طسم(1) Ta. Sin. Mim. |
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(2) To są znaki Księgi jasnej! |
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ(3) Być może, zadręczasz się dlatego, że oni nie wierzą. |
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ(4) Jeśli zechcemy, to sprowadzimy na nich znak z nieba i upokorzą się przed nimi ich karki. |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ(5) A nie przychodzi do nich żadne nowe napomnienie od Miłosiernego, żeby się od niego nie odwrócili |
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(6) I nie uznali go za kłamstwo. Otóż niebawem przyjdą do nich wieści o tym, z czego oni się wyśmiewali. |
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ(7) Czyż oni nie patrzą na ziemię? Ileż wszelkiego rodzaju par szlachetnych wyrosło na niej za Naszą przyczyną! |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(8) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość z nich nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(9) I zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ(10) Oto twój Pan wezwał Mojżesza: "Idź do ludu niesprawiedliwego, |
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ(11) Ludu Faraona! Czyż oni nie będą bogobojni?" |
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ(12) Powiedział: "Panie mój! Boję się, żeby mnie nie uznali za kłamcę; |
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ(13) ściśnie się moja pierś i mój język się nie rozwiąże. Poślij więc po Aarona! |
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ(14) Oni mają pewne przewinienie do zarzucenia mi i obawiam się, że mnie zabiją." |
قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ(15) Rzekł: "Wcale nie! Idźcie obydwaj z Naszymi znakami. My będziemy razem z wami, będziemy się przysłuchiwać. |
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(16) Idźcie obydwaj do Faraona i powiedzcie: Jesteśmy posłańcami od Pana światów. |
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(17) Odeślij z nami synów Izraela" |
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ(18) Powiedział Faraon: "Czy nie wychowaliśmy ciebie wśród nas, kiedy byłeś dzieckiem? Czy nie przebywałeś wśród nas przez wiele lat twego życia? |
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ(19) Potem popełniłeś czyn, który popełniłeś; i jesteś wśród niewdzięczników!" |
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ(20) Powiedział: "Popełniłem ten czyn będąc wśród ludzi, którzy błądzą. |
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ(21) I uciekłem od was, ponieważ się was obawiałem; a Pan mój dał mi mądrość i uczynił mnie jednym z posłańców. |
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ(22) Czyż to dobrodziejstwo, z powodu którego czynisz mi wyrzuty, było dane po to, aby uczynić niewolnikami synów Izraela?" |
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ(23) Powiedział Faraon: "A kto to jest Pan światów?" |
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ(24) Powiedział: "Pan niebios i ziemi, i tego, co jest między nimi - jeśli jesteście pewni wiary!" |
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ(25) Powiedział tym; którzy byli wokół niego: "Czyż wy nie słyszycie?" |
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ(26) Powiedział Mojżesz: "Pan wasz i waszych pierwszych ojców!" |
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ(27) Powiedział: "Zaprawdę, ten wasz posłaniec, który został wam przysłany, jest chyba opętany!" |
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ(28) Powiedział: "To jest Pan Wschodu i Zachodu, i tego, co jest między nimi - gdybyście tylko chcieli zrozumieć!" |
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ(29) Powiedział Faraon: "Jeśli weźmiesz sobie jakiegoś boga, poza mną, to ja ciebie każę wrzucić do więzienia!" |
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ(30) Powiedział: "A jeśli ja przyjdę do ciebie z czymś oczywistym?" |
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(31) Powiedział: "Przychodź więc z tym, jeśli jesteś prawdomówny!" |
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ(32) Wtedy on rzucił laskę swoją i oto stała się ona prawdziwym wężem. |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ(33) I wyciągnął swoją rękę, i oto ona stała się biała dla- patrzących. |
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ(34) Powiedział do starszyzny,;, która go otaczała: "Zaprawdę, to jest czarownik uczony! |
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ(35) On chce przepędzić was z waszej ziemi przez swoje czary. Cóż więc doradzicie?" |
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(36) Powiedzieli: "Daj mu nieco czasu, jemu i jego bratu, i wyślij do miast ludzi, |
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ(37) Którzy zbiorą i przyprowadzą wszystkich mądrych czarowników." |
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(38) I zostali zebrani czarownicy w ustalonym czasie określonego dnia. |
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ(39) I powiedziano ludziom: "Czy zechcecie się zebrać? |
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ(40) Być może, pójdziemy za czarownikami, jeśli oni zwyciężą?" |
