جزء ۲۷ قران کریم صوتی و متن

خواندن جزء ۲۷ - فهرست سوره‌ها

سوره ذاريات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

۞ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ  (31) (ابراهیم) گفت: «پس ای فرستادگان (خدا) کار و مأموریت شما چیست؟!».

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ  (32) (فرشتگان) گفتند: «بی گمان ما بسوی قومی مجرم (وگناهکار)( ) فرستاده شده ایم,

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ  (33) تا سنگهای از گل بر (سر) آنها فرود آوریم.

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ  (34) (سنگهایی) که نزد پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاری شده است( ).

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ  (35) پس کسانی از مؤمنان را که در آن (شهرهای قوم لوط) بودند (پیش از نزول عذاب) بیرون آوردیم.

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ  (36) وجز یک خانه از مسلمانان در آن (شهرها) نیافتیم.

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ  (37) ودر آن (شهرهای ویران شده) نشانه ای (روشن) برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند بر جای گذاشتیم( ).

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ  (38) و(نیز) در (داستان) موسی (نشانه وعبرتی است) هنگامی که اورا با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم,

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ  (39) پس (فرعون) با قدرت (ولشکر) خویش روی گرداند, وگفت: «(این مرد) جادوگر یا دیوانه است».

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ  (40) آنگاه او ولشکریانش را گرفتیم وآنان را به دریا افکندیم در حالی که او سزاوار سرزنش بود.

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ  (41) (و (نیز) در (داستان قوم) عاد (نشانه ای است) هنگامی که تندبادی بی خیر وبرکت بر آنان فرستادیم.

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ  (42) (تندبادی) که بر هیچ چیز نمی گذشت مگر اینکه آن را مانند استخوان پوسیده می گرداند.

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ  (43) و (همچنین) در (داستان قوم) ثمود (نشانه ای است) هنگامی که به آنها گفته شد: «مدتی کوتاه (از زندگی) بهره مند شوید (که تنها سه روز فرصت دارید)».

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ  (44) آنگاه آنها از فرمان پروردگارشان سر پیچی کردند, پس صاعقه آنها را در بر گرفت در حالی كه آنان (به عقوبت خود) نگاه می کردند.

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ  (45) (چنان بر زمین افتادند) که توان بر خاستن نداشتند, ونتوانستند (برای خود) انتقام بگیرند.

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ  (46) و قوم نوح را پیش از این (هلاک نمودیم), زیرا آنها قومی بدکار (وفاسق) بودند.

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ  (47) و (ما) آسمان را با قوت (و قدرت عظیم) بنا کردیم وبی گمان (بر وسعت پهناوری آن) تواناییم.

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ  (48) وزمین را گستردیم پس چه نیک گستراننده ای هستیم,

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ  (49) واز هر چیز جفت آفریدیم, شاید شما پند گیرید.

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ  (50) (ای پیامبر! بگو:) «پس به سوی خدا بگریزید, بی گمان من از جانب او برای شما هشدار دهنده ای آشکار هستم.

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ  (51) و معبود دیگری با خدا قرار ندهید, به راستی من از جانب او برای شما هشدار دهنده ای آشکار هستم».

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ  (52) همچنین بر پیشينیان آنها هیچ پیامبری نیامد, مگر اینکه گفتند: «(او) جادوگر یا دیوانه است».

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ  (53) آیا آنها یکدیگر را به آن سفارش کرده بودند؟ بلکه آنها مردمی طغیانگر هستند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ  (54) پس (ای پیامبر) از آنها روی بگردان, که هرگز تو سزاوار ملامت نیستی.

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ  (55) و(پیوسته) پند (وتذکر) بده, زیرا که بی گمان (پند و) تذکر مؤمنان را سود می بخشد.

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ  (56) و من جن وانس را نیافریده ام مگر برای اینکه مرا عبادت کنند,

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ  (57) هرگز از آنها روزی ای نمی خواهم, ونمی خواهم که مرا اطعام دهند.

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ  (58) بی گمان خداوند است که روزی دهنده است, (و او) قدرتمند استوار است.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ  (59) پس بی شک برای کسانی که ستم کردند بهره ای (از عذاب) است همانند بهره ی یارانشان (از ستمگران پیشین), پس نباید شتاب بکنند!

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ  (60) پس وای بر کسانی که کافر شدند, از روزشان (= روز قیامت) که وعده داده می شوند!

سوره طور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَٱلطُّورِ  (1) سوگند به (کوه) طور( ),

وَكِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ  (2) و(سوگند) به کتاب نوشته شده,

فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ  (3) در صحیفه ای گشوده.

وَٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ  (4) و(سوگند) به «بیت المعمور»( ).

وَٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ  (5) وبه سقف برا فراشته شده,

وَٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ  (6) و در یای مملو.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ  (7) بی گمان عذاب پروردگارت واقع شدنی است.

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ  (8) آن را هیچ دفع کننده ای نیست.

يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا  (9) روزی که آسمان بشدت بلرزد, (وبه حرکت درآید).

وَتَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا  (10) وکوهها (از جاکنده) به تندی روان گردد.

فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (11) پس در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب کنندگان.

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ  (12) کسانی که در سخنان (وکارهای) باطل به بازی مشغولند.

يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا  (13) روزی که آنها را به زور به سوی آتش (جهنم) می رانند.

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ  (14) (خازنان جهنم به آنها می گویند:) «این (همان) آتشی است که شما آن را تکذیب می کردید.

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ  (15) آیا این (آتش وعذاب) جادواست یا شما نمی بینید؟

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡۖ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ  (16) به آن در آیید (وبسوزید) پس صبر کنید یا نکنید, برای شما یکسان است, تنها (به کیفر) آنچه انجام می دادید جزا داده می شوید!».

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَنَعِيمٖ  (17) بی گمان پرهیزگاران در باغها (ی بهشت) ونعمتها (ی فراوان) هستند.

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ  (18) واز آنچه پروردگارشان به آنها داده مسرورند, وپروردگارشان آنها را از عذاب جهنم محفوظ داشته است.

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ  (19) (به آنها گفته می شود:) «بخورید وبیاشامید, گورارایتان باد, به (خاطر) آنچه که (در دنیا) انجام می دادید».

مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖۖ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ  (20) (در حالی که آنها) بر تختهایی که کنارهم نهاده شده تکیه می زنند, وحوریان گشاده چشم (بهشتی) را به همسری آنها در می آوریم.

