طسم(1) Ta. Sin. Mim. |
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(2) To są znaki Księgi jasnej! |
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ(3) Być może, zadręczasz się dlatego, że oni nie wierzą. |
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ(4) Jeśli zechcemy, to sprowadzimy na nich znak z nieba i upokorzą się przed nimi ich karki. |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ(5) A nie przychodzi do nich żadne nowe napomnienie od Miłosiernego, żeby się od niego nie odwrócili |
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(6) I nie uznali go za kłamstwo. Otóż niebawem przyjdą do nich wieści o tym, z czego oni się wyśmiewali. |
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ(7) Czyż oni nie patrzą na ziemię? Ileż wszelkiego rodzaju par szlachetnych wyrosło na niej za Naszą przyczyną! |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(8) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość z nich nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(9) I zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ(10) Oto twój Pan wezwał Mojżesza: "Idź do ludu niesprawiedliwego, |
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ(11) Ludu Faraona! Czyż oni nie będą bogobojni?" |
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ(12) Powiedział: "Panie mój! Boję się, żeby mnie nie uznali za kłamcę; |
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ(13) ściśnie się moja pierś i mój język się nie rozwiąże. Poślij więc po Aarona! |
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ(14) Oni mają pewne przewinienie do zarzucenia mi i obawiam się, że mnie zabiją." |
قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ(15) Rzekł: "Wcale nie! Idźcie obydwaj z Naszymi znakami. My będziemy razem z wami, będziemy się przysłuchiwać. |
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(16) Idźcie obydwaj do Faraona i powiedzcie: Jesteśmy posłańcami od Pana światów. |
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(17) Odeślij z nami synów Izraela" |
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ(18) Powiedział Faraon: "Czy nie wychowaliśmy ciebie wśród nas, kiedy byłeś dzieckiem? Czy nie przebywałeś wśród nas przez wiele lat twego życia? |
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ(19) Potem popełniłeś czyn, który popełniłeś; i jesteś wśród niewdzięczników!" |
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ(20) Powiedział: "Popełniłem ten czyn będąc wśród ludzi, którzy błądzą. |
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ(21) I uciekłem od was, ponieważ się was obawiałem; a Pan mój dał mi mądrość i uczynił mnie jednym z posłańców. |
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ(22) Czyż to dobrodziejstwo, z powodu którego czynisz mi wyrzuty, było dane po to, aby uczynić niewolnikami synów Izraela?" |
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ(23) Powiedział Faraon: "A kto to jest Pan światów?" |
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ(24) Powiedział: "Pan niebios i ziemi, i tego, co jest między nimi - jeśli jesteście pewni wiary!" |
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ(25) Powiedział tym; którzy byli wokół niego: "Czyż wy nie słyszycie?" |
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ(26) Powiedział Mojżesz: "Pan wasz i waszych pierwszych ojców!" |
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ(27) Powiedział: "Zaprawdę, ten wasz posłaniec, który został wam przysłany, jest chyba opętany!" |
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ(28) Powiedział: "To jest Pan Wschodu i Zachodu, i tego, co jest między nimi - gdybyście tylko chcieli zrozumieć!" |
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ(29) Powiedział Faraon: "Jeśli weźmiesz sobie jakiegoś boga, poza mną, to ja ciebie każę wrzucić do więzienia!" |
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ(30) Powiedział: "A jeśli ja przyjdę do ciebie z czymś oczywistym?" |
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(31) Powiedział: "Przychodź więc z tym, jeśli jesteś prawdomówny!" |
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ(32) Wtedy on rzucił laskę swoją i oto stała się ona prawdziwym wężem. |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ(33) I wyciągnął swoją rękę, i oto ona stała się biała dla- patrzących. |
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ(34) Powiedział do starszyzny,;, która go otaczała: "Zaprawdę, to jest czarownik uczony! |
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ(35) On chce przepędzić was z waszej ziemi przez swoje czary. Cóż więc doradzicie?" |
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(36) Powiedzieli: "Daj mu nieco czasu, jemu i jego bratu, i wyślij do miast ludzi, |
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ(37) Którzy zbiorą i przyprowadzą wszystkich mądrych czarowników." |
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(38) I zostali zebrani czarownicy w ustalonym czasie określonego dnia. |
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ(39) I powiedziano ludziom: "Czy zechcecie się zebrać? |
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ(40) Być może, pójdziemy za czarownikami, jeśli oni zwyciężą?" |
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ(41) A kiedy przyszli czarownicy, powiedzieli Faraonowi: "Czy otrzymamy jakąś nagrodę, jeśli będziemy zwycięzcami?" |
