طسم(1) Tâ, Sín, Mîm. |
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(2) Këto janë ajetet e Librit të qartë! |
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ(3) A mos vallë ti (o Muhammed) don ta shkatërrosh veten, ngase ata nuk duan të besojnë? |
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ(4) Sikur të donim Ne, do të zbritnim në ta – nga qielli – një mrekulli, para së cilës, ata do të përulnin kokat e tyre. |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ(5) Dhe, atyre, nuk u ka ardhur kurrfarë këshille e re prej Mëshiruesit, e që të mos jenë shmangur nga ajo. |
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ(6) Ata, me të vërtetë, e kanë përgënjeshtruar (këtë këshillë), andaj, do t’i arrijë ata, me siguri përfundimi i asaj, me të cilën janë tallë. |
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ(7) Vallë, a nuk shohin ata që në Tokë, Ne kemi bërë të mbijnë sa e sa lloje çifte bimësh të mrekullueshme? |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(8) Me të vërtetë, në këtë ka argument, por shumica e tyre (njerëzve) nuk kanë besuar, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(9) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe mëshirues. |
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ(10) (Përkujtoju atyre, o Muhammed) kur Perëndia i thërriti Musait: “Shko te populli zullumqar, |
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ(11) populli i Faraonit; vallë, a nuk po i druajnë ata Perëndisë?” |
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ(12) (Musai) tha: “O Zoti im, unë kam frikë se do të më konsiderojnë gënjeshtar, |
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ(13) e zemra po më ngushtohet, dhe gjuha nuk po më zhvillohet, andaj, dërgoja pejgamberllëkun edhe Harunit! |
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ(14) Unë jam edhe përgjegjës ndaj tyre për një gabim (mbytjen e një Kopti), andaj kam frikë se do të më vrasin. |
قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ(15) (Perëndia) tha: “Kurrsesi! (Nuk do të vrasin, por) shkoni që të dy me argumentet Tona. Me të vërtetë, Na jemi me ju dhe dëgjojmë. |
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(16) Shkoni te Faraoni dhe i thoni: “Na jemi pejgamberët e Zotit të botërave, |
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(17) lejoni bijtë e Israelit që të vijnë me ne!” |
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ(18) (Faraoni) tha: “Vallë, a nuk të kemi rritur ne – në mesin tonë si fëmijë? Dhe, ke qëndruar në mesin tonë shumë vjet të jetës tënde – |
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ(19) dhe, ke punuar atë veprën (e keqe) tënde, të cilën e ke punuar, e ti madje – je edhe jomirënjohës?” |
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ(20) (Musai) tha: “E kam punuar atë (vepër) kur nuk kam qenë i udhëzuar (para profetnisë), |
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ(21) e kam ikur prej jush, ngase jam frikësuar prej jush, e Zoti im më dhuroi mençurinë dhe më bëri pejgamber. |
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ(22) A është mirësi ajo që po më bëni vetëm mua, ndërsa Israelitët i bëre skllavë?” |
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ(23) Faraoni pyeti (Musain): “E ç’është Zoti i gjithë botërave?” |
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ(24) (Musai) u përgjegjë: “(Ai është Allahu) Zot’i qiejve dhe i Tokës, dhe çka gjendet në mes tyre, nëse besoni?” |
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ(25) (Faraoni) u tha atyre rredh vetes: “Vallë, a nuk po dëgjoni ju?” |
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ(26) (Musai) tha: “(Ai është Allahu) Zot’i juaj dhe Zot’i të parëve tuaj”. |
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ(27) (Faraoni) tha: “Me të vërtetë, Pejgamberi i juaj, që u është dërguar, është i çmendur”. |
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ(28) (Musai) tha: “(Ai është Allahu) Zot’i lindjes dhe i perëndimit, dhe asaj që gjendet në mes tyre, nëse mendoni. |
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ(29) (Faraoni) tha: “Nëse ti merr për zot tjetër kë, pos meje, unë, me siguri, do të të hedhë në burg!” |
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ(30) (Musai) tha: “Vallë, (e bën atë) edhe pasi të kam sjellë mrekulli të qartë”. |
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(31) (Faraoni) tha: “E, demonstroje pra, nëse thua të vërtetën!” |
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ(32) E (Musai) e lëshoi shkopin e vet (në tokë), e ai u shndërrua në gjarpër të vërtetë! |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ(33) E, pastaj, nxorri dorën e vet (nga xhepi), kur ajo, u bë e bardhë para shikuesve! |
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ(34) (Faraoni) u tha parisë së tij, që i kishte përreth: “Ky, me të vërtetë, qenka magjistar i dijshëm, |
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ(35) (i cili) me magjitë e veta don t’ju dëbojë nga toka juaj, e ç’rekomandoni (ju)?” |
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(36) (Ata) u përgjegjën: “Lëre këtë dhe vëllain e tij, e dërgoni nëpër qytete që t’i tubojnë, |
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ(37) të gjithë magjistarët e dijshëm, (e le t’i sjellin ty)”. |
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(38) Dhe, u tubuan magjistarët në kohën e ditës së caktuar, |
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ(39) e popullit iu tha: “A jeni tubuar |