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖۚ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۭ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ  (21) و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان (نیز) در ایمان از آنان پیروی کردند, فرزندانشان را (در بهشت) به آنها ملحق می کنیم, واز عمل آنها چیزی نمی کاهیم, وهرکس درگرو دستاوردِ (و اعمال) خویش است.

وَأَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَلَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ  (22) وپیوسته ازهر میوه وگوشتی که بخواهند در اختیارشان می گذاریم.

يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَلَا تَأۡثِيمٞ  (23) در آنجا از یکدیگر جام (شراب طهور) می گیرند که نه بیهوده گویی در آن است ونه گناهی,

۞ وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ  (24) و همواره پسرانی همچون مرواید درون صدف برای (خدمت) آنان بر گردشان می چرخند.

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ  (25) و(بهشتیان) رو به یکدیگر می کنند واز (حال گذشته) یکدیگر سؤال می نمایند.

قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ  (26) می گویند: «ما پیش از این در میان خانوادۀ خود (از عذاب الهی) ترسان بودیم.

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَوَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ  (27) پس خداوند بر ما منتّ نهاد وما را از عذاب گرم وکشنده (جهنم) حفظ کرد.

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ  (28) همانا ما پیش از این اورا می خواندیم, بی گمان او نیکوکار مهربان است.

فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَلَا مَجۡنُونٍ  (29) پس (ای پیامبر) پند (وتذکّر) ده, که تو به فضل ونعمت پروردگارت کاهن و دیوانه نیستی.

أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ  (30) آیا می گویند: «او شاعری است که درباره ی او منتظر حوادث روزگاریم, (و مرگش را انتظار می کشیم)».

قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ  (31) بگو: «انتظار بکشید, که من (نیز) با شما انتظار می کشم».

أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآۚ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ  (32) آیا عقلهایشان آنها را به این (خیالات باطل) دستور می دهد, یا آنها گروهی طغیانگرند؟!

أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥۚ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ  (33) آیا می گویند: «(محمد) آن (= قرآن) را بافته (وبه خدا نسبت داده) است؟» (خیر, چنین نیست) بلکه ایمان نمی آورند.

فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ  (34) پس اگر راست گویند باید سخنی مانند آن بیاورند.

أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ  (35) آیا آنها از هیچ (و بدون آفریننده), آفریده شده اند, یا خود خالق (خویش) اند.

أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۚ بَل لَّا يُوقِنُونَ  (36) آیا آنها آسمانها وزمین را آفریده اند؟! (خیر) بلکه آنها یقین نمی کنند.

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ  (37) آیا خزائن پروردگارت نزد آنهاست؟! یا آنها (بر همه چیز) تسلط دارند؟!

أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِۖ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ  (38) آیا نردبانی دارند (که از آن به آسمانها بالا می روند و) از آن (اسرار وحی را) می شنوند؟ پس باید شنونده شان (براین ادعا) دلیل روشنی بیاورد.

أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَلَكُمُ ٱلۡبَنُونَ  (39) آیا برای او (= خداوند) دختران است وبرای شما پسران؟!

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ  (40) (ای پیامبر) آیا از آنها پاداشی درخواست می کنی, که (آنها از ادای آن در رنجند و) برایشان (گران و) سنگین است؟!

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ  (41) آیا (اسرار) غیب نزد آنهاست, پس آنان (از آن) می نویسند؟!.

أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗاۖ فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ  (42) آیا نیرنگ (ونقشۀ پلیدی برای تو) می خواهند (بکشند)؟!, پس کسانی که کافر شدند خودشان گرفتار نیرنگ اند.

أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ  (43) آیا آنها معبودی غیر الله دارند؟! پاک ومنزه است خداوند, از آنچه شریک او قرار می دهند.

وَإِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ  (44) واگر (مشرکان) پاره ای از آسمان (برای عذابشان) افتاده ببینند, می گویند: «(این) ابری متراکم است».

فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ  (45) پس (ای پیامبر) آنها را واگذار, تا آن روزشان (= روز قیامت) را که در آن بی هوش می شوند ملاقات کنند!

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ  (46) روزی که نیرنگ (وحیلۀ) شان سودی به حالشان ندارد, ونه آنها یاری می شوند.

وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ  (47) وبی گمان برای کسانی که ستم کردند, عذابی غیر از آن (نیز در همین دنیا) است, ولی بیشترشان نمی دانند.

وَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَاۖ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ  (48) (ای پیامبر) برای حکم پروردگارت شکیبا باش, زیرا تو زیر نظر (ودر حفاظت) ماهستی, وهنگامی که بر می خیزی به ستایش پروردگارت تسبیح گوی.

وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَإِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ  (49) و(همچنین) بخشی از شب اورا تسبیح گوی و(نیز) هنگام ناپدید شدن ستارگان.

سوره نجم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ  (1) سوگند به ستاره چون فرود افتد,

مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَمَا غَوَىٰ  (2) (که) یار شما (= محمد) گمراه نشده و راه را گم نکرده است,

وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ  (3) واز روی هوای نفس سخن نمی گوید.

إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ  (4) این نیست جز آنچه به او وحی می شود (وبجز وحی چیزی نمی گوید)( ).

عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ  (5) (فرشتۀ) بس نیرومند (= جبرئیل) او را تعلیم داده است,

ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ  (6) (همان فرشتۀ) نیرومندی که آنگاه راست ودرست (به شکل حقیقی فرا رویش) ایستاد.

وَهُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ  (7) در حالی که او در افق اعلی (آسمان) بود.

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ  (8) سپس (جبرئیل) نزدیک شد, آنگاه فرو آمد (ونزدیکترشد).

فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ  (9) پس (فاصلۀ او با پیامبر) به قدر دو کمان یا کمتر بود.

فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ  (10) آنگاه (خداوند) آنچه را باید وحی می کرد, به بنده اش وحی نمود.

مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ  (11) قلب (پیامبر) آنچه را دید, دروغ نگفت.

أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ  (12) آیا با او در بارۀ آنچه می بیند مجادله می کنید؟!.

وَلَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ  (13) وبه راستی بار دیگر (نیز) اورا دید( ).

عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ  (14) نزد «سدرة المنتهی»( ).

عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ  (15) که «جنة المأوی» نزد آن (درخت) است.

إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ  (16) چون (درخت) سدرة را چیزی (= نوری) پوشاند.

مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ  (17) چشم (پیامبر) خطا نکرد و(از حد) در نگذشت.

لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ  (18) به راستی (او) پاره ای از نشانه های بزرگ پروردگارش را دید ( ).

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَٱلۡعُزَّىٰ  (19) آیا «لات» و«عزّی» را دیده اید؟!

وَمَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ  (20) و«منات» (بت) سومی بی ارزش را؟.

أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَلَهُ ٱلۡأُنثَىٰ  (21) آیا شما را پسر باشد و اورا دختر؟

تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ  (22) در این صورت, این تقسیمی غیر عادلانه است.

إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَمَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُۖ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ  (23) اینها چیزی جز نامهایی نیست که شما و پدارنتان بر آنها گذاشته اید وخداوند دلیلی بر (صدق مدعی شما) نازل نکرده است. آنها جز از گمان (های بد وبی اساس) و هوای نفس پیروی نمی کنند, در حالی که هدایت از (سوی) پروردگارشان برای آنها آمده است.

أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ  (24) آیا انسان هر چه آرزو کند برایش میسّر است؟!

فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَٱلۡأُولَىٰ  (25) پس آخرت ودنیا از آنِ خداست.

۞ وَكَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡـًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَيَرۡضَىٰٓ  (26) وچه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند که شفاعت آنها هیچ سودی نمی بخشد, مگر پس از آنکه خداوند برای هرکس که بخواهد اجازه دهد وراضی باشد.

إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ  (27) بی گمان کسانی که به آخرت ایمان ندارند, فرشتگان را به نام دختران نا مگذاری می کنند.

وَمَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّۖ وَإِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡـٔٗا  (28) وآنها به آن هیچ دانشی ندارند, جزاز گمان (بی اساس) پیروی نمی کنند, ویقیناً گمان (انسان را) از (شناخت) حق بی نیاز نمی کند.

فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَلَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا  (29) پس (ای پیامبر) از کسی که از ذکر ما روی می گرداند, وجز زندگی (مادی) دنیا را نخواهد, اعراض کن.

ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ  (30) این آخرین حد دانش آنهاست, بی گمان پروردگار تو به کسانی که از راه او گمراه شده اند داناتر است, و او (نیز) به کسانی که هدایت یافتند داناتر است.

وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى  (31) وآنچه در آسمانها وآنچه در زمین است از آنِ خداست تا کسانی را که (کار) بد کردند به (سبب) آنچه کرده اند کیفر دهد, وکسانی را که نیکوکاری کردند با (بهشت) نیکو پاداش دهد.

ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَۚ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِۚ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَإِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡۖ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ  (32) (همان) کسانی که از گناهان کبیره( ) واعمال زشت ـ جز گناهان صغیره ـ دوری می کنند بی گمان پروردگارتو گسترده آمرزش است, و او نسبت به شما داناتر است, هنگامی که شما را از زمین پدید آورد, وهنگامی که شما در شکم ما درانتان بصورت جنینهایی بودید, پس خودتان را نستائید (وپاک نشمارید) او به کسانی که پرهیز کاری نمودند داناتر است.

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ  (33) آیا دیده ای کسی را که (از حق) روی گرداند؟!

وَأَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَأَكۡدَىٰٓ  (34) واندکی (مال) بخشید و(سپس سنگدل شد و) خود داری کرد.

أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ  (35) آیا نزد او علم غیب است پس او (همه چیز را) می بیند؟!

أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ  (36) یا از آنچه در صحیفه های موسی بوده, آگاه نشده است؟!

وَإِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ  (37) و (نیز آنچه در صحیفه های) ابراهیم, همان کسی که وفا دار بود؟!

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ  (38) که هیچ کس بارگناه دیگری را بر دوش نمی کشد.

وَأَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ  (39) و اینکه برای انسان (بهره ای) جز آنچه سعی کرده, نیست.

وَأَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ  (40) و اینکه به زودی (حاصل) تلاش وسعی او دیده خواهد شد.

ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ  (41) سپس او به پاداشی تمام (وکافی) پاداش داده خواهد شد,

وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ  (42) ویقیناً بازگشت (همۀ امور) به سوی پروردگار توست.

وَأَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَأَبۡكَىٰ  (43) واینکه او خنداند وگریاند.

وَأَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَأَحۡيَا  (44) واینکه او میراند وزنده کرد.

وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰ  (45) واینکه او دو جفت نروماده آفرید.

مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ  (46) از نطفه ای چون (در رحم) ریخته شود.

وَأَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ  (47) واینکه پدید آوردن باردیگر بر (عهدۀ) او (= خداوند) است.

وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَأَقۡنَىٰ  (48) واینکه او ست که بی نیاز کرد و سرمایه بخشید.

وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ  (49) و اینکه او ست که پروردگار (ستاره) «شعری»( ) است.

وَأَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ  (50) واینکه او ست که «عاد نخستین» را هلاک کرد.

وَثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ  (51) و(نیز) «ثمود» را (هلاک کرد) پس (کسی را) باقی نگذاشت.

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَأَطۡغَىٰ  (52) (و(همچنین) قوم نوح را پیش از آن (هلاک نمود). بی گمان آنها از همه ظالم تر و سرکش تر بودند.

وَٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ  (53) و(شهرهای) موتفکه (= قوم لوط) را زیر و رو (ونابود) کرد( ).

فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ  (54) پس آنها را با آنچه سزاوار بودند از عذاب سنگین ودردناک پو شانید.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ  (55) پس (ای انسان نا سپاس) به کدامیک از نعمتهای پروردگارت شک داری؟!

هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ  (56) این (پیامبر) هشدار دهنده ای از (قبیل) هشدار دهندگان پیشین است.

أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ  (57) قیامت نزدیک شده است.

لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ  (58) وهیچ کس جز خدا آشکارش نکند (ونتواند سختیهای آن را دفع کند).

أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ  (59) آیا از این سخن تعجب می کنید؟!

وَتَضۡحَكُونَ وَلَا تَبۡكُونَ  (60) ومی خندید ونمی گریید؟!

وَأَنتُمۡ سَٰمِدُونَ  (61) وشما همواره در غفلت (وهوس رانی) هستید.

فَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ وَٱعۡبُدُواْ۩  (62) پس (همه) برای خدا سجده کنید, واورا بپرستید( ).

سوره قمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ  (1) قیامت نزدیک شد وماه بشکافت( ).

وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ  (2) واگر (کافران) معجزه ای ببینند, روی بگردانند وگویند: «(این) جادویی قوی است».

وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ  (3) وآنها (آیات ونشانه های الهی را) تکذیب کردند و از هوی نفس خود پیروی کردند, وهرکاری قرار گاهی دارد.

وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ  (4) وبه راستی برای آنان به اندازه ی کافی خبر هایی (پندآمیزی) آمده است که (از گناهان وبدیها) باز می دارد.

حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ  (5) (این آیات) حکمت (ودانش) تمام (ورسا) است. پس (برای افراد جاهل ولجوج) هشدارها سودی نمی بخشد.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ  (6) بنابر این (ای پیامبر) از آنها روی بگردان, (تا آن) روزی که دعوت کننده ای (مردم را) به امر وحشتناکی دعوت کند.

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ  (7) در حالی که چشمانشان فرو هشته باشد از قبرها بیرون آیند گویی که آنها ملخهایی پراکنده هستند.

مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ  (8) وبه سوی دعوت کننده می شتابند. کافران می گویند: «این روز سختی است».

۞ كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ  (9) پیش از آنها قوم نوح تکذیب کرده بودند, پس بنده ی ما (نوح) را تکذیب کردند وگفتند: «(او) دیوانه است» و(با او) درشتی کردند (وآزردند).

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ  (10) پس او پروردگارش را خواند (و عرض کرد): «من مغلوب شده ام, پس یاریم فرما (واز آنها انتقام بگیر)».

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ  (11) آنگاه درهای آسمان را با آبی (فراوان و) فروریزنده گشودیم.

وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ  (12) واز زمین چشمه‌های جوشاندیم (وجاری نمودیم). پس این (دو) آب (آسمان وزمین) برای امری که مقدر شده بود باهم در آمیختند.

وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ  (13) و او (= نوح) را بر (مرکبی) ساخته شده از تخته ومیخ سوار کردیم.

تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ  (14) زیر نظر (وحفاظت) ما روان بود, کیفری بود برای کسانی که کافر شده بودند.

وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ  (15) وبه راستی ما این (ماجرا) را (به عنوان) نشانه ای بر جای گذاشتیم, پس آیا کسی هست که پند گیرد؟!

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ  (16) پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ  (17) ویقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ  (18) (قوم) عاد (نیز) تکذیب کردند, پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ  (19) ما تند باد (سرد (وحشتناکی) در روزی شوم طولانی بر آنها فرستادیم.

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ  (20) که مردم را (از جا) بر می کند, گویی که آنها تنه های نخل ریشه کن شده اند.

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ  (21) پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ  (22) ویقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ  (23) (قوم) ثمود (نیز) هشدار دهندگان را تکذیب کردند.

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ  (24) وگفتند: «آیا از یک بشری از (جنس) خودمان پیروی کنیم؟! (اگر چنین کنیم) آنگاه ما در گمراهی ودیوانگی خواهیم بود,

أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ  (25) آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده است؟ (خیر) بلکه او دروغگوی خود پسند است».

سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ  (26) فردا خواهند دانست چه کسی دروغگوی خود پسنداست.

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ  (27) بی گمان ما ماده شتر( ) را برای آزمایش آنها می فرستیم, پس (ای صالح) منتظر (پایان کار) شان باش وصبر پیشه کن.

وَنَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡۖ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ  (28) وبه آنها خبر ده که همانا آب (قریه) در میان آنها (وناقه) تقسیم شده است, هرکه در نوبت خود باید حاضر شود.

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ  (29) پس آنها یار خود( ) را صدا زدند, آنگاه (آمد و) دست بکار شد و (شتر را) پی کرد.

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ  (30) پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ  (31) بی گمان ما یک صیحه (= بانگ مرگباری) بر آنها فرستادیم, پس (همگی) به صورت گیاه خشک خردشده ای در آمدند.

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ  (32) و یقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۭ بِٱلنُّذُرِ  (33) قوم لوط هشدار دهندگان را تکذیب کردند.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖۖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ  (34) بی گمان ما شن باد تندی بر آنها فرستادیم (وهمگی هلاک کردیم) جز خاندان لوط که سحرگاهان نجاتشان دادیم.

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَاۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ  (35) (این) نعمتی بود از سوی ما, این گونه کسی را که شکر کند پاداش می دهیم.

وَلَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ  (36) و به راستی (لوط) آنها را از عقوبت (سخت) ما بیم داد, پس آنها با هشدارها مجادله (وستیز) کردند.

وَلَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ  (37) و به راستی آنها از او (= لوط) خواستند که مهمانش را (برای کار زشت) در اختیارشان بگذارد, پس ما دیدگانشان را کور کردیم, (وگفتیم:) «پس (طعم) عذاب مرا و(طعم) هشدارهای مرا بچشید».

وَلَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ  (38) و یقیناً صبحگاهان عذابی پایدار آنها را فروگرفت (وهلاک کرد).

فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ  (39) (وگفتیم:) «پس (طعم) عذاب مرا (وطعم) هشدارهای مرا بچشید».

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ  (40) و یقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

وَلَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ  (41) وبه راستی هشدار دهندگان به سراغ خاندان فرعون آمدند.

كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ  (42) (آنها) همۀ آیات (ومعجزات) ما را تکذیب کردند, پس ما آنها را گرفتیم, گرفتن پیروزمندی توانا!

أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ  (43) (ای قریش) آیا کفار شما از آنها بهترند یا برای شما امان نامه ای در کتابها (ی آسمانی پیشین) است.

أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ  (44) یا می گویند: «ما جماعتی (نیرومند و) پیروزیم».

سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَيُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ  (45) به زودی آن جمع (کفار قریش) شکست می خورد و پشت می کنند, (و پا به فرار می گذارند)( ).

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَأَمَرُّ  (46) بلکه قیامت وعده گاه آنها ست, وقیامت سخت تر وتلخ تر است.

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٖ  (47) بی گمان گناهکاران در گمراهی ودیوانگی هستند.

يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ  (48) روزی که بر چهره هایشان در آتش (جهنم) کشیده می شوند (وبه آنها گفته می شود:) «(طعم) آتش دوزخ را بچشید».

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ  (49) بی گمان ما همه چیز را به اندازه آفریدیم.

وَمَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۭ بِٱلۡبَصَرِ  (50) وفرمان ما جزیک بار نیست, همچون یک چشم برهم زدنی است.

وَلَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ  (51) وبه راستی ما (کسانی که) همانند شما (بودند), هلاک کردیم پس آیا کسی هست که متذکر شود (وپندگیرد)؟!

وَكُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ  (52) و هر چیزی را که انجام داده اند در نامه ها (ی اعمالشان ثبت) است.

وَكُلُّ صَغِيرٖ وَكَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ  (53) وهر (کار) کوچک و بزرگ نوشته شده است.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَنَهَرٖ  (54) بی گمان پر هیزگاران در باغها و(کنار) نهرها (ی بهشتی) هستند.

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۭ  (55) در (جایگاه و) مجلس صدق (وراستی) نزد فرمانروایی مقتدر.

سوره الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

ٱلرَّحۡمَٰنُ  (1) (خداوند) رحمن

عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ  (2) قرآن را تعلیم داد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ  (3) انسان را آفرید .

عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ  (4) به او (نطق و) سخن گفتن آموخت.

ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ  (5) خورشید وماه به حساب منظم (و دقیقی) در حرکتند.

وَٱلنَّجۡمُ وَٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ  (6) وگیاه( ) و درخت (برای او) سجده می کنند.

وَٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ  (7) و آسمان را برافراشت ومیزان را قرار داد.

أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ  (8) تا در میزان تجاوز نکنید.

وَأَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَلَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ  (9) و وزن را بر اساس عدل بر پا دارید و میزان را کم نکنید.

وَٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ  (10) و زمین را برای مردمان قرار داد (وگسترانید).

فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ  (11) که در آن میوه ها ونخلهای خوشه دار است.

وَٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَٱلرَّيۡحَانُ  (12) و (در آن) دانۀ برگ دار (که بصورت کاه در می آید) و ریحان (وگیاهان خوشبو) است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (13) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!( )

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ  (14) انسان را از گِل خشکیده ای چون سفال آفرید,

وَخَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ  (15) و جن را از شعله ای از آتش خلق کرد( ).

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (16) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَرَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ  (17) (او) پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (18) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ  (19) دو دریا (ی مختلف شور وشیرین) را به جریان آورد در حالی که با یکدیگر بر خورد می کنند.

بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ  (20) میان آن دو حایلی است که یکی بر دیگری غلبه نمی کند. (و در هم نیا میزند).

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (21) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَٱلۡمَرۡجَانُ  (22) از آن دو (دریا) مروارید ومرجان بیرون می آید.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (23) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

وَلَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَـَٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ  (24) و برای اوست کشتیهایی همچون کوه که در دریا به حرکت در می آیند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (25) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ  (26) هر چه بر روی آن (= زمین) است, فانی شود.

وَيَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ  (27) و (تنها) روی پروردگار ذو الجلال وگرامی توست که باقی می ماند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (28) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

يَسۡـَٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ  (29) (تمام) کسانی که در آسمانها وزمین هستند از او سؤال (ودرخواست نیاز) می کنند, و او هر روز در کاری است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (30) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ  (31) ای دوگروه (انس وجن) بزودی به (حساب) شما می پردازیم.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (32) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ  (33) ای گروه جن وانس اگر می توانید از کناره ها (و مرزهای) آسمانها وزمین بگذرید, پس بگذرید, ولی جز با غلبه و نیرو (بی فوق العاده) نمی توانید بگذرید (که شما ندارید).

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (34) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَنُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ  (35) شعله هایی از آتش, ودود بر شما (جن وانس) فرستاده می شود پس نمی توانید از خودتان دفاع کنید.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (36) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ  (37) پس آنگاه که آسمان بشکافد, پس همچون چرم (و روغن مذاب) سرخ گون شود (در آن روز قیامت حوادث هولناکی رخ می دهد).

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (38) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسۡـَٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَلَا جَآنّٞ  (39) پس در آن روز (قیامت) هیچ جن وانسی از گناهش پرسیده نشود (چون با علامات چهره شان شناخته می شوند).

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (40) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَٱلۡأَقۡدَامِ  (41) گناهکاران از چهره هایشان شناخته می شوند, پس (آنها را) با موی جلو سر وپاها (یشان) گرفته (وبه دوزخ افکنده) می شوند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (42) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ  (43) این (همان) جهنمی است که گناهکاران آن را انکار می کردند.

يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَبَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ  (44) (امروز آنها) در میان آن و آب سوزان می گردند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (45) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

وَلِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ  (46) وبرای کسی که از ایستادن در پیشگاه پروردگارش بترسد, دو باغ (بهشتی) است( ).

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (47) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ  (48) (آن دو باغ) دارای (درختان و) شاخسارهای بسیار است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (49) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ  (50) در آن دو (باغ) دو چشمه روان است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (51) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ  (52) در آن دو (باغ) ازهر میوه ای دو نوع است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (53) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۭ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖۚ وَجَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ  (54) (بهشتیان) بر فرشهایی که آسترشان از دیبای ضخیم است, تکیه کرده اند, ومیوه ی (آن) دوباغ) (بهشتی) در دسترس است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (55) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَلَا جَآنّٞ  (56) در آن (کاخها و باغهای بهشتی) حوریانی دیده فروهشته هستند, که هیچ انس وجن پیش از اینها (= مؤمنان) با آنان تماس نگرفته است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (57) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَٱلۡمَرۡجَانُ  (58) گویی آنها (= حوریان) یاقوت ومرجانند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (59) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ  (60) آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟!

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (61) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ  (62) وغیر از آن دو (باغ) دو باغ (بهشتی) دیگر است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (63) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

مُدۡهَآمَّتَانِ  (64) (آن دو باغ) سر سبز که (از شدت سبزی) به سیاهی متمایل است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (65) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ  (66) در آن دو (باغ بهشتی) دو چشمۀ جوشان است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (67) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَنَخۡلٞ وَرُمَّانٞ  (68) در آن دو (باغ) میوه ونخل وانار است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (69) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ  (70) در آن (کاخها وباغهای بهشتی زنانی) نیک سیرت وصورت هستند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (71) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ  (72) حورانی که در خیمه ها (ی بهشتی مستور) نگاه داشته شده اند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (73) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَلَا جَآنّٞ  (74) (دو شیزگانی که) هیچ انس وجن پیش از اینها (= مؤمنان) با آنان تماس نگرفته است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (75) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَعَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ  (76) (در حالی که بهشتیان) بر بالشهای سبز وفرشهای نیکو تکیه زده اند,

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  (77) پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ  (78) (ای پیامبر) نام پروردگار صاحب جلال وگرامی تو با برکت وفرخنده است.