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ(41) A kiedy przyszli czarownicy, powiedzieli Faraonowi: "Czy otrzymamy jakąś nagrodę, jeśli będziemy zwycięzcami?" |
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ(42) On Powiedział: "Tak, z pewnością! I będziecie dopuszczeni do nas blisko!" |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ(43) Powiedział do nich Mojżesz: "Rzućcie, co macie rzucić!" |
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ(44) Wtedy oni rzucili swoje sznury i laski i powiedzieli: "Na potęgę Faraona, my będziemy zwycięzcami!" |
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ(45) Wówczas Mojżesz rzucił swoją laskę i połknęła ona to, co oni wymyślili fałszywie. |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ(46) Wtedy czarownicy rzucili się na ziemię, wybijając pokłony. |
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(47) Oni powiedzieli: "Uwierzyliśmy w Pana światów! |
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ(48) Pana Mojżesza i Aarona!" |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ(49) Powiedział Faraon: "Uwierzyliście jemu, zanim dałem wam pozwolenie. On jest pewnie waszym mistrzem, który was nauczył czarów! Lecz wy niebawem się dowiecie. Oberznę wam ręce i nogi naprzemianlegle i każę was wszystkich ukrzyżować!" |
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ(50) Oni powiedzieli: "Żadna szkoda! My się zwrócimy do naszego Pana! |
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ(51) Pragniemy, by nasz Pan przebaczył nam nasze grzechy, ponieważ jesteśmy pierwsi z wierzących." |
۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ(52) I objawiliśmy Mojżeszowi: "Wyruszaj nocą z Moimi sługami! Wy na pewno będziecie ścigani!" |
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(53) Wtedy Faraon rozesłał po miastach ludzi zwołujących: |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ(54) "Zaprawdę, oni stanowią tylko nieliczną grupę; |
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ(55) Srodze nas rozgniewali, |
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ(56) Lecz nas jest wielu i mamy się na baczności." |
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(57) I wtedy pozbawiliśmy ich ogrodów i źródeł, |
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ(58) Skarbów i szlachetnego miejsca pobytu. |
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(59) Tak się stało. I daliśmy to wszystko w dziedzictwo synom Izraela. |
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ(60) Wtedy Egipcjanie urządzili za nimi pościg o wschodzie słońca. |
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ(61) A kiedy ujrzały się nawzajem obie gromady ludzi, towarzysze Mojżesza powiedzieli: "Oni nas niewątpliwie dosięgną!" |
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ(62) Powiedział: "Wcale nie! Zaprawdę, ze mną jest mój Pan! On mnie poprowadzi drogą prostą!" |
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ(63) I objawiliśmy Mojżeszowi: "Uderz twoją laską morze!" I ono się rozdzieliło, a każda jego część była jak wielka góra. |
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ(64) I pozwoliliśmy przybliżyć się tamtym drugim. |
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ(65) I wyratowaliśmy Mojżesza i tych wszystkich, którzy razem z nim byli. |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ(66) A potopiliśmy tamtych. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(67) Zaprawdę, w tym jest znak! Lecz większość z nich nie uwierzyła. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(68) Twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ(69) I opowiedz im historię Abrahama! |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ(70) Oto powiedział on do swego ojca i do swego ludu: "Co wy czcicie?" |
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ(71) Powiedzieli: "Czcimy bałwany i trwamy przed nimi pobożnie." |
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ(72) Powiedział: "Czy one was słyszą, kiedy wy ich wzywacie? |
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ(73) I czy one są wam pożyteczne czy szkodliwe?" |
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ(74) Powiedzieli: "Nie! Lecz my znaleźliśmy naszych ojców, którzy w ten sposób czynili." |
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(75) Powiedział: "A czy przyglądnęliście się temu, |
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ(76) Co czciliście, wy i wasi najdawniejsi ojcowie? |
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ(77) Te bałwany są przecież wrogami dla mnie, a nie Pan światów, |
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ(78) Który mnie stworzył i który mnie prowadzi drogą prostą, |
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ(79) Który mnie karmi i poi, |
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ(80) A kiedy zachoruję, to mnie leczy; |
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ(81) Który sprowadzi na mnie śmierć, potem mnie ożywi, |
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ(82) I który - pragnę tego gorąco - przebaczy mi moje grzechy w Dzień Sądu! |
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ(83) Panie mój! Użycz mi mądrości, i połącz mnie ze sprawiedliwymi. |
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ(84) Uczyń mnie językiem prawdy wśród późniejszych pokoleń. |