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ(40) që të shkojmë pas magjistarëve, nëse ata do të jenë fitues!” |
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ(41) E, kur erdhën, magjistarët i thanë Faraonit: “A, me të vërtetë, do të shpërblehemi ne, nëse bëhemi fitues?” |
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ(42) (Faraoni) u përgjegj: “Po, - do të jeni atëherë – edhe ndër të afërmit e mi”. |
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ(43) Musai u tha atyre: “Hudheni atë që doni ta hudhni!” |
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ(44) Dhe, ata hodhën konopët e tyre dhe shkopinjtë e tyre dhe thanë: “Pasha madhërinë e Faraonit, na, me të vërtetë, do të jemi fitues!” |
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ(45) Pastaj, Musai hodhi shkopin e tij, e (shkopi i tij) i kapërdiu përnjëherësh, ato që i patën prodhuar ata rrejshëm. |
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ(46) Dhe, magjistarët ranë (në tokë) duke bërë sexhde, |
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(47) dhe thanë: “Na besojmë në Zotin e Gjithësisë, |
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ(48) Zotin e Musait dhe të Harunit!” |
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ(49) (Faraoni) tha: “I besuat atij para se t’ju lejoja juve! – Me të vërtetë, ai është i madhi juaj, i cili u ka mësuar juve magjitë. E, ju do ta dini – unë, në të vërtetë, do t’ju këpusë duart dhe këmbët tuaja tërthorazi dhe do t’ju var të gjithëve! |
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ(50) (Magjistarët) thanë: “S’ka gjë! – na do të kthehemi te Zoti ynë. |
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ(51) Na shpresojmë, se Zoti ynë do të na falë mëkatet tona, meqë jemi besimtarët e parë”. |
۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ(52) Dhe, Na ia shpallëm Musait: “Ti ecë natën me robërit e Mi (besimtarët), por do të jeni të ndjekur (prej mohuesve)”. |
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ(53) Dhe, Faraoni dërgoi njerëz nëpër qytete, tubues (të ushtarëve): |
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ(54) (duke thënë): “Me të vërtetë, këta jën një grup i vogël, të cilët |
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ(55) na kanë pezmatuar neve, |
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ(56) por, ne – të gjithë jemi të gatshëm!” |
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(57) Dhe, Na, i kemi dëbuar ata (Faraonin dhe shoqërinë e tij) prej kopshtijeve dhe lumenjve, |
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ(58) nga thesarët dhe nga pallatet e mrekullueshme. |
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ(59) Ja, kështu ka qenë, dhe (këtë) Na ia dhamë trashëgim bijve të Israelit. |
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ(60) Dhe, ata (populli i Faraonit), në mëngjez iu afruan atyre (Israelitëve), |
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ(61) e kur e panë njëra-tjetrën shokët e Musait thirrën: “Me të vërtetë, na zunë ushtarët e Faraonit!” |
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ(62) (Musai) tha: “Kurrsesi! Me të vërtetë, me mua është Zoti im. Ai – ma tregon rrugën mua”. |
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ(63) Dhe Ne, i shpallëm Musait: “Bjeri me shkopin tënd detit!” (Ai i ra) e (deti) u nda dhe çdo pjes ëe tij u bë si kodër e madhe; |
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ(64) dhe Ne – atëherë, aty - i afruam ata të tjerët – |
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ(65) e Musain dhe të gjithë ata që ishin me të, i shpëtuam – |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ(66) dhe pastaj, të tjerët i fundosëm. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(67) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(68) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ(69) Dhe, tregoju atyre lajmin për Ibrahimin, |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ(70) kur i tha babës së vet dhe popullit të vet: Çka adhuroni ju? |
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ(71) Ata u përgjegjën: “Adhurojmë idhujt, dhe përherë u jemi të prirur atyre”. |
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ(72) (Ibrahimi) tha: “A ju dëgjojnë ata juve kur t’ju luteni, |
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ(73) ose, a mund t’ju sjellin dobi apo dëm?” |
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ(74) U përgjegjën: “Jo, por i kemi gjetur të parët tanë që vepronin kështu”. |
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(75) (Ibrahimi) tha: “E, a po vëreni ju, se ç’po adhuroni – |
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ(76) ju dhe të parët tuaj të lashtë?” |
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ(77) Me të vërtetë, ata janë armiqët e mi. E, nuk më është armik Zoti i Gjithësisë, |
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ(78) i cili më ka krijuar dhe më udhëheq në rrugë të drejtë, |
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ(79) dhe i cili më ushqen dhe furnizon me ujë, |
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ(80) e kur të sëmuhem, Ai më shëron, |
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ(81) dhe i cili do të bëjë që të vdes, e pastja do të më ringjallë, |
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ(82) dhe i cili, shpresoj se ma falë gabimin tim në Ditën e Kijametit! |
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ(83) O Zoti im, më dhuro dijeni dhe më rradhit me të mirët, |
