad dalle kablehum ekśeru-l-evvelîn(e) |
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا ف۪يهِمْ مُنْذِر۪ينَ (72) Velekad erselnâ fîhim munżirîn(e) |
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَر۪ينَۙ (73) Fenzur keyfe kâne ‘âkibetu-lmunżerîn(e) |
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ۟ (74) İllâ ‘ibâda(A)llâhi-lmuḣlasîn(e) |
وَلَقَدْ نَادٰينَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُج۪يبُونَۚ (75) Velekad nâdânâ nûhun feleni’me-lmucîbûn(e) |
وَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۘ (76) Venecceynâhu ve ehlehu mine-lkerbi-l’azîm(i) |
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاق۪ينَۘ (77) Vece’alnâ żurriyyetehu humu-lbâkîn(e) |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَۘ (78) Veteraknâ ‘aleyhi fî-l-âḣirîn(e) |
سَلَامٌ عَلٰى نُوحٍ فِي الْعَالَم۪ينَ (79) Selâmun ‘alâ nûhin fî-l’âlemîn(e) |
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ (80) İnnâ keżâlike neczî-lmuhsinîn(e) |
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ (81) İnnehu min ‘ibâdinâ-lmu/minîn(e) |
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَ (82) Śumme aġraknâ-l-âḣarîn(e) |
وَاِنَّ مِنْ ش۪يعَتِه۪ لَاِبْرٰه۪يمَۢ (83) Ve-inne min şî’atihi le-ibrâhîm(e) |
اِذْ جَٓاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍ (84) İż câe rabbehu bikalbin selîm(in) |
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَاذَا تَعْبُدُونَۚ (85) İż kâle li-ebîhi ve kavmihi mâżâ ta’budûn(e) |
اَئِفْكًا اٰلِهَةً دُونَ اللّٰهِ تُر۪يدُونَۜ (86) E-ifken âliheten dûna(A)llâhi turîdûn(e) |
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ (87) Femâ zannukum birabbi-l’âlemîn(e) |
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِۙ (88) Fenezara nezraten fî-nnucûm(i) |
فَقَالَ اِنّ۪ي سَق۪يمٌ (89) Fekâle innî sekîm(un) |
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِر۪ينَ (90) Fetevellev ‘anhu mudbirîn(e) |
فَرَاغَ اِلٰٓى اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَأْكُلُونَۚ (91) Ferâġa ilâ âlihetihim fekâle elâ te/kulûn(e) |
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ (92) Mâ lekum lâ tentikûn(e) |
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَم۪ينِ (93) Ferâġa ‘aleyhim darben bilyemîn(i) |
فَاَقْبَلُٓوا اِلَيْهِ يَزِفُّونَ (94) Feakbelû ileyhi yeziffûn(e) |
قَالَ اَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَۙ (95) Kâle eta’budûne mâ tenhitûn(e) |
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (96) Va(A)llâhu ḣalekakum vemâ ta’melûn(e) |
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَاَلْقُوهُ فِي الْجَح۪يمِ (97) Kâlû-bnû lehu bunyânen feelkûhu fî-lcahîm(i) |
فَاَرَادُوا بِه۪ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْاَسْفَل۪ينَ (98) Fe-erâdû bihi keyden fece’alnâhumu-l-esfelîn(e) |
وَقَالَ اِنّ۪ي ذَاهِبٌ اِلٰى رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ (99) Vekâle innî żâhibun ilâ rabbî seyehdîn(i) |
رَبِّ هَبْ ل۪ي مِنَ الصَّالِح۪ينَ (100) Rabbi heb lî mine-ssâlihîn(e) |
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَل۪يمٍ (101) Febeşşernâhu biġulâmin halîm(in) |
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ اِنّ۪ٓي اَرٰى فِي الْمَنَامِ اَنّ۪ٓي اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰىۜ قَالَ يَٓا اَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُۘ سَتَجِدُن۪ٓي اِنْ شَٓاءَ اللّٰهُ مِنَ الصَّابِر۪ينَ (102) Felemmâ belaġa me’ahu-ssa’ye kâle yâ buneyye innî erâ fî-lmenâmi ennî eżbehuke fenzur mâżâ terâ(c) kâle yâ ebeti-f’al mâ tu/mer(u)(s) setecidunî in şâa(A)llâhu mine-ssâbirîn(e) |