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ(42) On Powiedział: "Tak, z pewnością! I będziecie dopuszczeni do nas blisko!" |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ(43) Powiedział do nich Mojżesz: "Rzućcie, co macie rzucić!" |
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ(44) Wtedy oni rzucili swoje sznury i laski i powiedzieli: "Na potęgę Faraona, my będziemy zwycięzcami!" |
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ(45) Wówczas Mojżesz rzucił swoją laskę i połknęła ona to, co oni wymyślili fałszywie. |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ(46) Wtedy czarownicy rzucili się na ziemię, wybijając pokłony. |
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(47) Oni powiedzieli: "Uwierzyliśmy w Pana światów! |
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ(48) Pana Mojżesza i Aarona!" |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ(49) Powiedział Faraon: "Uwierzyliście jemu, zanim dałem wam pozwolenie. On jest pewnie waszym mistrzem, który was nauczył czarów! Lecz wy niebawem się dowiecie. Oberznę wam ręce i nogi naprzemianlegle i każę was wszystkich ukrzyżować!" |
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ(50) Oni powiedzieli: "Żadna szkoda! My się zwrócimy do naszego Pana! |
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ(51) Pragniemy, by nasz Pan przebaczył nam nasze grzechy, ponieważ jesteśmy pierwsi z wierzących." |
۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ(52) I objawiliśmy Mojżeszowi: "Wyruszaj nocą z Moimi sługami! Wy na pewno będziecie ścigani!" |
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(53) Wtedy Faraon rozesłał po miastach ludzi zwołujących: |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ(54) "Zaprawdę, oni stanowią tylko nieliczną grupę; |
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ(55) Srodze nas rozgniewali, |
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ(56) Lecz nas jest wielu i mamy się na baczności." |
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(57) I wtedy pozbawiliśmy ich ogrodów i źródeł, |
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ(58) Skarbów i szlachetnego miejsca pobytu. |
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(59) Tak się stało. I daliśmy to wszystko w dziedzictwo synom Izraela. |
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ(60) Wtedy Egipcjanie urządzili za nimi pościg o wschodzie słońca. |
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ(61) A kiedy ujrzały się nawzajem obie gromady ludzi, towarzysze Mojżesza powiedzieli: "Oni nas niewątpliwie dosięgną!" |
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ(62) Powiedział: "Wcale nie! Zaprawdę, ze mną jest mój Pan! On mnie poprowadzi drogą prostą!" |
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ(63) I objawiliśmy Mojżeszowi: "Uderz twoją laską morze!" I ono się rozdzieliło, a każda jego część była jak wielka góra. |
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ(64) I pozwoliliśmy przybliżyć się tamtym drugim. |
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ(65) I wyratowaliśmy Mojżesza i tych wszystkich, którzy razem z nim byli. |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ(66) A potopiliśmy tamtych. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(67) Zaprawdę, w tym jest znak! Lecz większość z nich nie uwierzyła. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(68) Twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ(69) I opowiedz im historię Abrahama! |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ(70) Oto powiedział on do swego ojca i do swego ludu: "Co wy czcicie?" |
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ(71) Powiedzieli: "Czcimy bałwany i trwamy przed nimi pobożnie." |
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ(72) Powiedział: "Czy one was słyszą, kiedy wy ich wzywacie? |
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ(73) I czy one są wam pożyteczne czy szkodliwe?" |
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ(74) Powiedzieli: "Nie! Lecz my znaleźliśmy naszych ojców, którzy w ten sposób czynili." |
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(75) Powiedział: "A czy przyglądnęliście się temu, |
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ(76) Co czciliście, wy i wasi najdawniejsi ojcowie? |
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ(77) Te bałwany są przecież wrogami dla mnie, a nie Pan światów, |
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ(78) Który mnie stworzył i który mnie prowadzi drogą prostą, |
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ(79) Który mnie karmi i poi, |
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ(80) A kiedy zachoruję, to mnie leczy; |
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ(81) Który sprowadzi na mnie śmierć, potem mnie ożywi, |
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ(82) I który - pragnę tego gorąco - przebaczy mi moje grzechy w Dzień Sądu! |
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ(83) Panie mój! Użycz mi mądrości, i połącz mnie ze sprawiedliwymi. |
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ(84) Uczyń mnie językiem prawdy wśród późniejszych pokoleń. |
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ(85) Uczyń mnie jednym z dziedziców Ogrodu szczęśliwości. |
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ(86) Przebacz mojemu ojcu, był bowiem w liczbie błądzących. |