سوره واقعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ  (1) هنگامی که واقعه ی قیامت واقع شود.

لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ  (2) که در واقع شدنش هیچ دروغی نیست.

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ  (3) (گروهی را) خوار کننده, (وگروهی را) برافرازنده است( ).

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا  (4) هنگامی که زمین بشدّت بلرزد.

وَبُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا  (5) وکوهها (درهم کوبیده و) متلاشی شود.

فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا  (6) پس چون غبار پراکنده گردد

وَكُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ  (7) وشما سه گروه (تقسیم) شوید:

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ  (8) پس (گروه نخست سعاد تمندان) دست راست, (سعاد تمندان) دست راست چه حال دارند؟

وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ  (9) و (گروه دیگر شقاوتمندان) دست چپ, (شقاوتمندان) دست چپ چه حال دارند؟

وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ  (10) و (سومین گروه) پیشگامان پیشرو .

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ  (11) آنها مقربان هستند.

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ  (12) در با غهای پر نعمت (بهشت جای دارند).

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ  (13) گروهی از پیشینیان.

وَقَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ  (14) واندکی از آیندگان هستند.

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ  (15) بر تختهایی مرصّع.

مُّتَّكِـِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ  (16) رو به روی هم بر آن تکیه زده اند.

يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ  (17) نو جوانانی جاودان پیوسته بر گردشان می چرخند.

بِأَكۡوَابٖ وَأَبَارِيقَ وَكَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ  (18) با قدحها وکوزه ها و جامهایی از شرابی که (در جویها) جاری است.

لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَلَا يُنزِفُونَ  (19) (شرابی) که از آن نه سر درد گیرند ونه بیهوش شوند.

وَفَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ  (20) و هر میوه ای که خود انتخاب کنند.

وَلَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ  (21) و (نیز) گوشت پرنده (از هر نوعی) که میل داشته باشند.

وَحُورٌ عِينٞ  (22) و(همسرانی از) حوریان سیه چشم (دارند).

كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ  (23) همچون مروارید پنهان در صدف.

جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ  (24) (اینها) پاداشی است در برابر آنچه که انجام می دادند.

لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا تَأۡثِيمًا  (25) در آن (باغها ی بهشتی) نه سخن لغو وبیهوده ای می شنوند ونه گفتار گناه آلود.

إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا  (26) تنها یک سخن (می شنوند) سلام است, سلام.

وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ  (27) واصحاب دست راست (سعادتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست راست (سعادتمند)؟؟!

فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ  (28) در (میان) درختان «سدر» (= کنار) بی خار,

وَطَلۡحٖ مَّنضُودٖ  (29) و درختان موز پربار تو برتو.

وَظِلّٖ مَّمۡدُودٖ  (30) وسایه ای گسترده( ).

وَمَآءٖ مَّسۡكُوبٖ  (31) و(در کنار) آبی جاری (وروان).

وَفَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ  (32) ومیوه ای فراوان.

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَلَا مَمۡنُوعَةٖ  (33) نه پایان پذیرد ونه (کسی را از آن) باز دارند,

وَفُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ  (34) وبسترهای برافراشته شده (وهمسرانی گرانقدر)

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ  (35) بی گمان ما آنها را به آفرینش نوینی آفریده ایم.

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا  (36) وآنها را دو شیزه قرار داده ایم.

عُرُبًا أَتۡرَابٗا  (37) شوهر دوستان هم سن وسال,

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ  (38) (همه ی اینها) برای اصحاب دست راست (سعادتمند) است.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ  (39) که گروهی از پیشینیان.

وَثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ  (40) وعدّه ای از آیندگان هستند.

وَأَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ  (41) واصحاب دست چپ (شقاوتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست چپ (شقاوتمند)؟!

فِي سَمُومٖ وَحَمِيمٖ  (42) در (میان) باد سوزان وآب جوشان, قرار دارند.

وَظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ  (43) و(در) سایه ای از دود های متراکم وسیاه.

لَّا بَارِدٖ وَلَا كَرِيمٍ  (44) نه خنک باشد ونه خوش.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ  (45) بی گمان آنها پیش از این (در دنیا) ناز پرورده (ومترف) بودند.

وَكَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ  (46) و برگناه بزرگِ (شرک) اصرار می ورزیدند.

وَكَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ  (47) ومی گفتند: «آیا هنگامی که مردیم وخاک واستخوان شدیم, آیا باز هم ما بر انگیخته می شویم؟!

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ  (48) آیا پدران نخستین ما (نیز بر انگیخته می شوند)؟!».

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَٱلۡأٓخِرِينَ  (49) (ای پیامبر) بگو: «بی گمان گذشتگان وآیندگان,

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ  (50) (همگی) در موعد روزی معین گرد آورده می شوند».

ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ  (51) سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده!

لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ  (52) قطعاً از درخت زقوم خواهید خورد,

فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ  (53) پس شکمها (ی خود) را از آن پر می کنید,

فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ  (54) آنگاه بر آن از آب جوشان می نوشید,

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ  (55) پس مانند شتران (مبتلا به بیماری عطش) از آن (آب جوشان) می نوشید.

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ  (56) این پذیرایی آنها در روز قیامت است.

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ  (57) ما شما را آفریدیم, پس چرا (دو باره زنده شدن را) تصدیق نمی کنید؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ  (58) آیا نطفه ای را که (در رحم همسرانتان) می ریزید, دیده اید؟!

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ  (59) آیا شما او را می آفرینید یا ما آفریدگاریم؟!

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ  (60) ما در میان شما مرگ را مقدر کردیم وما ناتوان (از آن) نیستیم.

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَنُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ  (61) که همانند شما را جای گزین کنیم, وشما را به صورتی که آن را نمی دانید باز آفرینیم.

وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ  (62) ویقیناً شما آفرینش نخستین را دانسته اید, پس چرا متذکر نمی شوید؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ  (63) آیا چیزی را که می کارید, دیده اید؟!

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ  (64) آیا شما آن را می رویانید, یا ما می رویانیم؟!

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ  (65) اگر بخواهیم آن را به کاه درهم کوبیده مبدل می کنیم که تعجب کنید.

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ  (66) (بگوئید:) براستی ما زیان کرده ایم,

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ  (67) بلکه ما بکلی (از محصول) محروم شده ایم.

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ  (68) آیا آبی را که می نوشید, دیده اید؟!