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ(84) dhe bën që të përmendem për të mirë te gjeneratat e ardhshme, |
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ(85) dhe më bën trashëgimtar të xhennetit të dhuntive, |
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ(86) dhe falja mëkatet babës tim, sepse ai ka qenë njëri nga të humburit, |
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ(87) dhe mos më turpëro në Ditën kur do të ringjallen njerëzit, |
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ(88) në Ditën kur nuk do të bëjë dobi as pasuria as djemtë, |
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ(89) por do të bëjë (kenë) dobi (vetëm) ai që vie me zemër të pastër te Perëndia”. |
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ(90) Dhe, xhenneti do t’u afrohet besimtarëve, |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ(91) ndërsa, xhehennemi do t’u dëftohet mohuesve, |
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(92) dhe do t’ju thuhet atyre: “Ku janë ata që i adhuronit ju; |
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ(93) e jo Perëndinë? A mund t’u ndihmojnë aty juve, ose a mund t’i ndihmojnë edhe vetes?” |
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ(94) E do të hudhen në (zjarr) ata (hyjnitë e tyre), dhe mohuesit, |
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ(95) dhe ushtria e Iblisit, të gjithë së bashku. |
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ(96) Dhe, ata – në xhehennem grindeshin në mes vete e thonin: |
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ(97) “Pasha Perëndinë, me të vërtetë, ne kemi qenë në humbje të qartë, |
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(98) kur juve (hyjnive) u kemi barazuar me Zotin e gjithësisë, |
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ(99) e, vetëm mëkatarët na kanë mashtruar neve, |
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ(100) e nuk kemi asnjë ndërmjetësues (te Perëndia) |
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ(101) as mik të ngushtë, - |
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(102) sikur të ktheheshim përsëri (në jetë), e të bëhemi besimtarë!” |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(103) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(104) e Zoti yt, me të vërtetë është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ(105) Populli i Nuhut, i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(106) Kur vëllai i tyre – Nuhu u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(107) Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(108) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(109) Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(110) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!” |
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ(111) Ata thanë: “Vallë, a të besojmë na ty, kur ty po të pasojnë të ulëtit?” |
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(112) (Nuhu) tha: “Unë nuk di ç’kanë punuar ata, |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ(113) llogaria e tyre është vetëm te Zoti im, dinie ju, |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ(114) e unë nuk do t’i dëbojë besimtarët, |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(115) unë jam vetëm paralajmërues i qartë”. |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ(116) Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Nuh, me siguri, do të goditesh me gurë”. |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ(117) (Nuhu) tha: “O Zoti im, me të vërtetë, populli im më konsideron për gënjeshtar, |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(118) andaj, Ti – gjyko mes meje dhe atyre, dhe më shpëto mua e besimtarët që janë me mua!” |
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ(119) Dhe, Na, e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në barkën (e ngarkuar) plotë, |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ(120) e pastaj, të tjerët i fundosëm. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(121) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(122) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ(123) Adi i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ(124) Kur vëllai i tyre – Hudi, u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(125) Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(126) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(127) Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë. |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ(128) A mos vallë në çdo kodrinë po ngritni ju godinë (përmendore), për t’u tallë (me kalimtarët), |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ(129) dhe ngritni pallate (luksoze), thuas edo të jetoni gjithmonë, |
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ(130) e kur dënoni, dënoni si absolut? |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(131) Andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ(132) Dhe, druani Atij, i cili u ka dhuruar juve ato që i dini: |