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ(87) I nie zawstydź mnie w Dniu, kiedy oni zostaną wskrzeszeni; |
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ(88) W Dniu, kiedy nie przyniosą korzyści ani majątek, ani synowie, |
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ(89) Jedynie ten, który przyjdzie do Boga z czystym sercem." |
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ(90) I przybliżony będzie Ogród dla bogobojnych, |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ(91) A piekło ukaże się jasno dla tych, którzy błądzili! |
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(92) Będzie im powiedziane: "Gdzie są ci, których czciliście |
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ(93) Poza Bogiem? Czy oni wam pomagają albo czy pomagają samym sobie?" |
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ(94) Zostaną tam wrzuceni oni sami i ci, którzy zabłądzili, |
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ(95) I zastępy Iblisa, wszyscy razem. |
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ(96) Oni będą mówili, prowadząc tam spór między sobą: |
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(97) Na Boga! My byliśmy z pewnością w jawnym błędzie, |
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(98) Kiedy stawialiśmy was na równi z Panem światów! |
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ(99) Nas sprowadzili z drogi tylko grzesznicy, |
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ(100) Nie mamy więc orędowników |
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ(101) Ani też nie mamy wiernego przyjaciela. |
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(102) O, jeśliby nam dany był powrót, to bylibyśmy między wiernymi!" |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(103) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(104) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ(105) Lud Noego uznał za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(106) Oto powiedział im ich brat Noe: "Czy wy nie boicie się Boga? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(107) Ja przecież jestem dla was posłańcem godnym zaufania! |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(108) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(109) Ja nie żądam od was za to żadnej zapłaty; moja zapłata należy tylko do Pana światów. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(110) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie!" |
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ(111) Oni powiedzieli: "Czy mamy tobie wierzyć, skoro za tobą poszli najpodlejsi?" |
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(112) On powiedział: "Ja nie posiadam wiedzy o tym, co oni czynili. |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ(113) Rachunek ich należy tylko do mego Pana; gdybyście byli tego świadomi! |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ(114) Ja nie chciałbym odpychać wierzących. |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(115) Ja jestem tylko jawnie ostrzegającym." |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ(116) Oni powiedzieli: "Jeśli nie zaprzestaniesz, o Noe, to z pewnością cię ukamienujemy!" |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ(117) Powiedział: "Panie mój! Mój lud uznał mnie za kłamcę. |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(118) Rozstrzygnij więc jasno między mną a nim! Uratuj mnie i tych wiernych, którzy są razem ze mną!" |
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ(119) I uratowaliśmy jego i tych, którzy byli z nim w załadowanym statku; |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ(120) I potopiliśmy pozostałych. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(121) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(122) Zaprawdę, twój pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ(123) I lud Ad uznał wysłanników za kłamców. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ(124) Oto powiedział do nich ich brat Hud: "Czy wy się boicie się Boga? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(125) Ja przecież jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(126) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(127) Ja nie żądam od was żadnej nagrody. Moja nagroda należy tylko do Pana światów! |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ(128) Czy nadal będziecie budować na każdym wzniesieniu jakiś znak dla daremnej zabawy? |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ(129) I czy zbudujecie sobie twierdzę w nadziei, że będziecie nieśmiertelni?! |
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ(130) A kiedy przejmujecie władzę siłą, jesteście gwałtowni jak tyrani. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(131) Bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ(132) Bójcie się Tego, który was zaopatrzył w to, co wam wiadomo: |