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ(85) Uczyń mnie jednym z dziedziców Ogrodu szczęśliwości. |
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ(86) Przebacz mojemu ojcu, był bowiem w liczbie błądzących. |
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ(87) I nie zawstydź mnie w Dniu, kiedy oni zostaną wskrzeszeni; |
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ(88) W Dniu, kiedy nie przyniosą korzyści ani majątek, ani synowie, |
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ(89) Jedynie ten, który przyjdzie do Boga z czystym sercem." |
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ(90) I przybliżony będzie Ogród dla bogobojnych, |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ(91) A piekło ukaże się jasno dla tych, którzy błądzili! |
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(92) Będzie im powiedziane: "Gdzie są ci, których czciliście |
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ(93) Poza Bogiem? Czy oni wam pomagają albo czy pomagają samym sobie?" |
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ(94) Zostaną tam wrzuceni oni sami i ci, którzy zabłądzili, |
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ(95) I zastępy Iblisa, wszyscy razem. |
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ(96) Oni będą mówili, prowadząc tam spór między sobą: |
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(97) Na Boga! My byliśmy z pewnością w jawnym błędzie, |
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(98) Kiedy stawialiśmy was na równi z Panem światów! |
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ(99) Nas sprowadzili z drogi tylko grzesznicy, |
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ(100) Nie mamy więc orędowników |
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ(101) Ani też nie mamy wiernego przyjaciela. |
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(102) O, jeśliby nam dany był powrót, to bylibyśmy między wiernymi!" |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(103) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(104) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ(105) Lud Noego uznał za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(106) Oto powiedział im ich brat Noe: "Czy wy nie boicie się Boga? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(107) Ja przecież jestem dla was posłańcem godnym zaufania! |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(108) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(109) Ja nie żądam od was za to żadnej zapłaty; moja zapłata należy tylko do Pana światów. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(110) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie!" |
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ(111) Oni powiedzieli: "Czy mamy tobie wierzyć, skoro za tobą poszli najpodlejsi?" |
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(112) On powiedział: "Ja nie posiadam wiedzy o tym, co oni czynili. |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ(113) Rachunek ich należy tylko do mego Pana; gdybyście byli tego świadomi! |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ(114) Ja nie chciałbym odpychać wierzących. |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(115) Ja jestem tylko jawnie ostrzegającym." |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ(116) Oni powiedzieli: "Jeśli nie zaprzestaniesz, o Noe, to z pewnością cię ukamienujemy!" |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ(117) Powiedział: "Panie mój! Mój lud uznał mnie za kłamcę. |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(118) Rozstrzygnij więc jasno między mną a nim! Uratuj mnie i tych wiernych, którzy są razem ze mną!" |
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ(119) I uratowaliśmy jego i tych, którzy byli z nim w załadowanym statku; |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ(120) I potopiliśmy pozostałych. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(121) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(122) Zaprawdę, twój pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ(123) I lud Ad uznał wysłanników za kłamców. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ(124) Oto powiedział do nich ich brat Hud: "Czy wy się boicie się Boga? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(125) Ja przecież jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(126) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(127) Ja nie żądam od was żadnej nagrody. Moja nagroda należy tylko do Pana światów! |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ(128) Czy nadal będziecie budować na każdym wzniesieniu jakiś znak dla daremnej zabawy? |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ(129) I czy zbudujecie sobie twierdzę w nadziei, że będziecie nieśmiertelni?! |
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ(130) A kiedy przejmujecie władzę siłą, jesteście gwałtowni jak tyrani. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(131) Bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ(132) Bójcie się Tego, który was zaopatrzył w to, co wam wiadomo: |