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ  (69) آیا شما آن را از ابر نازل کرده اید یا ما نازل می کنیم؟!

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ  (70) اگر بخواهیم آن را تلخ (وشور) قرار می دهیم, پس چرا شکر نمی کنید؟!

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ  (71) آیا آتشی را که می افروزید, دیده اید؟!

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِـُٔونَ  (72) آیا شما درخت آن را آفریده اید یا ما آفریده ایم؟!

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَمَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ  (73) ما آن (= آتش) را (مایه ی) یاد آوری و وسیله ی زندگی برای مسافران قرار دادیم.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ  (74) پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی( ) (و اورا به پاکی یا دکن).

۞ فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ  (75) پس سوگند به جایگاه ستارگان.

وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ  (76) و اگر بدانید این سوگندی بزرگ است.

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ  (77) همانا این (کتاب) قرآنی کریم (وگرامی قدر) است.

فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ  (78) در کتاب پوشیده (= لوح محفوظ) است.

لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ  (79) که جز پاکان (= فرشتگان) به آن دست نمی زنند.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ  (80) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ  (81) آیا شما نسبت به این کلام (الهی = قرآن کریم) انکار کننده اید؟! (و از پیروی آن ستی می کنید).

وَتَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ  (82) و (به جای شکر) روزی خود, (رازق) را تکذیب می کنید؟!

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ  (83) پس چرا هنگامی که (جان) به گلوگاه می رسد.

وَأَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ  (84) وشما در این هنگام نظاره می کنید.

وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَلَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ  (85) وما از شما به او نزدیکتر هستیم, ولی شما نمی بینید.

فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ  (86) پس اگر (در برابر اعمالتان) جزا داده نمی شوید.

تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ  (87) اگر راست می گویید آن (روح) را باز گردانید!

فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ  (88) پس اما اگر (آن شخص) از مقربان باشد.

فَرَوۡحٞ وَرَيۡحَانٞ وَجَنَّتُ نَعِيمٖ  (89) پس (در) آسایش وریحان وباغ (بهشت) پر نعمت است.

وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ  (90) واما اگر از اصحاب راست (سعادتمند) باشد.

فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ  (91) پس (به او گفته می شود:) سلام بر تو باد, (که) از اصحاب دست راست (هستی)

وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ  (92) واما اگر از تکذیب کنندگان گمراه (دست چپ) باشد.

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ  (93) پس با آب جوشان (دوزخ از او) پذیرایی می شود.

وَتَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ  (94) وبه (آتش) جهنم در آورده (وسوزانده) شود.

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ  (95) بی گمان این (خبر) حق یقین است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ  (96) پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (واو را به پاکی یادکن)( ).

سوره حديد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ  (1) آنچه در آسمانها وزمین است برای خدا تسبیح می گویند( ), و او پیروزمند حکیم است.

لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ  (2) فرمانروایی آسمانها وزمین از آنِ اوست, زنده می کند ومی میراند, واو بر هر چیز تواناست.

هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَٱلۡأٓخِرُ وَٱلظَّٰهِرُ وَٱلۡبَاطِنُۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ  (3) او اوّل وآخر وظاهر وباطن است, و او به هر چیز داناست.

هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا يَعۡرُجُ فِيهَاۖ وَهُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ  (4) او کسی است که آسمانها وزمین را در شش روز آفرید, سپس بر عرش مستقر شد, آنچه را در زمین فرو می رود وآنچه را از ان خارج می شود, وآنچه را از آسمان نازل می شود و آنچه را که در آن بالا می رود( ) می داند. وهر کجا باشید او باشماست, وخداوند به آنچه می کنید بیناست.

لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ  (5) فرمانروایی آسمانها وزمین از آنِ اوست, و(همه ی) کارها به خداوند باز می گردد.

يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِۚ وَهُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ  (6) شب را در روز (داخل) می کند, وروز را در شب (داخل) می کند, واو به آنچه در سینه هاست داناست.

ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَأَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِۖ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَأَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ  (7) به خدا و پیامبرش ایمان بیاورید واز آنچه شما را در آن جانشین قرار داده انفاق کنید, پس کسانی که از شما ایمان آوردند و(در راه خدا) انفاق کردند برای آنها پاداش بزرگی است.

وَمَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَقَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ  (8) وشما را چه شده است که به خدا ایمان نمی آورید, در حالی که پیامبر شما را می خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید, وبه راستی اگر باور دارید از شما پیمان گرفته است؟!

هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ  (9) او کسی است که آیات روشن بر بنده اش نازل می کند تا شما را از تاریکیها (ی کفر وشرک) به سوی نور (ایمان) ببرد, ویقیناً خداوند نسبت به شما رؤوف و مهربان است.

وَمَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَقَٰتَلَۚ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَقَٰتَلُواْۚ وَكُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ  (10) وشما را چه شده است که در راه خدا انفاق نمی کنید, در حالی که میراث آسمانها وزمین از آنِ خداست, کسانی از شما که قبل از فتح (مکه) انفاق کردند و(با مشرکان) جنگیدند (با کسانی که پس از فتح انفاق کردند وجنگیدند) یکسان نیستند. آنها مقام (ومنزلت) شان والاتر (وبرتر) است از کسانی که بعد از فتح (مکه) انفاق کردند وجنگیدند, وخداوند به هر یک وعده نیک (= بهشت) داده است, وخداوند به آنچه می کنید آگاه است.

مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَلَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ  (11) کیست که به خداوند «قرض الحسنه» (= وام نیکو) دهد, (ودر راه او انفاق نماید) پس برای او دو چندانش کند, وبرای او پا داش ارجمندی است.

يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَبِأَيۡمَٰنِهِمۖ بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ  (12) روزی که مردان وزنان مؤمن را بنگری که نورشان پیشاپیش آنها ودر سمت راستشان بسرعت حرکت می کند, (به آنها گفته می شود) امروز شما را بشارت باد, به باغهایی (از بهشت) که نهرها زیر (درختان) آن جاری است, جاودانه در آن خواهید ماند, این کامیابی بزرگی است.

يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗاۖ فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ  (13) روزی که مردان وزنان منافق به کسانی که ایمان آورده اند می گویند: «درنگی کنید (وبه ما بنگرید) تا از نور شما پرتوی برگیریم». گفته شود: «به پشت سر خودتان (به دنیا) باز گردید, پس (در آنجا) نور بجوئید». پس دیواری میان آنها زده می شود که دری دارد, درونش رحمت است واز سمت بیرونش عذاب است.

يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ وَلَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَتَرَبَّصۡتُمۡ وَٱرۡتَبۡتُمۡ وَغَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَغَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ  (14) (منافقان) آنها را صدا می زنند: «آیا ما با شما نبودیم» (مؤمنان) می گویند: «آری, ولی شما خودتان را به بلا افکندید و منتظر ماندید وشک آوردید وآرزوها (ی باطل) شما را فریب داد تا فرمان خدا فرا رسید و(شیطان) فریبکار شما را در برابر (فرمان) خدا فریب داد».

فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَلَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُۖ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ  (15) پس امروز نه از شما فدیه ای پذیرفته می شود ونه از کسانی که کافر شدند, وجایگاه شما آتش (جهنم) است. همان شایسته شماست, وچه بد جایگاهی است.

۞ أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَلَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ  (16) آیا برای کسانی که ایمان آورده اند وقت آن نرسیده است که دلهایشان برای ذکر خدا وآنچه از حق نازل شده است خاشع گردد؟ ومانند کسانی نباشند که پیش از این به آنها کتاب (آسمانی) داده شد, پس مدت زمان طولانی بر آنها گذشت, آنگاه قلبهایشان سخت شد, وبسیاری از آنها (گنهکار و) فاسقند.

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۚ قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ  (17) بدانید که خداوند زمین را بعد از مردنش زنده می کند, به راستی ما آیات (خود) را برای شما (به روشنی) بیان کردیم باشد که شما اندیشه کنید.

إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَأَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَلَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ  (18) بی گمان مردان وزنان صدقه دهنده و(آنها که) به خداوند «قرض الحسنه» دهند, برایشان دوچندان می شود وبرای آنها پاداش ارجمندی است.

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَۖ وَٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَنُورُهُمۡۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ  (19) وکسانی که به خدا وپیامبرانش ایمان آوردند, آنها نزد پروردگارشان صدیقین وشهداء هستند, برای آنها است پاداششان ونورشان, وکسانی که کافر شدند وآیات ما را تکذیب کردند, آنها دوزخی اند.

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَلَهۡوٞ وَزِينَةٞ وَتَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَتَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَوۡلَٰدِۖ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗاۖ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَمَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٞۚ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ  (20) بدانید که زندگی دنیا تنها بازیچه وسرگرمی وتجمل, وفخر فروشی در میان شما و افزون طلبی در اموال وفرزاندان است, همانند بارانی که روییدنی اش کشا ورزان را به شگفت آورد سپس خشک شود (به گونه ای که) آن را زرد رنگ بینی, سپس خرد (وبه کاه تبدیل) شود ودر آخرت (برای کفار) عذاب سخت است و(برای مؤمنان) آمرزشی از جانب خداوند وخشنودی است, وزندگی دنیا چیزی جز متاع فریبنده نیست.

سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَجَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ  (21) برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان وبهشتی که پهنای آن مانند پهنای آسمانها وزمین است بر یکدیگر پیشی گیرید (که آن) برای کسانی که به خدا وپیامبرانش ایمان آورده اند آماده شده است, این فضل خداست که به هرکس بخواهد می دهد, وخداوند دارای فضل عظیم است.

مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ  (22) هیچ مصیبتی در زمین ونه در وجود شما روی نمی دهد مگر پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتاب (لوح محفوظ نوشته) است( ). مسلماً این امر بر خداوند آسان است.

لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَلَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ  (23) (این را بیان کردیم) تا به خاطر آنچه از دستان رفته است افسوس نخورید, وبه آنچه (خداوند) به شما داده است شادمان نشوید, وخداوند هیچ خود پسند فخر فروشی را دوست ندارد.

ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَيَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِۗ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ  (24) (همان) کسانی که بخل می ورزند ومردم را (نیز) به بخل فرمان می دهند, وهرکس که (از فرمان الهی) روی یگردان شود, پس (بداند که) خداوند بی نیاز ستوده است.

لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَمَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَرُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ  (25) به راستی که پیامبران خود را با دلایل روشن فرستادیم, وبا آنها کتاب (آسمانی) ومیزان (عدالت) نازل کردیم. تا مردم به عدالت قیام کنند, وآهن را نازل کردیم که در آن نیروی سخت ومنافعی برای مردم است. وتا خداوند معلوم بدارد چه کسی به نادیده او وپیامبرانش را یاری می کند, بی گمان خداوند توانای پیروزمند است.

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَإِبۡرَٰهِيمَ وَجَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡكِتَٰبَۖ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ  (26) وبه راستی ما نوح وابراهیم را فرستادیم, ودر دودمان آن دو نبوت وکتاب قرار دادیم. پس بعضی از آنها هدایت یافته اند وبسیاری از آنها (بدکار و) فاسقند.

ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَۖ وَجَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَرَحۡمَةٗۚ وَرَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَاۖ فَـَٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ  (27) سپس در پی آنها پیامبران (دیگر) خود را فرستادیم, وبعد از آنان عیسی پسر مریم را آوردیم وبه او انجیل عطا کردیم, ودر دلهای کسانی که از او پیروی کردند رأفت ورحمت قرار دادیم, ورهبانیتی که خود آن را پدید آوردند, ما بر آنها مقرر نداشته بودیم, گرچه هدفشان بدست آوردن خشنودی خداوند بود, ولی چنانکه باید حق آن را رعایت نکردند, لذا ما به کسانی از آنها که ایمان آوردند پاداششان را دادیم, و بسیاری از آنها (بدکار و) فاسقند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ  (28) ای کسانی که ایمان آورده اید! از خدا بترسید وبه پیامبرش ایمان بیاورید تا دو بهره از رحمتش به شما ببخشد وبرای شما نوری قرار دهد که با آن راه بروید وگناهان شما را بیامرزد, وخداوند آمرزندۀ مهربان است.

لِّئَلَّا يَعۡلَمَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَلَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَأَنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ  (29) (این را بیان کردیم) تا اهل کتاب بدانند که قادر بر چیزی از فضل خداوند نیستند, وآنکه فضل به دست خداست به هرکس که بخواهد آن را می دهد, وخداوند دارای فضل بزرگ است.

همچنین دانلود جزء 27 تفسیر (تفسیر منهج القرآن تدبر و عمل) در قالب PDF: دانلود .