سورة الشعراء بالنرويجية
طسم(1) Ta Sin Mim |
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(2) Dette er den klare skriftens ord. |
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ(3) Kanskje gremmer du deg til døde over at de ikke vil anta troen. |
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ(4) Om Vi vil, kan Vi sende ned over dem et tegn fra oven, som deres nakker vil forbli bøyet under. |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ(5) Ingen ny formaning kommer til dem fra den Barmhjertige uten at de snur seg bort fra den. |
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(6) De forkaster, men snart vil nyheter nå dem om det de drev ap med. |
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ(7) Legger de ikke merke til jorden, hvor mange herlige sorter Vi har latt vokse frem på den? |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(8) I dette er sannelig et jærtegn, men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(9) Herren er i sannhet den Mektige, den Nåderike. |
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ(10) En gang kalte Herren på Moses: «Gå til det urettferdige folk, |
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ(11) Faraos folk! Vil de da ikke frykte Gud?» |
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ(12) Han svarte: «Herre, jeg frykter at de vil kalle meg løgner, |
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ(13) og mitt bryst vil snøre seg sammen og mitt tungebånd ikke løses. Så henvend Deg til Aron. |
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ(14) De har også en skyldanklage mot meg, og jeg frykter at de vil drepe meg.» |
قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ(15) Han sa: «Å neida, men gå begge to med Vårt ord, og Vi skal være med dere og lytte til. |
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(16) Gå til Farao, og si: ’Vi er sendebud for all verdens Herre! |
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(17) Send med oss Israels barn!’» |
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ(18) Farao svarte: «Har vi ikke oppdratt deg blant oss som barn? Var ikke du hos oss mange år av ditt liv? |
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ(19) Og du gjorde den gjerning du gjorde, og var utakknemlig!» |
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ(20) Moses sa: «Jeg gjorde det den gang, da jeg var av dem som fór vill, |
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ(21) og så flyktet jeg, da jeg fryktet dere. Men Herren gav meg visdom, og gjorde meg til sendebud. |
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ(22) Er denne godhet du har vist meg en unnskyldning for å trellbinde Israels barn?» |
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ(23) Farao svarte: «Hva er da all verdens Herre?» |
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ(24) Han sa: «Herren over himlene og jorden og alt som mellom dem er, om dere hadde visshet.» |
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ(25) Da sa Farao til dem rundt seg: «Har dere hørt på maken!» |
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ(26) Moses sa: «Deres og deres henfarne fedres Herre.» |
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ(27) Da sa Farao: «Det sendebud som er sendt til dere, er visselig forrykt.» |
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ(28) Moses fortsatte: «Herren over øst og vest og alt som derimellom er, om dere forstår.» |
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ(29) Da sa Farao: «Hvis du antar en annen gud enn meg, vil jeg kaste deg rett i fengsel!» |
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ(30) Moses svarte: «Enn om jeg brakte deg noe som klargjør?» |
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(31) Farao sa: «Så bring det, hvis du snakker sant.» |
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ(32) Så kastet Moses staven sin, og se, den ble en slange, tydelig og klart. |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ(33) Og han trakk frem sin hånd, og se, den syntes hvit for dem som så på. |
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ(34) Da sa Farao til rådet rundt ham: «Dette er sannelig en habil trollmann! |
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ(35) Han vil fordrive dere fra deres land med trolldomskunstene sine. Hva foreslår dere?» |
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(36) De svarte: «La det bero med ham og hans bror, og send oppbud til alle byer, |
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ(37) så de bringer deg alle dyktige trollmenn.» |
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(38) Trollmennene ble samlet til fastsatt tid og dag. |
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ(39) Folket ble spurt: «Vil dere komme sammen? |
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ(40) Kanskje vi vil følge trollmennene om de blir vinnere.» |
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ(41) Da trollmennene hadde innfunnet seg, sa de til Farao: «Får vi en belønning om vi vinner?» |
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ(42) Og han svarte: «Ja, da blir dere av min nærmeste krets.» |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ(43) Moses sa til dem: «Kast det dere vil kaste!» |
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ(44) Så kastet de sine tau og staver, og sa: «Ved Faraos makt, vi skal sannelig vinne!» |
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ(45) Så kastet Moses sin stav, og se, den slukte det de hadde svindlet i hop. |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ(46) Og trollmennene måtte kaste seg ned i ærefrykt, og sa: |
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(47) «Vi tror på all verdens Herre, |
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ(48) – Mose og Arons Herre!» |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ(49) Da sa Farao: «Tror dere denne mannen før jeg har gitt dere tillatelse? Han er vel deres læremester som har lært dere trolldom. Nå skal dere får å vite! Jeg skal sannelig hugge av deres hender og føtter i kryss, og så korsfeste dere alle sammen.» |
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ(50) De svarte: «Det gjør ingenting! Vi vender tilbake til vår Herre. |
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ(51) Vi ønsker inderlig at vår Herre må tilgi oss våre feiltrinn, siden vi er de første troende.» |
۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ(52) Så gav Vi Moses denne inspirasjon: «Dra av gårde med Mine tjenere nattestid! Dere blir nok forfulgt.» |