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ(133) e dhuron juve baqëti (pasuri) dhe fëmijë, |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(134) edhe kopshtije edhe burime. |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(135) Unë, me të vërtetë, druaj për ju dënimin e Ditës së madhe”. |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ(136) Ata thanë: “Për ne, është njëlloj – na këshillove ti (neve), ose nuk na këshillove. |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ(137) Këto janë vetëm doket e popujve të lashtë, |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ(138) e ne nuk do të jemi të dënuar”. |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(139) Ata – e konsideruan gënjeshtar atë (Hudin), andaj Ne i shkatërruam ata. Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(140) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ(141) Dhe Themudi i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ(142) Kur vëllai i tyre – Salihu, u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(143) Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(144) andaj, druani Perëndisë dh bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(145) Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë. |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ(146) Vallë, a mendoni ju – se do të lëheni këtu të sigurtë, |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ(147) në kopshtije dhe pranë burimeve, |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ(148) në të lashta dhe palme hurmesh, me frute të shijshme? |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ(149) E, ju po gdhendni shtëpitë në male me mjeshtri të shkathët, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(150) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje, |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ(151) dhe mos dëgjoni urdhërat e atyre që e teprojnë në të keqe, |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ(152) të cilët bëjnë ngatërresa në Tokë, e nuk përmirësojnë (asgjë)”. |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(153) Ata thanë: “Ti je vetëm njeri – nga të magjepsurit; |
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(154) ti je vetëm njeri – ashtu si ne, andaj na sjell një mrekulli, nëse thua të vërtetën!” |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ(155) (Salihu) tha: “Ja, kjo është devja (dokument), - për të ka pije (uji) në ditë të caktuara; e për ju – në ditë tjetër të caktuar, |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ(156) dhe mos i bëni kurrfarë të keqe asaj, se ju godet dënimi i Ditës së madhe! |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ(157) Por, ata – e therrën atë, e pastaj u penduan, |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(158) dhe i goditi dënimi ata. Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(159) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ(160) Populli i Lutit i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ(161) Kur vëllai i tyre – Luti, u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(162) Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(163) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(164) Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë. |
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ(165) Vallë, ju – pos botës tjetër, u qaseni mashkujve, |
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ(166) e i leçitni gratë tuaja, të cilat Zoti i juaj i ka krijuar për ju? Ju, me të vërtetë, jeni popull që kaloni çdo kufi të së keqes”. |
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ(167) Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Lut, me siguri do të jesh i dëbuar”. |
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ(168) (Luti) tha: “Unë, me të vërtetë, neveritem për atë që bëni ju! |
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ(169) O Zoti im, më shpëto (nga dënimi), mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!” |
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ(170) Dhe Ne – e shpëtuam atë dhe familjen e tij – të gjithë, |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ(171) pos plakën (gruas së Lutit, e cila mbeti) me të tjerët, |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ(172) e pastaj, të tjerët i shkatërruam |
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ(173) dhe në ta lëshuam shi (të tmerrshëm – gurësh), e sa shi i shëmtuar që është ai, për ata që janë paralajmëruar! |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(174) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(175) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ(176) (Edhe) banorët e Ejketit – i konsideronin gënjeshtarë pejgamberët. |
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ(177) Kur Shuajbi, u tha atyre: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë? |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ(178) Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju, |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ(179) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje! |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ(180) Për këtë unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë. |
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ(181) Plotësonie matjen dhe mos u bëni nga ata që mungojnë (në matje) |
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ(182) dhe peshoni me terezi të drejtë, |
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ(183) dhe mos ua pakësoni njerëzve gjërat e tyre, dhe mos bëni ngatërresa në Tokë, |
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ(184) dhe druani Atij, që u ka krijuar juve dhe gjeneratat e mëparshme! |
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ(185) Ata thanë: “Ti je vetëm njeri – nga të magjepsuarit, |
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(186) edhe ti je – vetëm njeri, si ne. Na ty, me të vërtetë, të konsiderojmë gënjeshtar; |
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(187) andaj, lëshoje mbi ne – një copë nga qielli (si dënim) nëse thua të vërtetën! |