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ(133) On zaopatrzył was w trzody i synów, |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(134) Ogrody i źródła. |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(135) Ja, zaprawdę, boję się dla was Wielkiego Dnia!" |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ(136) Oni powiedzieli: "Nam jest wszystko jedno, czy ty nas napominasz, czy też nie jesteś z liczby napominających. |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ(137) Nasze postępowanie podobne jest tylko do postępowania naszych przodków. |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ(138) I my nie będziemy ukarani!" |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(139) I oni uznali go za kłamcę, więc ich wytraciliśmy. Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(140) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ(141) I lud Samud uznał za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(142) Oto powiedział im ich brat Salih: "Czy wy nie będziecie bogobojni? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(143) Ja jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(144) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(145) Nie żądam od was żadnej nagrody. Moja nagroda jest tylko u Pana światów! |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ(146) Czy myślicie, że zawsze pozostaniecie wśród tego, co jest tutaj, bezpieczni? |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(147) Wśród ogrodów i źródeł? |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ(148) Wśród pól uprawnych i drzew palmowych o delikatnych kiściach owoców? |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ(149) Czy myślicie, że zawsze będziecie zręcznie wykuwać domy w górach? |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(150) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ(151) I nie słuchajcie ludzi bezbożnych, |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ(152) Którzy szerzą zgorszenie na ziemi i nie czynią dobra!" |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(153) Oni powiedzieli: "Ty jesteś tylko jednym z zaczarowanych. |
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(154) Jesteś tylko człowiekiem jak my. Przynieś nam jakiś znak, jeśli jesteś z liczby prawdomównych!" |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(155) Powiedział: "To jest wielbłądzica; ona pić będzie określonego dnia, a wy pić będziecie innego oznaczonego dnia. |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ(156) Nie czyńcie jej nic złego, bo dosięgnie was kara Dnia Wielkiego!" |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ(157) Oni jednak przecięli jej pęciny, lecz nazajutrz tego pożałowali. |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(158) I dosięgła ich kara. Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(159) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ(160) Lud Lota uznał za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ(161) Oto powiedział do nich brat ich Lot: "Czy wy nie będziecie bogobojni? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(162) Ja jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(163) Przeto bójcie się Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(164) Ja nie żądam od was za to żadnej zapłaty. Moja zapłata jest tylko u Pana światów! |
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ(165) Czy będziecie obcować z mężczyznami ze wszystkich światów, |
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ(166) A pozostawiać wasze żony, które stworzył wasz Pan dla was? Tak, jesteście ludem występnym!" |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ(167) Oni powiedzieli: "Jeśli nie zaprzestaniesz, o Locie, to niechybnie zostaniesz wypędzony!" |
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ(168) On powiedział: "Nienawidzę tego, co wy czynicie. |
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ(169) Panie mój! Wyratuj mnie i moją rodzinę od tego, co oni czynią!" |
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ(170) I wyratowaliśmy jego i jego rodzinę wszystkich razem; |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ(171) Jedynie stara kobieta znalazła się wśród tych, którzy pozostali w tyle. |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ(172) Następnie wytraciliśmy innych. |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ(173) I spuściliśmy na nich gwałtowny deszcz. A jakże zgubny jest deszcz dla tych, którzy zostali ostrzeżeni! |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(174) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy! |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(175) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ(176) Mieszkańcy Gąszczu uznali za kłamców tych, którzy zostali posłani. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ(177) Oto powiedział do nich Szu`ajb: "Czy wy nie będziecie bogobojni? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(178) Ja jestem dla was posłańcem godnym zaufania. |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(179) Bójcie się więc Boga i słuchajcie mnie! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(180) Ja nie żądam od was żadnej zapłaty. Moja zapłata jest tylko u Pana światów! |
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ(181) Dawajcie pełną miarę, a nie bądźcie w liczbie tych, którzy narażają na straty! |
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ(182) Ważcie dokładną wagą! |
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ(183) Nie zmniejszajcie ludziom ich dobytku i nie czyńcie zła na ziemi, szerząc zgorszenie! |
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ(184) Bójcie się Tego, który was stworzył, i pokolenia dawnych przodków!" |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(185) Oni powiedzieli: "Ty jesteś tylko jednym z zaczarowanych. |
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(186) Jesteś przecież tylko człowiekiem, podobnie jak my; i sądzimy, że jesteś tylko kłamcą. |