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(53) Så sendte Farao opprop til byene, |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ(54) «Disse er bare en liten flokk, |
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ(55) men de har forarget oss, |
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ(56) skjønt vi er tallrike og på vakt.» |
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(57) Så Vi fordrev dem fra haver og kilder |
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ(58) og skatter og et fint bosted. |
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(59) Slik var det. Og Vi lot Israels barn arve det. |
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ(60) Men egypterne forfulgte dem på vei østover, og |
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ(61) da de to hærskarer fikk øye på hverandre, sa folket til Moses: «Vi blir innhentet!» |
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ(62) Moses sa: «Å nei, Herren er med meg! Han vil lede meg.» |
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ(63) Og Vi gav Moses denne inspirasjon. «Slå havet med din stav!» Og det delte seg, og hver side var som et stort fjell. |
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ(64) Vi lot de andre komme derhen. |
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ(65) Og Vi reddet Moses og dem som var med ham, alle sammen, |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ(66) og så druknet Vi de andre. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(67) I dette er visselig et tegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(68) Sannelig, Herren er den Mektige, den Nåderike. |
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ(69) Les frem for dem historien om Abraham! |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ(70) En gang sa han til sin far og sitt folk: «Hva er det dere tilber?» |
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ(71) De svarte: «Vi tilber avguder, og fortsetter å holde oss til dem.» |
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ(72) Da sa han: «Hører de dere, når dere ber? |
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ(73) Eller gir de dere gagn eller skade?» |
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ(74) De svarte: «Nei, men vi fant at våre fedre gjorde dette.» |
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(75) Han sa: «Hva mener dere om dem dere har tilbedt, |
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ(76) dere og deres henfarne fedre? |
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ(77) De er en fiende for meg. Ikke så med all verdens Herre! |
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ(78) Som har skapt meg, og gir meg ledelse, |
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ(79) som gir meg mat og drikke, |
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ(80) som helbreder meg når jeg er syk, |
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ(81) som lar meg dø og så gir meg liv, |
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ(82) som jeg inderlig håper vil tilgi meg mine feiltrinn på dommens dag. |
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ(83) Herre, gi meg visdom, og foren meg med de rettferdige |
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ(84) og gi meg et godt ettermæle blant kommende slekter. |
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ(85) Gjør meg til arving av lykksalighetens have. |
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ(86) Tilgi min far! Han var av de villfarende. |
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ(87) Gjør meg ikke til skamme på den dag da alle gjenoppvekkes, |
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ(88) den dag da verken rikdom eller barn gagner, |
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ(89) kun den som kommer til Gud med et rent hjerte.» |
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ(90) Og paradiset bringes nær de gudfryktige. |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ(91) Og helvete bringes for øynene på de villfarende. |
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(92) Det sies til dem: «Hvor er nå det som dere tilbad |
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ(93) utenom Gud? Kan de hjelpe dere, eller seg selv?» |
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ(94) Så kastes de inn i det, både de og forførerne |
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ(95) og Satans skarer, alle sammen. |
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ(96) Og de sier, mens de krangler: |
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(97) «Ved Gud, vi var sannelig i klar villfarelse |
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(98) da vi satte dere på linje med all verdens Herre. |
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ(99) Det var synderne som villedet oss. |
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ(100) Og nå har vi ingen til å tale vår sak, |
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ(101) ingen god venn. |
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(102) Kunne vi bare gjøre det hele om igjen, og bli troende!» |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(103) I dette er visselig et jærtegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(104) Herren er den Mektige, den Nåderike. |
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ(105) Noas folk kalte sendebudene for løgnere, |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(106) da deres bror Noa sa til dem: «Vil dere ikke være gudfryktige? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(107) Jeg er et pålitelig sendebud til dere, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(108) så frykt Gud, og adlyd meg! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(109) Jeg ber dere ikke om noen lønn for dette, min lønn er en sak for all verdens Herre. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(110) Så frykt Gud, og adlyd meg.» |
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ(111) De svarte: «Skal vi ha tiltro til deg, som bare de laveste lag slutter seg til?» |