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ(188) (Shuajbi) tha: “Zoti im, di më së miri atë që punoni ju”. |
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(189) Dhe, ata vazhduan ta përgënjeshtrojnë atë, e i goditi ata dënimi i resë (së tmerrshme), me të vërtetë, ky ishte dënimi i një Ditës së madhe. |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ(190) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë, |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(191) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues. |
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(192) Dhe me të vërtetë, ai (Kur’ani), është Shpallja e Zotit të gjithësisë, |
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ(193) atë e ka sjellë Shpirti i besueshëm (Xhebraili) |
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ(194) në zemrën tënde që të bëhesh nga ata që paralajmërojnë, |
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ(195) në gjuhën e qartë arabe. |
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ(196) Dhe, me të vërtetë, ai (Kur’ani) është përmend në librat e (pejgamberëve) të mëparshëm, - |
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ(197) vallë, a nuk ka qenë dëshmi për ta (ajo) – atë që e kanë ditur dijetarët e bijve të Israelit? |
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ(198) E, sikur t’ia shpallnim atë (Kur’anin) edhe ndonjë joarabi, |
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ(199) e t’jua lexonte ai – ata përsëri nuk do të kishin besuar. |
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(200) Ja kështu, Na – ua kemi shpie (mohimin) në zemrat e mëkatarëve, |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ(201) ata, nuk do të besojnë atë, përderisa të mos e shijojnë dënimin e dhembshëm, |
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(202) e do t’ju vie (dënimi) atyre papritmas, e ata nuk do ta hetojnë (ardhjen e dënimit), |
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ(203) e do të thonë: “A do të na jepet afat?” |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ(204) A mos vallë, ata – po e shpejtojnë dënimin Tonë!? |
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ(205) E, çka mendon ti, nëse Ne u japim atyre, që të kënaqen disa vjet, |
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ(206) e pastaj, t’i godet ata, ajo që u është premtuar (dënimi), |
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ(207) nuk do t’ju vlejë asgjë atyre, ajo, me të cilën janë kënaqur. |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ(208) E, Ne – nuk e kemi shkatërruar asnjë vendbanim e që të mos ketë pasur paralajmërues – |
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ(209) këshillë për ta (që të kthehen në rrugën e drejtë); e Ne – nuk kemi qenë të padrejtë. |
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ(210) Atë (Kur’anin) nuk e kanë sjellë djajtë, |
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ(211) as që u përket ai – atyre, as që mundën atë, |
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ(212) ata (djajtë), me të vërtetë, janë të larguar nga të dëgjuarit (e Shpalljes). |
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ(213) Andaj, pos Perëndisë mos adhuro tjetër zot, e të bëhesh nga ata që do të dënohen! |
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ(214) Dhe, paralajmëroje farefisin tënd më të afërm, |
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(215) dhe bënu i butë ndaj besimtarëve, që të pasojnë ty! |
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ(216) E, nëse nuk të dëgjojnë ty, thuaju: “Unë jam i pastër nga ato që punoni ju”. |
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ(217) Dhe, mbështetu në të Plotëfuqishmin dhe Mëshiruesin, |
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ(218) i cili të sheh kur ti rri në këmbë (në namaz) |
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ(219) dhe (i cili sheh) përkuljen tënde në mesin e atyre që bëjnë sexhde, |
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(220) sepse, Ai – me të vërtetë, i dëgjon të gjitha dhe di të gjitha. |
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ(221) A doni t’ju tregoj se kujt i vjen djalli? |
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ(222) Ata, i vijnë çdo gënjeshtari, mëkatari, |
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ(223) ata përgjojnë, - e të shumtën (e rasteve) janë gënjeshtarë. |
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ(224) E, vjershëtarët – i pasojnë të humburit. |
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ(225) Vallë, a nuk sheh ti, që ata bredhin në çdo luginë (lëshohen në gjithëfare lloj bisedash) |
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ(226) dhe që flasin atë që nuk e punojnë, |
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ(227) pos atyre (vjershëtarëve) që kanë besuar, që punojnë vepra të mira, e përmendin shumë Perëndinë e që ndihmohen – pasi u është bërë padrejtësi. E, me të vërtetë, zullumqarët – do ta dinë se në çfarë mundimi do të kthehen (pas vdekjes). |
أحمد العجمي
ابراهيم الاخضر
بندر بليلة
خالد الجليل
حاتم فريد الواعر
خليفة الطنيجي
سعد الغامدي
سعود الشريم
الشاطري
صلاح بوخاطر
عبد الباسط
عبدالرحمن العوسي
عبد الرشيد صوفي
عبدالعزيز الزهراني
عبد الله بصفر
عبد الله الجهني
علي الحذيفي
علي جابر
غسان الشوربجي
فارس عباد
ماهر المعيقلي
محمد أيوب
محمد المحيسني
محمد جبريل
المنشاوي
الحصري
مشاري العفاسي
ناصر القطامي
وديع اليمني
ياسر الدوسري