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ(133) On zaopatrzył was w trzody i synów, |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(134) Ogrody i źródła. |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(135) Ja, zaprawdę, boję się dla was Wielkiego Dnia!" |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ(136) Oni powiedzieli: "Nam jest wszystko jedno, czy ty nas napominasz, czy też nie jesteś z liczby napominających. |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ(137) Nasze postępowanie podobne jest tylko do postępowania naszych przodków. |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ(138) I my nie będziemy ukarani!" |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(139) I oni uznali go za kłamcę, więc ich wytraciliśmy. Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(140) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ(141) I lud Samud uznał za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(142) Oto powiedział im ich brat Salih: "Czy wy nie będziecie bogobojni? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(143) Ja jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(144) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(145) Nie żądam od was żadnej nagrody. Moja nagroda jest tylko u Pana światów! |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ(146) Czy myślicie, że zawsze pozostaniecie wśród tego, co jest tutaj, bezpieczni? |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(147) Wśród ogrodów i źródeł? |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ(148) Wśród pól uprawnych i drzew palmowych o delikatnych kiściach owoców? |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ(149) Czy myślicie, że zawsze będziecie zręcznie wykuwać domy w górach? |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(150) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ(151) I nie słuchajcie ludzi bezbożnych, |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ(152) Którzy szerzą zgorszenie na ziemi i nie czynią dobra!" |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(153) Oni powiedzieli: "Ty jesteś tylko jednym z zaczarowanych. |
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(154) Jesteś tylko człowiekiem jak my. Przynieś nam jakiś znak, jeśli jesteś z liczby prawdomównych!" |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(155) Powiedział: "To jest wielbłądzica; ona pić będzie określonego dnia, a wy pić będziecie innego oznaczonego dnia. |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ(156) Nie czyńcie jej nic złego, bo dosięgnie was kara Dnia Wielkiego!" |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ(157) Oni jednak przecięli jej pęciny, lecz nazajutrz tego pożałowali. |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(158) I dosięgła ich kara. Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(159) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ(160) Lud Lota uznał za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ(161) Oto powiedział do nich brat ich Lot: "Czy wy nie będziecie bogobojni? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(162) Ja jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(163) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(164) Ja nie żądam od was za to żadnej zapłaty. Moja zapłata jest tylko u Pana światów! |
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ(165) Czy będziecie obcować z mężczyznami ze wszystkich światów, |
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ(166) A pozostawiać wasze żony, które stworzył wasz Pan dla was? Tak, jesteście ludem występnym!" |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ(167) Oni powiedzieli: "Jeśli nie zaprzestaniesz, o Locie, to niechybnie zostaniesz wypędzony!" |
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ(168) On powiedział: "Nienawidzę tego, co wy czynicie. |
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ(169) Panie mój! Wyratuj mnie i moją rodzinę od tego, co oni czynią!" |
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ(170) I wyratowaliśmy jego i jego rodzinę wszystkich razem; |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ(171) Jedynie stara kobieta znalazła się wśród tych, którzy pozostali w tyle. |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ(172) Następnie wytraciliśmy innych. |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ(173) I spuściliśmy na nich gwałtowny deszcz. A jakże zgubny jest deszcz dla tych, którzy zostali ostrzeżeni! |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(174) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(175) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ(176) Mieszkańcy Gąszczu uznali za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ(177) Oto powiedział do nich Szu`ajb: "Czy wy nie będziecie bogobojni? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(178) Ja jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(179) Bójcie się więc Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(180) Ja nie żądam od was żadnej zapłaty. Moja zapłata jest tylko u Pana światów! |
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ(181) Dawajcie pełną miarę, a nie bądźcie w liczbie tych, którzy narażają na straty! |
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ(182) Ważcie dokładną wagą! |
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ(183) Nie zmniejszajcie ludziom ich dobytku i nie czyńcie zła na ziemi, szerząc zgorszenie! |