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(112) Han sa: «Jeg kjenner ikke til hva de har gjort. |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ(113) Deres regnskap er Herrens sak, om dere bare ante. |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ(114) Jeg driver ikke de troende bort! |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(115) Jeg er bare en klar advarer.» |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ(116) De sa de: «Hvis du ikke holder opp, Noa, vil du bli steinjaget.» |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ(117) Han sa: «Herre, mitt folk kaller meg løgner. |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(118) Finn Du en ordning mellom meg og dem, og redd meg og de troende som er med meg.» |
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ(119) Så reddet Vi ham og dem som var med ham i det fullastede skip. |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ(120) Derpå druknet Vi dem som var igjen. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(121) Heri er visselig et tegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(122) Herren er den Mektige, den Nåderike. |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ(123) Folket Ad kalte sendebudene for løgnere, |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ(124) da deres bror Hod sa til dem: «Vil dere ikke være gudfryktige? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(125) Jeg er et pålitelig sendebud til dere, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(126) så frykt Gud, og adlyd meg! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(127) Jeg ber dere ikke om noen lønn for dette. Min lønn er en sak for all verdens Herre. |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ(128) Bygger dere på hver høyde et symbolsk tegn til ingen nytte, |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ(129) og legger dere til borger, kanskje dere skal leve evig? |
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ(130) Og når dere går til angrep, angriper dere som voldsmenn. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(131) Så frykt Gud, og adlyd meg, |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ(132) frykt Ham som har hjulpet dere til alt dere vet, |
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ(133) hjulpet dere til fe og sønner, |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(134) haver og kilder! |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(135) Jeg frykter for at dere vil rammes av en svær dags straff.» |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ(136) De svarte: «Det er det samme for oss om du formaner eller ikke formaner. |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ(137) Dette er bare tradisjoner fra de henfarne. |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ(138) Vi rammes ikke av straff!» |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(139) De kalte ham løgner, og Vi tilintetgjorde dem. Heri er visselig et tegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(140) Herren er den Mektige, den Nåderike. |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ(141) Folket Thamod kalte sendebudene for løgnere, |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(142) da deres bror Salih sa til dem: «Vil dere ikke være gudfryktige? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(143) Jeg er et pålitelig sendebud til dere, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(144) så frykt Gud, og adlyd meg! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(145) Jeg ber dere ikke om noen lønn for dette. Min lønn er en sak for all verdens Herre. |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ(146) Vil dere bli latt i fred med alt som her er, |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(147) haver og kilder, |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ(148) åkerland og palmer med fine fruktkolber? |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ(149) Og glade og fornøyde å hugge dere ut boliger i fjellsidene? |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(150) Så frykt Gud, og adlyd meg! |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ(151) Hør ikke etter de lettsindiges påbud, |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ(152) de som anstifter fordervelse på jorden og ikke setter tingene på rett plass.» |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(153) De svarte: «Du er bare en forhekset mann, |
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(154) du er bare et vanlig menneske som oss! Kom med et jærtegn, om du snakker sant.» |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(155) Han sa: «Dette er en kamelhoppe. Hun skal ha drikke, og dere skal ha drikke på bestemte dager. |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ(156) Gjør henne ikke noe ondt, så ikke en svær dags straff tar dere.» |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ(157) Men de mishandlet henne, og det kom de til å angre! |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(158) For straffen tok dem. Heri er visselig et tegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(159) Herren er den Mektige, den Nåderike. |
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ(160) Lots folk kalte sendebudene for løgnere, |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ(161) da deres bror Lot sa til dem: «Vil dere ikke være gudfryktige? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(162) Jeg er et pålitelig sendebud til dere, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(163) så frykt Gud, og adlyd meg! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(164) Jeg ber dere ikke om noen lønn for dette. Min lønn er en sak for all verdens Herre. |
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ(165) Er det slik at dere holder dere til menn fortrinnsvis, |
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ(166) og forsømmer deres hustruer som Herren har skapt for dere? Nei, dere er et folk som går over grensen.» |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ(167) De svarte: «Hvis du ikke holder opp, Lot, vil du bli jaget bort.» |
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ(168) Da sa han: «Jeg avskyr i sannhet det dere gjør! |
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ(169) Herre, redd meg og mine fra det de bedriver.» |
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ(170) Så reddet Vi ham og hans, alle sammen, |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ(171) unntatt en gammel kone blant de gjenværende. |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ(172) Så ødela Vi de andre. |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ(173) Vi lot et regn regne over dem. Ondt er regnet til dem som er advart. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(174) Heri er visselig et tegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(175) Herren er den Mektige, den Nåderike. |
