جزء ۲۹ قران کریم صوتی و متن

خواندن جزء ۲۹ - فهرست سوره‌ها

سوره ملك

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ  (1) پر برکت وبزرکواراست کسی که فرمانروایی جهان هستی به دست اوست, و او بر هر چیز تواناست.

ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗاۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ  (2) (همان) کسی که مرگ وزندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما نیکو کار تراست, و او پیروزمند بخشنده است.

ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗاۖ مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖۖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ  (3) (آن) کس که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید, در آفرینش (خدای) رحمان هیچ خلل وبی نظمی نمی بینی, باز چشم بگردان, آیا نقصانی (وشکافی) می بینی؟

ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَهُوَ حَسِيرٞ  (4) سپس بار دیگر چشم بگردان, چشم تو در حالی که خسته ونا توان است به سوی تو باز می گردد.

وَلَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَجَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِۖ وَأَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ  (5) به راستی ما آسمان دنیا را با چراغها آراستیم, وآنها را برای راندن شیاطین قرار دادیم, وبرای آنها عذاب (آتش) سوزان آماده ساختیم.

وَلِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ  (6) وبرای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است, وچه بد جایگاهی است.

إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَهِيَ تَفُورُ  (7) هنگامی که در آن انداخته شوند, از آن نفره ای (وحشتناک) می شنوند, در حالی که آن می جوشد.

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِۖ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ  (8) از شدت خشم نزدیک است پاره پاره شود, هرگاه که گروهی در آن انداخته می شوند, نگهبانانش از آنها می پرسند: «آیا بیم دهندۀ به سراغ شما نیامد؟!».

قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَقُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ  (9) گویند: «چرا, بیم دهنده به سوی ما آمد, پس ما اورا تکذیب کردیم, وگفتیم: هرگز خداوند چیزی نازل نکرده است, شما جز در گمراهی بزرگ نیستید».

وَقَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ  (10) وگویند: «اگر ما می شنیدیم یا تعقل می کردیم, در (زمرۀ) دوزخیان نبودیم».

فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ  (11) پس آنها به گناه خود اعتراف کنند, دور باد دوزخیان از رحمت خداوند.

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٞ كَبِيرٞ  (12) بی گمان کسانی که درنهان از پروردگارشان می ترسند, آنان آمرزش و پاداش بزرگی دارند.

وَأَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓۖ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ  (13) گفتار خود را پنهان دارید یا آن را آشکار سازید, (به هر حال) او به آنچه در دلهاست آگاه است.

أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ  (14) آیا کسی که (همۀ موجودات را) آفریده است, (از حال آنها) نمی داند؟ در حالی که او باریک بین وآگاه است.

هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦۖ وَإِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ  (15) او کسی است که زمینن را برای شما رام گردانید, پس در گوشه ونواحی آن راه بروید واز روزی او بخورید, وبازگشت (همه) به سوی اوست.

ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ  (16) آیا خود را از کسی که در آسمان است, در امان می دانید, که (فرمان دهد) زمین شما را فرو برد, پس آن ناگهان به لرزش در آید؟

أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗاۖ فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ  (17) یا خودرا از کسی که در آسمان است, در امام می دانید, که تند بادی همراه با سنگریزه بر شما فرستد؟ پس بزودی خواهید دانست که هشدار من چگونه است!

وَلَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ  (18) وبه راستی کسانی که پیش از آنان بودند (نیز دعوت پیامبران را) تکذیب کردند, پس عقوبت مذ چگونه بود!

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَيَقۡبِضۡنَۚ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُۚ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۭ بَصِيرٌ  (19) آیا به پرندگانی که بر فواز سرشان است, که گاهی بالهای خود را می گشانید, وگاهی فرو می بندند, نگاه نکردند؟! جز (خدای) رحمان (کسی) آنها را (بر فراز آسمان) نگاه نمی دارد, بی گمان او به هر چیز بیناست.

أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ  (20) آیا این چه کسی است آن که لشکر شما ست, که به جای (خدای) رحمان شما را یاری می کند؟ کافران جز در فریب (وغرورشان) نیستند.

أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥۚ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَنُفُورٍ  (21) آیا آن کیست که به شما روزی دهد اگر او روزیش را باز دارد؟ بلکه آنها در سر کشی و دوری از حق لجاجت می کنند.

أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ  (22) آیا کسی که به رو افتاده حرکت می کند به هدایت نزدیکتراست, یا آن کسی که راست واستوار بر راه راست گام بر می دارد؟!

قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَجَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفۡـِٔدَةَۚ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ  (23) بگو: «او کسی است که شما را آفرید, وبرای شما گوش وچشمان و دل قرار داد, (اما شما) اندکی سپاس گزاری می کنید».

قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَإِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ  (24) بگو: «او کسی است شما را در زمین پراکند وبه سوی او گرد آورده می شوید».

وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ  (25) ومی گویند: «اگر راست می گویید این وعدۀ (قیامت) چه زمانی است؟».

قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَإِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ  (26) (ای پیامبر) بگو: «علم (قیامت) تنها نزد خداست, ومن فقط هشدار دهندۀ آشکار هستم».

فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيٓـَٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَقِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ  (27) پس چون آن (وعده وعذاب الهی) را از نزدیک ببینند, چهرۀ کسانی که کافر شدند سیاه واند وهگین می گردد, و(به آنها) گفته می شود: این همان چیزی است که شما آن را می طلبیدید.

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ  (28) (ای پیامبر) بگو: «به من خبر دهید, اگر خداوند مرا وکسانی که با من هستند, هلاک کند, یا بر ما رحمت آورد, پس چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه می دهد؟!».

قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَعَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَاۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ  (29) بگو: «او (خدای) رحمان است, به او ایمان آورده ایم, وبر او توکل کرده ایم, پس (ای کافران) بزودی خواهید دانست چه کسی در گمراهی آشکار است!».

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۭ  (30) (ای پیامبر) بگو: «به من خبر دهید اگر آب (شرب) شما (در زمین) فرو رود, پس چه کسی می تواند برای شما آب روان (وگوار) بیاورد؟!».

سوره قلم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا يَسۡطُرُونَ  (1) نون, سوگند به قلم وآنچه می نویسند.

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ  (2) که تو (ای پیامبر) به نعمت (وفضل) پروردگارت دیوانه نیستی.

وَإِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ  (3) وبی گمان برای تو (ای پیامبر) پاداشی بی پایان (وعظیم) است.

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ  (4) و یقیناَ تو (ای محمد) بر اخلاق وخوی بسیار عظیم و والایی هستی.

فَسَتُبۡصِرُ وَيُبۡصِرُونَ  (5) پس تو بزودی خواهی دید و آنها (نیز) خواهند دید.

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ  (6) که کدام یک از شما دیوانه است!

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ  (7) همانا پروردگارت بهتر می داند چه کسی از راه او گمراه گشته است, و (نیز) او به هدایت یافتگان دانا تراست.

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ  (8) پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ  (9) آنها دوست دارند (و می خواهند) که نرمی (ومدارا) کنی, پس آنها (نیز) نرمی (ومدارا) کنند.

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ  (10) و از هر فرمایه ای که بسیار سوگند (دروغ) یاد می کند, اطاعت مکن.

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٖ  (11) (آن) بسیار عیبجوی که به سخن چینی آمد و رفت می کند.

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ  (12) وبسیار بازدارنده (کار) خیر, ومتجاوز وگنا هکار است.

عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ  (13) خشن (و کینه توز) و(بدتر) از آن (بی نسب و) حرام زاده است.

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِينَ  (14) بدان خاطر که صاحب مال و فرزندان بسیار است (مبادا از او اطاعت کنی!).

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ  (15) هنگامی که آیات ما براو خواند شود, گوید: «(اینها) افسانه های گذشتگان است.

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ  (16) به زودی بر بینی او داغ گذاریم.

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ  (17) ما آنها را آز مایش کردیم, همانگونه که صاحبان باغ را آز مودیم, هنگامی که سوگند یاد کردند که صبحگاهان (که مستندان نباشند) میوه های باغ را بچینند.

وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ  (18) و ان شاء الله (گر خدا بخواهد) نگفتند.

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ  (19) پس عذابی (فراگیر) از سوی پروردگارت بر (باغ) آنها فرو آمد, در حالی که همه در خواب بودند.

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ  (20) پس آن باغ (سبز وخرم) همچون شب سیاه شد.

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ  (21) آنگاه صبحگاهان یکدیگر را ندا دادند.

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ  (22) که اگر می خواهید درو کنید, به سوی کشتزار (وباغ) خویش بروید.

فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ  (23) پس آنها (به سوی کشتزار) حرکت کردند. در حالی که آهسته باهم می گفتند:

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ  (24) «(مراقب باشید) که امروز هیچ بینوا (ومسکینی) در آن (باغ) وارد نشود».

وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ  (25) وصبحگاهان با تصمیم جدی بر منع و جلوگیری (از مستنمدان) بیرون شدند.

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ  (26) پس هنگامی که آن (باغ) را دیدند, گفتند: «یقیناً ما راه گم کرده ایم,

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ  (27) نه, بلکه ما (از حاصلان) بی بهره ومحروم هستیم».

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ  (28) یکی از بهترین آنها گفت: «آیا به شما نگفتم, چرا (شکر و) تسبیح (خدا را) نمی گوئید ؟!».

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ  (29) گفتند: «پروردگار ما پاک ومنزه است, مسلّماً ما ستمکار بودیم».

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ  (30) آنگاه ملامت کنان به یکدیگر رو آوردند.

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ  (31) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر (وسرکش) بودیم,

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ  (32) امیدواریم که پروردگارمان (مارا ببخشد و) در عوض چیزی بهتر از آن (باغ) به ما بدهد, بی گمان ما به سوی پروردگار خود روی آورده ایم».

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ  (33) عذاب (خدا در دنیا) این چنین است, وعذاب آخرت مسلماً بزرگتر (وبشیتر) است, اگر آنها می دانستند.

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ  (34) به راستی برای پر هیزگاران نزد پروردگارشان با غهای پر نعمت است.

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ  (35) آیا ما مسلمانان را همچون مجرمان (وگناهکاران) قرار می دهیم؟!.

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ  (36) شما را چه شده است, چگونه داوری می کنید؟!

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ  (37) آیا شما کتابی (آسمانی) دارید که در آن می خوانید؟!

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ  (38) و در آن (کتاب) آنچه را انتخاب کنید, برای شما (نوشته شده) است؟!

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ  (39) یا اینکه شما بر (عهدۀ) ما عهد وبیمان استواری تا روز قیامت دارید, که هر چه را حکم کنید, (حق) برای شما باشد؟!

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ  (40) (ای پیامبر) از آنها بیرس, کدامیک از آنان در برابر این (ادعاها) متعهد است؟!

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ  (41) ویا اینکه آنها (معبودان و) شریکانی دارند, پس اگر است می گویند باید شریکان (ومعبودان) خویش را بیاورند.

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ  (42) روزی که (کار بالا گیرد وخداوند متعال برای داوری میان خلائق بیاید) ساق برهنه ومکشوف گردد, و(شرکان) دعوت به سجود می شوند, ولی نمی توانند (سجده کنند).

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ  (43) (در حالی که) دید گانشان (از ندامت وخجالت) فرو افتاده وذلّت وخواری وجودشان را در بر گرفته است, ویقیناً که پیش از آن (در دنیا) در حالی که سالم بودند به سجود فرا خوانده می شدند.

فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ  (44) پس (ای پیامبر) مرا با آن کسی که این سخن (قرآن) را تکذیب می کند واگذار, ما آنان را از آنجای که نمی دانند بتدریج خواهیم گرفت.

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ  (45) وبه آنها مهلت می دهم, بی گمان مکر (وتربیر) من استوار (و محکم) است.

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ  (46) (ای پیامبر) آیا تو از آنها مزدی درخواست می کنی, که (آنها از ادای آن در رنجند, و) برایشان سنگین است؟!

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ  (47) یا (اسرار) غیب نزد آنهاست, پس آنان (از آن) می نویسند.

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ  (48) پس (ای پیامبر) برای فرمان (وحکم) پروردگارت صبر کن, ومانند صاحب ماهی (= یونس بن متی) مباش, هنگامی که سرشار از غم واندوه بود (خدا را) نداد کرد.

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ  (49) اگر نعمت (ورحمتی) از سوی پروردگارش اورا در نمی یافت, یقیناً (از شکم ماهی) به صحرای بی آب وعلف بیرون افکنده می شد, در حالی که او بدحال (ونکوهیده) بود.

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ  (50) پس پروردگارش اورا برگزید, و اورا از صالحان قرار داد.

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ  (51) و(ای پیامبر) نزدیک است کسانی که کافر شدند, هنگامی که آیات قرآن را می شنوند, با چشمهای خود تو را چشم زخم بزنند (وبلغزانند) ومی گویند: «قطعاً او دیوانه است».

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ  (52) در حالی که این (قرآن) جز پندی برای جهانیان نیست.

سوره حاقة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

ٱلۡحَآقَّةُ  (1) (روز) واقع شدنی (رستاخیز)

مَا ٱلۡحَآقَّةُ  (2) آن واقع شدنی چیست؟

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ  (3) و تو چه دانی آن واقع شدنی چیست (وچگونه است)؟!

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ  (4) (قوم) ثمود و(قوم) عاد (قیامت) درهم کوبنده را تکذیب کردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ  (5) پس اما (قوم) ثمود, به بانگ سهمگین هلاک شدند.

وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ  (6) واما (قوم) عاد با تند بادی سرکش وسرد به هلاکت رسیدند.

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ  (7) (خداوند) هفت شب وهشت روز پی در پی بر آنها مسلط نمود, آنگاه (آن) قوم را آن (تندباد) مانند تنه های پوسیدۀ تو خالی درختان خرما, بر زمین افتاده (وهلاک شده) می دیدی.

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ  (8) پس آیا از آنها کسی را می بینی که باقی مانده باشد؟!

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ  (9) و فرعون وکسانی که پیش از او بودند, و(مردم) شهرهای ویران شده (قوم لوط) مرتکب گناهان (بزرگ) شدند.

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً  (10) پس آنها از (فرمان) فرستادۀ پروردگارشان سر پیچی کردند, آنگاه (خداوند) آنها را به عذاب سختی گرفتارشان کرد.

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ  (11) همانا هنگامی که آب طغیان کرد, شما را در کشتی سوار کردیم.

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ  (12) تا که پندی برای شما قرار دهیم, وگوشهای شنوا آن را بشنوند و به یاد بسپارند.

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ  (13) پس هنگامی که یک بار در "صور" دمیده شود.

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ  (14) وزمین وکوهها از جاکنده شوند, پس یکباره درهم کوبیده (ومتلاشی) شوند.

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ  (15) پس در آن روز واقعۀ (عظیم) قیامت به وقوع می پیوندد.