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ(184) Bójcie się Tego, który was stworzył, i pokolenia dawnych przodków!" |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(185) Oni powiedzieli: "Ty jesteś tylko jednym z zaczarowanych. |
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(186) Jesteś przecież tylko człowiekiem, podobnie jak my; i sądzimy, że jesteś tylko kłamcą. |
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(187) Spuść więc na nas płaty z nieba, jeśli jesteś z liczby prawdomównych!" |
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ(188) On powiedział: "Mój Pan wie najlepiej, co wy czynicie!" |
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(189) Lecz oni uznali go za kłamcę. I pochwyciła ich kara Dnia Cienia: to była kara Dnia Wielkiego. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(190) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(191) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(192) To jest objawienie Pana światów! |
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ(193) Z nim zeszedł Duch wierny |
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ(194) Na twoje serce, abyś był w liczbie ostrzegających |
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ(195) W języku arabskim, jasnym. |
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ(196) Zaprawdę, to jest w Pismach dawnych przodków! |
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ(197) Czy to nie było dla nich znakiem, że wiedzą to uczeni synów Izraela? |
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ(198) Jeślibyśmy objawili to komuś z cudzoziemców |
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ(199) I on wyrecytowałby to przed nimi, to oni też by mu nie uwierzyli. |
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(200) W ten sposób wprowadziliśmy to w serca grzeszników. |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ(201) Oni w to nie uwierzą, dopóki nie zobaczą kary bolesnej. |
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(202) I przyjdzie ona do nich nagle, kiedy nawet nie będą się jej spodziewać. |
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ(203) Oni wtedy powiedzą: "Czy my znajdziemy się wśród tych, którym będzie dana zwłoka?" |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ(204) Czy oni starają się przyspieszyć Naszą karę? |
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ(205) Jak ci się wydaje? Jeślibyśmy pozwolili im używać życia przez wiele lat, |
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ(206) A potem przyszło do nich to, co im zostało obiecane, |
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ(207) To czyż przyniesie im jakąkolwiek korzyść to, co było im dane używać? |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ(208) I nie zniszczyliśmy żadnego miasta, zanim nie zostali tam wysłani ci, którzy ostrzegali |
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ(209) Dla napomnienia; ponieważ My nie byliśmy niesprawiedliwi. |
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ(210) Nie przynieśli go przecież szatani. |
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ(211) To im się nie godzi i nie są do tego zdolni; |
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ(212) Oni są odsunięci od słuchania. |
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ(213) Nie wzywaj więc, wraz z Bogiem, żadnego innego boga, żebyś się nie znalazł wśród tych, którzy będą ukarani. |
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ(214) I ostrzegaj twój ród, bliskich krewnych! |
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(215) Pochyl twe skrzydła ku tym spośród wiernych, którzy postępują za tobą! |
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ(216) A jeśli ciebie nie słuchają, to powiedz im: "Ja nie jestem winien tego, co wy czynicie!, |
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ(217) Zaufaj Potężnemu, Litościwemu |
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ(218) Temu, który ciebie widzi, kiedy wstajesz |
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ(219) I kiedy się obracasz wśród tych, którzy wybijają pokłony. |
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(220) Zaprawdę, On jest Słyszący, Wszechwiedzący |
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ(221) Czy ja mam was powiadomić, na kogo zstępują szatani? |
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ(222) Zstępują oni na każdego kłamcę, grzesznika. |
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ(223) Oni podają do wiadomości to, co zasłyszeli, lecz większość z nich to kłamcy. |
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ(224) A jeśli chodzi o poetów, to postępują za nimi ci, którzy błądzą. |
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ(225) Czy ty nie widzisz, jak oni wędrują po wszystkich dolinach |
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ(226) I jak mówią to, czego nie czynią? |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ(227) Wyjątek stanowią ci, którzy uwierzyli, pełnili dobre dzieła i często wspominali Boga. Oni obronili się po tym, jak doznali niesprawiedliwości. A niebawem dowiedzą się ci, którzy czynili niesprawiedliwość, jakich przeciwności losu oni doznają! |
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