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ(176) Skogfolket kalte sendebudene for løgnere, |
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ(177) da Shoaib sa til dem: «Vil dere ikke være gudfryktige? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(178) Jeg er et pålitelig sendebud til dere, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(179) så frykt Gud, og adlyd meg! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(180) Jeg ber dere ikke om noen lønn for dette. Min lønn er en sak for all verdens Herre. |
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ(181) Gi fullt mål, og vær ikke av dem som snyter. |
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ(182) Vei med riktig vekt, |
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ(183) og snyt ikke folk på det som er deres. Stift ikke urett og fordervelse i landet. |
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ(184) Frykt Ham som har skapt dere og de henfarne slekter.» |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(185) De svarte: «Du er bare en forhekset mann, |
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(186) du er bare et vanlig menneske som oss! Vi holder deg for å være en løgner. |
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(187) La falle over oss stykker av himmelen, om du snakker sant.» |
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ(188) Han sa: «Herren kjenner vel til hva dere bedriver.» |
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(189) De kalte ham løgner, men så tok skyggens dags straff dem. Det var i sannhet en svær dags straff. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(190) Heri er visselig et tegn! Men folk flest tror ikke. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(191) Herren er den Mektige, den Nåderike. |
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(192) Dette er en åpenbaring fra all verdens Herre, |
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ(193) den betrodde Ånd steg ned med den |
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ(194) til ditt hjerte, så du kunne bli en advarer |
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ(195) på klart, arabisk språk. |
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ(196) Den finnes i de gamles skrifter! |
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ(197) Er det da ikke et tegn for dem at Israels skriftlærde kjenner til den? |
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ(198) Hadde Vi sendt den til noen blant de fremmede folk, |
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ(199) og han hadde fremlest den for dem, så ville de ikke ha trodd på den. |
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(200) Slik bringer Vi den inn i syndernes hjerter. |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ(201) Men de tror ikke på den, før de ser den smertefulle straff, |
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(202) så den vil komme over dem plutselig, uten at de aner noe. |
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ(203) Og de vil si: «Kan vi få utsettelse?» |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ(204) Skulle de be om å få Vår straff påskyndet? |
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ(205) Hva synes du? Vi har latt dem nyte livet i årevis, |
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ(206) og så kommer det over dem som er stilt dem i utsikt. |
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ(207) De gode dager de fikk nyte hjelper dem ikke! |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ(208) Ingen by har Vi ødelagt uten at den hadde fått advarere |
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ(209) til påminnelse. Vi var ikke urettferdige! |
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ(210) Satanene har ikke brakt Koranen ned. |
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ(211) Det passer seg ikke for dem, og de kan det heller ikke. |
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ(212) De er avskåret fra å snappe opp noe. |
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ(213) Så påkall ingen gud ved Guds side, så du havner blant dem som lider straff. |
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ(214) Advar din familie og dine nærmeste. |
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(215) Brus ikke med vingene, men senk din vinge overfor de troende som følger deg. |
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ(216) Om de ikke lyder deg, så si: «Jeg er ansvarsfri for det dere gjør.» |
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ(217) Forlat deg på den Mektige, den Nåderike, |
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ(218) som ser deg der du står, |
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ(219) og når du ferdes blant de bedende. |
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(220) Han er den Hørende, den Allvitende. |
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ(221) Skal Jeg fortelle dere hvem satanene slår seg ned på? |
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ(222) De slår seg ned på enhver som er syndbelastet og falsk, |
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ(223) og forteller ham hva de har hørt. Men de fleste av dem er løgnere. |
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ(224) Likeledes skaldene, de forførte følger dem. |
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ(225) Har du ikke sett at de streifer om i alle daler, |
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ(226) og uttaler det de ikke selv praktiserer? |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ(227) Unntatt er de som tror og lever rettskaffent og ideligen kommer Gud i hu, som finner hjelp når de har lidt urett. De som gjør urett skal få vite hvilken skjebne de vender seg mot. |
المزيد من السور باللغة النرويجية:
تحميل سورة الشعراء بصوت أشهر القراء :
قم باختيار القارئ للاستماع و تحميل سورة الشعراء كاملة بجودة عالية
أحمد العجمي
خالد الجليل
سعد الغامدي
سعود الشريم
عبد الباسط
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
ياسر الدوسري
Friday, November 22, 2024
لا تنسنا من دعوة صالحة بظهر الغيب
قراء مميزون
سعد الغامدي القرآن الكريم mp3
المصحف كامل
الشيخ عبد الباسط عبد الصمد mp3
المصحف المجود كامل
القرآن الكريم ماهر المعيقلي mp3
المصحف كامل
الشيخ ياسر الدوسري mp3
المصحف المرتل
الشيخ اسلام صبحي mp3
تلاوات خاشعة
الشيخ خالد الجليل القرآن mp3
المصحف كامل
فارس عباد القرآن الكريم mp3
المصحف كامل
الشيخ حسن صالح mp3
المصحف المرتل
الشيخ احمد العجمي mp3
المصحف كامل