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ  (16) وآسمان شکافته می شود, پس در آن روز سست می گردد (وفرو می ریزد).

وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ  (17) وفرشتگان بر کناره های آن (= آسمان) قرار می گیرند, وآن روز هشت (فرشنه) عرش پروردگارت را بر فرازشان حمل می کنند.

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ  (18) در آن روز شما (همگی برای کسابرسی, به پشیگاه خداوند) عرضه می شوید, وهیچ چیز از (کارهای) شما پنهان نخواهد ماند.

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ  (19) پس اما کسی که نامۀ (اعمالش) را به دست راستش دهند, گوید:«بیایید نامۀ (اعمال) مرا بخوانید!

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ  (20) من یقین داشتم که به حساب (اعمال) خودم خواهم رسید».

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ  (21) پس او در یک زندگی پسندیده (و رضایت بخشی) خواهد بود.

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ  (22) در بهشتی برین.

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ  (23) که میوه هایش (برای چیده شدن) در دسترس است.

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ  (24) (وبه آنها گفته می شود(: «بخورید و بیاشامید, گوارایتان باد, به (خاطر) آنچه در ایام گذشته پیش فرستاده اید».

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ  (25) و اما کسی که نامۀ (اعمالش) را بهه دست چیش دهند, گوید: «ای کاش هرگز نامۀ (اعمال) مرا به من داده نمی شد,

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ  (26) ونمی دانستم حسابم چیست.

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ  (27) ای کاش (با مرگ) همه چیز تمام می شد (وپایان کاربود).

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ  (28) مال و دارایی ام مرا بی نیاز نکرد (و سودی نبخشید).

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ  (29) قدرت و فرمانروایی ام (نیز) از (دست) من رفت (وبکلی نا بودشد)».

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ  (30) (به فرشتگان گفته می شود:) «اورا بگیرید, پس طوق (به گردن) او اندازید.

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ  (31) سپس اورا به (آتش) دوزخ بیفکنید.

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ  (32) آنگاه اورا در زنجیری که طول آن هفتاد ذراع است, ببندید,

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ  (33) بی گمان او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی آورد,

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ  (34) و هرگز (مردم را) بر اطعام بینوا (یان) تشویق نمی کرد.

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ  (35) پس امروز در این جا دوست صمیمی (ومهربانی) ندارد (که کمکش کند).

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ  (36) و عذابی جز از چرک وخون ندارد.

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِـُٔونَ  (37) (غذابی که) گناهکاران آن را نخورند».

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ  (38) پس سوگند به آنچه می بینید,

وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ  (39) وبه آنچه نمی بینید.

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ  (40) بی تردید این (قرآن) گفتار رسول بزرگوار است.

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ  (41) و اینها گفتار یک شاعر نیست, (اما شما) اندکی ایمان می آورید.

وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ  (42) و (نیز) گفتار یک کاهن نیست, (لیکن شما ) کمتر پند می گیرید.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ  (43) (این قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ  (44) و اگر (پیامبر) سخنانی (به دروغ) بر ما می بست.

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ  (45) مسلّماً ما دست راست اورا می گرفتیم.

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ  (46) سپس (شاه) رگ قلبش را قطع می کردیم.

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ  (47) پس هیچ کس از شما نمی توانست از (عذاب) او مانع شود.

وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ  (48) ویقیناً این (قرآن) پند وت÷کری برای پر هیزگاران است.

وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ  (49) وما محققاً می دانیم که برخی از شما تکذیب کنندگان (این کلام الهی) هستید.

وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ  (50) و همانا این (قرآن) بر کافران مایۀ حسرت وندامت است.

وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ  (51) وبی گمان این (قرآن) حق الیقین است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ  (52) پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی.

سوره معارج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ  (1) تقاضاکننده‌ای، تقاضای عذابی وقوع یافتنی کرد.

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ  (2) (این عذاب) برای کافران است. هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ  (3) از سوی الله صاحب مراتب و درجات است.

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ  (4) فرشتگان و روح (جبرئیل) به سوی او عروج می‌کنند، در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است.

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا  (5) پس تو (ای پیامبر!) صبر جمیل پیشه کن.

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا  (6) بی‌گمان آنها آن (روز) را دور می‌بینند.

وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا  (7) و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ  (8) (همان) روزی که اسمان چون مس گداخته شود.

وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ  (9) و کوه‌ها مانند پشم رنگین (متلاشی و پراکنده) شود.

وَلَا يَسۡـَٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا  (10) و هیچ دوست صمیمی (و خویشاوندی) از (حال) دوست صمیمی (و خویشاوند خود) نپرسد.

يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۭ بِبَنِيهِ  (11) (در حالی که) آنان به یکدیگر نشان داده می‌شوند گناهکار (دوست دارد و) آرزو کند خویشتن را از عذاب آن روز باز خرد به فرزندانش.

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ  (12) و زنش و برادرش.

وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُـٔۡوِيهِ  (13) و قبیله اش که ( همیشه) او را جای و پناه می‌داد.

وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ  (14) و همة آنهایی که روی زمین اند (همگی فدا کند) سپس او نجات یابد.

كـَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ  (15) (اما) هرگز چنین نیست، بی‌گمان آن شعله‌های (آتش) سوزان است.

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ  (16) پوست از سر و صورت بر می‌کند.

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ  (17) کسانی را که (به فرمان الله) پشت کردند و (از حق) روی گرداندند، فرا می‌خواند.

وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ  (18) و (نیز کسانی را که) اموال را جمع‌آوری و ذخیره کردند. (و حق آن را نپرداختند).

۞ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا  (19) یقیناً انسان کم طاقت (و حریص) آفریده شده است.

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا  (20) هنگامی که بدی (و مصیبتی) به او رسد، بی‌تابی می‌کند.

وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا  (21) و هنگامی که خوبی به او رسد، بازدارنده (و بخیل) می‌شود.

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ  (22) مگر نمازگزاران.

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ  (23) همان کسانی که بر نمازهایشان همیشه مداومت می‌کنند.

وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ  (24) و کسانی که در اموال‌شان حق (معین و) معلومی است.

لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ  (25) برای گدا و محروم.

وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ  (26) و کسانی که روز جزا را تصدیق می‌کنند.

وَٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ  (27) و کسانی که از عذاب پروردگارشان می‌ترسند.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ  (28) بی‌گمان از عذاب پروردگارشان در امان نتواند بود.

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ  (29) و کسانی که شرمگاه‌هایشان را نگه می‌دارند.

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ  (30) مگر با همسران و کنیزانی که مالک آنها هستند که (در این صورت) ملامت و سرزنشی بر آنها نیست.

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ  (31) پس هرکس غیر از اینها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ  (32) و کسانی که امانت‌ها و عهدشان را رعایت می‌کنند.

وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ  (33) و کسانی که به شهادت‌های خود متعهد هستند.

وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ  (34) و کسانی که بر نمازشان محافظت می‌کنند.

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ  (35) اینان در باغ‌های (بهشت) گرامی داشته می‌شوند.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ  (36) پس (ای پیامبر!) کافران را چه شده که به سوی تو می‌شتابند؟

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ  (37) از راست و چپ، گروه گروه (و پراکنده) می‌شوند؟!

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ  (38) آیا هرکدام از آنها (با آن اعمال ناپسندش) طمع دارد که او در بهشت پرنعمت (الهی) درآورده شود؟!

كـَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ  (39) هرگز چنین نیست، بی‌گمان ما آنها را از آنچه (خودشان) می‌دانند آفریده ایم.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ  (40) پس به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند می‌خورم که ما یقیناً قادریم.