فَلَمَّٓا اَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَب۪ينِۚ (103) Felemmâ eslemâ vetellehu lilcebîn(i) |
وَنَادَيْنَاهُ اَنْ يَٓا اِبْرٰه۪يمُۙ (104) Venâdeynâhu en yâ ibrâhîm(u) |
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَاۚ اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ (105) Kad saddekte-rru/yâ(c) innâ keżâlike neczî-lmuhsinîn(e) |
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُ۬ا الْمُب۪ينُ (106) İnne hâżâ lehuve-lbelâu-lmubîn(u) |
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظ۪يمٍ (107) Ve fedeynâhu biżibhin ‘azîm(in) |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ (108) Ve teraknâ ‘aleyhi fî-l-âḣirîn(e) |
سَلَامٌ عَلٰٓى اِبْرٰه۪يمَ (109) Selâmun ‘alâ ibrâhîm(e) |
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ (110) Keżâlike neczî-lmuhsinîn(e) |
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ (111) İnnehu min ‘ibâdinâ-lmu/minîn(e) |
وَبَشَّرْنَاهُ بِاِسْحٰقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِح۪ينَ (112) Ve beşşernâhu bi-ishâka nebiyyen mine-ssâlihîn(e) |
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلٰٓى اِسْحٰقَۜ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِه۪ مُب۪ينٌ۟ (113) Ve bâraknâ ‘aleyhi ve ’alâ ishâk(a)(c) vemin żurriyyetihimâ muhsinun vezâlimun linefsihi mubîn(un) |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَۚ (114) Velekad menennâ ‘alâ mûsâ ve hârûn(e) |
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۚ (115) Ve necceynâhumâ ve kavmehumâ mine-lkerbi-l’azîm(i) |
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَۚ (116) Ve nasarnâhum fekânû humu-lġâlibîn(e) |
وَاٰتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَب۪ينَۚ (117) Ve âteynâhumâ-lkitâbe-lmustebîn(e) |
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۚ (118) Ve hedeynâhumâ-ssirâta-lmustakîm(e) |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْاٰخِر۪ينَ (119) Ve teraknâ ‘aleyhimâ fî-l-âḣirîn(e) |
سَلَامٌ عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَ (120) Selâmun ‘alâ mûsâ ve hârûn(e) |
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ (121) İnnâ keżâlike neczî-lmuhsinîn(e) |
اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ (122) İnnehumâ min ‘ibâdinâ-lmu/minîn(e) |
وَاِنَّ اِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ (123) Ve-inne ilyâse lemine-lmurselîn(e) |
اِذْ قَالَ لِقَوْمِه۪ٓ اَلَا تَتَّقُونَ (124) İż kâle likavmihi elâ tettekûn(e) |
اَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ اَحْسَنَ الْخَالِق۪ينَۙ (125) Eted’ûne ba’len ve teżerûne ahsene-lḣâlikîn(e) |
اَللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ (126) (A)llâhe rabbekum ve rabbe âbâ-ikumu-l-evvelîn(e) |
فَكَذَّبُوهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ (127) Fekeżżebûhu fe-innehum lemuhdarûn(e) |
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ (128) İllâ ‘ibâda(A)llâhi-lmuḣlasîn(e) |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ (129) Veteraknâ ‘aleyhi fî-l-âḣirîn(e) |
سَلَامٌ عَلٰٓى اِلْيَاس۪ينَ (130) Selâmun ‘alâ ilyâsîn(e) |
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ (131) İnnâ keżâlike neczî-lmuhsinîn(e) |
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ (132) İnnehu min ‘ibâdinâ-lmu/minîn(e) |
وَاِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ (133) Ve-inne lûtan lemine-lmurselîn(e) |