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(187) Spuść więc na nas płaty z nieba, jeśli jesteś z liczby prawdomównych!" |
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ(188) On powiedział: "Mój Pan wie najlepiej, co wy czynicie!" |
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(189) Lecz oni uznali go za kłamcę. I pochwyciła ich kara Dnia Cienia: to była kara Dnia Wielkiego. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(190) Zaprawdę, w tym jest znak, lecz większość ludzi nie wierzy. |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(191) Zaprawdę, twój Pan jest Potężny, Litościwy! |
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(192) To jest objawienie Pana światów! |
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ(193) Z nim zeszedł Duch wierny |
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ(194) Na twoje serce, abyś był w liczbie ostrzegających |
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ(195) W języku arabskim, jasnym. |
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ(196) Zaprawdę, to jest w Pismach dawnych przodków! |
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ(197) Czy to nie było dla nich znakiem, że wiedzą to uczeni synów Izraela? |
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ(198) Jeślibyśmy objawili to komuś z cudzoziemców |
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ(199) I on wyrecytowałby to przed nimi, to oni też by mu nie uwierzyli. |
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(200) W ten sposób wprowadziliśmy to w serca grzeszników. |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ(201) Oni w to nie uwierzą, dopóki nie zobaczą kary bolesnej. |
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(202) I przyjdzie ona do nich nagle, kiedy nawet nie będą się jej spodziewać. |
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ(203) Oni wtedy powiedzą: "Czy my znajdziemy się wśród tych, którym będzie dana zwłoka?" |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ(204) Czy oni starają się przyspieszyć Naszą karę? |
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ(205) Jak ci się wydaje? Jeślibyśmy pozwolili im używać życia przez wiele lat, |
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ(206) A potem przyszło do nich to, co im zostało obiecane, |
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ(207) To czyż przyniesie im jakąkolwiek korzyść to, co było im dane używać? |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ(208) I nie zniszczyliśmy żadnego miasta, zanim nie zostali tam wysłani ci, którzy ostrzegali |
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ(209) Dla napomnienia; ponieważ My nie byliśmy niesprawiedliwi. |
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ(210) Nie przynieśli go przecież szatani. |
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ(211) To im się nie godzi i nie są do tego zdolni; |
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ(212) Oni są odsunięci od słuchania. |
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ(213) Nie wzywaj więc, wraz z Bogiem, żadnego innego boga, żebyś się nie znalazł wśród tych, którzy będą ukarani. |
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ(214) I ostrzegaj twój ród, bliskich krewnych! |
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(215) Pochyl twe skrzydła ku tym spośród wiernych, którzy postępują za tobą! |
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ(216) A jeśli ciebie nie słuchają, to powiedz im: "Ja nie jestem winien tego, co wy czynicie!, |
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ(217) Zaufaj Potężnemu, Litościwemu |
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ(218) Temu, który ciebie widzi, kiedy wstajesz |
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ(219) I kiedy się obracasz wśród tych, którzy wybijają pokłony. |
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(220) Zaprawdę, On jest Słyszący, Wszechwiedzący |
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ(221) Czy ja mam was powiadomić, na kogo zstępują szatani? |
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ(222) Zstępują oni na każdego kłamcę, grzesznika. |
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ(223) Oni podają do wiadomości to, co zasłyszeli, lecz większość z nich to kłamcy. |
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ(224) A jeśli chodzi o poetów, to postępują za nimi ci, którzy błądzą. |
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ(225) Czy ty nie widzisz, jak oni wędrują po wszystkich dolinach |
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ(226) I jak mówią to, czego nie czynią? |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ(227) Wyjątek stanowią ci, którzy uwierzyli, pełnili dobre dzieła i często wspominali Boga. Oni obronili się po tym, jak doznali niesprawiedliwości. A niebawem dowiedzą się ci, którzy czynili niesprawiedliwość, jakich przeciwności losu oni doznają! |
أحمد العجمي
ابراهيم الاخضر
بندر بليلة
خالد الجليل
حاتم فريد الواعر
خليفة الطنيجي
سعد الغامدي
سعود الشريم
الشاطري
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبدالرحمن العوسي
عبد الرشيد صوفي
عبدالعزيز الزهراني
عبد الله بصفر
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
علي جابر
غسان الشوربجي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد أيوب
محمد المحيسني
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
وديع اليمني
ياسر الدوسري