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ  (41) بر آن که (کسانی دیگر) بهتر از آنها را جایگزین کنیم، و ما (برای این کار) عاجز و ناتوان نیستیم.

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ  (42) پس (ای پیامبر!) آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند تا به روزی که به آنها وعده داده شده است برسند.

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ  (43) (همان) روزی که شتابان از قبرها خارج می‌شوند، گویی به سوی نشانه (و بتها) می‌دوند.

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ  (44) (در حالی که) چشم‌هایشان (از شرم و وحشت) به زیر افتاده، و ذلت (و خواری) آنها را پوشانده است. این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد.

سوره نوح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ  (1) بی‌گمان ما نوع را به سوی قومش فرستادیم، (و گفتیم): «قوم خود را پیش از آن که عذاب دردناک به سراغ‌شان آید، هشدار ده (و بترسان).

قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ  (2) (نوح) گفت: «ای قوم! همانا من برای شما بیم‌دهندة آشکاری هستم.

أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ  (3) که الله را پرستش کنید و از او بترسید، و مرا اطاعت کنید.

يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّىۚ إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُۚ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ  (4) (پس اگر چنین کردید، الله) گناهان شما را می‌آمرزد، و شما را تا زمان معینی مهلت می‌دهد، زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد تأخیر نخواهد داشت، اگر می‌دانید».

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَنَهَارٗا  (5) و نوح (پس از نهصد و پنجاه سال نصیحتگری و دعوت) گفت: پروردگارا! به راستی که من قوم خود را شب و روز (به ایمان) دعوت کردم.

فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا  (6) اما دعوت من (در حق آنان چیزی) جز گریز نیفزود.

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَأَصَرُّواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا  (7) و من هرگاه آنها را دعوت کردم تا تو آنان را بیامرزی انگشتان‌شان را در گوش‌هایشان فرو کردند و لباس‌هایشان را (به خود) پیچیدند، و (در مخالفت) اصرار (و پافشاری) کردند و به شدت گردن کشی و تکبر نمودند.

ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا  (8) سپس من آنها را با صدای بلند (و آشکار) دعوت کردم.

ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَأَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا  (9) آنگاه به آشکار برایشان گفتم، و در نهان برای (هرکدام از) آنان بیان کردم.

فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا  (10) پس (به آنها) گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بخواهید، بی‌گمان او بسیار آمرزنده است.

يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا  (11) تا از آسمان (باران) پی در پی بر شما بفرستد.

وَيُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا  (12) و شما را با اموال و فرزندان بسیار مدد کند، به شما باغ‌های (سرسبز) بدهد، و برای شما نهرهای (جاری) قرار دهد.

مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا  (13) شما را چه شده است که برای الله، عظمت (و شکوه) قایل نیستید؟!.

وَقَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا  (14) در حالی که شما را در مراحل گوناگون آفرید. (از نطفه سپس خون لخته شده، آنگاه تکة گوشت، تا این که انسان کامل شد).

أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا  (15) آیا نمی‌بینید چگونه الله هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید؟

وَجَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَجَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا  (16) و ماه را در میان آسمان‌ها مایة روشنایی قرار داد، و خورشید را چراغ (فروزانی) گردانید.

وَٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا  (17) و الله شما را همچون گیاه و نباتی از زمین رویانید.

ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَيُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا  (18) سپس شما را به آن (زمین) باز می‌گرداند، و بار دیگر شما را بیرون می‌آورد.

وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا  (19) و الله زمین را برای شما گسترده ساخت.

لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا  (20) تا از راه‌های پهناور آن (به سوی مقصد خود) رفت و آمد کنید».

قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَوَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا  (21) نوح گفت: «پروردگارا! بی‌گمان آنها مرا نافرمانی کردند، و از کسی پیروی کردند که مال وف رزندش چیزی جز زیانکاری بر او نیفزوده است.

وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا  (22) و (آن پیشوایان گمراه) نیرنگ (و مکر) بزرگی به کار بردند.

وَقَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَلَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَلَا سُوَاعٗا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسۡرٗا  (23) و گفتند: معبودان خود را رها نکنید. و (بخصوص) «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نکنید.

وَقَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗاۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا  (24) و به راستی آنها بسیاری را گمراه کردند، و (تو ای پروردگار!) ستمکاران را جز گمراهی میفزا».

مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا  (25) (سرانجام) به کیفر گناهانشان (همگی) غرق شدند، پس در آتش (دوزخ) درآورده شدند، و در برابر (عذاب) الهی یاور (و مددکاری) برای خود نیافتند.

وَقَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا  (26) و نوح گفت: «چروردگارا! هیچ یک از کافران (و دیارشان) را بر روی زمین باقی نگذار.

إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا  (27) چرا که اگر آنها را باقی گذاری بندگانت را گمراه می‌کنند، و جز (نسلی) بدکار و کافر به وجود نمی‌آورند.

رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا  (28) پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هرآن کس که با ایان وارد خانة من شود، و (تمام) مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز، و ستمکاران راجز هلاکت (و نابودی) میفزا».

سوره جن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا  (1) (ای پیامبر!) بگو: «به من وحی شده است که همانا گروهی از جنیان (به این قرآن) گوش فرا داده اند، پس گفتند: بی‌گمان ما قرآن عجیبی شنیدیم.

يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فَـَٔامَنَّا بِهِۦۖ وَلَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا  (2) که به راه راست هدایت می‌کند، پس ما به آن ایمان آوردیم، و هرگز کسی را با پروردگارمان شریک قرار نمی‌دهیم.

وَأَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَلَا وَلَدٗا  (3) و این که شأن و عظمت پروردگارمان بس (عظیم و) بلند است، او (هرگز برای خود) همسر و فرزندی انتخاب نکرده است.

وَأَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا  (4) و این که سفیه (و نادان) ما (شیطان) در بارة الله سخنان ناروایی می‌گفت.

وَأَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا  (5) و ما (چنین) گمان می‌کردیم که هرگز انس و جن بر الله دروغ نمی‌بندند.

وَأَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا  (6) و این که مردانی از آدمیان به مردانی از جنیان پناه می‌بردند، پس آنها به گمراهی و سرکشی شان افزودند.

وَأَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا  (7) و این که آنها گمان کردند، همانگونه که شما (جنیان) گمان می‌کردید که الله هیچ کس را (دوباره) زنده نمی‌گرداند.

وَأَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَشُهُبٗا  (8) و این که ما آسمان را جستجو کردیم، پس آن را پر از محافظان نیرومند و تیرهای شهاب یافتیم.

وَأَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِۖ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا  (9) و این که ما پیش از این در جاهایی (از آسمان) به استراق سمع می‌نشستیم، پس اکنون هرکس (بخواهد) استراق سمع کند، شهابی را در کمین خود خواهد یافت.

وَأَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا  (10) و این که ما ننمی‌دانیم آیا برای اهل زمین شرّ اراده شده، یا پروردگارشان خیر و هدایت آنها را خواسته است.

وَأَنَّا مِنَّا ٱلصَّٰلِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَۖ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا  (11) و این که در میان ما افرادی صالح و افرادی نادرستند، ما گروه‌هایی متفاوت (و گوناگون) هستیم.

وَأَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا  (12) و این که ما یقین داریم که هرگز نمی‌توانیم در روی زمین الله را عاجز و ناتوان کنیم، و هرگز با گریز نمی‌توانیم او را ناتوان سازیم. (و راه فراری نداریم).