اِذْ نَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ (134) İż necceynâhu ve ehlehu ecma’în(e) |
اِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِر۪ينَ (135) İllâ ‘acûzen fî-lġâbirîn(e) |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَ (136) Śumme demmernâ-l-âḣarîn(e) |
وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِح۪ينَۙ (137) Ve-innekum letemurrûne ‘aleyhim musbihîn(e) |
وَبِالَّيْلِۜ اَفَلَا تَعْقِلُونَ۟ (138) Vebilleyl(i)(k) efelâ ta’kilûn(e) |
وَاِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ (139) Ve-inne yûnuse lemine-lmurselîn(e) |
اِذْ اَبَقَ اِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۙ (140) İż ebeka ilâ-lfulki-lmeşhûn(i) |
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَض۪ينَۚ (141) Fesâheme fekâne mine-lmudhadîn(e) |
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُل۪يمٌ (142) Feltekamehu-lhûtu vehuve mulîm(un) |
فَلَوْلَٓا اَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّح۪ينَۙ (143) Felevlâ ennehu kâne mine-lmusebbihîn(e) |
لَلَبِثَ ف۪ي بَطْنِه۪ٓ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) Lelebiśe fî batnihi ilâ yevmi yub’aśûn(e) |
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَٓاءِ وَهُوَ سَق۪يمٌۚ (145) Fenebeżnâhu bil’arâ-i vehuve sekîm(un) |
وَاَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْط۪ينٍۚ (146) Ve enbetnâ ‘aleyhi şeceraten min yaktîn(in) |
وَاَرْسَلْنَاهُ اِلٰى مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ يَز۪يدُونَۚ (147) Ve erselnâhu ilâ mi-eti elfin ev yezîdûn(e) |
فَاٰمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ اِلٰى ح۪ينٍۜ (148) Feâmenû femetta’nâhum ilâ hîn(in) |
فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَۙ (149) Festeftihim elirabbike-lbenâtu velehumu-lbenûn(e) |
اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓئِكَةَ اِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150) Em ḣalaknâ-lmelâ-ikete inâśen vehum şâhidûn(e) |
اَلَٓا اِنَّهُمْ مِنْ اِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَۙ (151) Elâ innehum min ifkihim leyekûlûn(e) |
وَلَدَ اللّٰهُۙ وَاِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152) Veleda(A)llâhu ve-innehum lekâżibûn(e) |
اَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَن۪ينَۜ (153) Estafâ-lbenâti ‘alâ-lbenîn(e) |
مَا لَكُمْ۠ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154) Mâ lekum keyfe tahkumûn(e) |
اَفَلَا تَذَكَّرُونَۚ (155) Efelâ teżekkerûn(e) |
اَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُب۪ينٌۙ (156) Em lekum sultânun mubîn(un) |
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَادِق۪ينَ (157) Fe/tû bikitâbikum in kuntum sâdikîn(e) |
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًاۜ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ (158) Vece’alû beynehu vebeyne-lcinneti nesebâ(en)(c) velekad ‘alimeti-lcinnetu innehum lemuhdarûn(e) |
سُبْحَانَ اللّٰهِ عَمَّا يَصِفُونَۙ (159) Subhâna(A)llâhi ‘ammâ yasifûn(e) |
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ (160) İllâ ‘ibâda(A)llâhi-lmuḣlasîn(e) |
فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَۙ (161) Fe-innekum vemâ ta’budûn(e) |
مَٓا اَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِن۪ينَۙ (162) Mâ entum ‘aleyhi bifâtinîn(e) |
اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَح۪يمِ (163) İllâ men huve sâli-lcahîm(i) |
وَمَا مِنَّٓا اِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ (164) Vemâ minnâ illâ lehu makâmun ma’lûm(un) |
وَاِنَّا لَنَحْنُ الصَّٓافُّونَۚ (165) Ve-innâ lenahnu-ssâffûn(e) |
وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166) Ve-innâ lenahnu-lmusebbihûn(e) |
وَاِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَۙ (167) Ve-in kânû leyekûlûn(e) |
لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْاَوَّل۪ينَۙ (168) Lev enne ‘indenâ żikran mine-l-evvelîn(e) |
لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ (169) Lekunnâ ‘ibâda(A)llâhi-lmuḣlasîn(e) |
فَكَفَرُوا بِه۪ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170) Fekeferû bih(i)(s) fesevfe ya’lemûn(e) |
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَل۪ينَۚ (171) Velekad sebekat kelimetunâ li’ibâdinâ-lmurselîn(e) |
اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَۖ (172) İnnehum lehumu-lmensûrûn(e) |
وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173) Ve-inne cundenâ lehumu-lġâlibûn(e) |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ (174) Fetevelle ‘anhum hattâ hîn(in) |
وَاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) Ve ebsirhum fesevfe yubsirûn(e) |
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176) Efebi’ażâbinâ yesta’cilûn(e) |
فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَٓاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَر۪ينَ (177) Fe-iżâ nezele bisâhatihim fesâe sabâhu-lmunżerîn(e) |
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ (178) Vetevelle ‘anhum hattâ hîn(in) |
وَاَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179) Ve ebsir fesevfe yubsirûn(e) |
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَۚ (180) Subhâne rabbike rabbi-l’izzeti ‘ammâ yasifûn(e) |
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَل۪ينَۚ (181) Ve selâmun ‘alâ-lmurselîn(e) |
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ (182) Velhamdu li(A)llâhi rabbi-l’âlemîn(e) |
From : 1 - to : 182 - totals : 182
Saffat suresi Hakkında
Saffât sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 182 âyettir. İsmini 1. âyette geçen ve saf tutmuş varlıklardan bahseden الصَّٓافَّاتُ (sâffât) kelimesinden alır. Resmî sıralamada 37, iniş sırasına göre 56. sûredir.
Saffat suresi Konusu
Sûre Allah’ın birliğini vurgulayarak söze başlar. Mahşer yerinden, cennet ve cehennemden acı ve tatlı insan manzaraları sunarak âhiretin gerçekliğini ortaya koyar. Hz. Nûh, Hz. İbrâhim, Hz. Mûsâ ve Hz. Hârûn, Hz. İlyâs, Hz. Lut ve Hz. Yûnus’un kıssalarından kesitler takdim ederek, bir taraftan Resûlullah (s.a.s.)’in getirdiği ilâhî bilgilerin doğruluğunu belirtirken, bir taraftan da Peygamber ve mü’minleri sabır ve azimle davalarının müdâfii olmaya teşvik eder. Çünkü Allah, daha önce de olduğu gibi, şimdi de Peygamber ve ona inananlara mutlaka yardım edecek ve onları galip kılacaktır.
Saffat suresi Nuzül Sebebi
Mushaftaki sıralamada otuz yedinci, iniş sırasına göre elli altıncı sûredir. En‘âm sûresinden sonra, Lokman sûresinden önce Mekke’de inmiştir.
Saffat suresi Fazileti
Kuran'dan bir başka sure türkçe yazılışı
En ünlü Kur'an okuyucularının sesiyle Saffat süresi indirin:
Saffat Suresi mp3 : Saffat suresini dinlemek ve indirmek için okuyucuyu seçin Yüksek kalitede tamamlayın
Ahmet El Acemi
Bandar Balila
Khalid Al Jalil
Saad Al Ghamdi
Saud Al Shuraim
Salah Bukhatir
Abdul Basit
Abdul Rashid Sufi
Abdullah Basfar
Abdullah Al Juhani
Ali Al Hudhaifi
Fares Abbad
Maher Al Muaiqly
Muhammad Jibril
Al Minshawi
Al Hosary
Mishari Al-afasi
Nasser Al Qatami
Wadih Al Yamani
Yasser Al Dosari
Bizim için dua et, teşekkürler