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦۖ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَلَا رَهَقٗا  (13) و این که ما هنگامی که (سخن) هدایت را شنیدیم به آن ایمان آوردیم، پس هرکس که به پروردگارش ایمان آورد، نه از نقصان می‌ترسد، و نه از ستم (بیم دارد).

وَأَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَمِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَۖ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا  (14) و این که گروهی از ما مسلمان و گروهی کافر (و ظالم) هستند، پس هرکس که اسلام آورده آنانند که راه رستگاری را جستجو کرده (و برگزیده) اند.

وَأَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا  (15) و اما کافران (و ستمکاران) هیزم (آتش) جهنم خواهند بود.

وَأَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا  (16) و این که اگر آنها بر راه راست استقامت و پایداری کنند، البته با آب فراوان سیرابشان می‌کنیم.

لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَمَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا  (17) تا آنها را با آن (نعمت‌ها) بیازماییم، و هرکس از یاد (و ذکر) پروردگارش روی برتابد، (الله) او را به عذابی سخت گرفتار می‌سازد.

وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا  (18) و این که مساجد از آنِ الله است، پس کسی را با الله نخوانید.

وَأَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا  (19) و این که هنگامی که بندة الله (محمد ) قیام کرد تا او را بخواند (و عبادت کند) نزدیک بود که (از ازدحام بر گرد او) بر سرهم فرو ریزند.

قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَلَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا  (20) (ای پیامبر! به آنها) بگو: «من تنها پروردگارم را می‌خوانم، و کسی را شریک او نمی‌سازم».

قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَلَا رَشَدٗا  (21) بگو: «بی‌گمان من نمی‌توانم به شما زیانی برسانم، و نه خیر و سودی (برسانم)».

قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَلَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا  (22) (ای پیامبر!) بگو: «هیچکس مرا از (کیفر) الله پناه نخواهد داد، و غیر از او هرگز پشت و پناهی نخواهم یافت.

إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِسَٰلَٰتِهِۦۚ وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا  (23) مگر (تنها وظیفة من) رساندن پیامی از جانب الله و (انجام) رسالت‌هایش است، و هرکس نافرمانی الله و پیامبرش کند، پس بی‌گمان آتش جهنم از آنِ اوست جاودانه در آن خواهد ماند».

حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَأَقَلُّ عَدَدٗا  (24) (کار کفار همچنین ادامه دارد) تا زمانی که آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند، آنگاه خواهند دانست چه کسی یاورش ناتوان‌تر و جمیعتش کمتر است.

قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا  (25) (ای پیامبر!) بگو: «نمی‌دانم آیا آنچه که به شما وعده داده شده نزدیک است یا این که پروردگارم زمانی (دور) برای آن قرار می‌دهد؟!».

عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا  (26) (الله) دانای غیب است، و هیچکس را بر (اسرار) غیب خود آگاه نمی‌سازد.

إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَمِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا  (27) مگر رسولانی که آنان را پسندیده (و برگزیده) است، پس بی‌گمان از پیش روی او و پشت سرش نگهبانی (و مراقبیتی از فرشتگان) می‌گمارد.

لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَأَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا  (28) تا بداند که رسالت‌های پروردگارشان را ابلاغ کرده اند، و (الله) به آنچه نزد آنهاست احاطت دارد، و عدد هرچیز را شمارش کرده است.

سوره مزمل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ  (1) ای جامه برخود پیچیده.

قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا  (2) شب را جز اندکی بپا خیز (و عبادت کن).

نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا  (3) نیمه‌ای از آن را، یا اندکی از آن کم کن.

أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَرَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا  (4) یا اندکی بر (نصف) آن بیفزا، و قرآن را با ترتیل و تأمل بخوان.

إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا  (5) یقیناً ما به زودی سخنی سنگین بر تو نازل خواهیم کرد.

إِنَّ نَاشِئَةَ ٱلَّيۡلِ هِيَ أَشَدُّ وَطۡـٔٗا وَأَقۡوَمُ قِيلًا  (6) بی‌گمان شب زنده‌داری (بر نفس) دشوار است و برای گفتار (و نیایش) مناسب و استوارتر است.

إِنَّ لَكَ فِي ٱلنَّهَارِ سَبۡحٗا طَوِيلٗا  (7) یقیناً تو در روز مشغلة بسیار داری.

وَٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا  (8) و نام پروردگارت را یاد کن، و تنها به او دل ببند.

رَّبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱتَّخِذۡهُ وَكِيلٗا  (9) (همان) پروردگار مشرق و مغرب که معبودی (بحق) جز او نیست پس او را کارساز ( و نگاهبان خود) برگزین.

وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا  (10) و بر آنچه (مشرکان) می‌گویند، شکیبا باش، و به شیوه‌ای نیکو (و شایسته) از آنها دوری کن.

وَذَرۡنِي وَٱلۡمُكَذِّبِينَ أُوْلِي ٱلنَّعۡمَةِ وَمَهِّلۡهُمۡ قَلِيلًا  (11) و مرا با این تکذیب‌کنندگان مرفه و منعّم واگذار، و آنها را کمی مهلت ده.

إِنَّ لَدَيۡنَآ أَنكَالٗا وَجَحِيمٗا  (12) بی‌گمان نزد ما قید (و بندهای) گران و (آتش) دوزخ.

وَطَعَامٗا ذَا غُصَّةٖ وَعَذَابًا أَلِيمٗا  (13) و غذایی گلوگیر، و عذابی دردناک است.

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ وَكَانَتِ ٱلۡجِبَالُ كَثِيبٗا مَّهِيلًا  (14) روزی که زمین و کوه‌ها به لرزه درآید، و کوه‌ها (متلاشی می‌شود و) همچون تودة شن نرم (روان) می‌گردد.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ رَسُولٗا شَٰهِدًا عَلَيۡكُمۡ كَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ رَسُولٗا  (15) یقیناً ما پیامبری به سوی شما فرستادیم که بر شما شاهد (و گواه) است، همانگونه که به سوی فرعون پیامبری فرستادیم.

فَعَصَىٰ فِرۡعَوۡنُ ٱلرَّسُولَ فَأَخَذۡنَٰهُ أَخۡذٗا وَبِيلٗا  (16) آنگاه فرعون آن پیامبر را نافرمانی (و مخالفت) کرد، پس ما او را به سختی مجازات کردیم.

فَكَيۡفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرۡتُمۡ يَوۡمٗا يَجۡعَلُ ٱلۡوِلۡدَٰنَ شِيبًا  (17) پس اگر کافر شوید چگونه خود را (از عذاب) در امان می‌دارید، روزی که کودکان را پیر می‌کند.

ٱلسَّمَآءُ مُنفَطِرُۢ بِهِۦۚ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَفۡعُولًا  (18) (در آن روز) آسمان شکافته می‌شود، وعدة او شدنی است.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا  (19) بی‌گمان این (آیات) پند (و هشداری) است، پس هرکس که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند.

۞ إِنَّ رَبَّكَ يَعۡلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدۡنَىٰ مِن ثُلُثَيِ ٱلَّيۡلِ وَنِصۡفَهُۥ وَثُلُثَهُۥ وَطَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلَّذِينَ مَعَكَۚ وَٱللَّهُ يُقَدِّرُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَۚ عَلِمَ أَن لَّن تُحۡصُوهُ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡۖ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِۚ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ وَءَاخَرُونَ يَضۡرِبُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَبۡتَغُونَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَءَاخَرُونَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنۡهُۚ وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗاۚ وَمَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٗا وَأَعۡظَمَ أَجۡرٗاۚ وَٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمُۢ  (20) (ای پیامبر!) یقیناً پروردگارت می‌داند که تو و گروهی از آنها که با تو هستند نزدیک دو سوم شب و (یا) نصف (یا) ثلث آن را بپا می‌خیزید، و الله شب و روز را اندازه‌گیری می‌کند، می‌داند که شما نمی‌توانید حساب آن را (دقیق) محاسبه کنید، لذا شما را بخشید، پس اکنون آنچه (برای شما) میسر باشد از قرآن بخوانید، (الله) می‌داند که برخی از شما بیمار خواهند شد، و گروهی (دیگر) برای بدست‌آوردن فضل و نعمت الله در زمین سفر می‌کنند، و گروهی (نیز) در راه الله جهاد می‌کنند، پس آنچه میسر باشد از آن بخوانید، و نماز را برپا دارید، و زکات بدهید، و به الله قرض الحسنه (وام نیکو) دهید، و (بدانید که) آنچه از کارهای خیر پیشاپیش برای خودتان می‌فرستید نزد الله به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت، و از الله آمرزش بخواهید که همانا الله آمرزندة مهربان است.

سوره مدّثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ  (1) ای جامه بر سر کشیده!

قُمۡ فَأَنذِرۡ  (2) برخیز و بیم ده.

وَرَبَّكَ فَكَبِّرۡ  (3) و پروردگارت را بزرگ شمار.

وَثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ  (4) و لباسهایت را پاکیزه دار.

وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ  (5) و از پلیدی دوری کن.

وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ  (6) و نباید برای افزون خواهی چیزی را بدهی.

وَلِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ  (7) و برای (خوشنودی) پروردگارت شکیبا باش.

فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ  (8) پس هنگامی که در «صور» دمیده شود.

فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ  (9) آن روز، روز سخت (و دشواری) است.

عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ  (10) بر کافران آسان نیست.

ذَرۡنِي وَمَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا  (11) (ای پیامبر!) مرا با کسی که او را تنها آفریده‌ام واگذار.

وَجَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا  (12) و (همان که) مال فراونی برایش قرار دادم.

وَبَنِينَ شُهُودٗا  (13) و فرزندانی که همیشه (در خدمت او و) با او هستند.

وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا  (14) و همه وسایل (و امکانات) زندگی را در اختیارش قرار دادم.

ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ  (15) باز (هم) طمع دارد که (برآن) بیفزایم.

كـَلَّآۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا  (16) هرگز، (چنین نخواهد شد) بی‌گمان او نسبت به آیات ما دشمنی (و عناد) دارد.

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا  (17) و به زودی او را به مشقت و سختی می‌اندازم.

إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ  (18) زیرا که او (برای مبارزه با قرآن) اندیشید، و اندازه (و محاسبه) کرد.

فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ  (19) پس مرگ بر او باد! چگونه اندازه (و محاسبه) کرد؟!

ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ  (20) باز (هم)، مرگ بر او باد! چگونه اندازه (و محاسبه) کرد؟!

ثُمَّ نَظَرَ  (21) سپس نگاهی افکند.

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ  (22) آنگاه چهره درهم کشید و روی ترش کرد.

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَٱسۡتَكۡبَرَ  (23) سپس (به حق) پشت نمود و تکبر ورزید.

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ  (24) آنگاه گفت: «این (قرآن) چیزی جز جادویی که (از دیگران) آموخته شده، نیست.

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ  (25) و این (چیزی) جز گفتار بشر نیست».

سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ  (26) به زودی او را به سقر (جهنم) درخواهم آورد.

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ  (27) و تو چه ذاتی «سقر» چیست؟!

لَا تُبۡقِي وَلَا تَذَرُ  (28) (آتش سوزانی که) نه (چیزی را) باقی می‌گذارد و نه (چیزی را) رها می‌کند.

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ  (29) پوست را (دگرگون کرده و) می‌سوزاند.

عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ  (30) برآن (آتش) نوزده (فرشته) گمارده شده است.

وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَيَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَمَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ  (31) و ما مأموران دوزخ را جز فرشتگان قرار ندادیم، و شمار آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب یقین کنند، و کسانی که ایمان آورده اند بر ایمان خود بیفزایند، و اهل کتاب و مؤمنان، گرفتار شک و تردید نشوند، و تا کسانی که در دلهایشان مرض است و (نیز) کافران بگویند: «الله از این مثل (و توصیف) چه خواسته است؟» بدینگونه الله هرکس را بخواهد گمراه می‌سازد، و هرکس را بخواهد هدایت می‌کند، و (شمار) لشکریان پروردگارت را جز او (کسی) نمی‌داند، و این جز پند و اندرزی برای انسانها نیست.

كـَلَّا وَٱلۡقَمَرِ  (32) آری، (هرگز اینچنین نیست که آنها تصور می‌کنند) سوگند به ماه.

وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ  (33) و به شب هنگامی که پشت کند.

وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ  (34) و به صبح هنگامی که روشن شود.

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ  (35) که آن (آتش دوزخ) یکی از (چیزهای) بزرگ (و هولناک) است.

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ  (36) (ترساننده و) هشداردهنده برای انسانهاست.

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ  (37) برای کسی از شما که بخواهد (در راه راست) پیش افتد، یا (از آن) عقب بماند.

كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ  (38) هرکس در گرو اعمال خویش است.

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ  (39) مگر «اصحاب یمین».

فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ  (40) که در باغ‌های (بهشت) هستند، و می‌پرسند

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ  (41) از گناهکاران.

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ  (42) چه چیز شما را به «سقر» (دوزخ) درآورد؟

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ  (43) گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم.

وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ  (44) و بینوا (یان) را طعام نمی‌دادیم.

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ  (45) و پیوسته همراه یاوه‌گویان (و اهل باطل) همصدا می‌شدیم.

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ  (46) و همواره روز جزا را تکذیب می‌کردیم.

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ  (47) تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد.

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ  (48) پس شفاعت شفاعت‌کنندگان به آنها سودی نمی‌بخشد.

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ  (49) پس آنها را چه شده است که از پند (و تذکر) روی گردانند؟!

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ  (50) گویی که آنها (گور) خران رم کرده اند.

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۭ  (51) که از شیر گریخته اند.

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ  (52) بلکه هرکدام از آنها (توقع دارد و) می‌خواهد که (به او) نامة گشاده (و جداگانه از سوی الله) داده شود.

كـَلَّاۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ  (53) هرگز چنین نیست (که آنان می‌پندارند) بلکه آنها از (عذاب) آخرت نمی‌ترسند.

كـَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ  (54) نه، حقاً که این (قرآن) پند (و یادآوری) است.

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ  (55) پس هرکس که بخواهد آن را یاد کند (پند گیرد).

وَمَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ  (56) و یاد نمی‌کنند (و پند نمی‌گیرند) مگر این که الله بخواهد، او اهل تقوا و اهل آمرزش است.

سوره قيامت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ  (1) به روز قیامت سوگند می‌خورم.

وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ  (2) و به نفس ملامتگر سوگند می‌خورم.

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ  (3) آیا انسان می‌پندارد که (پس از مرگ) هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟!

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ  (4) آری، ما قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم.

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ  (5) بلکه انسان می‌خواهد که (آزادانه و بدون ترس از آخرت) در گناه و بدکاری مداومت داشته باشد.

يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ  (6) (از این رو) می‌پرسد: «روز قیامت کی خواهد بود؟!».

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ  (7) پس هنگامی که چشم خیره شود.

وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ  (8) و ماه تیره (و بی‌نور) گردد.

وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ  (9) و خوشرید و ماه یکجا جمع کرده شود.

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ  (10) آن روز انسان می‌گوید: «راه گریز کجاست؟»

كـَلَّا لَا وَزَرَ  (11) هرگز، هیچ گریزگاهی وجود ندارد.

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ  (12) آن روز قرارگاه (نهایی) به سوی پروردگار توست.

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ  (13) در آن روز انسان را از آنچه پیش یا پس فرستاده است خبر داده می‌شود.

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ  (14) بلکه انسان به خوبی بر خویشتن آگاه است.

وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ  (15) اگر چه (در دفاع از خود) عذرهایش را در میان آورد.

لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ  (16) (ای پیامبر! هنگام نزول قرآن) زبانت را برای (تکرار و خواندن) آن شتابزده حرکت مده.

إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ  (17) مسلماً جمع‌آوری و خواندن آن بر (عهدة) ماست.

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ  (18) پس هرگاه (توسط جبرئیل) آن را (بر تو) خواندیم، خواندن او را پیروی کن.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ  (19) سپس بیان‌کردنش بر (عهدة) ماست.

كـَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ  (20) هرگز چنین نیست (که شما مشرکان می‌پندارید) بلکه شما دنیا (ی زودگذر) را دوست دارید.

وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ  (21) و آخرت را رها می‌کنید.

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ  (22) آن روز چهره‌هایی تازه (و شاداب) است.

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ  (23) به سوی پروردگارش می‌نگرد.

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ  (24) و در آن روز چهره‌هایی عبوس (و درهم کشیده) است.

تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ  (25) یقین دارد که آسیبی کمرشکن به او می‌رسد.

كـَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ  (26) آری، چون (جان) به گلوگاهش برسد.

وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ  (27) و گفته شود: چه کسی است که افسون بخواند؟ (و او را نجات دهد).

وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ  (28) و یقین کند که زمان جدایی (از دنیا) است.

وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ  (29) و ساقها (ی پایش) به هم بپیچد.

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ  (30) در آن روز راندن (و مسیر همه) به سوی پروردگارت خواهد بود.

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ  (31) پس (او) نه تصدیق کرده است و نه نماز گزارده است.

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ  (32) بلکه (قرآن را) تکذیب کرد و (از ایمان) روی گرداند.

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ  (33) سپس خرامان به سوی خانواده اش بازگشت.

أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ  (34) وای برتو! پس وای برتو!

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ  (35) بازهم وای برتو! پس وای برتو!

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى  (36) آیا انسان گمان می‌کند که (بی‌هدف و بدون حساب و جزا) به خود رها می‌شود؟

أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ  (37) آیا (او) نطفه‌ای از منی که (در رحم) ریخته می‌شود نبود؟!

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ  (38) آنگاه به صورت خون بسته درآمد، پس (الله او را) آفرید، و درست و استوار ساخت.

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ  (39) پس از او دو زوج نر و ماده پدید آورد.

أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ  (40) آیا (چنین آفریدگاری) قادر نیست که مردگان را (دوباره) زنده کند؟!

سوره انسان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـٔٗا مَّذۡكُورًا  (1) یقیناً زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیزی (مهم و) قابل ذکر نبود.

إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا  (2) به راستی ما انسان را از نطفة مختلطی آفریدیم، او را می‌آزماییم، پس او را شنوای بینا قرار دادیم.

إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَإِمَّا كَفُورًا  (3) همانا ما راه را به او نشان دادیم خواه سپاسگزار باشد یا ناسپاس.

إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلٗا وَسَعِيرًا  (4) به راستی ما برای کافران زنجیرها و غل‌ها و آتش سوزان مهیا کرده ایم.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا  (5) بی‌گمان نیکوکاران (در بهشت) از جامی می‌نوشند که آمیزه اش کافور است.

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا  (6) (از) چشمه‌ای که بندگان (خاص) الله از آن می‌نوشند، (هروقت و) هر جا بخواهند آن را جاری می‌سازند.

يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا  (7) (بندگان نیکوکار) به نذر وفا می‌کنند و از روزی می‌ترسند که (عذاب و) شرّ آن فراگیر است.

وَيُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَيَتِيمٗا وَأَسِيرًا  (8) و غذا را با این که (نیاز و) دوست دارند به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» می‌بخشند.

إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا  (9) (و می‌گویند:) «ما فقط به خاطر الله به شما غذا می‌دهیم، نه از شما پاداشی می‌خواهیم و نه سپاسی.

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا  (10) همانا ما از پروردگارمان می‌ترسیم، روزی که عبوس و سخت و دشوار است».

فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَلَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَسُرُورٗا  (11) پس الله آنان را از (سختی و) شر آن روز نگه داشت و آنها را شادمانی و سرور بخشید.

وَجَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَحَرِيرٗا  (12) و به (پاداش) صبری که کردند، بهشت و (لباس‌های) حریر (بهشتی) را به آنان پاداش داد.

مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۖ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَلَا زَمۡهَرِيرٗا  (13) در آنجا بر تختها (ی زیبا) تکیه کرده اند، نه آفتابی در آنجا می‌بینند و نه سرمایی.

وَدَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا  (14) و سایه‌هایش بر آنها فرو افتاده، و میوه‌هایش (برای چیدن) در دسترس (و به فرمان) است.

وَيُطَافُ عَلَيۡهِم بِـَٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَأَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠  (15) و در گرداگرد آنها ظرف‌های سیمین (غذاها) و کاسه‌های بلورین (نوشیدنی‌ها) گردانده می‌شود.

قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا  (16) (کاسه‌های) بلورین از نقره که آنها را به اندازة مناسب (پر و) آماده کرده اند.

وَيُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا  (17) و در آنجا از جام‌هایی سیراب می‌شوند که آمیزه اش زنجبیل است.

عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا  (18) (از) چشمه‌ای، در آنجا که سلسبیل نامیده می‌شود.

۞ وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا  (19) و همواره نوجوانانی جاودانه بر گردشان می‌چرخند که هرگاه آنها را ببینی، گمان می‌کنی که مروارید پراکنده هستند.

وَإِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَمُلۡكٗا كَبِيرًا  (20) و چون (به هرسمتی) بنگری، آنجا نعمت بسیار و فرمانروایی عظیمی را می‌بینی.

عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَإِسۡتَبۡرَقٞۖ وَحُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَسَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا  (21) بر آنان (بهشتیان) لباس‌هایی سبزرنگ از دیبای نازک و دیبای ضخیم است، و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان شراب پاک به آنها می‌نوشاند.

إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَكَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا  (22) (و به آنها گفته می‌شود:) «این (نعمت‌ها) پاداش شماست، و سعی و کوشش شما قدردانی شده است».

إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا  (23) (ای پیامبر!) یقیناً ما قرآن را بر تو تدریجاً نازل کردیم.

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا  (24) پس برای حکم پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهگار یا ناسپاسی از آنان فرمان نبر.

وَٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا  (25) و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن.

وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَسَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا  (26) و (نیز) بخشی از شب برایش سجده کن (و نماز گزار) و بخش درازی از شب او را تسبیح گوی.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا  (27) بی‌گمان اینان (کافران) دنیای زودگذر را دوست دراند، و روز سختی (را که در پیش دارند) پشت سر خود رها می‌کنند.

نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَشَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡۖ وَإِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا  (28) ما آنها را آفریدیم و پیوند (مفاصل) شان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جای آنان را به (گروه دیگری) مانندشان می‌دهیم.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا  (29) بی‌گمان این یادآوری (و پند) است، پس هرکس که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‌گزیند.

وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا  (30) و شما چیزی را نمی‌خواهید مگر این که الله بخواهد، بی‌گمان الله دانای حکیم است.

يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا  (31) هرکس را که بخواهد در رحمت خود وارد می‌کند، و برای ستمکاران عذاب دردناکی آماده کرده است.

سوره مرسلات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَٱلۡمُرۡسَلَٰتِ عُرۡفٗا  (1) سوگند به فرشتگانی که پی در پی فرستاده شدند.

فَٱلۡعَٰصِفَٰتِ عَصۡفٗا  (2) پس سوگند به فرشتگانی که همچون تندباد می‌روند.

وَٱلنَّٰشِرَٰتِ نَشۡرٗا  (3) و سوگند به فرشتگانی که (ابرها را) پراکنده می‌کنند.

فَٱلۡفَٰرِقَٰتِ فَرۡقٗا  (4) پس سوگند به فرشتگانی که جداکننده (حق از باطل) اند.

فَٱلۡمُلۡقِيَٰتِ ذِكۡرًا  (5) و سوگند به فرشتگانی که وحی (الهی) را (به پیامبران) القا می‌کنند.

عُذۡرًا أَوۡ نُذۡرًا  (6) برای اتمام حجت یا برای بیم و هشدار.

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَٰقِعٞ  (7) بی‌گمان آنچه به شما وعده داده می‌شود، واقع خواهد شد.

فَإِذَا ٱلنُّجُومُ طُمِسَتۡ  (8) پس هنگامی که ستارگان تیره (و محو) شود.

وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ فُرِجَتۡ  (9) و هنگامی که آسمان شکافته شود.

وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ نُسِفَتۡ  (10) و هنگامی که کوه‌ها (از جا کنده و) پراکنده شود.

وَإِذَا ٱلرُّسُلُ أُقِّتَتۡ  (11) و هنگامی که پیامبران را (جهت گواهی بر امتها) وقت معین شود.

لِأَيِّ يَوۡمٍ أُجِّلَتۡ  (12) این (امر) برای چه روزی به تأخیر افتاده است؟!

لِيَوۡمِ ٱلۡفَصۡلِ  (13) برای روز جدایی، (و داوری).

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ  (14) و تو چه دانی روز جدایی (و داوری) چیست؟!

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (15) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!.

أَلَمۡ نُهۡلِكِ ٱلۡأَوَّلِينَ  (16) آیا ما پیشینیان (مجرم) را نابود نکردیم؟!

ثُمَّ نُتۡبِعُهُمُ ٱلۡأٓخِرِينَ  (17) سپس دیگران را در پی آنها خواهیم آورد.

كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ  (18) این چنین با گنهکاران رفتار می‌کنیم.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (19) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

أَلَمۡ نَخۡلُقكُّم مِّن مَّآءٖ مَّهِينٖ  (20) آیا شما را از آبی پست (و ناچیز) نیافریدیم؟!

فَجَعَلۡنَٰهُ فِي قَرَارٖ مَّكِينٍ  (21) پس آن را در (رحم) قرارگاهی محفوظ (و استوار) قرار دادیم

إِلَىٰ قَدَرٖ مَّعۡلُومٖ  (22) تا زمانی معین؟!

فَقَدَرۡنَا فَنِعۡمَ ٱلۡقَٰدِرُونَ  (23) پس ما (بر این کار) توانا بودیم، و چه نیک توانا (و قدرتمند) هستیم.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (24) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ كِفَاتًا  (25) آیا زمین را جایگاه (تجمع مردم) قرار ندادیم.

أَحۡيَآءٗ وَأَمۡوَٰتٗا  (26) هم در حال حیات و زندگی‌شان و هم مرگ‌شان؟!

وَجَعَلۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ شَٰمِخَٰتٖ وَأَسۡقَيۡنَٰكُم مَّآءٗ فُرَاتٗا  (27) و در آن کوه‌های بسیار بلند (و استوار) قرار دادیم، و ابی شیرین (و گوار) به شما نوشاندیم.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (28) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌گنندگان!

ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ  (29) (به آنها گفته می‌شود:) به سوی همان چیزی بروید که پیوسته تکذیبش می‌کردید.

ٱنطَلِقُوٓاْ إِلَىٰ ظِلّٖ ذِي ثَلَٰثِ شُعَبٖ  (30) بروید به سوی سایة (دودهای آتش) سه شاخه!

لَّا ظَلِيلٖ وَلَا يُغۡنِي مِنَ ٱللَّهَبِ  (31) نه سایه افکن (و خنک) است، و نه از (گرمی) شعله‌های آتش جلوگیری می‌کند!

إِنَّهَا تَرۡمِي بِشَرَرٖ كَٱلۡقَصۡرِ  (32) همانا (جهنم) شراره‌هایی چون کوشک پرتاب می‌کند.

كَأَنَّهُۥ جِمَٰلَتٞ صُفۡرٞ  (33) گویی که آن (شراره‌ها) شتران زرد رنگ هستند.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (34) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

هَٰذَا يَوۡمُ لَا يَنطِقُونَ  (35) این (همان) روزی است که سخن نمی‌گویند.

وَلَا يُؤۡذَنُ لَهُمۡ فَيَعۡتَذِرُونَ  (36) و به آنها اجازه داده نمی‌شود تا عذرخواهی کنند.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (37) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِۖ جَمَعۡنَٰكُمۡ وَٱلۡأَوَّلِينَ  (38) این (همان) روز جدایی (و داوری) است که شما و گذشتگان را گرد آورده ایم.

فَإِن كَانَ لَكُمۡ كَيۡدٞ فَكِيدُونِ  (39) پس اگر (حیله و) نیرنگی دارید، آن را در حق من بکار گیرید.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (40) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي ظِلَٰلٖ وَعُيُونٖ  (41) به راستی که (در آن روز) پرهیزگاران در سایه‌ها و (کنار) چشمه‌ها قرار دارند.

وَفَوَٰكِهَ مِمَّا يَشۡتَهُونَ  (42) و میوه‌هایی که میل داشته باشند.

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ  (43) (به آنها گفته می‌شود:) گوارا بخورید و بنوشید به پاداش آنچه می‌کردید.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ  (44) ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم».

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (45) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

كُلُواْ وَتَمَتَّعُواْ قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجۡرِمُونَ  (46) «(ای کافران! در این دنیا) اندکی بخورید و بهره گیرید، زیرا شما گناهکار هستید»

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (47) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱرۡكَعُواْ لَا يَرۡكَعُونَ  (48) و هنگامی که به آنها گفته شود: (نماز بگزارید و) رکوع کنید، (نماز نمی‌گزارند و) رکوع نمی‌کنند.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ  (49) در آن روز (قیامت) وای بر تکذیب‌کنندگان!

فَبِأَيِّ حَدِيثِۭ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ  (50) (ای پیامبر! اگر این مردم به این قرآن ایمان نمی‌آورند) پس بعد از آن به کدام سخن ایمان می‌آورند؟!

همچنین دانلود جزء 29 تفسیر (تفسیر منهج القرآن تدبر و عمل) در قالب PDF: دانلود .